อยากทราบความความคิดเเละประสบการณ์ของเเต่ละคนอะครับว่าเวลาเจออะไรเบบนี้ทำยังไงกันบ้างครับ
ขอเล่าเรื่องก่อนนะครับคืออย่างที่บอกไปว่าผมเป็นเกย์ก็พึ่งจะรู้ตัวตนของตัวเองได้ประมาณ 2 - 3 ปีเเล้วครับเมื่อประมาณปีที่เเล้วผมได้คุยกับคนคนนึงผ่านเเอปเเอปนึงครับพอคุยได้ประมาณอาทิตย์นึงผมกับเค้าก็ได้นัดเจอกันไม่ได้นัดไปทำอะไรเเบบนั้นนะครับเพราะสถานที่ที่เรานัดเจอกันคือวัดครับ...
ครั้งเเรกที่เจอกัน (ไม่ขอบรรยายหน้าตานะครับ) ความรู้สึกเเรกคือชอบครับ... ชอบมากๆเเค่เห็นเค้ายิ้มก็เเทบจะลอยหลุดโลกไปเลยครับเเต่ก็เข้าใจนะครับเเรกๆก็ชอบมากๆอย่างงี้ปกติทุกคนยู่เเล้วครั้งนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากเพราะเล่น Pokemon Go เเล้วก็เเยกกันกลับบ้าน...
ครั้งที่2 , 3 , 4 ,5 เราก็เจอกันบ่อยขึ้นเพราะว่าชวนกันวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นมีโทรคุยกันบ้างคือในช่วงเวลานั้นมันมีความสุขมากๆผ่านไปประมาณเดือนกว่าๆเค้าก็เริ่มหายๆไปไม่มาออกกำลังกายอาทิตย์มาเเล้วเค้าครั้งสองครั้ง เเชตไม่ค่อยตอบเค้าบอกกับเราว่าทำงานไม่ค่อยมีเวลาโอเค ณ ตอนนั้นก็เข้าใจเค้า เเละเเล้วช่วงเวลาที่ผมไม่อยากเจอก็มาถึง.... จู่ๆเค้าก็หายไปแบบไม่มีอะไรให้เรารู้เลยประมาณเกือบๆ 2อาทิตย์เราก็ทำอะไรไม่ได้มากก็ได้เเค่รอเเล้วเค้าก็กลับมา ตุยปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเเละเราเองก็ไม่อยากจะเซ้าซี่ถามอะไรเค้าด้วยเลยปล่อยผ่านไป เเล้วอยู่ๆเค้าก็ขออะไรผทอย่างนึงผมก็บอกไปว่าเพื่อพี่ผมทำได้ทุกอย่างครับเเ่ต่พอเค้าขอผมกลับทำไม่ได้คือเค้าขอให้ผมถ่ายรูปของลับไปให้เค้าดูเเต่ผมก็พูดเลี่ยงไม่อยากส่งเพราาะด้วยความอาย สำหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องหน้าอายอะไรเเต่สำหรับผมผมไม่ค่อยโอเคซักเท่าไหร่ พอผมเลี่ยงเค้าก็ไม่ได้อะไรเเล้วก็คุยกันปกติคุยได้ประมาณเกือบๆ 3 อาทิตย์เค้าก็หายไปอีกทีนี้หายยาวครับหายไปเดือนกว่าๆผมติดต่อเค้าไม่ได้เลยเพราะเค้าตัดการติดต่อกับผมทุกช่องทางตอนนั้นก็คิดว่าต้องตัดใจเเล้วเหรอก็ทำอะไรไม่ได้อะครับทำได้เเค่รออย่างดียวโดยไม่รู้อะไรเลยเพราะความมรู้สึกมันไม่ได้เเค่ชอบเหมือนตอนเเรกเเล้วมันมากกว่านั้นจะให้เรียกว่ารักไปแล้วก็ได้มั้งครับ พอหายไปอีกเค้าก็กลับมาก็คุยกันปกติผมก็เริ่มถามอะไรที่ผมอยากร็หลายๆอย่างว่า คิดยังไงกับผม หายไปไหนา มีคนที่ชอบอยู่เเล้วหรือเปล่า ที่ผ่านมารู้สึกอะไรบ้างมั้ย เเล้วก็ถามหลายอย่าง เค้าก็ตอบผมเป็นบางข้อบางข้อก็ตอบเเบบเล่นๆว่า ไม่บอกๆคิดเองๆ พูดประมาณติดตลกๆเเล้วก็คุยกันปกติเเล้วเค้าก็ขอผมอีกคือขอให้ถ่ายรูปไปให้เค้า ผมก็ยังคงเบี่ยงๆไม่ยอมอยู่ดีเเล้วก็ท้าเค้าว่าอยากเห็นก็มาดูเองอะไรประมาณนั้นเเต่เค้าก็ไม่ยอมมมา เต่ก็ขอผมบ่อยๆขึ้นเลื่อยๆจนสุดท้าย.... ผมก็ยังไม่ให้เเล้วเค้าก็หายไป..... หายไปโดยไม่ได้เจอไม่ได้คุยกับเค้าอีกเลยจนถึงปัจจุบัณนี้ก็ผ่านมา 1 ปีกว่าเเล้วคับผมก็ยังคงนึกถึงยังรอเค้า ใครจะผ่านเข้ามาผมก็เปิดใจเเต่ก็ยังยังคิดถึงเค้าเเม้ผมจะเริ่มใหม่กับใคร ก็จะเป็นฝ่ายที่ถูกทิ้งโดยตลอดเเต่ผมก็ไม่เคยเอาเรื่องเก่ามาทำร้ายปัจจุบันผมก็เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ ผมสับสน... เเต่ความรู้สึกยังคงหวังเล็กว่าอยากจะเจออีกครั้งอยากจะให้เค้ากลับมาอีกครั้ง.....
ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับเพื่อให้ลืมเพื่อใม่ให้นึกถึงเค้าอีกครับ... ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำเเนะนำครับ
ปล. พึ่งเคยเขียนกระทู้เป็นครั้งเเรกพิมพ์ผิดถูกก็ขออภัยด้วยตรับ
ผมควรทำยังไงเพื่อไม่ให้นึกถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมา #ผมเป็นเกย์
ขอเล่าเรื่องก่อนนะครับคืออย่างที่บอกไปว่าผมเป็นเกย์ก็พึ่งจะรู้ตัวตนของตัวเองได้ประมาณ 2 - 3 ปีเเล้วครับเมื่อประมาณปีที่เเล้วผมได้คุยกับคนคนนึงผ่านเเอปเเอปนึงครับพอคุยได้ประมาณอาทิตย์นึงผมกับเค้าก็ได้นัดเจอกันไม่ได้นัดไปทำอะไรเเบบนั้นนะครับเพราะสถานที่ที่เรานัดเจอกันคือวัดครับ...
ครั้งเเรกที่เจอกัน (ไม่ขอบรรยายหน้าตานะครับ) ความรู้สึกเเรกคือชอบครับ... ชอบมากๆเเค่เห็นเค้ายิ้มก็เเทบจะลอยหลุดโลกไปเลยครับเเต่ก็เข้าใจนะครับเเรกๆก็ชอบมากๆอย่างงี้ปกติทุกคนยู่เเล้วครั้งนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากเพราะเล่น Pokemon Go เเล้วก็เเยกกันกลับบ้าน...
