ความในใจจากเพื่อนสนิท...

คือเราอยู่ปี1 เป็นผู้หญิง (ที่ชอบได้ทั้งชายและหญิง) เราเพิ่งเข้าเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง เราเป็นคนหน้าไม่ดีหรอก แต่เราจะเป็นคนร่าเริงเฮฮา เราก็มีแฟนนะ  เรื่องก็มีอยู่ว่า เราชอบเพื่อนคนนึง เขาเป็นผู้หญิง  เรารู้จักกันตอนสอบแก้วัดความรู้ก่อนเปิดเทอม ตอนเจอกันเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็คิดแค่คนรู้จักคนนึง แต่มันก็ไม่ได้คิดแค่นั้นอ่ะสิ!! เพราะเขาก็เรียนสาขาเดียวกับเรา เลยทำให้เรารู้จักกันสนิทกันมากขึ้น  ยิ่งได้เป็นเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันอีก ก็ทำให้ยิ่งสนิทเข้าไปอีก แต่ก็ช่วงแรก็ไม่เคยแชทหากัน เพิ่งไปแชทหากันตอนช่วงได้กลับบ้าน วันนั้นหยุดยาว3-4 วัน ก็แชทคุยกัน คือเราชอบเขามาก เขาตอบแชทไว ไปไหนก็ถ่ายรูปมาบอก แล้วบวกกับที่เป็นคน Sensitive ไง เลยทำให้เริ่มคิดเกินเลยคำว่าเพื่อน เราคุยกันได้ไม่กี่วัน เราก็กลับมหาลัย แต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป มันก็จะเขินๆหน่อย หวิวๆเวลาอยู่ใกล้ ชอบเก็บมาคิดมาก  จนความคิดบ้าๆที่ถ้าย้อนเวลาไปได้จะไม่พูดออกมาเลย  คือเราไปถามเขาว่าเขาคิดอะไรไหม  เราชอบเขานะ และแล้ว เขาก็เทเรา555 เขาคิดกับเราแค่เพื่อน นี่ตกลงคิดเองฝ่ายเดียวใช่ไหม? คือมันก็จะจึกๆตรงใจ แล้วเขาก็ทักไปหาเพื่อนเรา เพื่อนเราก็ให้อ่านแชทที่เขาทักมา เขาทักเพื่อนเรามาว่าให้ดูเราด้วย เขาไม่อยากทำใครเสียความรู้สึก  คือคิดในใจ  ถ้าเทเราแล้ว ขอให้เทแบบอย่าสนเลย  นี่เทแล้วยังจะมาสงสารอีก ช่วงนั้นเราพยายามห่างเขา แต่เรื่องไม่จบเท่านั้น เพราะเรียนสาขาเดียวกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน มันจะห่างกันได้สักเท่าไรจริงไหม??  ยิ่งเจอยิ่งคิดมาก ยิ่งหวั่นไหว จนครั้งนี้เรากลับมาสนิทกันอีกครั้ง แล้วก็หวั่นไหวหนักกว่าเดิม เพราะรู้สึกว่าเขาดีกับเรา  เวลาเขาอยู่ใกล้เรา สำหรับเรามันต้องพยายามข่มใจ  จนบางทีเราต้องเขยิบออกไปเอง เขาเคยถามเรานะว่าทำไมชอบทำนุ้ย(คือแบบทำตัวเหมือนเด็กขี้อ้อน) ก็นะคิดในใจว่าเราไม่เคยทำแบบนี้กับใครหรอก  ก็ชอบอ้อนแต่กับเขานี่แหละ บางทีก็ชอบกวนประสาทใส่555 เรามักจะไปนั่งที่หอเขาประจำ เขาอยู่หอ1 เราอยู่หอ4  เพื่อนในกลุ่มส่วนมากอยู่หอ1 เลยเป็นที่นัดรวมกลุ่มกัน ทำให้เราได้เจอเขาทุกวันและเกือบทั้งวัน คืนนั้นจะทำปาร์ตี้มาม่าเลยแวะซื้อของที่แฟมมาลี่มาร์ท ก็แกล้งๆบอกว่าอยากกินขนมปัง แต่คือตอนนั้นเรายืนจ่ายเงินอยู่  พอออกมาจากแฟม ก็ไม่รู้ว่าเขาซื้อให้  คืองงบวกกะเขินๆ  ไม่คิดว่าคนแบบเขาจะซื้อให้  เขาก็เดินข้างหลังกับเรา  แล้วเพื่อนในกลุ่มเดินนำหน้า  จะไปขึ้นรถกลับหอทำปาร์ตี้มาม่ากัน เขาเดินข้างๆแล้วหยิบขนมปังออกมาให้  ในใจเราอยากรับนะ  ไม่ใช่เพราะเห็นแก่กิน  แต่เข้าใจความรู้สึกคนที่มีคนที่แอบชอบ เขาซื้อของให้ป่ะ  มันรู้สึกดีมากและเขินมาก  แต่เราต้องเก็บอาการแล้วบอกว่า  “ไม่เอา เก็บไว้กินเถอะ!!”  แล้วก็รีบเดินไปขึ้นรถ  พอคืนนั้นกินปาร์ตี้มาม่าเสร็จ ก่อนกลับ เขาก็ยื่นขนมปังให้อีกที  เราก็ไม่รับไว้  คือเราชอบเขานะ  แต่ข่มใจ ตอนกลับก็เดินไปขึ้นรถกับเพื่อนอีกคน  เพื่อนคนนี้ก็รู้ว่าเราชอบใคร เพื่อนก็เล่าให้ฟังว่า  ตอนเราไปเข้าห้องน้ำ ก็เล่นหมุนขวดกันชี้ไปหาใครคนนั้นต้องตอบความจริง  ก็ชี้ไปหาคนที่เราชอบ  แล้วคนในกลุ่มก็ถามว่ามีแฟนไหมแล้วยังอะไรประมาณนี้  เขาก็ตอบว่ามีคนคุยแต่ไม่ได้เป็นแฟน  ก็เห็นว่ามีคนคุยเยอะ คือถ้าตอนนั้นเราอยู่เราจะทำตัวยังไงนะ  มันเจ็บนิดๆ แต่เราก็บอกกับเพื่อนว่า  “ก็ดีแล้วที่เราไม่รับขนมปังจากเขา จะได้ไม่ต้องมารู้สึกดีและมโนเรื่องขนมปังที่เขาซื้อให้”  ตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มเงียบๆ พยายามทำใจอีกเช่นเคย  แล้วก็ไม่หลาบจำ  เขาทำอะไรให้เราหลายอย่าง ทำงานมายแมพให้  คือเราก็ถามเขานะว่าทำไมต้องทำให้เราช่วยเราตลอด  เขาบอกว่าอะไรที่ทำให้ได้ก็จะทำให้   คือเราควรทำยังไง?? เราชอบเขามากนะ ยิ่งเขาทำดีกับเราเท่าไร  เราก็ยิ่งหวั่นไหวมากขึ้นเท่านั้น…
## สุดท้ายนี้ถ้าเขาได้เห็นได้อ่านกระทู้ของเรา  เราอยากบอกว่าเราชอบเขามากนะ  ที่ทักไปกวนในเฟสบ่อยๆ ก็เพราะอยากคุย เพราะคิดถึง  จะมีสักครั้งไหม มีความเป็นไปได้ไหม  ที่เขาจะชอบเราบ้าง  อย่างน้อยขอแค่สักเสี้ยวนาทีที่เขาคิดถึงเรา…##