คิดถึงคนต้นทาง

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

https://www.youtube.com/watch?v=NEsnOXqAeTU ขอบคุณภาพและเพลงไพเราะจากยูทูปครับผม เรือนแพ ลอยล่อง ท่องน้ำไหล เสียงหริ่งเรไร ไพเราะ เสนาะหนอ ไหลล่องเรื่อย รอน้อง มาเคลียคลอ พี่ยังรอ ไม่ร้าง ไม่ว้า

๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา

แสงสุดท้ายคล้อยต่ำค่ำใกล้เร้น ลมเย็นเล่นริ้วน้ำระยับฝัน คลื่นกระทบไม้เก่าดังรำพัน บ้านตรงนั้นนิ่งเงียบเยียบทั้งเรือน เถาวัลย์เลื้อยคลุมชายชายคาเก่า เหมือนโอบเงาอดีตไว้ไม่เลือน หน้าต่างปิดแง้มค้างกลาง

นั่งเขียนกลอนออนไลน์ในวันว่าง ยามแสงทองส่องทางสว่างไสว สายลมพัดแผ่วผ่อนพาร้อนไกล ความรู้สึกของใจคล้ายล่องลอย ประมาณว่าคิดถึงเฝ้าคิดถึง ใครคนหนึ่งพึงให้ใจเหงาหงอย เคยร่วมร้อยเพลงกานท์ทุกวันคอย ดั่งเขา

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรีดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขายินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบารู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์ จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิ

สายลมพลิ้ว ปลิวพัด สะบัดหนาว ส่งดวงดาว ฝากแฟน แทนคิดถึง ใจดวงนี้ มีรัก ภักดิ์ตราตรึง นั่งรำพึง คะนึงหา คราห่างกัน ยังจำจด รสร่ำ คำพร่ำพรอด ในอ้อมกอด สอดอุ่น ละมุนฝัน กระซิบเสียง เอียงหู อยู่ผูกพันธ์