ว่าด้วยเรื่องความรัก ความรักมักจะเล่นกลกับใครหลายๆคน ความรักมักเกิดขึ้น ไม่เลือกที่ ไม่เลือกคน และไม่เลือกเวลา กับคนบางคนเราอาจจะแค่เดินผ่านกันไป โดยที่ไม่ได้ใส่ใจกันเลยด้วยซ้ำ แต่กับบางคนการพบกันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ และกับบางคนความสัมพันธ์ อาจเกิดขึ้นมาโดยที่เราไม่ทันตั้งตัว ไม่ทันรับรู้ว่าเกิดขึ้นตั้งแต่วันไหน และเกิดขึ้นเมื่อไหร่ รู้ตัวอีกที ก้อมีคนอีกคนอยู่เต็มทั้งหัวใจไปแล้ว
เรื่องราวที่จะถ่ายทอดออกมาเป็นความรู้สึกดีๆ ของคนสองคน สองคนที่ไม่มีเหตุและผลอันสมควรที่เค้าจะได้มาใช้คำว่ารักร่วมกัน
คนสองคนที่อยู่ห่างกันครึ่งโลก ซึ่งไม่มีทางได้มาบรรจบพบกันได้ ไม่มีเหตุผลที่จะรักกัน แล้วอะไรกันที่ทำให้คนที่ต่างกันสองขั้วมารักกันได้ อะไรกัน? พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ?
เราพยายามถามกับตัวเองเสมอ ว่ารักครั้งนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ทำไมต้องเป็นคนนี้ และจุดหมายของเราสองคนอยู่ตรงไหน คำถามย้ำๆ ซ้ำๆ ที่ไม่มีคำตอบ รู้เพียงแค่ว่า เพราะรักถึงรัก แค่นั้นจริงๆ
เรื่องราวการเดินทางของความรัก.... เราเป็นผู้หญิงวัยทำงาน 35 อัพ ที่ค่อนข้างจะจริงจังกับชีวิต และอยู่กับความเป็นจริง โลกของความเป็นจริงที่ว่าเราจะต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะว่าเราก้าวมาไกลเกินจะหันมองกลับไปข้างหลัง สิ่งที่อยู่ตรงหน้า คือสิ่งสำคัญที่สุดและเป็นสิ่งที่เราได้เลือกแล้ว มันจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
จุดเริ่มต้นเกิดขึ้น เมื่อวันทำงานที่สุดแสนจะยุ่งและวุ่นวาย ทันใดนั้นเสียงโทรสัพท์ก้อดังขึ้น ปลายสายบอกว่าให้กลับบ้านด่วนย่าเสียแล้ว เราก้อไม่รอช้าที่รีบเครียร์งานและเดินทางกลับโดยทันที
นานแล้วนะกับการเดินทางกลับมาที่แห่งนี้ *ประเทศไทย* เมื่อเสร็จธุระเสร็จภาระกิจงานศพย่า เรายังพอมีเวลาเหลือให้ได้เที่ยวและพักผ่อนอีกนิดหน่อย เราเลยเลือกเดินทางไปจังหวัดนึงกับเพื่อนสาวคนสนิท ซึ่งเป็นการพักผ่อนแบบชิวๆ แต่มันคงไม่ชิวสักเท่าไหร่ เมื่อใบขับขี่รถยนต์ขาดในช่วงนี้พอดี เอาแล้วไง แล้วเราจะไปเที่ยวกันยังไง? การโทรหาคนรู้จักให้มารับ เป็นหนึ่งตัวเลือกที่ไม่เลวนะ เพื่อนสาวคนสวยที่มาด้วยได้ทำการโทรให้แฟนเก่า ซึ่งเป็นเพื่อนที่เราเองก้อรู้จักให้มารับพาไปนั่งดื่มเบียร์ชิวๆ แต่เพื่อนคนนี้ไม่มีรถยนต์ มีแค่มอไชด์ ซึ่งถ้าจะไปก้อต้องหามอไชด์เพิ่มอีกคัน และเค้าออกปากรับคำว่าจะหาคนอีกคันมารับเราไปด้วย เราทำการนัดหมายเวลาและสถานที่ ที่จะเจอกัน และเพื่อนคนนี้ก้อมาพร้อมกับเค้าคนนั้น!!!
