สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาอยากมาระบายและก็อย่างให้ทุกๆคนให้คำปรึกษาเราหน่อยค่ะ
คือเราเป็นคนที่ปรับตัวเข้ากับสังคมและคนอื่นได้อยากมาก พอเราขึ้นม.1มามันก็เป็นปัญหามากสำหรับเราตอนนั้น ซึ่งตอนนี้เราดีขึ้นมาแล้วค่ะเราเริ่มที่เปิดใจกับสังคมมากขึ้น เข้าหาเพื่อนคนอื่นมากขึ้น แต่ว่า...... เรามักจะถูกเพื่อนทิ้งตลอดเลยค่ะ เรามีเพื่อนคนหนึ่งเราเป็นเพื่อนกันมา ตั้งแต่ อนุบาล จนตอนนี้ ม.4 แล้ว ค่ะ รวมๆก็ 10 ปีกว่าๆ เราสนิทกันมาก เวลาเรามีปัญหานางจะคอยให้กำลังใจให้คำแนะนำอยู่เสมอ ประมาณตอนม.3 เราไปเข้าค่ายรวมของโครงกาห้องพิเศษอยู่ระยอง ซึ่งช่วงนั้นประจำเดือนเรามา (แน่นอนว่าไม่สนุกส่วนหนึ่งเพราะเรื่องนี้5555) แต่ยังมีอีกเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกเฟลมากๆ
เราได้สนิทกับเพื่อนอีกคนนึงนางเป็นหัวหน้าห้องนางจะเป็นคนหัวร้อนนิดนึงเวลาโกรธโมโหหรือหงุดหงิดนางจะชอบตะคอกใส่ ซึ่งเราโดนค่ะ ตอนนั้นเป็นตอนที่เรากำลังต่อแถวเข้าชมสถานที่นึงแล้วมีเพื่อนมาหยอกเล่นกับเราแล้วอยู่ดีๆจากที่เพื่อนหยอกเราอยู่ นางอยู่ข้างหลังเรานางก็แซงหน้าไปอยู่ข้างหน้าเรา ก็หยอกกันไปมา อยู่ดีๆหัวหน้าก็มาตะคอกใส่เรา ย้ำนะคะว่าจะคอกใส่เราแล้วเพื่อนอีกคนนึงก็ไม่โดน😂😂 แล้วทีนี้ถึงโรงแรมที่พักกันก็จะมีกิจกรรมนู้นนี่นั้น ตอนเรานอนเราก็ได้นอนกับหัวหน้าและก็เพื่อนสนิทเรา แล้วบรรยากาศตอนนั้นคือทุกคนเหมือนพร้อมใจจะไม่คุยกับเราเลย เดินไปกินข้าวเราก็เดินคนเดียวเราจะไปเดินกับเพื่อนสนิทเราก็โดนแทรกคือแบบเราหมดอารมณ์ทุกสิ่งทุกอย่าง เราอยากกับบ้านเลยแหละตอนนั้น เรื่องตอนไปเข้าค่ายจบไป
มาต่อที่ปัจจุบันกัน ตอนนี้เราอยู่ม.4 เราก็ยังเรียนอยู่โครงการเดิมและก็จะมีเพื่อนคนเดิมที่อยู่กับเรามาตั้งแต่ม.1 ซึ่งเรื่องมีอยู่ว่า ตอนเปิดเรียนมาได้3 -4เดือน เรากับเพื่อนสนิทเราก็ได้นั่งด้วยกันก็คุยกันไปสนุกสนานเล่นด้วยกัน เกือบทุกวัน มีวันนึงจะมีเพื่อนอีกคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนอยู่ในกลุ่มเราโทรคอลมาคุยเล่นกับเรา ซึ่งไม่เคยทำแบบนี้กับเรามาก่อนโทรมาเล่นด้วยทักมาคุยได้ประมาณ 2-3 วันนางก็เริ่มเงียบๆไป พอมา ร.ร เราก็เริ่มห่อข้าวมา ร.ร และเพื่อนสนิทเราไม่ได้ห่อเพราะห่อไม่ทันมันก็เลยว่าจะไม่ห่อมา มันก็เลยได้ไปกินข้าวกับเพื่อนคนนั้นตลอดและจากวันนั้นถึงปัจจุบันเพื่อนคนนั้นจะชอบมาคุยเล่นที่โต๊ะมาคุยกับเพื่อนสนิทเราซึ่งเราก็กำลังคุยกับมันซึ่งยังคุยไม่ทันจบก็มาแทรกแล้วเพื่อนเราก็ไปเลยจ้าเป็นแบบนี้อยู่บ่อยมาก จนไปไหนด้วยกันสองคนแล้วอ่ะ คือเราก็พอเข้าใจอยู่ว่าเพื่อนสนิทเราอ่ะมันเป็นคนที่เข้าได้กับทุกคนอันนี้เราก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว แต่นี้ทิ้งเราไปเลยอ่ะแล้วไปคุยกันสองคน เดินกันสองคน แล้วตอนเข้าแถวตอนเช้าหน้าเสาธงเวลาเข้าจะต้องเข้าแถวเป็นเลขที่ซึ่งเพื่อนสนิทเราจะอยู่เลขที่ข้างหลังเราและเพื่อนคนนั้นอยู่ข้างหน้าเรา เพื่อนคนนั้นจะชอบมาสายแล้วไม่ชอบมาเข้าแถวตามเลขที่ มันชอบไปยืนข้างหลังเราแทนเพื่อนสนิทเราเพื่อนเพื่อที่จะได้คุยกับเพื่อนสนิทเรา ข้างหน้าเราเลยได้เว้นไว้เพราะเราไม่อยากยืนผิดเลขที่เราบอกเพื่อนคนนั้นตลอดว่าให้มายืนที่ตัวเองแต่มันก็ไม่มา จนเรารำคาญแล้วอ่ะค่ะ ครูบอกครูว่าก็แล้ว มันจะอยากคุยกันอะไรขนาดนั้นอ่ะ ตอนนี้เราเหมือนโดนเพื่อนทิ้งเลยอ่ะค่ะ แล้วมันก็เหมือนตอนม.ต้นเลยด้วย เราเคยถามเพื่อนสนิทน่ะคะว่าทำไมทำกับเราแบบนี้ มันก็ตอบเรามาว่าก็คุยด้วยอยู่อย่าคิดมากดิ ซึ่งมันเป็นแบบนี้บ่อยมากกับเพื่อนคนนี้ เราเลยคิดว่ามันต้องเป็นเพราะตัวเราเองแน่ๆ เราควรทำยังไงให้เราไม่ถูกเพื่อนทิ้งคะ คือเราโดนเทบ่อยมาก และก็เดือนหน้าเรามีเข้าค่ายอีกแล้ว TT เราไม่อยากไปอ่ะค่ะแต่แม่เราอยากให้ไป เราคิดไว้เลยว่าเราต้องโดนทิ้งอีกแน่ๆ
ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ตอนนี้เราห่อเหี่ยวมากๆเลยค่ะ
(ถ้าใช่คำผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ เป็นการระบายครั้งแรกของเราค่ะ) เราต้องปรับเปลี่ยนตัวเองยังไงคะ ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะขอบคุณค่ะ
เราโดนเพื่อนทิ้งบ่อย เราควรปรับเปลี่ยนตัวเองยังไงคะ
คือเราเป็นคนที่ปรับตัวเข้ากับสังคมและคนอื่นได้อยากมาก พอเราขึ้นม.1มามันก็เป็นปัญหามากสำหรับเราตอนนั้น ซึ่งตอนนี้เราดีขึ้นมาแล้วค่ะเราเริ่มที่เปิดใจกับสังคมมากขึ้น เข้าหาเพื่อนคนอื่นมากขึ้น แต่ว่า...... เรามักจะถูกเพื่อนทิ้งตลอดเลยค่ะ เรามีเพื่อนคนหนึ่งเราเป็นเพื่อนกันมา ตั้งแต่ อนุบาล จนตอนนี้ ม.4 แล้ว ค่ะ รวมๆก็ 10 ปีกว่าๆ เราสนิทกันมาก เวลาเรามีปัญหานางจะคอยให้กำลังใจให้คำแนะนำอยู่เสมอ ประมาณตอนม.3 เราไปเข้าค่ายรวมของโครงกาห้องพิเศษอยู่ระยอง ซึ่งช่วงนั้นประจำเดือนเรามา (แน่นอนว่าไม่สนุกส่วนหนึ่งเพราะเรื่องนี้5555) แต่ยังมีอีกเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกเฟลมากๆ
เราได้สนิทกับเพื่อนอีกคนนึงนางเป็นหัวหน้าห้องนางจะเป็นคนหัวร้อนนิดนึงเวลาโกรธโมโหหรือหงุดหงิดนางจะชอบตะคอกใส่ ซึ่งเราโดนค่ะ ตอนนั้นเป็นตอนที่เรากำลังต่อแถวเข้าชมสถานที่นึงแล้วมีเพื่อนมาหยอกเล่นกับเราแล้วอยู่ดีๆจากที่เพื่อนหยอกเราอยู่ นางอยู่ข้างหลังเรานางก็แซงหน้าไปอยู่ข้างหน้าเรา ก็หยอกกันไปมา อยู่ดีๆหัวหน้าก็มาตะคอกใส่เรา ย้ำนะคะว่าจะคอกใส่เราแล้วเพื่อนอีกคนนึงก็ไม่โดน😂😂 แล้วทีนี้ถึงโรงแรมที่พักกันก็จะมีกิจกรรมนู้นนี่นั้น ตอนเรานอนเราก็ได้นอนกับหัวหน้าและก็เพื่อนสนิทเรา แล้วบรรยากาศตอนนั้นคือทุกคนเหมือนพร้อมใจจะไม่คุยกับเราเลย เดินไปกินข้าวเราก็เดินคนเดียวเราจะไปเดินกับเพื่อนสนิทเราก็โดนแทรกคือแบบเราหมดอารมณ์ทุกสิ่งทุกอย่าง เราอยากกับบ้านเลยแหละตอนนั้น เรื่องตอนไปเข้าค่ายจบไป
