ในช่วงเวลาหนึ่งที่เธอได้เดินเข้าในชีวิตของฉันเธอได้ทำอะไรบ้างอย่างที่ทำให้ฉันหันไปมองเธอเพราะรอยยิ้มของเธอที่น่ารักสดใส อ่อนโยน ตาหวาน เมื่อฉันได้เห็นรอยยิ้มของเธอ เธอทำให้ฉันได้รู้กับคำว่า รัก แม้เธอจะไม่เคยสนใจฉันบางสักครั้ง ในทุกเรื่องราวของเธอไม่มีวันจางหายไปจากโลกของฉันเป็นเด็ดขาดบางครั้งฉันก็เริ่มจะท้อแท้ที่จะรักเธอ แต่สักช่วงเวลาที่เธอหายหน้าหายตาไปแล้วฉันเริ่มที่จะตัดใจจากเธอแต่เธอกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกครั้งหนึ่งเลยทำให้ฉันตัดใจจากเธอไม่ได้สักที ในบางเวลาฉันเคยคิดที่จะตัดใจให้ได้แต่ฉันก็ทำไม่ได้สักที เห็นหน้าเธอทีไรอ่อนไหวทุกที ถึงเธอจะไม่เคยสนใจฉันแต่ฉันจะพยายามทำให้เธอกลับมาสนใจให้ได้ แม้เธอจะไม่เคยคิดที่จะสนใจฉันก็ตามเคยได้ยินไหม ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเจอยู่ที่นั้น การแอบรักหรือแม้กระทั้งความรักใครสักคนที่เขาไม่เคยสนใจ ฉันคิดว่า “มันคือการเสียสละเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข” ถึงแม้เราจะเจ็บก็ตามเธอคือรักแรกของฉัน และจะเป็นรักเดียวเสมอ บางครั้งก็เหนื่อยกับการที่จะต้องทนกับ รักบ้าๆที่แอบรักข้างเดียว แต่คิดไปคิดมาเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องสู้ เพื่อเธอไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบันเรื่องลาวที่ฉันได้ทำกับเธอไว้ฉันจะไม่เคยลืมเป็นเด็ดขาดเพราะเธอคือคนสำคัญคนหนึ่งในชีวิตของฉันแม้ว่าวัน เดือน ปีและเวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน หัวใจของฉันก็คิดถึงเธอ ถึงเธอจะทำร้ายหัวใจฉันแค่ไหนฉันก็ทนเพื่อหวังว่าสักวัน เธอจะหันมามองฉันบางถึงแม้เสียใจแค่ไหนก็ไม่เท่าที่เธอบอกกับฉันว่า “เลิกยุ่งเถอะ” และการกระทำที่เธอทำประชดฉัน ฉันรู้ว่าเธอหวังดีเพื่อจะให้ฉันตัดใจจากเธอ ฉันบอกได้เลยว่า “ยังไงก็ตัดใจไม่ได้” เพราะ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนจะรักเธอมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น แม้ว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนผันแต่ว่าใจฉันมันจะยังเหมือนเดิม
แต่มีบางสิ่งท่อยากจะถามมากว่าเธอ “เคยรู้ไหมว่าฉันอยู่ด้วยกับเธอ”เธอถึงทำแบบนี้กับฉัน ในบางครั้งฉันก็ได้แต่คิดว่าฉันเคยอยู่ในสายตาของเธอไหมสักครั้ง แต่ถ้าว่า แต่คิดไปเองก็ไม่ใช่นะ เพราะฉันรู้สึกว่าเธอมองฉันอยู่ตลอดเวลาที่เห็นกันหรือทองเห็นกัน ถ้าเป็นอย่างไงก็ดีสิเพราะฉันจะได้สบตาเธอด้วย ถึงมันจะเป็นความสุขเล็กๆ น้อย แต่มันก็มีค่าสำหรับ กับคนที่แอบรักแต่เขาไม่เคยสนใจเราสักครั้งแต่มีอีกประเภทหนึ่งที่แบบว่าแอบรักแล้วสมหวังส่วนประเภทนี้นะถึงว่าโชคดีมากเพราะในบางครั้งเจาก็เห็นค่าในตัวเรามากแค่ไหนเพราะเขาเคยเห็นมามาองคนที่รักเขาบาง