พร้อมที่จะเล่าแล้วค่ะ สู้สู้
ดิฉันไม่รู้จะทำยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ขอเล่ายาวหน่อยนะค่ะ เริ่มจากดิฉันเริ่มรู้จักกับผู้ชายคนนึงซึ่งอยู่ในสายงานเดียวกันค่ะ ดิฉันเป็นเซลล์วิศวะ เค้าเป็นวิศวะกร โดยจากคำแนะนำของคนรู้จักห่างๆ เพราะเนื่องจากเค้าเห็นเราโสด สวย และเก่ง เค้าก็แซวๆทำไมไม่มีเเฟน ก็เลยบอกหายากค่ะทำแต่งาน เค้าก็เลยอาสาแนะนำให้เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก วันนึงก็มีผู้ชายคนนึงไลน์มาหาเรา คุยกันว่ามีคนบอกให้ทักมาคุยเค้าอยากรู้จักนะ ก็เริ่มคุยกันได้ 3 อาทิตย์ก็นัดกินข้าวกัน ได้เจอกันพูดคุยแลกเปลี่ยนทัศนคติกัน เนื่องจากได้คุยกันบ่อยในช่วงแรกบ้างแล้วก็หลังจากที่ได้เจอกันก็ทำให้เราสนิทกันเร็วขึ้น เราคุยกันอย่างถูกคอ รู้สึกว่าเค้าก็ชอบเราตั้งแต่แรกเห็น เพราะตอนหลังมาเค้าก็บอกว่าชอบเราตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เพราะเห็นเราเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง เก่ง พูดจามีไหวพริบ คือเค้าชอบผู้หญิงมีความคิดดีและเก่ง เรามีครบ ดังนั้นเค้าก็ชอบเราและเราได้คุยกันมากขึ้น หลังจากที่คุยกันได้สัก 3 เดือน เค้าขอเป็นแฟนกับดิฉัน ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้มีใครด้วยที่เราคุยกันมากพอ โตๆ กันแล้ว ก็คุยกันง่ายๆแบบผู้ใหญ่ และดิฉันคิดว่านี่จะเป็นรักครั้งสุดท้ายถ้าไม่เราก็เลยได้คบกันเค้าก็ไปมาหาสู่กับดิฉันบ่อยขึ้น มาหาที่บ้านบ้าง ดิฉันไปหาเค้าที่บ้านบ้าง และด้วยเซนต์ของผู้หญิงแรง อยู่ๆวันนึงดิฉันก็รู้สึกแปลกใจบางอย่าง ของผู้หญิงที่บ้านเค้า(ซึ่งเค้าบอกว่าเป็นของแฟนคนเก่าที่เลิกกันไปนานแล้ว แต่มารู้และจับได้จนเค้าปฏิเสธไม่ได้เพราะดิฉันฉลาดพอ เค้าส่งภาพคำพูดทุกอย่างที่ทำให้เรา กับผู้หญิงอีกคนเช่นกัน) เค้าเล่าเรื่องแฟนเก่าให้ดิฉันฟังและฉันก็เช่นกันเราเล่าเรื่องที่ผ่านมาของความรักที่เราได้พบเจอว่ามันแย่แบบไหนจึงไม่เริ่มกับใครง่ายๆ สิ่งที่ดิฉันเป็นทั้งดีและไม่ดีให้เค้ารู้ วันที่เค้าขอดิฉันเป็นแฟนเค้ารับทุกอย่างที่ฉันเป็นได้ เพราะฉันบอกเต็มปากว่าดิฉันเป็นแบบนี้นิสัยไม่ดีแบบนี้ๆ อย่าคิดว่าจะดีขึ้นนะนั่นคือตัวตนเรา เราโตแล้วไม่อยากช้า และไม่อยากเสียเวลาอยากสร้างครอบครัว ไม่ต้องให้เรื่องเกิดรู้ไว้เลยว่าถ้าทำแบบนี้เราจะเป็นแบบนี้เพราะอะไร แก้ยังไง เราพูดหมด เค้ารับได้ตลอด แต่เราไม่เคยรู้สิ่งที่เค้าเป็นเลย เราก็ได้แต่คอยดูไปเรื่อยๆ ใช้เวลาศึกษาไป เพราะทัศนคติ ความคิดเค้าดี ค่อนข้างไปกับเราได้ ชอบทำบุญเข้าวัดสวดมนต์ก่อนนอน (ตอนแรกพูดแบบนั้นเอาเข้าจิงไม่เห็นจะทำ) มาต่อเรื่องผู้หญิงของเค้า พอเราจับได้ยอมรับว่าคบกันอยู่และคบกันก่อนที่จะมาเจอดิฉัน....