มาต่อที่ปัจจุบันกัน ตอนนี้เราอยู่ม.4 เราก็ยังเรียนอยู่โครงการเดิมและก็จะมีเพื่อนคนเดิมที่อยู่กับเรามาตั้งแต่ม.1 ซึ่งเรื่องมีอยู่ว่า ตอนเปิดเรียนมาได้3 -4เดือน เรากับเพื่อนสนิทเราก็ได้นั่งด้วยกันก็คุยกันไปสนุกสนานเล่นด้วยกัน เกือบทุกวัน มีวันนึงจะมีเพื่อนอีกคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนอยู่ในกลุ่มเราโทรคอลมาคุยเล่นกับเรา ซึ่งไม่เคยทำแบบนี้กับเรามาก่อนโทรมาเล่นด้วยทักมาคุยได้ประมาณ 2-3 วันนางก็เริ่มเงียบๆไป พอมา ร.ร เราก็เริ่มห่อข้าวมา ร.ร และเพื่อนสนิทเราไม่ได้ห่อเพราะห่อไม่ทันมันก็เลยว่าจะไม่ห่อมา มันก็เลยได้ไปกินข้าวกับเพื่อนคนนั้นตลอดและจากวันนั้นถึงปัจจุบันเพื่อนคนนั้นจะชอบมาคุยเล่นที่โต๊ะมาคุยกับเพื่อนสนิทเราซึ่งเราก็กำลังคุยกับมันซึ่งยังคุยไม่ทันจบก็มาแทรกแล้วเพื่อนเราก็ไปเลยจ้าเป็นแบบนี้อยู่บ่อยมาก จนไปไหนด้วยกันสองคนแล้วอ่ะ คือเราก็พอเข้าใจอยู่ว่าเพื่อนสนิทเราอ่ะมันเป็นคนที่เข้าได้กับทุกคนอันนี้เราก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว แต่นี้ทิ้งเราไปเลยอ่ะแล้วไปคุยกันสองคน เดินกันสองคน แล้วตอนเข้าแถวตอนเช้าหน้าเสาธงเวลาเข้าจะต้องเข้าแถวเป็นเลขที่ซึ่งเพื่อนสนิทเราจะอยู่เลขที่ข้างหลังเราและเพื่อนคนนั้นอยู่ข้างหน้าเรา เพื่อนคนนั้นจะชอบมาสายแล้วไม่ชอบมาเข้าแถวตามเลขที่ มันชอบไปยืนข้างหลังเราแทนเพื่อนสนิทเราเพื่อนเพื่อที่จะได้คุยกับเพื่อนสนิทเรา ข้างหน้าเราเลยได้เว้นไว้เพราะเราไม่อยากยืนผิดเลขที่เราบอกเพื่อนคนนั้นตลอดว่าให้มายืนที่ตัวเองแต่มันก็ไม่มา จนเรารำคาญแล้วอ่ะค่ะ ครูบอกครูว่าก็แล้ว มันจะอยากคุยกันอะไรขนาดนั้นอ่ะ ตอนนี้เราเหมือนโดนเพื่อนทิ้งเลยอ่ะค่ะ แล้วมันก็เหมือนตอนม.ต้นเลยด้วย เราเคยถามเพื่อนสนิทน่ะคะว่าทำไมทำกับเราแบบนี้ มันก็ตอบเรามาว่าก็คุยด้วยอยู่อย่าคิดมากดิ ซึ่งมันเป็นแบบนี้บ่อยมากกับเพื่อนคนนี้ เราเลยคิดว่ามันต้องเป็นเพราะตัวเราเองแน่ๆ เราควรทำยังไงให้เราไม่ถูกเพื่อนทิ้งคะ คือเราโดนเทบ่อยมาก และก็เดือนหน้าเรามีเข้าค่ายอีกแล้ว TT เราไม่อยากไปอ่ะค่ะแต่แม่เราอยากให้ไป เราคิดไว้เลยว่าเราต้องโดนทิ้งอีกแน่ๆ
ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ตอนนี้เราห่อเหี่ยวมากๆเลยค่ะ
(ถ้าใช่คำผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ เป็นการระบายครั้งแรกของเราค่ะ) เราต้องปรับเปลี่ยนตัวเองยังไงคะ ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะขอบคุณค่ะ