แต่ถ้าไมองแต่คนที่เรารักมันมีแต่เจ็บเปล่าๆเลยหันมามองคนที่รักเรามากกว่า ถึงจะยังไม่เริ่มสนใจในตัวเราแต่ถ้าเริ่มเข้ามาในชีวิตก็จะทำให้เขารู้ว่า ในโลกของเราก็มีอะไรมากมายที่ต้องค้นหาอีกมากมาย แต่กับคนบางคนที่ตรงข้ามกันเขากลับทำว่าเราไม่เคยมีค่าเลยสำหรับเขาเพราะคนประเภทนั้นได้แต่คิดว่ารักแต่ตัวเอง ไม่คิดที่จะสนใจคนอื่นบางเลย “อย่าถือว่าด่านะ” “ไม่ได้ด่านะ แค่บอกให้ฟังเฉยๆ”
บางครั้งก็อยากที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่บางนะแต่เรากับจมอยู่กับอดีตที่ไม่เคยไปไหนเลย แต่เพื่อนหลายคนก็ผู้ว่า”เลิกเถอะ เจ็บมากแล้ว” เราก็กลับมาคิดทบทวนดูนะว่า จริงไหม มันก็จริงนะเพียงแต่เรารู้ช้าไป
หลังจากนั้นมาเราก็เริ่มที่จะตัดใจจากเขา พอเวลาผ่านไปนานไปเราคิดไดว่า ยังมีคนอีกมากมายที่ค่อยเปิดใจคุยกับเราอยู่ เราก็ไม่ควรที่จะกลับไปต้องเจ็บอีกป่ะ
จบไปได้สวยงาม
***************** the end ******************
เราก็ได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่น่ารักมากๆ ตอนขึ้นม.3 พี่เขาอยู่ม.4/1 พี่เขาเป็นนักดนตรีน่ารักมากๆ ขวัญใจของสาวหลายๆคนเลยล่ะ แต่พอดีว่าพี่เขามีแฟนแล้วสิ สวยด้วย น่ารัก นิสัยดี เฟรนลี่ แต่เราก็เลือกที่จะศึกษาเรื่องราวของพี่ของ แอบมองว่าพี่เขาชอบอะไร ทำอะไร เป็นอย่างไง นิสัยนี้ดีอยู่ใช้ได้เลยล่ะ
เราได้ใกล้ชิด ได้ทักทาย ได้ส่งยิ้มให้ และสบตาในบางครั้ง เรารู้สึกว่า ไม่มีอะไรที่เราจะไม่ชอบเพราะนิสัยคล้ายกันนิดหนึ่ง เราทักไปทางเฟซพี่เขาก็ตอบนะ ตอบกวนมากแต่ก็ดีที่พี่เขายังตอบเรา นั้นก็เป็นวันแรกที่เราทักพี่เขา
พอเราทักไป ตอนไปโรงเรียนเราเห็นพี่เขาเราก็หลบหน้าพี่เขาเพราะไม่กล้าสู้หน้าพี่เขา ตอนนั้นโครตอายเลย แต่มีอยู่วันหนึ่ง วันที่ 21 กันยายน 2559 เป็นวันเกิดพี่เขา เฮร้ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
วันนั้นแบบคิดอะไรไม่ออกเลยได้แต่ เขียนอวยพรทางแชทไม่กล้าที่จะเขียนบนไทม์ไลน์บนเฟซ แต่เราลองถามพี่เขาดู”พี่น้องให้ขวัญได้ไหม” พี่เขาตอบเร็วมากๆๆๆ ว่า “ได้ครับๆ” ตอนนั้น
โครตดีใจ
พอเราสั่งขวัญมาแร้ว เราก็เอาให้พี่เขาแต่เราไม่ได้ให้แบบคนอื่นเขากันนะ(เราเอาไปใส่ไว้ในกระเป๋าพี่เขา)
มันเป็นโมเม้นที่แบบว่า ทำอะไรลงไปว่ะ แต่ดีนะ พอพี่เขาเห็นนะพี่เขาชอบมากๆๆ ขอบคุณเราใหญ่เลย เราดีจังด้วย
จากนั้นเราเริ่มมองพี่เขามากขึ้น และส่งยิ้มเล็กน้อยโดยที่พี่เขาเห็น ที่จริงเราก็ไม่อยากให้เห็นหรอ เราได้แต่ส่งยิ้มโดยที่พี่เขาไม่เห็น เราก็ไม่เคยเสียใจนะ
วันนี้เราเอาพีจอย(ขนม) ไปใส่เราพี่เขาเราก็ยังว่าตัวเองเลยว่า คิดได้ยังไง