อ้าวเห้ย..ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา...(นี่เราแย่งแฟนคนอื่นหรอ) เลิกค่ะ...ยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ว่าเลิก ไม่เคยค่ะที่จะเป็นที่สองของใคร และไม่คิดแย่งของใครด้วย ดิฉันเลิกและตัดขาดการติดต่อทุกอย่าง เค้าคงไปเครียร์กันเองแหละ สักพักผู้หญิงมารังควานดิฉันว่าแย่งแฟนเค้าแบบนั้นแบบนี้ ดิฉันก็ต่อว่าเค้าไปว่าอย่าเห็นแก่ตัวแบบนี้ ฉันก็เข้าใจผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ผิดอะไรแต่อยู่ๆถูกบอกเลิกโดยไม่รู้สาเหตุ สักพักนึงเค้ากลับมาพร้อมกับยืนยันว่าเลิกกับคนนั้นแล้วและขอปกป้องเราจากการที่ผู้หญิงคนนั้นมารังควานทุกอย่าง คือแสดงให้เห็นว่ารักเรา เลือกเรา (สรุปเค้าเป็นคนเห็นแก่ตัวจิงๆ เค้าบอกว่าเราดีกว่าทุกอย่างไม่ว่านิสัย ความคิด ทัศนคติ และที่สำคัญเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและเก่งสามารถดูแลเค้าและลูกได้ในอนาคต) <<<<ดูสิเห็นแก่ตัวมั้ยค่ะ ต่อเลยนะค่ะ ด้วยระยะนั้นเราก็ห่างจากเค้าแล้วแต่เค้าพยายามตามตื้อเราตลอดไม่ว่าจะที่ทำงานที่บ้าน หนักจนกระทั่งไปนอนหน้าบ้าน 3 คืน คือเราก็ใจร้ายพอดู คือไม่ให้เข้าบ้านไม่คุยไม่อะไรเลย หน้าบ้านก็ไม่ให้นอน เค้าก็ไปจอดรถนอนในรถซอยข้างๆบ้านแล้วมาหน้าบ้านแต่เช้า คือก็ลำบากอ่ะค่ะ เค้าตามจิงๆ เราก็เลยให้โอกาสเพราะทำอะไรไม่ได้จิงๆ ถ้าไม่ยอมคุยกับเค้า ก็เลยบอกว่างั้นฉันจะให้โอกาสคุณแก้ตัวในสิ่งที่ผิดพลาด ก่อนนี้ฉันให้ใจคุณไปทั้งใจ วางใจ ไว้ใจ เชื่อใจ และมั่นใจ ในทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ใจเริ่มต้นและจบที่คุณแต่ที่คิดไว้มันพังหมด นี่แค่เรื่องที่บอกว่าจะไม่โกหกกัน ในทุกเรื่อง คุณก็ทำไม่ได้แล้ว ดังนั้นการที่คุณจะกลับมาครั้งนี้คงไม่ง่ายและความรู้สึกฉันคงไม่เหมือนเดิมนะ คุณลองดูว่ารับในด้านลบที่ฉันเป็นได้รึป่าวฉันเคยบอกคุณแล้วว่าฉันร้ายยังไง เค้ายอมรับข้อเสนอ หลังจากนั้นความรู้สึกดิฉันก็เปลี่ยนไปจิงๆ ความมั่นใจเชื่อใจ มันไม่มีแล้วจิงๆ ยอมรับว่ามีตั้งแง่ ทดสอบหลายๆอย่าง เพื่อให้เค้าพิสูจน์ตัวเอง กลับกลายเป็นว่าเป็นการจุดฉนวนซะอย่างงั้น เพราะตอนแรกที่คบกันมันดีหมดเค้าก็จะเจอแต่สิ่งที่ดีของเรา พอตอนนี้เค้าเจอเราไม่ใส่ใจไม่สนใจ เฉยชา อะไรก็ได้ เหมือนไม่ได้รักเค้าแล้ว เค้าก็แค้นและเก็บมาตลอด จนวันนึงที่ดิฉันได้ถูกติดต่อให้ไปออกรายการนึง ทางทีวี ที่ฉันเคยสมัครไว้นานแล้วแหละ แต่ฉันก็เล่าก็บอกเค้านะ ดิฉันชัดเจนแต่แรกว่า มีอะไรจะพูดจะคุย จะบอก ไม่มีความลับต่อกัน วันฉันไปถ่ายฉันก็บอกซึ่งเค้าไม่อยากให้ไปเค้าหวง..