กำลังสับสนค่ะ เรื่องความรัก คือ..
เรากับแฟนเก่าจบความสัมพันธ์กัน เพราะนิสัยของเราเอง เอาแต่ใจตัวเอง
งี่เง่า ชวนทะเลาะ ติดเพื่อนใหม่ (เป็นช่วงเข้า ปี1 ค่ะ) แล้วเวลาคุยกันเรามักจะ
ใส่อารมณ์ตลอด ด่าตลอดทั้งทีเขาดีกับเรามาตลอดให้เราได้ทุกอย่าง
ทำทุกอย่างให้เราตลอดถึงเราจะอยู่ไกลกันเขาก็ไม่เคยทำให้เราเหงาเลย
ไกลแค่ไหนก็เหมือนใก้ลกันตลอดแต่เพราะนิสัยของเราเองที่ทำให้เขาจากไป
นิสัยเอาแต่ใจเพราะคิดว่าเขาจะอยู่กับเราเสมอ จนวันนั้นมาถึงเขาคิดว่าคบกันไป
ก็มีแต่ทะเลาะ ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เขาเลยเลือกจบความสัมพันธ์
ก็ใช้เวลาทำใจอยู้สักพักค่ะ แต่ก็บางครั้งที่เราก็ยังรักยังคิดถึงเขาก็เลยกดโทรหา..
แต่ผลที่ได้มันก็มีดีบ้าง แย่บ้างค่ะ เพราะเขาเริ่มคบกับคนใก้ลตัวเขา เขาก็เลยเลือกที่จะ
พูดทำร้ายจิตใจเรา บันทอนความรู้สึกเรา แต่เราว่าก็สมครแหละค่ะ เราทำเขาไว้เยอะ
แต่ก็โทรหากันบ้าง เดือนนึงคุย ครั้งสองครั้ง หรือ เดือนเว้นเดือนคุยกันที
จนวันนึงเราเริ่มคุยกับรุ่นน้อง เขาโทรมาหาเรา ในหัวเราตอนนั้นเหมือนกลับมาจุดที่
เหมือนอกหัก เราเลิกคุยกับรุ่นน้อง เลิกคุยกับทุกคน (แต่ใครที่เข้ามาคุยกับเรา
เราจะบอกว่า เรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้นะ คุยได้แต่เรายังรักคนเก่าอยู่ทำใจไม่ได้)
แล้วมารอเขา แต่เขาไม่มีแว๋วจะกลับมาหรือเลิกกับคนใหม่เลย จนวันนั้นมาถึง...
เราเริ่มต้นใหม่ค่ะ เราคบกันคนนั้นได้สักพักเขากลับมาค่ะ กลับมาคุยกัน
(เหมือนว่าช่วงนั้นเขากับแฟนคนใหม่ของเราจะไปกันไม่รอดค่ะ) เรารู้ค่ะ
ว่ามันผิด ว่าคนใหม่เราเขาจะเจ็บ แต่เราก็ยังเลือกที่จะคุย จนวันนั้นเขาขอเรา
กลับมาคบกัน เราให้คำตอบไม่ได้ค่ะ ได้แต่ยิ้มแล้วก็พูดอ้อมๆว่าเรากลับไม่ได้
เราเริ่มต้นใหม่แล้ว แล้วเขาก็หายไป แต่ก็ยังติดต่อกันเป็นบางครั้งอยู่ค่ะ
บางครั้งเราก็ยังเอาคนเก่ามาเปรียบกับคนใหม่ (รู้ค่ะว่าไม่สมควร)
แต่เราคิดว่าเมื่อก่อนเรามีความสุขกว่านี้ หรือบางทีเพราะเราห่างกันแล้วเจอกันที
เลยทำให้เราเจอแต่มุมที่ดีๆให้กัน ต่างกับคนใหม่ค่ะ คนใหม่เราก็ใก้ลกันไปมาหาสู่กันบ่อย
ทำให้เราใก้ลกันรู้นิสัยกันมาก คนใหม่เขาก็ดี แต่มันไม่เท่าอดีต
บางครั้งเรานอนข้างเขา เรายังร้องไห้คิดถึงคนเก่า...