และวันศุกร์ที่ผ่านมา (12 พ.ย. 59) เราว่าเราจะให้ป๊อกกี้พี่เขาแต่ พี่เขากับไม่มาจดรถที่หน้า เซเว่น แต่ก็ไม่เป็นไรเรารอวันใหม่ก็ ได้ แต่รอไปเท่าไรที่เขาก็ไม่มาซักที เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ได้แอบมองพี่เขาอยู่เรื่อยๆและแอบยิ้มให้พี่อยู่ตลอด พอมาวันเกิดเรา 29.12.59 เราลุ้นมาว่า “พี่เขาจะอวยพรหรือเปล่า ให้ขวัญไหม”แต่สุดท้ายพี่เขาก็ไม่มา เราก็ได้แต่บอกกับตัวเอง “ไม่เป็นไรหรอ เพราะเรากะพี่เขาก็ไม่ได้สนิทกันขนาด” หยุดปีใหม่ไป เราคิดถึงพี่เขาแทบตาย อยากเห็นหน้า พอช่วงเวลาผ่านไป เป็นวันที่เราต้องไป โรงเรียนเรารีบตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะไปโรงเรียนไปเจอหน้าพี่เขา พอไปถึงโรงเรียนยังไม่เจอหน้าพี่เขาเลย เพื่อนมันบอกว่า “เห็นพี่เขาเอารูปลงยัง” เรายังสงสัยอยู่ เราเลยไปส่องเฟซพี่เขา ปรากฏว่า พี่เขาลงรูปแฟนที่เขา โมเม้นนั้นเราพูดในใจว่า พอแร้วเราเหนื่อยแล้ว แต่มาย้อนดูตัวเองว่าทำไม มันก็ได้คำตอบอย่างชัดเจนเลยว่า “เราไปแอบชอบคนที่สูงเกินไป เราไม่มีสิทธิ์ที่จะเอื้อมมือถึง” แต่ก็ไม่เป็นไร เราก็จะแอบชอบอยู่เรื่อยๆๆ นี้ล่ะ เรามีความสุขในแบบนี้มากกว่า เห็นคนที่เรารักมีความสุขเราก็มีความสุขแล้ว จากนั้นมาเราเมื่อจะไม่คอยมองพี่เขาอยู่ประมาณ สองสามวัน แต่ก็ทำไม่ได้ เราก็เลยสนใจเลือกที่จะมองพี่เขาอย่างเจ็บๆและความสุข
พอถึงวันวาเลนไทน์ เป็นวันแห่งความรัก โรงเรียนก็จัดกิจกรรมหัวใจส่งต่อ ให้เราเขียนรู้สึกกับคนที่เราจะให้ พอเขียนความรู้สึกแล้ว ให้นำหัวใจไปลงในกล่อง กล่องมันจะมี ม.ต้น ม.ปลาย คุณครู สำคัญที่สุดเลย ม.ปลาย แต่เราไม่ได้เขียนความรู้สึกชอบพี่เขานะ เพราะที่ๆผ่านมา เราคิดว่า พี่เขาน่าจะรู้แล้วล่ะ ราก็เลยเขียนว่า “ขอให้ของขวัญได้ไหม #น้อง” นะตอนนั้นโครตเขินเลย วันต่อมาวัน พฤหัสบดี ที่ 16 หลังวันวาเลนไทน์ 2 วัน เราตั้งใจจะให้พี่เขาวันนี้ดีกว่าจะให้ได้ก็ต้องหาโอกาสที่พี่เขาอยู่คนเดียวแต่เราก็คิดเลยว่า “มันโชคดีอะไรขนาดนี้ วันนั้นใส่ชุดโรงเรียนในฝัน คุณครูเขาจับใครที่ใส่ผ้าวอมแถบสีเฮร้ยยยยยยยย!!!!!! วันนั้นพี่เขาใส่ผ้าวอมแถบสีและครูก็ลงโทษใครที่ใส่มาผิด ให้ไปล้างห้องน้ำ พี่เขาโดยล้างห้องน้ำอาคาร 4 ชั้น 2 พอดีว่าเรา เรียนภาษาไทย อาคาร 4 เหมือนกัน ” ตอนนั้นดีใจมากๆ และเราก็หาโอกาสที่จะให้พี่เขา แต่มันไม่ง่ายเลยเพราะพี่เขาอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้องที่เราเรียนอยู่ ส่วนฝั่งของเรานะรุ่นพี่ก็เยอะๆ รุ่นน้องรอเรียนก็เยอะๆๆ แต่มันได้โอกาสที่ดีมากๆ ไม่ค่อยมีใครด้วย เหมือนว่าพี่จะรอของขวัญจากเราอยู่จริงๆ นะ แลละราก็เดินเอาไปให้พี่เขา เรียกพี่เขา 3 ที ถึงหันมาโอ้..โห...หันมาแล้วนะไม่รู้ว่าจะทำ ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ตื่นเต้น
โครตเขิน พูดอะไรไม่ออกเลยได้แต่พูดออกไปว่า “บ่ฮู้ว่าสิมักบ่ รองเปิดเด้อ” แล้วพี่เขาก็ขอบคุณครับ น่ารักอ่ะ เราก็เดินออกมาแต่ความรู้สึกว่า พี่เขามองเราอยู่ เขินมากๆๆๆ