เราได้เจอกับเค้าคนนั้นเป็นครั้งแรก เราไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครมาจากไหน รู้แค่เค้าคือคนที่เพื่อนเราออกปากให้มารับเราไปเที่ยวเพราะขาดรถมอไชด์อีกคัน ภาพแรกที่เรามองเค้า เค้าคนที่ยกมือไหว้สวัสดีเรา คือเด็กผู้ชายหน้าโคตรของโคตรใส เป็นเด็กวัยละอ่อน วัยรุ่น หัวฟูๆคนนึง อายุราวๆ 25ปี เราต้องซ้อนท้ายเค้าไป แอบเกร็งนิดหน่อย เพราะไม่ได้นั่งซ้อนมอไชด์มานานมาก ราวๆเจ็ดปีเห็นจะได้ ระหว่างทางเค้าก้อจะชววนเราคุบจะมีมุขขำๆให้เราหัวเราะชอบใจตลอดทาง ฝนเริ่มตกปรอยๆ เราทั้งสี่คนได้ไปนั่งชิวๆร้านเหล้าร้านนึง ในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก หลังคารั่วอีกต่างหาก เหตุการณ์ก้อเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ การพูดคุยก้อเหมือนคนรู้จักกันปกติ เค้าเป็นคนพูดเก่ง มีมุขขำๆมาทำให้เรา และเพื่อนหัวเราะได้ตลอด ระหว่างการพูดคุยกันจะเห็นได้ว่าเค้าจะไม่ค่อยกล้าสบตาเราสักเท่าไหร่ แต่จะใช้เวลาอยู่กับหน้าจอมือถือ!! จนเราแอบคิดว่าน้องเค้าคงรำคาญและคงอยากกลับแล้ว คงมีแฟนรออยู่ที่บ้านแน่ๆเลย เอ...รึว่าแฟนแชทมาตาม เรานั่งกันสักพักฝนก้อเริ่มซา ร้านก้อคงใกล้จะปิด เราจึงชวนกันกลับ แต่เพื่อนสาวแสนสวยของเรายังอยากไปเที่ยวต่อ เพราะฝนยังคงพรำๆ เพื่อนสาวจึงตัดสินใจกันว่ามากินเบียร์ต่อที่พักแล้วกัน จึงแวะเซเว่นเพื่อซื้อเบียร์กัน เราและเค้ารอกันอยู่ข้างนอก เป็นการอยู่กันสองต่อสองครั้งแรก *หน้าเซเว่น* 555
จำได้ว่า เขาถามเราเรื่องวีซ่า ขณะที่คุย เค้าก้อเปิดเบาะแล้วเอาผ้ามาเช็ดเบาะรถ ก้มๆเงยๆ เหมือนไม่สนใจที่เราพูดด้วยซ้ำ แล้วพวกเราก้อมากินเบียร์ต่อที่ห้อง การร่วมวงสังสรรค์ก้อเป็นไปโดยปกติ ห้องพักเป็นห้องเล็กๆ ที่มีเตียงคู่ เพื่อนสาวของเรานั่งที่หน้าทีวี เพื่อนอีกคนนั่งปลายเตียงข้างๆเค้า
ส่วนเรานั่งอีกเตียง เค้าก้อยังคงหลบตาและจิ้มโทรสัพท์ต่อไป สักพักเค้าเหมือนจะเอนตัวนอน เราส่งหมอนให้เค้า เค้ารับหมอนไปหนุน พร้อมคำขอบคุณ การที่เพื่อนมาเจอกัน แฟนเก่ามาพบกัน การพูดคุยการแซวกันขำๆก้อชวนให้เราหัวเราะกันได้ คุยกันพักใหญ่ เพื่อนเราที่มากะเค้าก้อเผลอหลับไป เพื่อนสาวของเราก้อนั่งจิ้มโทรสัพท์ เราหันไปมองเค้าก้อนั่งจิ้มโทรศัพท์ตามเคย เห้อ....บรรยากาศพาเงียบเชียว นี่ถ้าเราเป็นเค้าจะปลุกเพื่อนให้ตื่น แล้วชวนกันกลับบ้านดีกว่า แต่นี่อะไรนั่งจิ้มโทรศัพท์เงียบๆ ดูเหมือนไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร คือเรานะง่วงแล้วรู้ยังห่ะ คือจะนอน!!!