ตอนนี้สับสนมากค่ะ เรารักคนเก่ามาก (เหมือนตอนนี้เขาจะโสด)
แต่คนใหม่เราเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้ทำอะไรแย่ๆกับเราแต่ใจของเรา
มันเรียกร้องเหมือนอยากกลับไปหาอดีต
**แต่เราก็คิดนะว่าคนเก่าทำเราไว้เจ็บมากหลายๆอย่างระหว่างที่เรารอเขา
เขาเหมือนจะให้ความหวัง หลอกนัดเจอกันบ้างแต่ก็ไม่มา
**แต่กลับคนใหม่เขายังไม่เคยทำร้ายเราขนาดนั้นเลย
เราจะชอบพูดถึงเขา(คนเก่า)ตลอดเวลา ตลอดเวลาที่คุยกับเพื่อนจนบางทีเพื่อนสงสัย
ว่าทำไมเราพูดถึงแต่คนนี้ เราเลยลองปรึกษาเพื่อนดูค่ะ เพื่อนเรารู้เรื่องทุกอย่าง
ตั้งแต่คบกันจนถึงปัจจุบัน เพื่อนบอกว่า "ตอนนี้เราฝืนคบอยู่หรือเปล่า ทำตามใจตัวเองดูสิ"
เราเลยคิดว่าเรากำลังทำให้เขา(คนใหม่)เป็นคนคั้นเวลาหรือเปล่า เราไม่อยากทำร้ายใครแบบนั้น
เรารู้ว่ามันเจ็บ แต่เราก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้
สับสนมากค่ะ เราควรโคจรมาเจอกันใหม่หรือเดินหน้าใหม่ดีค่ะ
คนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา เป็นคุณจะเลือกแบบไหนค่ะ ??
#ขอโทษน้ะที่เข้าไปเป็นความทรงจำที่เลวร้าย(SRW)
ความลังเลใจ
เรากับแฟนเก่าจบความสัมพันธ์กัน เพราะนิสัยของเราเอง เอาแต่ใจตัวเอง
งี่เง่า ชวนทะเลาะ ติดเพื่อนใหม่ (เป็นช่วงเข้า ปี1 ค่ะ) แล้วเวลาคุยกันเรามักจะ
ใส่อารมณ์ตลอด ด่าตลอดทั้งทีเขาดีกับเรามาตลอดให้เราได้ทุกอย่าง
ทำทุกอย่างให้เราตลอดถึงเราจะอยู่ไกลกันเขาก็ไม่เคยทำให้เราเหงาเลย
ไกลแค่ไหนก็เหมือนใก้ลกันตลอดแต่เพราะนิสัยของเราเองที่ทำให้เขาจากไป
นิสัยเอาแต่ใจเพราะคิดว่าเขาจะอยู่กับเราเสมอ จนวันนั้นมาถึงเขาคิดว่าคบกันไป
ก็มีแต่ทะเลาะ ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เขาเลยเลือกจบความสัมพันธ์
ก็ใช้เวลาทำใจอยู้สักพักค่ะ แต่ก็บางครั้งที่เราก็ยังรักยังคิดถึงเขาก็เลยกดโทรหา..
แต่ผลที่ได้มันก็มีดีบ้าง แย่บ้างค่ะ เพราะเขาเริ่มคบกับคนใก้ลตัวเขา เขาก็เลยเลือกที่จะ
พูดทำร้ายจิตใจเรา บันทอนความรู้สึกเรา แต่เราว่าก็สมครแหละค่ะ เราทำเขาไว้เยอะ
แต่ก็โทรหากันบ้าง เดือนนึงคุย ครั้งสองครั้ง หรือ เดือนเว้นเดือนคุยกันที
จนวันนึงเราเริ่มคุยกับรุ่นน้อง เขาโทรมาหาเรา ในหัวเราตอนนั้นเหมือนกลับมาจุดที่
เหมือนอกหัก เราเลิกคุยกับรุ่นน้อง เลิกคุยกับทุกคน (แต่ใครที่เข้ามาคุยกับเรา
เราจะบอกว่า เรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้นะ คุยได้แต่เรายังรักคนเก่าอยู่ทำใจไม่ได้)
แล้วมารอเขา แต่เขาไม่มีแว๋วจะกลับมาหรือเลิกกับคนใหม่เลย จนวันนั้นมาถึง...
