Danger Theory ทฤษฎีอันตราย ปฐมบท
(มีเนื้อหาหยาบคาย ไม่เหมาะสำหรับคนสุภาพ)
....คุณคิดว่า "นักเลง" หมายถึงอะไร? ในความหมายของคนทั่วไปคือวัยรุ่นหรือกลุ่มคนที่ชอบทำตัวมีปัญหา หรือพวกชอบสร้างความรำคาญให้กับคนอื่น วันๆทำแต่เรื่องไม่ดีจนเป็นที่รังเกียจ...ใช่หรือเปล่า?
เดี๋ยวผมจะเล่าให้คุณฟังเอง ว่าวิถีนักเลงที่แท้จริงมันเป็นยังไง...
พลบค่ำคืนนึง คืนที่ไม่เคยสงบเฉกเช่นทุกๆวัน ราตรีที่มีทั้งแสงสีและเสียงดนตรีบวกกับวัยรุ่นหนุ่มสาวมากหน้าหลายตาที่กำลังท่องราตรีกันอย่างเมามันส์
ผมไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว แต่เรื่องราวทุกฉากทุกตอนมันยังคงติดตรึงอยู่ในความคิดผมเสมอ
ผมเดินเข้าไปร้านเหล้าแล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ที่ประจำที่ผมเคยนั่ง กวักมือเรียกเด็กในร้านเพื่อจะสั่งของมากระแทกปาก...
"น้อง!!" เด็กเสิร์ฟคนนึงเห็นผมกวักมือเรียก เขาเดินมาและทักทายผม...
"รับอะไรดีครับพี่?" เขาเดินมาบริการด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"เหมือนเดิม" ผมตอบเขาไป แน่นอน...เขาทำหน้างง
"ขอโทษครับ ผมไม่เคยเจอพี่ ผมไม่ทราบว่าพี่ต้องการอะไรครับ?" เขาตอบกลับมา
"ไปบอกคนที่อยู่ตรงบาร์น้ำ ว่าเราเอาเหมือนเดิม" ผมตอบคำเดิม ก่อนมี่ไอหนุ่มน้อยจะทำหน้างงแล้วตรงเข้าไปในบาร์น้ำ...
ไม่นานนัก หนุ่มน้อยก็เดินมาพร้อมเครื่องดื่มที่ผมคุ้นเคย เขาเสิร์ฟด้วยความระมัดระวังอย่างกะเป็นคนละคนกับเมื่อครู่
"ได้แล้วครับพี่ ถ้าพี่จะรับอะไรเพิ่มเรียกผมได้เลยนะครับ"
ผมยิ้มแล้วพยักหน้าให้ เขาโค้งตัวพร้อมกับพยักหน้าแล้วเดินไปทำหน้าที่ของเขา...
ขณะที่ผมกำลังดื่มด่ำกับเบียร์เย็นๆ จู่ๆก็มีวัยรุ่น 4-5 คนเดินโหวกเหวกเข้ามาตรงหน้าร้าน ผมสังเกตได้ว่าคนในร้านเริ่มมีท่าทีเปลี่ยนไปดูเกรงใจเด็กพวกนี้...
ผมมองไปที่พวกเขา และเห็นว่าพวกเขากำลังเดินตรงเข้ามาที่ผม เขามาหยุดตรงหน้าผม ยืนมองผมและคุยกัน
"ใครวะ?"
"พี่หรอ?"
"ไม่รู้หวะ ไม่คุ้นหน้าเลย"
"แล้วมานั่งที่เราได้ไงวะ?"
หัวโจกของเขาเห็นผมมองหน้า เขาก็เริ่มชิดเข้ามาหาผม
"โทษนะ แต่นี่มันที่ประจำพวกเรา เราขอที่คืนได้ไหม? แล้วเดี๋ยวเราให้เด็กในร้านหาที่นั่งใหม่ให้?" ถึงจะดูทรงอันธพาลแต่ก็พูดจาใช้ได้ ผมเลยลองเชิงกลับไป
"เกรงว่าจะไม่ได้หรอก เรามานั่งก่อน" คนนึงในกลุ่มมีท่าทีโมโหขึ้นมาหลังจากที่ได้ยินผมตอบแบบนั้น
"คิดว่ามืงอายุเยอะกว่าแล้วกุต้องกลัวมืงหรอ?" เขาออกตัวแรงมาก ผมยิ้มและตอบกลับไปว่า
"คนเราไม่มีใครกลัวใครหรอก คนเราทุกคนมีมือมีตีนเท่ากัน แต่คนที่ไม่ให้เกียรติกันควรจะโดน" ก่อนที่ผมจะฉีกยิ้มปิดท้าย
"พูดงี้ก็สวยดิวะ!! มืงรู้ไหม? ว่าพวกกุเป็นใคร" ไอหนุ่มที่ห้าวที่สุดในกลุ่มเรื่มตีฝีปากกับผม
"เราจำเป็นต้องรู้ด้วยหรอว่าเด็กๆอย่างพวกนายเป็นใคร เราแค่มาดื่มแล้วก็จะกลับ" ผมตอบกลับแบบเรียบเฉย
"มันอวดดีหวะเพื่อน!! กุขอสักทีเถอะนะ!!" สิ้นเสียงตะโกนของไอเด็กนั่น มันก็ตรงเข้ามาหาผม และกำลังจะง้างหมัดเข้าหน้าผม...