แต่เพราะเค้าไม่มีสิทธิ์ที่จะรั้งเราได้ตอนนั้นเพราะความผิดเค้ามีผุดมาตลอด มันทำให้ดิฉันถอยห่างจากเค้าเรื่อยๆ เค้าเริ่มเเสดงสิ่งที่เป็นตัวตนเค้าออกมามากขึ้น ตอนแรกไม่มีเลย ถ้าฉันรู้ว่าเค้าเป็นคนแบบนี้ ไม่มีทางที่ฉันจะเฉียดใกล้คนแบบนี้เด็ดขาด ฉันไม่เคยคบคนนิสัยแบบนี้เลยในชิวิต ฉันวางตัวอยู่ในที่ที่ดี ก็จะมีแต่ผู้ชายที่ดีและสุภาพเข้ามาหาฉันตลอด แต่วันนี้ฉันพลาดที่ไว้ใจและวางใจเค้ามากเกินไป จนคิดว่าที่เค้าเป็นตอนแรกคือตัวตนของเค้า จนทำให้ฉันเสียใจมาถึงทุกวันนี้ แต่มันแก้ไขไม่ได้แล้วในส่วนของดิฉัน...ต่อดีกว่าเดี๋ยวจะลืม ดิฉันได้ไปออกรายการโทรทัศน์และมีงานติดต่อถ่ายแบบถ่ายโฆษณาเข้ามา เรื่อยๆซึ่งเค้าก็ทราบดี และเค้าอยากห้ามแต่ห้ามไม่ได้ ฉันก็ทำงานฉันไป เวลาไม่ค่อยมีให้เค้าหลังๆ เค้ามาเฝ้าฉันที่บ้านมานอนที่บ้าน ไม่ยอมกลับบ้านตัวเอง ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเค้าเป็นคนดื้อมาก เอาแต่ใจตัวเอง ตัวเองเป็นใหญ่ไม่สนใจใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะผิดรึถูก หลังๆเค้าใช้กำลังทุบตีฉัน จนฉันต้องยอมโดยที่ไม่ใช่ตัวเอง จะไปก็ไปไม่ได้ คิดดูว่าบ้านก็บ้านตัวเองแต่ถูกขังไม่ให้ไปไหน ถูกขังอยู่ในบ้านตัวเองอ่ะ มันน่าเจ็บใจนะ ดิฉันพยายามขอเลิกทีไรก็จะโดนทำร้าย ดิฉันจนต้องเก็บของหนีออกจากบ้านตัวเอง พอเค้ามาเห็นเกือบฆ่าดิฉัน ฉันต้องยอมแล้วแหละอยู่แบบไม่มีความสุข เพราะช่วงนึงเค้าได้ช่วยเหลือดิฉันเรื่องเงิน ก็ช่วงที่ดิฉันขอเลิกกับเค้าแรกๆแหละ เค้าขอโอกาสตลอดเข้ามาช่วยอยากช่วยเหลือ แต่ดิฉันก็ปฏิเสธตลอดเพราะดิฉันรู้ว่าเค้าช่วยแล้วทวงบุญคุณแค่นี้ฉันก็ไปจากเค้ายากแล้ว แต่เค้าทำเหมือนว่าเปลี่ยนตัวเองแล้วนะ รักเรามากอยากช่วยจิงๆ เราก็เลยให้โอกาสอีกครั้ง แต่สุดท้ายเป็นการให้โอกาสที่มาฆ่าตัวเองเพราะเค้าบอกว่าเค้าหมดตัวเพราะเรา อยากมีเงินจ่ายคืนเค้าแล้วขอชีวิตเราคืนเลยอ่ะ แต่ยังไม่มี ก็เลยต้องยอม หลังๆเค้าเป็นตัวเองมากเราก็หมดใจแล้วแหละ แต่ทนอยู่ มีวันนึงเราต้องเรียกตำรวจมาให้เค้าออกจากบ้าน ซึ่งก็ทำให้เค้าเก็บเป็นความแค้นมาถึงทุกวันนี้อีกแหละ สิ่งที่เราร้ายกับเค้ามันมาจากสิ่งที่เค้าทำกับเราก่อนแต่เค้าไม่เคยคิดเลย เค้ากลับสะสมกลายเป็นความแค้นและต้องการเอาชนะเรา และบ่อยครั้งเค้าบอกว่าจะไม่ปล่อยจะอยู่จองล้างจองผลาญแบบนี้แหละ จะให้เรายอมขอร้อง ร้องขอ จนต้องก้มกราบเลยแหละ สุดท้ายวันนั้นก็มาถึงเราท้อง...