ผ่านมาสักพัก เพื่อนก้อตื่น และดูเหมือนว่าค่อนข้างดึก และมันคงถึงเวลากลับ จึงได้ลากัน ภาพที่จำได้ เราลุกขึ้นไปส่งและปิดประตู เค้ายกมือไหว้ลากลับ เราปิดประตู
ดูเหมือนว่าเรื่องราวมันเหมือนจะจบ คนๆนึงผ่านมาแล้วก้อผ่านไป มันก้อไม่เห็นว่าจะมีอะไรพิเศษ เป็นเรื่องราวปกติของชีวิต ก่อนนอนเราก้อนอนคุยเล่นกับเพื่อนคนสนิท และรูดหน้าฟีดเฟสเล่นๆ ดูอัพเดทของเพื่อนไปเรื่อยๆ จนมาสะดุดกับแท๊กนึงที่เค้าแท๊กเพื่อนคนที่มารับเรา ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมของเราและเค้า เป็นภาพบรรยากาศร้านที่เราไปนั่งด้วยกันมา แคปชั่นกวนๆของเค้าทำให้เราเข้าไปกดไลด์และคอมเม้นท์ และการคอมเม้นท์ของเราทำให้เค้าได้เห็นเฟสของเรา และนั่นก้อคือจุดเริ่มต้น และเค้าก้อคอมเม้นท์ตอบกลับมา โดยในโพสนั้นของเค้า จะมีเพื่อนๆคอมเม้นท์อยู่หลายคอมเม้นท์ แต่เค้าตอบแค่คอมเม้นท์ของเราอันเดียว
และสักพัก ราวๆตีสองเห็นจะได้ มีข้อความเข้ามาในแชทเฟส "SAWASSDEE ราตรีสวัสดิ์ครับพี่"
ใครกันนะ!! คำขอส่งข้อความใหม่จากคนที่ไม่ได้เป็นเพื่อน เรากดเข้าไปดู ชื่อเฟสที่ค่อนข้างจะไม่เหมาะสมกับตัวเค้าเลย เค้าใช้ชื่อ ออกแนวเจ็บช้ำอกหักจากความรัก ซึ่งแว่บแรกเราคิดว่ามันไม่เหมาะกับเค้าเพราะเค้าเป็นคนร่าเริงสนุกสนาน ยิ้มเก่ง คืนนั้นก้อได้แค่อ่านข้อความ แต่ไม่ได้ตอบกลับใดๆ ก้อเค้าไม่ได้สำคัญขนาดต้องตอบกลับนี่หน่า ง่วงแล้วนอนดีกว่า ปิดไฟ นอน......
