นี่เป็นกระทู้แรกทีตั้งนะคะ จขกท อายุแค่ 15 ค่ะ คุณพ่ออายุ 53 แล้วอาจะด้วยวัยทองหรือปล่าวทำให้คุณพ่ออารมณ์เสียใส่คนในบ้านบ่อยๆ ปัญหามันก็เกิดจากการทำงานบ้านไม่สะอาด หรือบางอย่างที่เราทำมันไม่ถูกใจเขา พ่อเขากลับมาบ้านตอนประมาณเที่ยงคืนเพราะทำโอทีแล้วที่ทำงานก็อยู่ไกลมากด้วยกลับมาตอนเที่ยงคืนก็มาปลุกคนในบ้านที่กำลังนอนกันอยู่ขึ้นมาด่าแล้วด่าแบแรงมาเลยค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้กูพูดดีๆแล้วนะต้องให้กูพูดเฮียๆใส่ใช่มั้ยพูดดีก็แล้วพูดเฮียก็แล้วต้องให้กูลงไม้ลงมือใช่มั้ยแล้วเรากับพี่ชายก็พยามที่จะอธิบายว่าทำแล้วนะพ่อ จริงๆบ้านมันก็สะอาดแหละกวาดแล้วถูแล้วแม่ก็ช่วยทำแต่ว่าบ้านมันอยู่ติดถนนเวลารถวิ่งฝุ่นมันก็เลยเข้าบ้านค่ะ แต่ทุกครั้งพ่อก็จะบอว่าเถียงหรือเดี๋ยวนี้กล้าเถียงตูหรอ แต่ก่อนพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้เลยพึงมาเป็นเมื่อตอนหนู ม 1 ปีนี้หนู ม 3 แล้ว ไม่รู้จะทำยังไงแต่ไม่ว่าพ่อจะกลับมาช้าหรือว่ามาเร็วหนูก็จะ
รีบนอนเพราะไม่อยากเจอหน้าพ่อ ถ้าวันไหนพ่อมาเร็วมาแบบ 6โมงเย็นพ่อกลับบ้านแล้วก็จะรู้สึกระแวงว่าวันนี้จะโดนอะไรอีกรู้สึกแย่มากเลยทุกครั้งเห็นหน้าพ่อมันเหมือนกับมันหมดแรงบัลดาลใจในการใช้ชีวิต รู้สึกอึดอัดหนูก็เคย ถามแม่ว่าแม่รู้สึกไงบ้างแม่บอกว่าใจจริงแม่อยากเลิกกับพ่อไปเลยแต่ทนอยู่เพราะลูก
นับวันความสัมพันธ์ของคนในบ้านยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ส่วนตัว จขกท แล้วรู้สึกแย่มากเวลาเจอหน้าพ่อรู้สึกอย่างนี้มาตั้งแต่ ม 1 แล้วค่ะ จนตอนนี้ ม 3 แบบว่ามันรู้สึกเศร้าใจมันหดหู่ ความรู้สึกเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว
ควรจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีคะเก็บไว้มาหลายปีแล้วทุกข์ใจมาก
ทำไงดีคะ ไม่มีความสุขเลยเวลาที่คุณพ่อกลับมาบ้าน
นับวันความสัมพันธ์ของคนในบ้านยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ส่วนตัว จขกท แล้วรู้สึกแย่มากเวลาเจอหน้าพ่อรู้สึกอย่างนี้มาตั้งแต่ ม 1 แล้วค่ะ จนตอนนี้ ม 3 แบบว่ามันรู้สึกเศร้าใจมันหดหู่ ความรู้สึกเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว
ควรจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีคะเก็บไว้มาหลายปีแล้วทุกข์ใจมาก