เราเริ่มต้นใหม่ค่ะ เราคบกันคนนั้นได้สักพักเขากลับมาค่ะ กลับมาคุยกัน
(เหมือนว่าช่วงนั้นเขากับแฟนคนใหม่ของเราจะไปกันไม่รอดค่ะ) เรารู้ค่ะ
ว่ามันผิด ว่าคนใหม่เราเขาจะเจ็บ แต่เราก็ยังเลือกที่จะคุย จนวันนั้นเขาขอเรา
กลับมาคบกัน เราให้คำตอบไม่ได้ค่ะ ได้แต่ยิ้มแล้วก็พูดอ้อมๆว่าเรากลับไม่ได้
เราเริ่มต้นใหม่แล้ว แล้วเขาก็หายไป แต่ก็ยังติดต่อกันเป็นบางครั้งอยู่ค่ะ
บางครั้งเราก็ยังเอาคนเก่ามาเปรียบกับคนใหม่ (รู้ค่ะว่าไม่สมควร)
แต่เราคิดว่าเมื่อก่อนเรามีความสุขกว่านี้ หรือบางทีเพราะเราห่างกันแล้วเจอกันที
เลยทำให้เราเจอแต่มุมที่ดีๆให้กัน ต่างกับคนใหม่ค่ะ คนใหม่เราก็ใก้ลกันไปมาหาสู่กันบ่อย
ทำให้เราใก้ลกันรู้นิสัยกันมาก คนใหม่เขาก็ดี แต่มันไม่เท่าอดีต
บางครั้งเรานอนข้างเขา เรายังร้องไห้คิดถึงคนเก่า...
ตอนนี้สับสนมากค่ะ เรารักคนเก่ามาก (เหมือนตอนนี้เขาจะโสด)
แต่คนใหม่เราเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้ทำอะไรแย่ๆกับเราแต่ใจของเรา
มันเรียกร้องเหมือนอยากกลับไปหาอดีต
**แต่เราก็คิดนะว่าคนเก่าทำเราไว้เจ็บมากหลายๆอย่างระหว่างที่เรารอเขา
เขาเหมือนจะให้ความหวัง หลอกนัดเจอกันบ้างแต่ก็ไม่มา
**แต่กลับคนใหม่เขายังไม่เคยทำร้ายเราขนาดนั้นเลย
เราจะชอบพูดถึงเขา(คนเก่า)ตลอดเวลา ตลอดเวลาที่คุยกับเพื่อนจนบางทีเพื่อนสงสัย
ว่าทำไมเราพูดถึงแต่คนนี้ เราเลยลองปรึกษาเพื่อนดูค่ะ เพื่อนเรารู้เรื่องทุกอย่าง
ตั้งแต่คบกันจนถึงปัจจุบัน เพื่อนบอกว่า "ตอนนี้เราฝืนคบอยู่หรือเปล่า ทำตามใจตัวเองดูสิ"
เราเลยคิดว่าเรากำลังทำให้เขา(คนใหม่)เป็นคนคั้นเวลาหรือเปล่า เราไม่อยากทำร้ายใครแบบนั้น
เรารู้ว่ามันเจ็บ แต่เราก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้
สับสนมากค่ะ เราควรโคจรมาเจอกันใหม่หรือเดินหน้าใหม่ดีค่ะ
คนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา เป็นคุณจะเลือกแบบไหนค่ะ ??
#ขอโทษน้ะที่เข้าไปเป็นความทรงจำที่เลวร้าย(SRW)