เราก็ออกจากชีวิตเค้าไม่ได้จนถึงตอนนี้ เราต้องออกจากงานไม่ได้ทำงานทะเลาะกันทุกวัน กลายเป็นว่าเค้าเป็นเจ้าชีวิตเราแล้ว เพราะเค้าหาเงินให้เรากิน เราถูกด่าว่าทุกวันเพราะไม่มีงานทำไม่มีเงิน (ตอนท้องคือช่วงเปลี่ยนงานพอดี) พอไปตรวจเจอว่าท้องก็เลยต้องหยุดงานไปก่อน และเราก็ต้องจำใจแต่งงานกับเค้า เพราะท้องไม่ได้มีอะไรราบรื่นเลยมันไม่ใช่ความรักที่แต่งงานกัน จนตอนนี้ดิฉันก็รู้สึกว่าเค้าต้องการเอาชนะแก้แค้นฉัน(ต้องขนาดนั้นเลยหรอ) ตอนนี้ฉันต้องย้ายบ้านมาอยู่กับเค้า ทุกอย่างมันเจ็บตั้งแต่วันแรกที่ย้ายมา เค้าไม่ได้อยากจะต้อนรับเราเลย ก็เหมือนว่าอ่ะ อยู่ๆไป อย่าเยอะ คนมันพึ่งมาอยู่ด้วยกันในบ้านของเค้าอ่ะนะเค้ามีสิทธิ์ทุกอย่างไง อะไรนิดหน่อยก็ด่าว่าเรา แทนที่จะคุยจะพูดจะบอก ต้องแบบนี้อย่างนี้นะแต่ไม่..ด่าเราทุกวันหาเรื่องเลยแหละ เราก็เงียบ จนวันนึงต้องพูดและหนีกลับบ้านเค้าก็ไปตามกลับมาบอกว่าจะปรับตัวใหม่นะ พอกลับมาก็เหมือนจะดีบ้างไม่ดีบ้างแหละ นิสัยเค้าไม่เคยเปลี่ยนให้ใคร เราก็พยายามปรับเข้าหาเค้าแต่มันหนักและเหนื่อยมาตลอด เค้าพูดจาไม่เคยแคร์ความรู้สึกเรา จนขนาดที่ขอร้องว่า ขอล่ะ ถ้าไม่รักไม่อะไรกันก็อย่าทำร้ายกันด้วยการแสดงออก การกระทำ หรือคำพูดเลย อยู่เป็นกัลยานิมิตรกันหรือคนอยู่ร่วมกันเพราะหน้าที่ได้มั้ย ไม่ต้องเอะอะด่าว่ากันทุกวันแบบนี้ คิดถึงเด็กบ้างได้มั้ย สักพักเค้าก็ดีขึ้น ช่วงหลังมาดีกับเรา แต่สิ่งที่เราเจออีกคือมีคุยกับผู้หญิง..เฮ้ออออ บอกว่าเพื่อนก็ส่งรูปให้กัน รายงานกันตลอดว่าทำอะไรยังไง ในโซเชี่ยวเค้ากับเราไม่มีกันและกันเลย เหมือนต่างคนต่างอยู่ ไม่รู้เค้ามีใครรึป่าวในนั้น เราก็ไม่อยากมีปัญหาก็ไม่พูด จนมันเยอะจนขอว่า ให้เกียติกันหน่อยได้มั้ย รู้ว่าไม่ได้รักรึอะไรแต่ตอนนี้ฉันอยู่ในฐานนะภรรยาและมีลูกกับคุณ ทำอะไรให้เกียติกันหน่อย ช่วยแอดทั้งไลน์และเฟสมาเป็นเพื่อนกันและตั้งค่าสเตตัสให้เหมาะสมกับคนมีเมียได้มั้ย คนอื่นเค้าลงรูปคู่แต่เค้าไม่เคยลง เค้าตอบมาว่าแต่ก่อนไม่เคยแอดกูพอมาตอนนี้จะมาขอแอดทำไมให้มากราบตีนกูเลยกูแค้นนัก....หมดคำจะพูดถ้าชีวิตคิดได้แค่นี้ก็อย่าคิดจะพยุงเลย ก่อนหน้านี้เราพยายามจะพยุงให้เป็นครอบครัวเพื่อลูกให้ได้ แต่ตอนนี้เริ่มหาคำตอบให้ตัวเองแล้วว่าดิฉันควรทำยังไงต่อไปดี พูดขนาดว่าอีกไม่กี่เดือนฉันก็คลอดแล้ว ถ้าคลอดแล้วก็แยกกันอยู่ รับผิดชอบลูกด้วยแล้วกันเรื่องค่าเลี้ยงดู ฉันคงอยู่ไม่ได้ เค้าก็บอกว่าเออกูไม่อยากแต่งกับไม่อยากอยู่กับ เดี๋ยวคลอดลูกกูแล้วกูจะไล่ออกจากบ้านเลย คำพูดนี้พึ่งพูดวันนี้ ก่อนหน้านี้ตอนอารมณ์ดีก็จะมักมาพูดว่าจะช่วยกันเลี้ยงลูก ดูแลลูกด้วยกันนะ รักเรานะ แก่ปูนนี้แล้วไม่มีใครแล้วแต่ก่อนก็ให้ผ่านไปเถอะ เริ่มใหม่กัน ด้วยที่เราเป็นผู้หญิงเน๊าะ ใจอ่อน สงสาร คิดถึงครอบครัวเพื่อลูก แต่ตอนนี้สับสนมากจะทำไงต่อดี พิมพ์ไปกะน้ำตาไหลไปน้ออออ ช่วยพิจารณาทีดิฉันควรทำไงดี