หลังจากนั้นมา เราก็ไม่กล้ามองหน้าพี่มากสักเท่าไหร่ วันศุกร์ เราเรียนเสรีที่ห้องสมุด พี่ขาเรียนภาษาไทยแต่ครูภาษาไทยก็อยู่ในสมุด เฮร้ยยยยยย!!!!!! พี่เขาเข้ามาเราตกใจมากๆ ในใจตอนนั้น ทำไงดีว่ะ สู้หน้าดีหรือเปล่าว่ะ สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้อยู่ สุดท้ายก็มองพี่เขาจนได้ แอบยิ้มในใจเสมอนะ เวลาที่เห็นพี่เขา ทำไงได้เนอะ ทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว
ใกล้จะสอบปิดเทอมแล้ว โรงเรียนมีกิจกรรม open house ขึ้น มันมีการแสดงของโรงเรียนเล่นดนตรี และมอบเกียรติบัตรให้กับนักเรียนที่ไปแข่งขันศิลปะหัตกรรมที่ บึงการ-หนองคาย เราได้ขึ้นไปบนเวทีที่มีคนอยู่ข้างล่างเยอะๆ แต่นี้มันไม่ใช่ความตื่นเต้นของเรานะ ที่มันตื่นเต้นที่สุดคือ เราได้เดินผ่านพี่เขาด้วย เขินๆๆ พอเสร็จกิจกรรมทุกอย่างแล้วยังเหลืออีกกิจกรรมหนึ่ง คือ การประกวดร้องเพลงแต่ละโรงเรียน พี่เขาก็ไม่ได้ดนตรีใช่ไหม พี่เขาก็มาพักที่ห้องพละ เฮร้ยยยยยยย!!!!!!! เราก็พักอยู่แถวนั้นเหมือนกันกับฟูงเพื่อน เราเห็นพี่เขาตกใจมากนะ แต่ก็ทำเป็นเฉยๆ แต่พี่เขาเดินมาส่องกระจกอีกฝั่งหนึ่ง จังหวะนั้นเราว่าจะเดินไปถามว่า “พี่ชอบไหมของขวัญที่ให้ไป” แต่เราเดินไปพี่เขาเสร็จพอดี เสียดายจังแต่เราพูดเล่นๆๆ ว่า “รองเดินมาอีกรอบสิ” เฮร้ยยยยยย!!!! พี่เขาเดินมาจริงๆๆ พูดไปแล้วเนอะว่า จะไปถาม เราก็เดินไปจริงๆนะ เขินๆ อายๆ ทำอะไรลงไปว่ะ ทำได้ไงว่ะ เพื่อนเราบอกว่า พี่เขายิ้มให้เราด้วย เท่านี้ก็ดีใจแล้ว
ต่อไปเป็นการสอบปิดภาคเรียนที่ 2 ก่อนวันสุดท้ายเราให้พี่เขาเรียนเฟรนด์ชิพด้วยล่ะ พี่เขาเขียนให้เราด้วยนะ ดีใจมากๆๆ พอเราได้อ่านนะ เขินๆ มากๆ เราก็จะจบม. 3 แล้วเนอะเราก็อยากได้ดอกไม้จากพี่เขา แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งโอกาสที่เราจะพูดกับพี่เขามันน้อยมากๆ เราก็เลยไม่ได้อะไรจากพี่เขา ได้แต่สายตาที่ไม่รู้ว่าพี่เขามองเราหรือเปล่า
แต่ก็ได้เสียใจนะ เพราะเรากลับถามใจตัวเองว่า เราแค่คิดสนุก หรือ รัก ตอนนี้เรายังสับสนอยู่ในใจ ได้แต่รอเวลาที่จะเปิดเทอมว่า ความรู้สึกยังเหมือนเดิมไหมถ้าเหมือนเดิมก็แสดงว่า เรารักพี่เขาจริงๆ ไม่ใช่ว่าแค่อยากที่จะสนุก
(เราว่าทุกครั้งที่เราจะให้ของพี่เขาหรือเราต้องการกำลังใจ พี่เขามักมาให้เห็นหน้าและรอยยิ้มหวานๆ เสมอเราอยากที่จะเรียกสิ่งนี้ว่า พรหมลิขิต นะแต่เราก็ไม่กล้าที่จะคิดแต่เราว่า นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด ที่อยู่ในส่วนลึกความทรงจำของเรานะ มันคงจะเป็นความทรงจำที่งดงามแบบนี้ตลอดไป ถึงมันจะเป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิต)