รุ่งเช้าเราออกไปกินติ๋มซำกับเพื่อนสาวคนสวย ระหว่างรออาหาร ก้อนั่งรูดเฟสเล่นตามเคย เห็นคำขอเป็นเพื่อนของเค้า เลยรับเป็นเพื่อน และตอบแชทของเค้าเมื่อคืน สั้นๆว่า "จร้า" และกินติ๋มซำกับเพื่อนอย่างอร่อยปาก สักพักมีเสียงเฟสดังแจ้งเตือนขึ้นมารัวๆ ก้ออดที่จะเข้าไปดูไม่ได้ เป็นเค้าที่เข้าไปกดไลด์กระจายที่หน้าเฟส เราเลยบอกเพื่อนสาวว่า นี่ๆเธอ น้องคนเมื่อคืนแอดเฟสมาด้วย นี่ๆ กำลังเข้ามากดไลด์หน้าเฟสด้วย เพื่อนสาวเลยแซวบอก น้องคงหลงเสน่ห์อีป้ามาดามเมืองนอกแล้วม้าง แล้วนางก้อหัวเราะ เราก้ออดขำที่นางพูดไม่ได้ แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร....เราไปเที่ยวที่บ้านเพื่อนสาวของเราที่อยู่อีกจังหวัด และเค้าก้อแชทมาหาบอกว่า "ไงบ้าง เที่ยวสนุกมั้ย" ตอนนั้นเรานั่งกินข้าวที่ร้านอาหารกับเพื่อนสาว เลยบอกเพื่อนว่า แกๆ น้องเค้าทักมา ไหนๆมาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย จะส่งไปให้น้องเค้าดู และเราก้อส่งไป นั่นเป็นภาพแรกของเราที่ส่งไปให้เค้า เค้าเปิดอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรและเราก้อไม่ได้คาดหวังว่าเค้าจะต้องตอบกลับ มันไม่ได้มีอะไรพิเศษก้อแค่คนรู้จักธรรมดาคนนึง
รุ่งเช้าเป็นวันที่เราต้องเดินทางกลับ การเดินทางไกลข้ามครึ่งโลกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ระหว่างรอขึ้นเครื่องมีข้อความของเค้าทักมา เราเลยบอกเค้าว่ากำลังจะเดินทางกลับ เค้าบอกว่าขอให้เดินทางโดยสวัสดิ์ภาพ และระหว่างการเดินทางเค้าก้อแชทคุยด้วยตลอด จะเป็นการคุยกันแบบขำๆ เรื่องทั่วไป แต่เราก้อรู้สึกว่าเค้าคุยสนุกมากคนนึง เราสามารถถามตอบ ต่อคำถาม ต่อคำตอบกันได้ โดยไม่มีคำถามมา คาใจว่าเค้าจะจีบเรามั้ย เพราะเรากับเค้าห่างกันตั้งสิบปี เค้าคงไม่มาสาระกับคนรุ่นเราหรอก เค้าคงแค่หาเพื่อนคุย เหงาๆอยู่ก้อคุยๆกันไปสนุกๆดี บางข้อความก้อทำให้แอบอมยิ้มกับแป้นพิมพ์ได้ด้วย
จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ จากคนไม่รู้จัก ซึ่งตอนนี้ เค้าได้กลาย เป็นคนรู้จักไปแล้ว ....
จะรู้จักกันไปแบบไหน นานแค่ไหน รักกันไหม สวยงาม รึเจ็บปวดเพียงใด โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
ตามต่อกันได้เลยจร้า
https://pantip.com/topic/37015098
เพราะรักคือเธอ เพราะเธอคือรัก
เรื่องราวที่จะถ่ายทอดออกมาเป็นความรู้สึกดีๆ ของคนสองคน สองคนที่ไม่มีเหตุและผลอันสมควรที่เค้าจะได้มาใช้คำว่ารักร่วมกัน
คนสองคนที่อยู่ห่างกันครึ่งโลก ซึ่งไม่มีทางได้มาบรรจบพบกันได้ ไม่มีเหตุผลที่จะรักกัน แล้วอะไรกันที่ทำให้คนที่ต่างกันสองขั้วมารักกันได้ อะไรกัน? พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ?