ความรักคือการแก้แค้นหรอ ต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอ
ดิฉันไม่รู้จะทำยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ขอเล่ายาวหน่อยนะค่ะ เริ่มจากดิฉันเริ่มรู้จักกับผู้ชายคนนึงซึ่งอยู่ในสายงานเดียวกันค่ะ ดิฉันเป็นเซลล์วิศวะ เค้าเป็นวิศวะกร โดยจากคำแนะนำของคนรู้จักห่างๆ เพราะเนื่องจากเค้าเห็นเราโสด สวย และเก่ง เค้าก็แซวๆทำไมไม่มีเเฟน ก็เลยบอกหายากค่ะทำแต่งาน เค้าก็เลยอาสาแนะนำให้เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก วันนึงก็มีผู้ชายคนนึงไลน์มาหาเรา คุยกันว่ามีคนบอกให้ทักมาคุยเค้าอยากรู้จักนะ ก็เริ่มคุยกันได้ 3 อาทิตย์ก็นัดกินข้าวกัน ได้เจอกันพูดคุยแลกเปลี่ยนทัศนคติกัน เนื่องจากได้คุยกันบ่อยในช่วงแรกบ้างแล้วก็หลังจากที่ได้เจอกันก็ทำให้เราสนิทกันเร็วขึ้น เราคุยกันอย่างถูกคอ รู้สึกว่าเค้าก็ชอบเราตั้งแต่แรกเห็น เพราะตอนหลังมาเค้าก็บอกว่าชอบเราตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เพราะเห็นเราเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง เก่ง พูดจามีไหวพริบ คือเค้าชอบผู้หญิงมีความคิดดีและเก่ง เรามีครบ ดังนั้นเค้าก็ชอบเราและเราได้คุยกันมากขึ้น หลังจากที่คุยกันได้สัก 3 เดือน เค้าขอเป็นแฟนกับดิฉัน ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้มีใครด้วยที่เราคุยกันมากพอ โตๆ กันแล้ว ก็คุยกันง่ายๆแบบผู้ใหญ่ และดิฉันคิดว่านี่จะเป็นรักครั้งสุดท้ายถ้าไม่เราก็เลยได้คบกันเค้าก็ไปมาหาสู่กับดิฉันบ่อยขึ้น มาหาที่บ้านบ้าง ดิฉันไปหาเค้าที่บ้านบ้าง และด้วยเซนต์ของผู้หญิงแรง อยู่ๆวันนึงดิฉันก็รู้สึกแปลกใจบางอย่าง ของผู้หญิงที่บ้านเค้า(ซึ่งเค้าบอกว่าเป็นของแฟนคนเก่าที่เลิกกันไปนานแล้ว แต่มารู้และจับได้จนเค้าปฏิเสธไม่ได้เพราะดิฉันฉลาดพอ เค้าส่งภาพคำพูดทุกอย่างที่ทำให้เรา กับผู้หญิงอีกคนเช่นกัน) เค้าเล่าเรื่องแฟนเก่าให้ดิฉันฟังและฉันก็เช่นกันเราเล่าเรื่องที่ผ่านมาของความรักที่เราได้พบเจอว่ามันแย่แบบไหนจึงไม่เริ่มกับใครง่ายๆ สิ่งที่ดิฉันเป็นทั้งดีและไม่ดีให้เค้ารู้ วันที่เค้าขอดิฉันเป็นแฟนเค้ารับทุกอย่างที่ฉันเป็นได้ เพราะฉันบอกเต็มปากว่าดิฉันเป็นแบบนี้นิสัยไม่ดีแบบนี้ๆ อย่าคิดว่าจะดีขึ้นนะนั่นคือตัวตนเรา เราโตแล้วไม่อยากช้า และไม่อยากเสียเวลาอยากสร้างครอบครัว ไม่ต้องให้เรื่องเกิดรู้ไว้เลยว่าถ้าทำแบบนี้เราจะเป็นแบบนี้เพราะอะไร แก้ยังไง เราพูดหมด เค้ารับได้ตลอด แต่เราไม่เคยรู้สิ่งที่เค้าเป็นเลย เราก็ได้แต่คอยดูไปเรื่อยๆ ใช้เวลาศึกษาไป เพราะทัศนคติ ความคิดเค้าดี ค่อนข้างไปกับเราได้ ชอบทำบุญเข้าวัดสวดมนต์ก่อนนอน (ตอนแรกพูดแบบนั้นเอาเข้าจิงไม่เห็นจะทำ) มาต่อเรื่องผู้หญิงของเค้า พอเราจับได้ยอมรับว่าคบกันอยู่และคบกันก่อนที่จะมาเจอดิฉัน....อ้าวเห้ย..ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา...(นี่เราแย่งแฟนคนอื่นหรอ) เลิกค่ะ...ยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ว่าเลิก ไม่เคยค่ะที่จะเป็นที่สองของใคร และไม่คิดแย่งของใครด้วย ดิฉันเลิกและตัดขาดการติดต่อทุกอย่าง เค้าคงไปเครียร์กันเองแหละ สักพักผู้หญิงมารังควานดิฉันว่าแย่งแฟนเค้าแบบนั้นแบบนี้ ดิฉันก็ต่อว่าเค้าไปว่าอย่าเห็นแก่ตัวแบบนี้ ฉันก็เข้าใจผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ผิดอะไรแต่อยู่ๆถูกบอกเลิกโดยไม่รู้สาเหตุ สักพักนึงเค้ากลับมาพร้อมกับยืนยันว่าเลิกกับคนนั้นแล้วและขอปกป้องเราจากการที่ผู้หญิงคนนั้นมารังควานทุกอย่าง คือแสดงให้เห็นว่ารักเรา เลือกเรา (สรุปเค้าเป็นคนเห็นแก่ตัวจิงๆ เค้าบอกว่าเราดีกว่าทุกอย่างไม่ว่านิสัย ความคิด ทัศนคติ และที่สำคัญเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและเก่งสามารถดูแลเค้าและลูกได้ในอนาคต) <<<<ดูสิเห็นแก่ตัวมั้ยค่ะ ต่อเลยนะค่ะ ด้วยระยะนั้นเราก็ห่างจากเค้าแล้วแต่เค้าพยายามตามตื้อเราตลอดไม่ว่าจะที่ทำงานที่บ้าน หนักจนกระทั่งไปนอนหน้าบ้าน 3 คืน คือเราก็ใจร้ายพอดู คือไม่ให้เข้าบ้านไม่คุยไม่อะไรเลย หน้าบ้านก็ไม่ให้นอน เค้าก็ไปจอดรถนอนในรถซอยข้างๆบ้านแล้วมาหน้าบ้านแต่เช้า คือก็ลำบากอ่ะค่ะ เค้าตามจิงๆ เราก็เลยให้โอกาสเพราะทำอะไรไม่ได้จิงๆ ถ้าไม่ยอมคุยกับเค้า ก็เลยบอกว่างั้นฉันจะให้โอกาสคุณแก้ตัวในสิ่งที่ผิดพลาด ก่อนนี้ฉันให้ใจคุณไปทั้งใจ วางใจ ไว้ใจ เชื่อใจ และมั่นใจ ในทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ใจเริ่มต้นและจบที่คุณแต่ที่คิดไว้มันพังหมด นี่แค่เรื่องที่บอกว่าจะไม่โกหกกัน ในทุกเรื่อง คุณก็ทำไม่ได้แล้ว ดังนั้นการที่คุณจะกลับมาครั้งนี้คงไม่ง่ายและความรู้สึกฉันคงไม่เหมือนเดิมนะ คุณลองดูว่ารับในด้านลบที่ฉันเป็นได้รึป่าวฉันเคยบอกคุณแล้วว่าฉันร้ายยังไง เค้ายอมรับข้อเสนอ หลังจากนั้นความรู้สึกดิฉันก็เปลี่ยนไปจิงๆ ความมั่นใจเชื่อใจ มันไม่มีแล้วจิงๆ ยอมรับว่ามีตั้งแง่ ทดสอบหลายๆอย่าง เพื่อให้เค้าพิสูจน์ตัวเอง กลับกลายเป็นว่าเป็นการจุดฉนวนซะอย่างงั้น เพราะตอนแรกที่คบกันมันดีหมดเค้าก็จะเจอแต่สิ่งที่ดีของเรา พอตอนนี้เค้าเจอเราไม่ใส่ใจไม่สนใจ เฉยชา อะไรก็ได้ เหมือนไม่ได้รักเค้าแล้ว เค้าก็แค้นและเก็บมาตลอด จนวันนึงที่ดิฉันได้ถูกติดต่อให้ไปออกรายการนึง ทางทีวี ที่ฉันเคยสมัครไว้นานแล้วแหละ แต่ฉันก็เล่าก็บอกเค้านะ ดิฉันชัดเจนแต่แรกว่า มีอะไรจะพูดจะคุย จะบอก ไม่มีความลับต่อกัน วันฉันไปถ่ายฉันก็บอกซึ่งเค้าไม่อยากให้ไปเค้าหวง..แต่เพราะเค้าไม่มีสิทธิ์ที่จะรั้งเราได้ตอนนั้นเพราะความผิดเค้ามีผุดมาตลอด มันทำให้ดิฉันถอยห่างจากเค้าเรื่อยๆ เค้าเริ่มเเสดงสิ่งที่เป็นตัวตนเค้าออกมามากขึ้น ตอนแรกไม่มีเลย ถ้าฉันรู้ว่าเค้าเป็นคนแบบนี้ ไม่มีทางที่ฉันจะเฉียดใกล้คนแบบนี้เด็ดขาด ฉันไม่เคยคบคนนิสัยแบบนี้เลยในชิวิต ฉันวางตัวอยู่ในที่ที่ดี ก็จะมีแต่ผู้ชายที่ดีและสุภาพเข้ามาหาฉันตลอด แต่วันนี้ฉันพลาดที่ไว้ใจและวางใจเค้ามากเกินไป จนคิดว่าที่เค้าเป็นตอนแรกคือตัวตนของเค้า จนทำให้ฉันเสียใจมาถึงทุกวันนี้ แต่มันแก้ไขไม่ได้แล้วในส่วนของดิฉัน...ต่อดีกว่าเดี๋ยวจะลืม ดิฉันได้ไปออกรายการโทรทัศน์และมีงานติดต่อถ่ายแบบถ่ายโฆษณาเข้ามา เรื่อยๆซึ่งเค้าก็ทราบดี และเค้าอยากห้ามแต่ห้ามไม่ได้ ฉันก็ทำงานฉันไป เวลาไม่ค่อยมีให้เค้าหลังๆ เค้ามาเฝ้าฉันที่บ้านมานอนที่บ้าน ไม่ยอมกลับบ้านตัวเอง ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเค้าเป็นคนดื้อมาก เอาแต่ใจตัวเอง ตัวเองเป็นใหญ่ไม่สนใจใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะผิดรึถูก หลังๆเค้าใช้กำลังทุบตีฉัน จนฉันต้องยอมโดยที่ไม่ใช่ตัวเอง จะไปก็ไปไม่ได้ คิดดูว่าบ้านก็บ้านตัวเองแต่ถูกขังไม่ให้ไปไหน ถูกขังอยู่ในบ้านตัวเองอ่ะ มันน่าเจ็บใจนะ ดิฉันพยายามขอเลิกทีไรก็จะโดนทำร้าย ดิฉันจนต้องเก็บของหนีออกจากบ้านตัวเอง พอเค้ามาเห็นเกือบฆ่าดิฉัน ฉันต้องยอมแล้วแหละอยู่แบบไม่มีความสุข เพราะช่วงนึงเค้าได้ช่วยเหลือดิฉันเรื่องเงิน ก็ช่วงที่ดิฉันขอเลิกกับเค้าแรกๆแหละ เค้าขอโอกาสตลอดเข้ามาช่วยอยากช่วยเหลือ แต่ดิฉันก็ปฏิเสธตลอดเพราะดิฉันรู้ว่าเค้าช่วยแล้วทวงบุญคุณแค่นี้ฉันก็ไปจากเค้ายากแล้ว แต่เค้าทำเหมือนว่าเปลี่ยนตัวเองแล้วนะ รักเรามากอยากช่วยจิงๆ เราก็เลยให้โอกาสอีกครั้ง แต่สุดท้ายเป็นการให้โอกาสที่มาฆ่าตัวเองเพราะเค้าบอกว่าเค้าหมดตัวเพราะเรา อยากมีเงินจ่ายคืนเค้าแล้วขอชีวิตเราคืนเลยอ่ะ แต่ยังไม่มี ก็เลยต้องยอม หลังๆเค้าเป็นตัวเองมากเราก็หมดใจแล้วแหละ แต่ทนอยู่ มีวันนึงเราต้องเรียกตำรวจมาให้เค้าออกจากบ้าน ซึ่งก็ทำให้เค้าเก็บเป็นความแค้นมาถึงทุกวันนี้อีกแหละ สิ่งที่เราร้ายกับเค้ามันมาจากสิ่งที่เค้าทำกับเราก่อนแต่เค้าไม่เคยคิดเลย เค้ากลับสะสมกลายเป็นความแค้นและต้องการเอาชนะเรา และบ่อยครั้งเค้าบอกว่าจะไม่ปล่อยจะอยู่จองล้างจองผลาญแบบนี้แหละ จะให้เรายอมขอร้อง ร้องขอ จนต้องก้มกราบเลยแหละ สุดท้ายวันนั้นก็มาถึงเราท้อง...