ในช่วงเวลาหนึ่งที่เธอได้เดินเข้าในชีวิตของฉันเธอได้ทำอะไรบ้างอย่างที่ทำให้ฉันหันไปมองเธอเพราะรอยยิ้มของเธอที่น่ารักสดใส อ่อนโยน ตาหวาน เมื่อฉันได้เห็นรอยยิ้มของเธอ เธอทำให้ฉันได้รู้กับคำว่า รัก แม้เธอจะไม่เคยสนใจฉันบางสักครั้ง ในทุกเรื่องราวของเธอไม่มีวันจางหายไปจากโลกของฉันเป็นเด็ดขาดบางครั้งฉันก็เริ่มจะท้อแท้ที่จะรักเธอ แต่สักช่วงเวลาที่เธอหายหน้าหายตาไปแล้วฉันเริ่มที่จะตัดใจจากเธอแต่เธอกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกครั้งหนึ่งเลยทำให้ฉันตัดใจจากเธอไม่ได้สักที ในบางเวลาฉันเคยคิดที่จะตัดใจให้ได้แต่ฉันก็ทำไม่ได้สักที เห็นหน้าเธอทีไรอ่อนไหวทุกที ถึงเธอจะไม่เคยสนใจฉันแต่ฉันจะพยายามทำให้เธอกลับมาสนใจให้ได้ แม้เธอจะไม่เคยคิดที่จะสนใจฉันก็ตามเคยได้ยินไหม ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเจอยู่ที่นั้น การแอบรักหรือแม้กระทั้งความรักใครสักคนที่เขาไม่เคยสนใจ ฉันคิดว่า “มันคือการเสียสละเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข” ถึงแม้เราจะเจ็บก็ตามเธอคือรักแรกของฉัน และจะเป็นรักเดียวเสมอ บางครั้งก็เหนื่อยกับการที่จะต้องทนกับ รักบ้าๆที่แอบรักข้างเดียว แต่คิดไปคิดมาเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องสู้ เพื่อเธอไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบันเ
แอบรักแต่ไม่เคยสมหวัง
แต่มีบางสิ่งท่อยากจะถามมากว่าเธอ “เคยรู้ไหมว่าฉันอยู่ด้วยกับเธอ”เธอถึงทำแบบนี้กับฉัน ในบางครั้งฉันก็ได้แต่คิดว่าฉันเคยอยู่ในสายตาของเธอไหมสักครั้ง แต่ถ้าว่า แต่คิดไปเองก็ไม่ใช่นะ เพราะฉันรู้สึกว่าเธอมองฉันอยู่ตลอดเวลาที่เห็นกันหรือทองเห็นกัน ถ้าเป็นอย่างไงก็ดีสิเพราะฉันจะได้สบตาเธอด้วย ถึงมันจะเป็นความสุขเล็กๆ น้อย แต่มันก็มีค่าสำหรับ กับคนที่แอบรักแต่เขาไม่เคยสนใจเราสักครั้งแต่มีอีกประเภทหนึ่งที่แบบว่าแอบรักแล้วสมหวังส่วนประเภทนี้นะถึงว่าโชคดีมากเพราะในบางครั้งเจาก็เห็นค่าในตัวเรามากแค่ไหนเพราะเขาเคยเห็นมามาองคนที่รักเขาบาง แต่ถ้าไมองแต่คนที่เรารักมันมีแต่เจ็บเปล่าๆเลยหันมามองคนที่รักเรามากกว่า ถึงจะยังไม่เริ่มสนใจในตัวเราแต่ถ้าเริ่มเข้ามาในชีวิตก็จะทำให้เขารู้ว่า ในโลกของเราก็มีอะไรมากมายที่ต้องค้นหาอีกมากมาย แต่กับคนบางคนที่ตรงข้ามกันเขากลับทำว่าเราไม่เคยมีค่าเลยสำหรับเขาเพราะคนประเภทนั้นได้แต่คิดว่ารักแต่ตัวเอง ไม่คิดที่จะสนใจคนอื่นบางเลย “อย่าถือว่าด่านะ” “ไม่ได้ด่านะ แค่บอกให้ฟังเฉยๆ”
บางครั้งก็อยากที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่บางนะแต่เรากับจมอยู่กับอดีตที่ไม่เคยไปไหนเลย แต่เพื่อนหลายคนก็ผู้ว่า”เลิกเถอะ เจ็บมากแล้ว” เราก็กลับมาคิดทบทวนดูนะว่า จริงไหม มันก็จริงนะเพียงแต่เรารู้ช้าไป
หลังจากนั้นมาเราก็เริ่มที่จะตัดใจจากเขา พอเวลาผ่านไปนานไปเราคิดไดว่า ยังมีคนอีกมากมายที่ค่อยเปิดใจคุยกับเราอยู่ เราก็ไม่ควรที่จะกลับไปต้องเจ็บอีกป่ะ
จบไปได้สวยงาม
