หัวใจนะ ไม่ใช่กระดาษชำระ ที่จะใช้แล้วทิ้ง

สวัสดี คือเราเคยมีแฟนคนหนึ่ง(เป็นผู้หญิง)ซึ่งเราก็เป็นผู้หญิง ย้อนไปเมื่อ3 ปีที่แล้ว คือเรารักเขามาก มากจริงๆ เพราะควมรักมากนี่แหละทำให้เขาอึดอัด แล้วก็เลิกลากันไป เราทำใจไม่ได้หรอกบล็อกเฟส บล็อกไลน์ ลบเบอร์ แล้วเราก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์หนี้ไป เป็นคนอ่อนแอไม่ย้อมรับความจริง แต่ก็อยากเห็นเขานะ เหนื่อยจริงทำแบบนี่อ่ะ แต่เราก็ผ่านมันมาได้ 2 ปี เราก็เลิกบล็อกเฟสบุ๊กเขา คือเราไม่ได้คิดอะไรแล้วไง จนวันหนึ่งนางมาถล่มไลด์ในเฟสบุ๊กเรา แต่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันนะ เราเลยทักแชทไปเอง จวนจนได้คุยกันอีกครั้ง นางก็ขอโทษทกอย่างที่ผ่านมาอะแหละ เราก็โอเคนะ ซึ่งตลอดเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน เราก็คิดถึงเขานะ แต่ก็ไม่อยากกลับไป ซึ่งตอนนั้นนางก็มีปัญหากับแฟนนางแล้วมันก็คงประจบเหมาะพอดีมั้ง ที่ทำให้เขาได้คุยกับเรา คำพูดเหมือนเดิมมันเริ่มกลับคืนมา ทำไร? กินข้าวยัง? คอลได้ไม?  เราเกลียดคำพูดพวกนี่ แต่ใจมันฟื้นไม่ได้จริงๆ เราไม่มีสถานะ คือเป็นได้แค่คนคุยแก้เหงา จนนางคืนดีกับแฟนนาง ก็หายไป แล้วผ่านไปอีกเดือน นางก็เลิกกับแฟนนางแล้วก็ทักเรามาอีกรอบ มันเป็นแบบนี่วนเวียนอยู่แบบนี่ นางไม่คิดถึงใจเราบ้างเลยหรอ ใจแกทำด้วยหินหรอว่ะ!ซึ้งตอนนี่นางก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว แต่ก็ยังทักมาถามเหมือนเดิม คำพูดเหมือนเดิม เหมือนเป็นห่วง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะที่เธอมีแฟนอยู่แล้ว แล้วจะทำแบบนี่ทำไม  #ใครเข้าใจที่เราพิมบอกเราด้วยนะ #มันจะงงๆ