ครั้งที่2 , 3 , 4 ,5 เราก็เจอกันบ่อยขึ้นเพราะว่าชวนกันวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นมีโทรคุยกันบ้างคือในช่วงเวลานั้นมันมีความสุขมากๆผ่านไปประมาณเดือนกว่าๆเค้าก็เริ่มหายๆไปไม่มาออกกำลังกายอาทิตย์มาเเล้วเค้าครั้งสองครั้ง เเชตไม่ค่อยตอบเค้าบอกกับเราว่าทำงานไม่ค่อยมีเวลาโอเค ณ ตอนนั้นก็เข้าใจเค้า เเละเเล้วช่วงเวลาที่ผมไม่อยากเจอก็มาถึง.... จู่ๆเค้าก็หายไปแบบไม่มีอะไรให้เรารู้เลยประมาณเกือบๆ 2อาทิตย์เราก็ทำอะไรไม่ได้มากก็ได้เเค่รอเเล้วเค้าก็กลับมา ตุยปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเเละเราเองก็ไม่อยากจะเซ้าซี่ถามอะไรเค้าด้วยเลยปล่อยผ่านไป เเล้วอยู่ๆเค้าก็ขออะไรผทอย่างนึงผมก็บอกไปว่าเพื่อพี่ผมทำได้ทุกอย่างครับเเ่ต่พอเค้าขอผมกลับทำไม่ได้คือเค้าขอให้ผมถ่ายรูปของลับไปให้เค้าดูเเต่ผมก็พูดเลี่ยงไม่อยากส่งเพราาะด้วยความอาย สำหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องหน้าอายอะไรเเต่สำหรับผมผมไม่ค่อยโอเคซักเท่าไหร่ พอผมเลี่ยงเค้าก็ไม่ได้อะไรเเล้วก็คุยกันปกติคุยได้ประมาณเกือบๆ 3 อาทิตย์เค้าก็หายไปอีกทีนี้หายยาวครับหายไปเดือนกว่าๆผมติดต่อเค้าไม่ได้เลยเพราะเค้าตัดการติดต่อกับผมทุกช่องทางตอนนั้นก็คิดว่าต้องตัดใจเเล้วเหรอก็ทำอะไรไม่ได้อะครับทำได้เเค่รออย่างดียวโดยไม่รู้อะไรเลยเพราะความมรู้สึกมันไม่ได้เเค่ชอบเหมือนตอนเเรกเเล้วมันมากกว่านั้นจะให้เรียกว่ารักไปแล้วก็ได้มั้งครับ พอหายไปอีกเค้าก็กลับมาก็คุยกันปกติผมก็เริ่มถามอะไรที่ผมอยากร็หลายๆอย่างว่า คิดยังไงกับผม หายไปไหนา มีคนที่ชอบอยู่เเล้วหรือเปล่า ที่ผ่านมารู้สึกอะไรบ้างมั้ย เเล้วก็ถามหลายอย่าง เค้าก็ตอบผมเป็นบางข้อบางข้อก็ตอบเเบบเล่นๆว่า ไม่บอกๆคิดเองๆ พูดประมาณติดตลกๆเเล้วก็คุยกันปกติเเล้วเค้าก็ขอผมอีกคือขอให้ถ่ายรูปไปให้เค้า ผมก็ยังคงเบี่ยงๆไม่ยอมอยู่ดีเเล้วก็ท้าเค้าว่าอยากเห็นก็มาดูเองอะไรประมาณนั้นเเต่เค้าก็ไม่ยอมมมา เต่ก็ขอผมบ่อยๆขึ้นเลื่อยๆจนสุดท้าย.... ผมก็ยังไม่ให้เเล้วเค้าก็หายไป..... หายไปโดยไม่ได้เจอไม่ได้คุยกับเค้าอีกเลยจนถึงปัจจุบัณนี้ก็ผ่านมา 1 ปีกว่าเเล้วคับผมก็ยังคงนึกถึงยังรอเค้า ใครจะผ่านเข้ามาผมก็เปิดใจเเต่ก็ยังยังคิดถึงเค้าเเม้ผมจะเริ่มใหม่กับใคร ก็จะเป็นฝ่ายที่ถูกทิ้งโดยตลอดเเต่ผมก็ไม่เคยเอาเรื่องเก่ามาทำร้ายปัจจุบันผมก็เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ ผมสับสน... เเต่ความรู้สึกยังคงหวังเล็กว่าอยากจะเจออีกครั้งอยากจะให้เค้ากลับมาอีกครั้ง.....
ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับเพื่อให้ลืมเพื่อใม่ให้นึกถึงเค้าอีกครับ... ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำเเนะนำครับ
ปล. พึ่งเคยเขียนกระทู้เป็นครั้งเเรกพิมพ์ผิดถูกก็ขออภัยด้วยตรับ