***************** the end ******************
เราก็ได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่น่ารักมากๆ ตอนขึ้นม.3 พี่เขาอยู่ม.4/1 พี่เขาเป็นนักดนตรีน่ารักมากๆ ขวัญใจของสาวหลายๆคนเลยล่ะ แต่พอดีว่าพี่เขามีแฟนแล้วสิ สวยด้วย น่ารัก นิสัยดี เฟรนลี่ แต่เราก็เลือกที่จะศึกษาเรื่องราวของพี่ของ แอบมองว่าพี่เขาชอบอะไร ทำอะไร เป็นอย่างไง นิสัยนี้ดีอยู่ใช้ได้เลยล่ะ
เราได้ใกล้ชิด ได้ทักทาย ได้ส่งยิ้มให้ และสบตาในบางครั้ง เรารู้สึกว่า ไม่มีอะไรที่เราจะไม่ชอบเพราะนิสัยคล้ายกันนิดหนึ่ง เราทักไปทางเฟซพี่เขาก็ตอบนะ ตอบกวนมากแต่ก็ดีที่พี่เขายังตอบเรา นั้นก็เป็นวันแรกที่เราทักพี่เขา
พอเราทักไป ตอนไปโรงเรียนเราเห็นพี่เขาเราก็หลบหน้าพี่เขาเพราะไม่กล้าสู้หน้าพี่เขา ตอนนั้นโครตอายเลย แต่มีอยู่วันหนึ่ง วันที่ 21 กันยายน 2559 เป็นวันเกิดพี่เขา เฮร้ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
วันนั้นแบบคิดอะไรไม่ออกเลยได้แต่ เขียนอวยพรทางแชทไม่กล้าที่จะเขียนบนไทม์ไลน์บนเฟซ แต่เราลองถามพี่เขาดู”พี่น้องให้ขวัญได้ไหม” พี่เขาตอบเร็วมากๆๆๆ ว่า “ได้ครับๆ” ตอนนั้น
พอเราสั่งขวัญมาแร้ว เราก็เอาให้พี่เขาแต่เราไม่ได้ให้แบบคนอื่นเขากันนะ(เราเอาไปใส่ไว้ในกระเป๋าพี่เขา)
มันเป็นโมเม้นที่แบบว่า ทำอะไรลงไปว่ะ แต่ดีนะ พอพี่เขาเห็นนะพี่เขาชอบมากๆๆ ขอบคุณเราใหญ่เลย เราดีจังด้วย
จากนั้นเราเริ่มมองพี่เขามากขึ้น และส่งยิ้มเล็กน้อยโดยที่พี่เขาเห็น ที่จริงเราก็ไม่อยากให้เห็นหรอ เราได้แต่ส่งยิ้มโดยที่พี่เขาไม่เห็น เราก็ไม่เคยเสียใจนะ
วันนี้เราเอาพีจอย(ขนม) ไปใส่เราพี่เขาเราก็ยังว่าตัวเองเลยว่า คิดได้ยังไง
และวันศุกร์ที่ผ่านมา (12 พ.ย. 59) เราว่าเราจะให้ป๊อกกี้พี่เขาแต่ พี่เขากับไม่มาจดรถที่หน้า เซเว่น แต่ก็ไม่เป็นไรเรารอวันใหม่ก็ ได้ แต่รอไปเท่าไรที่เขาก็ไม่มาซักที เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ได้แอบมองพี่เขาอยู่เรื่อยๆและแอบยิ้มให้พี่อยู่ตลอด พอมาวันเกิดเรา 29.12.59 เราลุ้นมาว่า “พี่เขาจะอวยพรหรือเปล่า ให้ขวัญไหม”แต่สุดท้ายพี่เขาก็ไม่มา เราก็ได้แต่บอกกับตัวเอง “ไม่เป็นไรหรอ เพราะเรากะพี่เขาก็ไม่ได้สนิทกันขนาด” หยุดปีใหม่ไป เราคิดถึงพี่เขาแทบตาย อยากเห็นหน้า พอช่วงเวลาผ่านไป เป็นวันที่เราต้องไป โรงเรียนเรารีบตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะไปโรงเรียนไปเจอหน้าพี่เขา พอไปถึงโรงเรียนยังไม่เจอหน้าพี่เขาเลย เพื่อนมันบอกว่า “เห็นพี่เขาเอารูปลงยัง” เรายังสงสัยอยู่ เราเลยไปส่องเฟซพี่เขา ปรากฏว่า พี่เขาลงรูปแฟนที่เขา โมเม้นนั้นเราพูดในใจว่า พอแร้วเราเหนื่อยแล้ว แต่มาย้อนดูตัวเองว่าทำไม มันก็ได้คำตอบอย่างชัดเจนเลยว่า “เราไปแอบชอบคนที่สูงเกินไป เราไม่มีสิทธิ์ที่จะเอื้อมมือถึง” แต่ก็ไม่เป็นไร เราก็จะแอบชอบอยู่เรื่อยๆๆ นี้ล่ะ เรามีความสุขในแบบนี้มากกว่า เห็นคนที่เรารักมีความสุขเราก็มีความสุขแล้ว จากนั้นมาเราเมื่อจะไม่คอยมองพี่เขาอยู่ประมาณ สองสามวัน แต่ก็ทำไม่ได้ เราก็เลยสนใจเลือกที่จะมองพี่เขาอย่างเจ็บๆและความสุข