เราก็ออกจากชีวิตเค้าไม่ได้จนถึงตอนนี้ เราต้องออกจากงานไม่ได้ทำงานทะเลาะกันทุกวัน กลายเป็นว่าเค้าเป็นเจ้าชีวิตเราแล้ว เพราะเค้าหาเงินให้เรากิน เราถูกด่าว่าทุกวันเพราะไม่มีงานทำไม่มีเงิน (ตอนท้องคือช่วงเปลี่ยนงานพอดี) พอไปตรวจเจอว่าท้องก็เลยต้องหยุดงานไปก่อน และเราก็ต้องจำใจแต่งงานกับเค้า เพราะท้องไม่ได้มีอะไรราบรื่นเลยมันไม่ใช่ความรักที่แต่งงานกัน จนตอนนี้ดิฉันก็รู้สึกว่าเค้าต้องการเอาชนะแก้แค้นฉัน(ต้องขนาดนั้นเลยหรอ) ตอนนี้ฉันต้องย้ายบ้านมาอยู่กับเค้า ทุกอย่างมันเจ็บตั้งแต่วันแรกที่ย้ายมา เค้าไม่ได้อยากจะต้อนรับเราเลย ก็เหมือนว่าอ่ะ อยู่ๆไป อย่าเยอะ คนมันพึ่งมาอยู่ด้วยกันในบ้านของเค้าอ่ะนะเค้ามีสิทธิ์ทุกอย่างไง อะไรนิดหน่อยก็ด่าว่าเรา แทนที่จะคุยจะพูดจะบอก ต้องแบบนี้อย่างนี้นะแต่ไม่..ด่าเราทุกวันหาเรื่องเลยแหละ เราก็เงียบ จนวันนึงต้องพูดและหนีกลับบ้านเค้าก็ไปตามกลับมาบอกว่าจะปรับตัวใหม่นะ พอกลับมาก็เหมือนจะดีบ้างไม่ดีบ้างแหละ นิสัยเค้าไม่เคยเปลี่ยนให้ใคร เราก็พยายามปรับเข้าหาเค้าแต่มันหนักและเหนื่อยมาตลอด เค้าพูดจาไม่เคยแคร์ความรู้สึกเรา จนขนาดที่ขอร้องว่า ขอล่ะ ถ้าไม่รักไม่อะไรกันก็อย่าทำร้ายกันด้วยการแสดงออก การกระทำ หรือคำพูดเลย อยู่เป็นกัลยานิมิตรกันหรือคนอยู่ร่วมกันเพราะหน้าที่ได้มั้ย ไม่ต้องเอะอะด่าว่ากันทุกวันแบบนี้ คิดถึงเด็กบ้างได้มั้ย สักพักเค้าก็ดีขึ้น ช่วงหลังมาดีกับเรา แต่สิ่งที่เราเจออีกคือมีคุยกับผู้หญิง..เฮ้ออออ บอกว่าเพื่อนก็ส่งรูปให้กัน รายงานกันตลอดว่าทำอะไรยังไง ในโซเชี่ยวเค้ากับเราไม่มีกันและกันเลย เหมือนต่างคนต่างอยู่ ไม่รู้เค้ามีใครรึป่าวในนั้น เราก็ไม่อยากมีปัญหาก็ไม่พูด จนมันเยอะจนขอว่า ให้เกียติกันหน่อยได้มั้ย รู้ว่าไม่ได้รักรึอะไรแต่ตอนนี้ฉันอยู่ในฐานนะภรรยาและมีลูกกับคุณ ทำอะไรให้เกียติกันหน่อย ช่วยแอดทั้งไลน์และเฟสมาเป็นเพื่อนกันและตั้งค่าสเตตัสให้เหมาะสมกับคนมีเมียได้มั้ย คนอื่นเค้าลงรูปคู่แต่เค้าไม่เคยลง เค้าตอบมาว่าแต่ก่อนไม่เคยแอดกูพอมาตอนนี้จะมาขอแอดทำไมให้มากราบตีนกูเลยกูแค้นนัก....หมดคำจะพูดถ้าชีวิตคิดได้แค่นี้ก็อย่าคิดจะพยุงเลย ก่อนหน้านี้เราพยายามจะพยุงให้เป็นครอบครัวเพื่อลูกให้ได้ แต่ตอนนี้เริ่มหาคำตอบให้ตัวเองแล้วว่าดิฉันควรทำยังไงต่อไปดี พูดขนาดว่าอีกไม่กี่เดือนฉันก็คลอดแล้ว ถ้าคลอดแล้วก็แยกกันอยู่ รับผิดชอบลูกด้วยแล้วกันเรื่องค่าเลี้ยงดู ฉันคงอยู่ไม่ได้ เค้าก็บอกว่าเออกูไม่อยากแต่งกับไม่อยากอยู่กับ เดี๋ยวคลอดลูกกูแล้วกูจะไล่ออกจากบ้านเลย คำพูดนี้พึ่งพูดวันนี้ ก่อนหน้านี้ตอนอารมณ์ดีก็จะมักมาพูดว่าจะช่วยกันเลี้ยงลูก ดูแลลูกด้วยกันนะ รักเรานะ แก่ปูนนี้แล้วไม่มีใครแล้วแต่ก่อนก็ให้ผ่านไปเถอะ เริ่มใหม่กัน ด้วยที่เราเป็นผู้หญิงเน๊าะ ใจอ่อน สงสาร คิดถึงครอบครัวเพื่อลูก แต่ตอนนี้สับสนมากจะทำไงต่อดี พิมพ์ไปกะน้ำตาไหลไปน้ออออ ช่วยพิจารณาทีดิฉันควรทำไงดี