เราพยายามถามกับตัวเองเสมอ ว่ารักครั้งนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ทำไมต้องเป็นคนนี้ และจุดหมายของเราสองคนอยู่ตรงไหน คำถามย้ำๆ ซ้ำๆ ที่ไม่มีคำตอบ รู้เพียงแค่ว่า เพราะรักถึงรัก แค่นั้นจริงๆ
เรื่องราวการเดินทางของความรัก.... เราเป็นผู้หญิงวัยทำงาน 35 อัพ ที่ค่อนข้างจะจริงจังกับชีวิต และอยู่กับความเป็นจริง โลกของความเป็นจริงที่ว่าเราจะต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะว่าเราก้าวมาไกลเกินจะหันมองกลับไปข้างหลัง สิ่งที่อยู่ตรงหน้า คือสิ่งสำคัญที่สุดและเป็นสิ่งที่เราได้เลือกแล้ว มันจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
จุดเริ่มต้นเกิดขึ้น เมื่อวันทำงานที่สุดแสนจะยุ่งและวุ่นวาย ทันใดนั้นเสียงโทรสัพท์ก้อดังขึ้น ปลายสายบอกว่าให้กลับบ้านด่วนย่าเสียแล้ว เราก้อไม่รอช้าที่รีบเครียร์งานและเดินทางกลับโดยทันที
นานแล้วนะกับการเดินทางกลับมาที่แห่งนี้ *ประเทศไทย* เมื่อเสร็จธุระเสร็จภาระกิจงานศพย่า เรายังพอมีเวลาเหลือให้ได้เที่ยวและพักผ่อนอีกนิดหน่อย เราเลยเลือกเดินทางไปจังหวัดนึงกับเพื่อนสาวคนสนิท ซึ่งเป็นการพักผ่อนแบบชิวๆ แต่มันคงไม่ชิวสักเท่าไหร่ เมื่อใบขับขี่รถยนต์ขาดในช่วงนี้พอดี เอาแล้วไง แล้วเราจะไปเที่ยวกันยังไง? การโทรหาคนรู้จักให้มารับ เป็นหนึ่งตัวเลือกที่ไม่เลวนะ เพื่อนสาวคนสวยที่มาด้วยได้ทำการโทรให้แฟนเก่า ซึ่งเป็นเพื่อนที่เราเองก้อรู้จักให้มารับพาไปนั่งดื่มเบียร์ชิวๆ แต่เพื่อนคนนี้ไม่มีรถยนต์ มีแค่มอไชด์ ซึ่งถ้าจะไปก้อต้องหามอไชด์เพิ่มอีกคัน และเค้าออกปากรับคำว่าจะหาคนอีกคันมารับเราไปด้วย เราทำการนัดหมายเวลาและสถานที่ ที่จะเจอกัน และเพื่อนคนนี้ก้อมาพร้อมกับเค้าคนนั้น!!!
เราได้เจอกับเค้าคนนั้นเป็นครั้งแรก เราไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครมาจากไหน รู้แค่เค้าคือคนที่เพื่อนเราออกปากให้มารับเราไปเที่ยวเพราะขาดรถมอไชด์อีกคัน ภาพแรกที่เรามองเค้า เค้าคนที่ยกมือไหว้สวัสดีเรา คือเด็กผู้ชายหน้าโคตรของโคตรใส เป็นเด็กวัยละอ่อน วัยรุ่น หัวฟูๆคนนึง อายุราวๆ 25ปี เราต้องซ้อนท้ายเค้าไป แอบเกร็งนิดหน่อย เพราะไม่ได้นั่งซ้อนมอไชด์มานานมาก ราวๆเจ็ดปีเห็นจะได้ ระหว่างทางเค้าก้อจะชววนเราคุบจะมีมุขขำๆให้เราหัวเราะชอบใจตลอดทาง ฝนเริ่มตกปรอยๆ เราทั้งสี่คนได้ไปนั่งชิวๆร้านเหล้าร้านนึง ในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก หลังคารั่วอีกต่างหาก เหตุการณ์ก้อเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ การพูดคุยก้อเหมือนคนรู้จักกันปกติ เค้าเป็นคนพูดเก่ง มีมุขขำๆมาทำให้เรา และเพื่อนหัวเราะได้ตลอด ระหว่างการพูดคุยกันจะเห็นได้ว่าเค้าจะไม่ค่อยกล้าสบตาเราสักเท่าไหร่ แต่จะใช้เวลาอยู่กับหน้าจอมือถือ!! จนเราแอบคิดว่าน้องเค้าคงรำคาญและคงอยากกลับแล้ว คงมีแฟนรออยู่ที่บ้านแน่ๆเลย เอ...รึว่าแฟนแชทมาตาม เรานั่งกันสักพักฝนก้อเริ่มซา ร้านก้อคงใกล้จะปิด เราจึงชวนกันกลับ แต่เพื่อนสาวแสนสวยของเรายังอยากไปเที่ยวต่อ เพราะฝนยังคงพรำๆ เพื่อนสาวจึงตัดสินใจกันว่ามากินเบียร์ต่อที่พักแล้วกัน จึงแวะเซเว่นเพื่อซื้อเบียร์กัน เราและเค้ารอกันอยู่ข้างนอก เป็นการอยู่กันสองต่อสองครั้งแรก *หน้าเซเว่น* 555
จำได้ว่า เขาถามเราเรื่องวีซ่า ขณะที่คุย เค้าก้อเปิดเบาะแล้วเอาผ้ามาเช็ดเบาะรถ ก้มๆเงยๆ เหมือนไม่สนใจที่เราพูดด้วยซ้ำ แล้วพวกเราก้อมากินเบียร์ต่อที่ห้อง การร่วมวงสังสรรค์ก้อเป็นไปโดยปกติ ห้องพักเป็นห้องเล็กๆ ที่มีเตียงคู่ เพื่อนสาวของเรานั่งที่หน้าทีวี เพื่อนอีกคนนั่งปลายเตียงข้างๆเค้า
ส่วนเรานั่งอีกเตียง เค้าก้อยังคงหลบตาและจิ้มโทรสัพท์ต่อไป สักพักเค้าเหมือนจะเอนตัวนอน เราส่งหมอนให้เค้า เค้ารับหมอนไปหนุน พร้อมคำขอบคุณ การที่เพื่อนมาเจอกัน แฟนเก่ามาพบกัน การพูดคุยการแซวกันขำๆก้อชวนให้เราหัวเราะกันได้ คุยกันพักใหญ่ เพื่อนเราที่มากะเค้าก้อเผลอหลับไป เพื่อนสาวของเราก้อนั่งจิ้มโทรสัพท์ เราหันไปมองเค้าก้อนั่งจิ้มโทรศัพท์ตามเคย เห้อ....บรรยากาศพาเงียบเชียว นี่ถ้าเราเป็นเค้าจะปลุกเพื่อนให้ตื่น แล้วชวนกันกลับบ้านดีกว่า แต่นี่อะไรนั่งจิ้มโทรศัพท์เงียบๆ ดูเหมือนไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร คือเรานะง่วงแล้วรู้ยังห่ะ คือจะนอน!!!
ผ่านมาสักพัก เพื่อนก้อตื่น และดูเหมือนว่าค่อนข้างดึก และมันคงถึงเวลากลับ จึงได้ลากัน ภาพที่จำได้ เราลุกขึ้นไปส่งและปิดประตู เค้ายกมือไหว้ลากลับ เราปิดประตู
ดูเหมือนว่าเรื่องราวมันเหมือนจะจบ คนๆนึงผ่านมาแล้วก้อผ่านไป มันก้อไม่เห็นว่าจะมีอะไรพิเศษ เป็นเรื่องราวปกติของชีวิต ก่อนนอนเราก้อนอนคุยเล่นกับเพื่อนคนสนิท และรูดหน้าฟีดเฟสเล่นๆ ดูอัพเดทของเพื่อนไปเรื่อยๆ จนมาสะดุดกับแท๊กนึงที่เค้าแท๊กเพื่อนคนที่มารับเรา ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมของเราและเค้า เป็นภาพบรรยากาศร้านที่เราไปนั่งด้วยกันมา แคปชั่นกวนๆของเค้าทำให้เราเข้าไปกดไลด์และคอมเม้นท์ และการคอมเม้นท์ของเราทำให้เค้าได้เห็นเฟสของเรา และนั่นก้อคือจุดเริ่มต้น และเค้าก้อคอมเม้นท์ตอบกลับมา โดยในโพสนั้นของเค้า จะมีเพื่อนๆคอมเม้นท์อยู่หลายคอมเม้นท์ แต่เค้าตอบแค่คอมเม้นท์ของเราอันเดียว
และสักพัก ราวๆตีสองเห็นจะได้ มีข้อความเข้ามาในแชทเฟส "SAWASSDEE ราตรีสวัสดิ์ครับพี่"
ใครกันนะ!! คำขอส่งข้อความใหม่จากคนที่ไม่ได้เป็นเพื่อน เรากดเข้าไปดู ชื่อเฟสที่ค่อนข้างจะไม่เหมาะสมกับตัวเค้าเลย เค้าใช้ชื่อ ออกแนวเจ็บช้ำอกหักจากความรัก ซึ่งแว่บแรกเราคิดว่ามันไม่เหมาะกับเค้าเพราะเค้าเป็นคนร่าเริงสนุกสนาน ยิ้มเก่ง คืนนั้นก้อได้แค่อ่านข้อความ แต่ไม่ได้ตอบกลับใดๆ ก้อเค้าไม่ได้สำคัญขนาดต้องตอบกลับนี่หน่า ง่วงแล้วนอนดีกว่า ปิดไฟ นอน......
รุ่งเช้าเราออกไปกินติ๋มซำกับเพื่อนสาวคนสวย ระหว่างรออาหาร ก้อนั่งรูดเฟสเล่นตามเคย เห็นคำขอเป็นเพื่อนของเค้า เลยรับเป็นเพื่อน และตอบแชทของเค้าเมื่อคืน สั้นๆว่า "จร้า" และกินติ๋มซำกับเพื่อนอย่างอร่อยปาก สักพักมีเสียงเฟสดังแจ้งเตือนขึ้นมารัวๆ ก้ออดที่จะเข้าไปดูไม่ได้ เป็นเค้าที่เข้าไปกดไลด์กระจายที่หน้าเฟส เราเลยบอกเพื่อนสาวว่า นี่ๆเธอ น้องคนเมื่อคืนแอดเฟสมาด้วย นี่ๆ กำลังเข้ามากดไลด์หน้าเฟสด้วย เพื่อนสาวเลยแซวบอก น้องคงหลงเสน่ห์อีป้ามาดามเมืองนอกแล้วม้าง แล้วนางก้อหัวเราะ เราก้ออดขำที่นางพูดไม่ได้ แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร....เราไปเที่ยวที่บ้านเพื่อนสาวของเราที่อยู่อีกจังหวัด และเค้าก้อแชทมาหาบอกว่า "ไงบ้าง เที่ยวสนุกมั้ย" ตอนนั้นเรานั่งกินข้าวที่ร้านอาหารกับเพื่อนสาว เลยบอกเพื่อนว่า แกๆ น้องเค้าทักมา ไหนๆมาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย จะส่งไปให้น้องเค้าดู และเราก้อส่งไป นั่นเป็นภาพแรกของเราที่ส่งไปให้เค้า เค้าเปิดอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรและเราก้อไม่ได้คาดหวังว่าเค้าจะต้องตอบกลับ มันไม่ได้มีอะไรพิเศษก้อแค่คนรู้จักธรรมดาคนนึง
รุ่งเช้าเป็นวันที่เราต้องเดินทางกลับ การเดินทางไกลข้ามครึ่งโลกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ระหว่างรอขึ้นเครื่องมีข้อความของเค้าทักมา เราเลยบอกเค้าว่ากำลังจะเดินทางกลับ เค้าบอกว่าขอให้เดินทางโดยสวัสดิ์ภาพ และระหว่างการเดินทางเค้าก้อแชทคุยด้วยตลอด จะเป็นการคุยกันแบบขำๆ เรื่องทั่วไป แต่เราก้อรู้สึกว่าเค้าคุยสนุกมากคนนึง เราสามารถถามตอบ ต่อคำถาม ต่อคำตอบกันได้ โดยไม่มีคำถามมา คาใจว่าเค้าจะจีบเรามั้ย เพราะเรากับเค้าห่างกันตั้งสิบปี เค้าคงไม่มาสาระกับคนรุ่นเราหรอก เค้าคงแค่หาเพื่อนคุย เหงาๆอยู่ก้อคุยๆกันไปสนุกๆดี บางข้อความก้อทำให้แอบอมยิ้มกับแป้นพิมพ์ได้ด้วย
จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ จากคนไม่รู้จัก ซึ่งตอนนี้ เค้าได้กลาย เป็นคนรู้จักไปแล้ว ....
จะรู้จักกันไปแบบไหน นานแค่ไหน รักกันไหม สวยงาม รึเจ็บปวดเพียงใด โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
ตามต่อกันได้เลยจร้า https://pantip.com/topic/37015098