พอถึงวันวาเลนไทน์ เป็นวันแห่งความรัก โรงเรียนก็จัดกิจกรรมหัวใจส่งต่อ ให้เราเขียนรู้สึกกับคนที่เราจะให้ พอเขียนความรู้สึกแล้ว ให้นำหัวใจไปลงในกล่อง กล่องมันจะมี ม.ต้น ม.ปลาย คุณครู สำคัญที่สุดเลย ม.ปลาย แต่เราไม่ได้เขียนความรู้สึกชอบพี่เขานะ เพราะที่ๆผ่านมา เราคิดว่า พี่เขาน่าจะรู้แล้วล่ะ ราก็เลยเขียนว่า “ขอให้ของขวัญได้ไหม #น้อง” นะตอนนั้นโครตเขินเลย วันต่อมาวัน พฤหัสบดี ที่ 16 หลังวันวาเลนไทน์ 2 วัน เราตั้งใจจะให้พี่เขาวันนี้ดีกว่าจะให้ได้ก็ต้องหาโอกาสที่พี่เขาอยู่คนเดียวแต่เราก็คิดเลยว่า “มันโชคดีอะไรขนาดนี้ วันนั้นใส่ชุดโรงเรียนในฝัน คุณครูเขาจับใครที่ใส่ผ้าวอมแถบสีเฮร้ยยยยยยยย!!!!!! วันนั้นพี่เขาใส่ผ้าวอมแถบสีและครูก็ลงโทษใครที่ใส่มาผิด ให้ไปล้างห้องน้ำ พี่เขาโดยล้างห้องน้ำอาคาร 4 ชั้น 2 พอดีว่าเรา เรียนภาษาไทย อาคาร 4 เหมือนกัน ” ตอนนั้นดีใจมากๆ และเราก็หาโอกาสที่จะให้พี่เขา แต่มันไม่ง่ายเลยเพราะพี่เขาอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้องที่เราเรียนอยู่ ส่วนฝั่งของเรานะรุ่นพี่ก็เยอะๆ รุ่นน้องรอเรียนก็เยอะๆๆ แต่มันได้โอกาสที่ดีมากๆ ไม่ค่อยมีใครด้วย เหมือนว่าพี่จะรอของขวัญจากเราอยู่จริงๆ นะ แลละราก็เดินเอาไปให้พี่เขา เรียกพี่เขา 3 ที ถึงหันมาโอ้..โห...หันมาแล้วนะไม่รู้ว่าจะทำ ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ตื่นเต้น
หลังจากนั้นมา เราก็ไม่กล้ามองหน้าพี่มากสักเท่าไหร่ วันศุกร์ เราเรียนเสรีที่ห้องสมุด พี่ขาเรียนภาษาไทยแต่ครูภาษาไทยก็อยู่ในสมุด เฮร้ยยยยยย!!!!!! พี่เขาเข้ามาเราตกใจมากๆ ในใจตอนนั้น ทำไงดีว่ะ สู้หน้าดีหรือเปล่าว่ะ สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้อยู่ สุดท้ายก็มองพี่เขาจนได้ แอบยิ้มในใจเสมอนะ เวลาที่เห็นพี่เขา ทำไงได้เนอะ ทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว
ใกล้จะสอบปิดเทอมแล้ว โรงเรียนมีกิจกรรม open house ขึ้น มันมีการแสดงของโรงเรียนเล่นดนตรี และมอบเกียรติบัตรให้กับนักเรียนที่ไปแข่งขันศิลปะหัตกรรมที่ บึงการ-หนองคาย เราได้ขึ้นไปบนเวทีที่มีคนอยู่ข้างล่างเยอะๆ แต่นี้มันไม่ใช่ความตื่นเต้นของเรานะ ที่มันตื่นเต้นที่สุดคือ เราได้เดินผ่านพี่เขาด้วย เขินๆๆ พอเสร็จกิจกรรมทุกอย่างแล้วยังเหลืออีกกิจกรรมหนึ่ง คือ การประกวดร้องเพลงแต่ละโรงเรียน พี่เขาก็ไม่ได้ดนตรีใช่ไหม พี่เขาก็มาพักที่ห้องพละ เฮร้ยยยยยยย!!!!!!! เราก็พักอยู่แถวนั้นเหมือนกันกับฟูงเพื่อน เราเห็นพี่เขาตกใจมากนะ แต่ก็ทำเป็นเฉยๆ แต่พี่เขาเดินมาส่องกระจกอีกฝั่งหนึ่ง จังหวะนั้นเราว่าจะเดินไปถามว่า “พี่ชอบไหมของขวัญที่ให้ไป” แต่เราเดินไปพี่เขาเสร็จพอดี เสียดายจังแต่เราพูดเล่นๆๆ ว่า “รองเดินมาอีกรอบสิ” เฮร้ยยยยยย!!!! พี่เขาเดินมาจริงๆๆ พูดไปแล้วเนอะว่า จะไปถาม เราก็เดินไปจริงๆนะ เขินๆ อายๆ ทำอะไรลงไปว่ะ ทำได้ไงว่ะ เพื่อนเราบอกว่า พี่เขายิ้มให้เราด้วย เท่านี้ก็ดีใจแล้ว