"พอได้แล้ว!!!!!!!!!!!!" มีเสียงนึงดังมาจากหน้าร้านที่กำลังจะเกิดการปะทะ เจ้าของเสียงคือชายรูปร่างสูงยาว เดินตรงเข้ามาที่เกิดเหตุ
"ก๊อกบวก" ชายคนนั้นเรียกชื่อผม ก่อนจะฉีกยิ้มทักทาย
"เรียวลุย" ผมเอ่ย ก่อนจะยิ้มตอบกลับไปให้เรียว
สิ้นเสียงทักทายของชายสองคน เด็กๆกลุ่มนั้นหน้าเสียและหน้าเหวอ...
"พี่น่ะหรอ? ตำนานเก่าของที่นี่" หัวโจกของเด็กกลุ่มนั้นเอ่ยมา แล้วมองมาที่ผม
ผมยิ้มให้เด็กคนนั้นและคนที่เหลือ...
"นี่แหละของจริงที่เคยนำพวกพี่สมัยนั้นและเป็นคนที่รวมพวกเราให้แข็งและเป็นที่เกรงใจของคนที่นี่ ที่พี่เล่าให้พวกเอ็งฟังบ่อยๆ เขาอยู่ตรงหน้าพวกเอ็งแล้วนี่ไง" เด็กพวกนั้นสะดุ้งและยืนอึ้งก่อนจะถอยห่างจากผมหลังจากที่เรียวพูด
"ผมขอโทษครับพี่ก๊อก ผมมันโง่เองที่หาเรื่องตาย" ไอหนุ่มสุดห้าวขอโทษขอโพยผมอย่างหน้าเสีย
"ฮ่าๆๆ อะไรกันพวกนาย ตายอะไรล่ะ? เราแค่มาดื่มเฉยๆ เรียว...นายก็พูดเกินไปนะ"
"จะกลับมาก็ไม่คิดจะส่งสัญญาณอะไรให้รับรู้กันเลยหรอ?" เรียวพูดแบบเซ็งๆ
"ก็แหม...ไม่ได้มานานแล้ว อยากรู้ว่าบรรยากาศมันจะเป็นยังไง อยากเซอร์ไพรส์นายด้วยแหละ ฮ่าๆๆ" ผมตอบกลับด้วยความเฮฮา แต่ดูเหมือนเรียวจะไม่สนุกแบบผมเลย...
"มันไม่เหมือนยุคเราแล้วนะก๊อก อะไรๆมันเปลี่ยนไปแล้ว ที่คงเดิมคือเจตนารมย์ของพวกเรา" เรียวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"นายคงอยากคุยกับเราสินะ นั่งก่อนสิ พวกนายด้วยมาๆ" ผมเชื้อเชิญ เด็กเสิร์ฟในร้านก็ต่อโต๊ะให้...
"ว่ามาเลยเรียว" ผมมองหน้าเขาที่สีหน้าเป็นกังวล
"ก่อนจะคุยกันผมอยากรู้เรื่องสมัยพี่อ่ะ อยากฟังจากปากพี่อ่ะพี่ก๊อก" หัวโจกของกลุ่มพูดกับผมด้วยความสนใจ ผมหันหน้าไปมองเรียวอีกครั้ง เขาพยักหน้าให้...
"อยากรู้เรื่องอะไรล่ะ?" ผมยิ้มแล้วถามวัยรุ่นพวกนั้นที่จ้องมองผมอย่างสนอกสนใจ
"ทุกเรื่องอ่ะพี่ ที่สะพานสูง ฯลฯ ก่อนที่จะเป็น DRJ" พวกเขาบอกผม
"ฮ่าๆๆ เราก็ลืมๆไปละนะ" ผมขำและพูดออกไป
"จะเล่าที่จำได้ละกัน แต่ว่าพวกนายไม่อยากรู้หรอก"
มีต่อ...
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ✌😊🙏
เรื่องโดย: ข้าวเตี๋ยว
จอบอ...คัท!!! 👋🎬
ปล.ตั้งกระทู้พูดคุยไม่ได้เลยตั้งเป็นกระทู้คำถามแทนครับ
Danger Theory ทฤษฎีอันตราย ปฐมบท
(มีเนื้อหาหยาบคาย ไม่เหมาะสำหรับคนสุภาพ)
....คุณคิดว่า "นักเลง" หมายถึงอะไร? ในความหมายของคนทั่วไปคือวัยรุ่นหรือกลุ่มคนที่ชอบทำตัวมีปัญหา หรือพวกชอบสร้างความรำคาญให้กับคนอื่น วันๆทำแต่เรื่องไม่ดีจนเป็นที่รังเกียจ...ใช่หรือเปล่า?
เดี๋ยวผมจะเล่าให้คุณฟังเอง ว่าวิถีนักเลงที่แท้จริงมันเป็นยังไง...
พลบค่ำคืนนึง คืนที่ไม่เคยสงบเฉกเช่นทุกๆวัน ราตรีที่มีทั้งแสงสีและเสียงดนตรีบวกกับวัยรุ่นหนุ่มสาวมากหน้าหลายตาที่กำลังท่องราตรีกันอย่างเมามันส์
ผมไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว แต่เรื่องราวทุกฉากทุกตอนมันยังคงติดตรึงอยู่ในความคิดผมเสมอ
ผมเดินเข้าไปร้านเหล้าแล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ที่ประจำที่ผมเคยนั่ง กวักมือเรียกเด็กในร้านเพื่อจะสั่งของมากระแทกปาก...
"น้อง!!" เด็กเสิร์ฟคนนึงเห็นผมกวักมือเรียก เขาเดินมาและทักทายผม...
"รับอะไรดีครับพี่?" เขาเดินมาบริการด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"เหมือนเดิม" ผมตอบเขาไป แน่นอน...เขาทำหน้างง
"ขอโทษครับ ผมไม่เคยเจอพี่ ผมไม่ทราบว่าพี่ต้องการอะไรครับ?" เขาตอบกลับมา
"ไปบอกคนที่อยู่ตรงบาร์น้ำ ว่าเราเอาเหมือนเดิม" ผมตอบคำเดิม ก่อนมี่ไอหนุ่มน้อยจะทำหน้างงแล้วตรงเข้าไปในบาร์น้ำ...
ไม่นานนัก หนุ่มน้อยก็เดินมาพร้อมเครื่องดื่มที่ผมคุ้นเคย เขาเสิร์ฟด้วยความระมัดระวังอย่างกะเป็นคนละคนกับเมื่อครู่
"ได้แล้วครับพี่ ถ้าพี่จะรับอะไรเพิ่มเรียกผมได้เลยนะครับ"
ผมยิ้มแล้วพยักหน้าให้ เขาโค้งตัวพร้อมกับพยักหน้าแล้วเดินไปทำหน้าที่ของเขา...
ขณะที่ผมกำลังดื่มด่ำกับเบียร์เย็นๆ จู่ๆก็มีวัยรุ่น 4-5 คนเดินโหวกเหวกเข้ามาตรงหน้าร้าน ผมสังเกตได้ว่าคนในร้านเริ่มมีท่าทีเปลี่ยนไปดูเกรงใจเด็กพวกนี้...
ผมมองไปที่พวกเขา และเห็นว่าพวกเขากำลังเดินตรงเข้ามาที่ผม เขามาหยุดตรงหน้าผม ยืนมองผมและคุยกัน
"ใครวะ?"
"พี่หรอ?"
"ไม่รู้หวะ ไม่คุ้นหน้าเลย"
"แล้วมานั่งที่เราได้ไงวะ?"
หัวโจกของเขาเห็นผมมองหน้า เขาก็เริ่มชิดเข้ามาหาผม
"โทษนะ แต่นี่มันที่ประจำพวกเรา เราขอที่คืนได้ไหม? แล้วเดี๋ยวเราให้เด็กในร้านหาที่นั่งใหม่ให้?" ถึงจะดูทรงอันธพาลแต่ก็พูดจาใช้ได้ ผมเลยลองเชิงกลับไป
"เกรงว่าจะไม่ได้หรอก เรามานั่งก่อน" คนนึงในกลุ่มมีท่าทีโมโหขึ้นมาหลังจากที่ได้ยินผมตอบแบบนั้น
"คิดว่ามืงอายุเยอะกว่าแล้วกุต้องกลัวมืงหรอ?" เขาออกตัวแรงมาก ผมยิ้มและตอบกลับไปว่า
"คนเราไม่มีใครกลัวใครหรอก คนเราทุกคนมีมือมีตีนเท่ากัน แต่คนที่ไม่ให้เกียรติกันควรจะโดน" ก่อนที่ผมจะฉีกยิ้มปิดท้าย
"พูดงี้ก็สวยดิวะ!! มืงรู้ไหม? ว่าพวกกุเป็นใคร" ไอหนุ่มที่ห้าวที่สุดในกลุ่มเรื่มตีฝีปากกับผม
"เราจำเป็นต้องรู้ด้วยหรอว่าเด็กๆอย่างพวกนายเป็นใคร เราแค่มาดื่มแล้วก็จะกลับ" ผมตอบกลับแบบเรียบเฉย
"มันอวดดีหวะเพื่อน!! กุขอสักทีเถอะนะ!!" สิ้นเสียงตะโกนของไอเด็กนั่น มันก็ตรงเข้ามาหาผม และกำลังจะง้างหมัดเข้าหน้าผม...
"พอได้แล้ว!!!!!!!!!!!!" มีเสียงนึงดังมาจากหน้าร้านที่กำลังจะเกิดการปะทะ เจ้าของเสียงคือชายรูปร่างสูงยาว เดินตรงเข้ามาที่เกิดเหตุ
"ก๊อกบวก" ชายคนนั้นเรียกชื่อผม ก่อนจะฉีกยิ้มทักทาย
"เรียวลุย" ผมเอ่ย ก่อนจะยิ้มตอบกลับไปให้เรียว
สิ้นเสียงทักทายของชายสองคน เด็กๆกลุ่มนั้นหน้าเสียและหน้าเหวอ...
"พี่น่ะหรอ? ตำนานเก่าของที่นี่" หัวโจกของเด็กกลุ่มนั้นเอ่ยมา แล้วมองมาที่ผม
ผมยิ้มให้เด็กคนนั้นและคนที่เหลือ...
"นี่แหละของจริงที่เคยนำพวกพี่สมัยนั้นและเป็นคนที่รวมพวกเราให้แข็งและเป็นที่เกรงใจของคนที่นี่ ที่พี่เล่าให้พวกเอ็งฟังบ่อยๆ เขาอยู่ตรงหน้าพวกเอ็งแล้วนี่ไง" เด็กพวกนั้นสะดุ้งและยืนอึ้งก่อนจะถอยห่างจากผมหลังจากที่เรียวพูด
"ผมขอโทษครับพี่ก๊อก ผมมันโง่เองที่หาเรื่องตาย" ไอหนุ่มสุดห้าวขอโทษขอโพยผมอย่างหน้าเสีย
"ฮ่าๆๆ อะไรกันพวกนาย ตายอะไรล่ะ? เราแค่มาดื่มเฉยๆ เรียว...นายก็พูดเกินไปนะ"
"จะกลับมาก็ไม่คิดจะส่งสัญญาณอะไรให้รับรู้กันเลยหรอ?" เรียวพูดแบบเซ็งๆ
"ก็แหม...ไม่ได้มานานแล้ว อยากรู้ว่าบรรยากาศมันจะเป็นยังไง อยากเซอร์ไพรส์นายด้วยแหละ ฮ่าๆๆ" ผมตอบกลับด้วยความเฮฮา แต่ดูเหมือนเรียวจะไม่สนุกแบบผมเลย...
"มันไม่เหมือนยุคเราแล้วนะก๊อก อะไรๆมันเปลี่ยนไปแล้ว ที่คงเดิมคือเจตนารมย์ของพวกเรา" เรียวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"นายคงอยากคุยกับเราสินะ นั่งก่อนสิ พวกนายด้วยมาๆ" ผมเชื้อเชิญ เด็กเสิร์ฟในร้านก็ต่อโต๊ะให้...
"ว่ามาเลยเรียว" ผมมองหน้าเขาที่สีหน้าเป็นกังวล
"ก่อนจะคุยกันผมอยากรู้เรื่องสมัยพี่อ่ะ อยากฟังจากปากพี่อ่ะพี่ก๊อก" หัวโจกของกลุ่มพูดกับผมด้วยความสนใจ ผมหันหน้าไปมองเรียวอีกครั้ง เขาพยักหน้าให้...
"อยากรู้เรื่องอะไรล่ะ?" ผมยิ้มแล้วถามวัยรุ่นพวกนั้นที่จ้องมองผมอย่างสนอกสนใจ
"ทุกเรื่องอ่ะพี่ ที่สะพานสูง ฯลฯ ก่อนที่จะเป็น DRJ" พวกเขาบอกผม
"ฮ่าๆๆ เราก็ลืมๆไปละนะ" ผมขำและพูดออกไป
"จะเล่าที่จำได้ละกัน แต่ว่าพวกนายไม่อยากรู้หรอก"
มีต่อ...
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ✌😊🙏
เรื่องโดย: ข้าวเตี๋ยว
จอบอ...คัท!!! 👋🎬
ปล.ตั้งกระทู้พูดคุยไม่ได้เลยตั้งเป็นกระทู้คำถามแทนครับ