การ์ตูนไทย ตัวนึงหูกาง ตัวนึงมือแป.............จำได้แค่นี้ รายละเอียดเป็นไงครับ

หลังจากที่ห่างหายจากพันทิปไปหลายเดือน พอได้เปิดขึ้นมาเจอทั้งกระทู้ ทั้งหลังไมค์ที่เคยได้สนทนากับใครหลายๆ คนในนี้แล้วรู้สึกว่า.. อื้ม.. ชีวิตเราช่วงนึงก็เคยทำอะไรแบบนั้นเหมือนคนอื่นเค้าเหมือนกันแฮะ (หม

ตอนเด็กเดินทุกวันเลย (ช่วงปี 2540) เดินมาจากสนามศุภชลาศัย เพื่อมาเที่ยวมาบุญครอง แล้วก็ย้ายบ้านออกไปนอกเมือง ตอนนี้แก่แล้ว ต้องเข้ามาทำงานในเมือง มีโอกาสเลยไปเดินดู ย้อนความหลังสักหน่อย เปลี่ยนไปเยอะม

ไม่มีอะไรสำหรับโพส นี้ แค่แวะเข้ามา ใน บอร์ดนี้อีกครั้ง หลังจาก ปี 62 อะไรนะที่ทำห่างหายไป เมื่อก่อนมี 2 ไอดี อีกไอดีนึง เข้าไม่ได้ จำไม่ได้ (อันนั้นนานมากไอดีที่หาย) แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนเหม

เวลาของการแสดงละครใกล้จบใกล้ถึงเวลาเก็บฉาก ลาโรงละคร หวนคิดถึงตอนยิ่งลักษณ์จะไปขึ้นศาลวันนั้นติ่งอีช้อยออกมากางแขนกางขารับประกันว่าเธอคือวีรสตรี ไม่หนีแน่นอน เธอยอมตายเพื่อประชาติปไตย สุดท้ายรอให้กำลั

พูดแต่เรื่องเก่าๆ สมัยโน้น อย่างโน้นอย่างนี้ รำลึกถึงแต่ความหลังครั้งหวานชื่่น พยายามออกแอคชั่นกลัวคนลืม ตกลงเป็น สทร เสม้ียนประเทศ หรือคนว่างงาน รมต.คนไหนอยากใช้งาน จะโทรศัพท์ปรึกษาหรืออะไรก็ยินดี แ

รอชมเวอร์ชันเต็ม เหมือนสมัยมิกกี้ เมาส์ เลยค่ะ ข้าวผัดสับปะรด เห็นหลายคนรำลึกความหลังกัน เดี๊ยน Gen-X อายุ 44 "ผ่อม่อง" (ดูโดเรม่อน) มาตั้งแต่จำความไม่ค่อยได้ ดูผ่านทีวีขาวดำค่ะ 55 นิสัยขย