ต่อไปเป็นการสอบปิดภาคเรียนที่ 2 ก่อนวันสุดท้ายเราให้พี่เขาเรียนเฟรนด์ชิพด้วยล่ะ พี่เขาเขียนให้เราด้วยนะ ดีใจมากๆๆ พอเราได้อ่านนะ เขินๆ มากๆ เราก็จะจบม. 3 แล้วเนอะเราก็อยากได้ดอกไม้จากพี่เขา แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งโอกาสที่เราจะพูดกับพี่เขามันน้อยมากๆ เราก็เลยไม่ได้อะไรจากพี่เขา ได้แต่สายตาที่ไม่รู้ว่าพี่เขามองเราหรือเปล่า
แต่ก็ได้เสียใจนะ เพราะเรากลับถามใจตัวเองว่า เราแค่คิดสนุก หรือ รัก ตอนนี้เรายังสับสนอยู่ในใจ ได้แต่รอเวลาที่จะเปิดเทอมว่า ความรู้สึกยังเหมือนเดิมไหมถ้าเหมือนเดิมก็แสดงว่า เรารักพี่เขาจริงๆ ไม่ใช่ว่าแค่อยากที่จะสนุก
(เราว่าทุกครั้งที่เราจะให้ของพี่เขาหรือเราต้องการกำลังใจ พี่เขามักมาให้เห็นหน้าและรอยยิ้มหวานๆ เสมอเราอยากที่จะเรียกสิ่งนี้ว่า พรหมลิขิต นะแต่เราก็ไม่กล้าที่จะคิดแต่เราว่า นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด ที่อยู่ในส่วนลึกความทรงจำของเรานะ มันคงจะเป็นความทรงจำที่งดงามแบบนี้ตลอดไป ถึงมันจะเป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิต)
ในช่วงเวลาหนึ่งที่เธอได้เดินเข้าในชีวิตของฉันเธอได้ทำอะไรบ้างอย่างที่ทำให้ฉันหันไปมองเธอเพราะรอยยิ้มของเธอที่น่ารักสดใส อ่อนโยน ตาหวาน เมื่อฉันได้เห็นรอยยิ้มของเธอ เธอทำให้ฉันได้รู้กับคำว่า รัก แม้เธอจะไม่เคยสนใจฉันบางสักครั้ง ในทุกเรื่องราวของเธอไม่มีวันจางหายไปจากโลกของฉันเป็นเด็ดขาดบางครั้งฉันก็เริ่มจะท้อแท้ที่จะรักเธอ แต่สักช่วงเวลาที่เธอหายหน้าหายตาไปแล้วฉันเริ่มที่จะตัดใจจากเธอแต่เธอกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกครั้งหนึ่งเลยทำให้ฉันตัดใจจากเธอไม่ได้สักที ในบางเวลาฉันเคยคิดที่จะตัดใจให้ได้แต่ฉันก็ทำไม่ได้สักที เห็นหน้าเธอทีไรอ่อนไหวทุกที ถึงเธอจะไม่เคยสนใจฉันแต่ฉันจะพยายามทำให้เธอกลับมาสนใจให้ได้ แม้เธอจะไม่เคยคิดที่จะสนใจฉันก็ตามเคยได้ยินไหม ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเจอยู่ที่นั้น การแอบรักหรือแม้กระทั้งความรักใครสักคนที่เขาไม่เคยสนใจ ฉันคิดว่า “มันคือการเสียสละเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข” ถึงแม้เราจะเจ็บก็ตามเธอคือรักแรกของฉัน และจะเป็นรักเดียวเสมอ บางครั้งก็เหนื่อยกับการที่จะต้องทนกับ รักบ้าๆที่แอบรักข้างเดียว แต่คิดไปคิดมาเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องสู้ เพื่อเธอไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบันเ