มีหลายครั้งที่เราเกิดความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นความเป็นไปของอดีตคนรัก แต่ก็ไม่อาจรู้ได้อีกแล้ว เพราะเราได้บล๊อคทุกอย่างของเค้า ไม่ว่าจะเป็นเฟสบุค ไลน์ หรือเบอร์โทรศัพท์
ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะเราโกรธเกลียดที่เค้ามีรักใหม่ แต่เรากลัวใจตัวเอง ที่จะเข้าไปยุ่มย่ามกับเค้า จนความรักครั้งนี้ของเค้าต้องพัง
การที่เราเลิกกัน มันไม่ใช่ความผิดของใครเลย และการที่เค้าไม่ได้เลือกเรา ก็เพียงเพราะเค้าอยากมีความสุขเท่านั้น.. เค้าไม่ได้เจตนาจะทำร้ายเราเลย
เราควรยินดี ที่คนที่เราเคยรักกำลังมีความสุข จึงจะถูกใช่ไม๊..
ความผูกพันที่มันนานกว่าเจ็ดปี ทำให้ภาพของเค้าวนเวียนอยู่ในหัวเราเสมอ ..
เราเคยวิ่งชนคลื่นทะเลด้วยกันเหมือนเด็กๆ
เคยใช้เวลาดูละครหลังข่าวด้วยกันอย่างสนุกสนาน
เคยต้องไปนอนเฝ้าข้างเตียงกันเวลาฝ่ายใดฝ่ายนึงไม่สบาย
เคยยืนข้างกะทะมองเค้าทำกับข้าวด้วยความตื่นเต้น..
ไม่หรอก.. เราไม่ได้มีแต่ช่วงเวลาดีๆร่วมกัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เราจำเรื่องบาดหมางที่เคยมีกับเค้าไม่ได้เลย หรืออาจจะจำได้บ้างเล็กน้อย แต่ใจเราให้อภัยเค้าหมดแล้ว ด้วยความเข้าใจเค้าอย่างที่สุด ว่าเค้าคือมนุษย์ธรรมดาคนนึง ที่มีผิดพลาดบ้างเป็นธรรมดา..
อยากรู้จัง.. วันนี้เค้ากำลังมีความสุขแค่ไหนนะ จะมีเราอยู่ในเศษเสี้ยวของความคิดเค้าบ้างไม๊ อย่างน้อยก็ในฐานะน้องสาว..
แล้วเราก็ทำร้ายตัวเองด้วยการแอบเข้าไปดูเฟสบุคของแฟนใหม่เค้า..
เมื่อตากระทบรูป .. ใจเราก็ปรุงแต่งออกไปมากมายจนสติตามไม่ทัน ..ความเศร้า ความอิจฉา รุมเร้าเข้ามาจนทุกข์ทรมาน
.. เรายังไม่พร้อมจะยอมรับความจริงจริงๆด้วย
นึกถึงเรื่องลิงดมกะปิ ช่างเหมือนเราในตอนนี้เสียจริง..
ลิงผู้เกลียดกลิ่นกะปิ เมื่อกะปิติดมือก็พยายามถูมือกับพื้นจนมือถลอก หวังว่ากลิ่นอันน่ารังเกียจนั่นจะหายไป แต่เมื่อยกมือขึ้นมาดม ก็ยังพบกลิ่นนั้นอยู่ จึงยังคงต้องถูมือกับพื้นอีก .. ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเลือดไหล .. เจ็บปวดทรมานยิ่งกว่าเดิม..
เราจะตอกย้ำความทุกข์ให้ตัวเองทำไมอีก .. เราควรหยุดสร้างเหตุให้ตัวเองทุกข์ได้แล้ว
และที่สำคัญที่สุด เราต้องยอมรับความจริงได้แล้ว..
เราไม่อยากที่จะต้องอยู่โดยไม่มีเค้า แต่มันก็คือความจริง ต่อให้เราชอบหรือไม่ ความจริงก็คือความจริง
ความจริงคือ เราไม่ใช่คนที่ถูกเลือก และเค้ามีคู่แล้ว .. เราหมดสิทธิ์ในตัวเค้าแล้ว ปล่อยให้เค้าได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตามที่เค้าเลือกเถอะ อย่าให้เรื่องมันแย่ลงไปกว่านี้อีกเลย
... แล้วเราก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง ให้กำลังใจตัวเองด้วยคำพูดดีๆจากเพจคุณพิทยากร ลีลาภัทร ที่เรามักจะเข้าไปอ่านเสมอว่า..
โลกนี้มีความจริงอยู่ 4 คู่ 8 อย่าง คือ
ได้ลาภ ได้ทรัพย์อะไรมา ก็เสื่อมลาภ ทรัพย์ก็เสื่อมไป
ได้ยศ มีตำแหน่ง ก็เสื่อมยศ หมดวาระไปในที่สุด
มีสุข ก็มีทุกข์ สลับสับเปลี่ยน
มีสรรเสริญ คนชม ก็มีนินทา มีคนด่า
สามีภรรยา แฟน หมา แมว ก็เป็นทรัพย์อย่างหนึ่ง
มีได้ ก็เสื่อมได้ หมดได้ หนีไปได้ ตายจากไปได้
ถ้าไม่ลืมตรงนี้ เข้าใจตรงนี้ ยอมรับตรงนี้ได้
ชีวิตเราจะทุกข์น้อยมากๆ จนแทบจะไม่ทุกข์เลย
แต่ถามว่า.. ทำไมคนส่วนมากก็รู้ แต่ทำใจยอมรับไม่ได้
ตอบให้ว่า.. เพราะจิตพวกเราส่วนมาก ไม่ได้มีสติ มีปัญญาพอ
คนส่วนมาก 99% เคยชินจะขาดสติ ขาดปัญญา
ได้ของชอบ ของรัก ก็ยึดมั่นถือมั่นกอดไว้ดุจชีวิต
เจอของไม่ชอบ ไม่รัก ก็ผลักไส เกลียดชังยังกะขี้
คนที่ฝึกจิตดีแล้ว จะมองทุกอย่าง ไม่ว่าจะดีจะร้าย
จะสุขหรือทุกข์ ฝนตกหรือแดดออก เสมอกันในความจริงที่ว่า
ไม่มีอะไรเลย ที่ผ่านมาในชีวิต แล้วจะไม่ผ่านไป
แดดไม่ได้ออกทุกวันเท่ากัน ฝนไม่ได้ตกเท่ากันทุกวัน
วันที่ร้อนที่สุด ก็ไม่ได้ร้อนตลอดไป
วันที่หนาวที่สุด ก็ไม่ได้หนาวตลอดไป
..แด่วันหนาวๆวันนึงในชีวิต ..แล้วมันจะผ่านไป
เมื่อฉันทำร้ายตัวเอง.. ด้วยการส่องเฟสแฟนใหม่ ..ของแฟนเก่า
ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะเราโกรธเกลียดที่เค้ามีรักใหม่ แต่เรากลัวใจตัวเอง ที่จะเข้าไปยุ่มย่ามกับเค้า จนความรักครั้งนี้ของเค้าต้องพัง
การที่เราเลิกกัน มันไม่ใช่ความผิดของใครเลย และการที่เค้าไม่ได้เลือกเรา ก็เพียงเพราะเค้าอยากมีความสุขเท่านั้น.. เค้าไม่ได้เจตนาจะทำร้ายเราเลย
เราควรยินดี ที่คนที่เราเคยรักกำลังมีความสุข จึงจะถูกใช่ไม๊..
ความผูกพันที่มันนานกว่าเจ็ดปี ทำให้ภาพของเค้าวนเวียนอยู่ในหัวเราเสมอ ..
เราเคยวิ่งชนคลื่นทะเลด้วยกันเหมือนเด็กๆ
เคยใช้เวลาดูละครหลังข่าวด้วยกันอย่างสนุกสนาน
เคยต้องไปนอนเฝ้าข้างเตียงกันเวลาฝ่ายใดฝ่ายนึงไม่สบาย
เคยยืนข้างกะทะมองเค้าทำกับข้าวด้วยความตื่นเต้น..
ไม่หรอก.. เราไม่ได้มีแต่ช่วงเวลาดีๆร่วมกัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เราจำเรื่องบาดหมางที่เคยมีกับเค้าไม่ได้เลย หรืออาจจะจำได้บ้างเล็กน้อย แต่ใจเราให้อภัยเค้าหมดแล้ว ด้วยความเข้าใจเค้าอย่างที่สุด ว่าเค้าคือมนุษย์ธรรมดาคนนึง ที่มีผิดพลาดบ้างเป็นธรรมดา..
อยากรู้จัง.. วันนี้เค้ากำลังมีความสุขแค่ไหนนะ จะมีเราอยู่ในเศษเสี้ยวของความคิดเค้าบ้างไม๊ อย่างน้อยก็ในฐานะน้องสาว..
แล้วเราก็ทำร้ายตัวเองด้วยการแอบเข้าไปดูเฟสบุคของแฟนใหม่เค้า..
เมื่อตากระทบรูป .. ใจเราก็ปรุงแต่งออกไปมากมายจนสติตามไม่ทัน ..ความเศร้า ความอิจฉา รุมเร้าเข้ามาจนทุกข์ทรมาน
.. เรายังไม่พร้อมจะยอมรับความจริงจริงๆด้วย
นึกถึงเรื่องลิงดมกะปิ ช่างเหมือนเราในตอนนี้เสียจริง..
ลิงผู้เกลียดกลิ่นกะปิ เมื่อกะปิติดมือก็พยายามถูมือกับพื้นจนมือถลอก หวังว่ากลิ่นอันน่ารังเกียจนั่นจะหายไป แต่เมื่อยกมือขึ้นมาดม ก็ยังพบกลิ่นนั้นอยู่ จึงยังคงต้องถูมือกับพื้นอีก .. ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเลือดไหล .. เจ็บปวดทรมานยิ่งกว่าเดิม..
เราจะตอกย้ำความทุกข์ให้ตัวเองทำไมอีก .. เราควรหยุดสร้างเหตุให้ตัวเองทุกข์ได้แล้ว
และที่สำคัญที่สุด เราต้องยอมรับความจริงได้แล้ว..
เราไม่อยากที่จะต้องอยู่โดยไม่มีเค้า แต่มันก็คือความจริง ต่อให้เราชอบหรือไม่ ความจริงก็คือความจริง
ความจริงคือ เราไม่ใช่คนที่ถูกเลือก และเค้ามีคู่แล้ว .. เราหมดสิทธิ์ในตัวเค้าแล้ว ปล่อยให้เค้าได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตามที่เค้าเลือกเถอะ อย่าให้เรื่องมันแย่ลงไปกว่านี้อีกเลย
... แล้วเราก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง ให้กำลังใจตัวเองด้วยคำพูดดีๆจากเพจคุณพิทยากร ลีลาภัทร ที่เรามักจะเข้าไปอ่านเสมอว่า..
โลกนี้มีความจริงอยู่ 4 คู่ 8 อย่าง คือ
ได้ลาภ ได้ทรัพย์อะไรมา ก็เสื่อมลาภ ทรัพย์ก็เสื่อมไป
ได้ยศ มีตำแหน่ง ก็เสื่อมยศ หมดวาระไปในที่สุด
มีสุข ก็มีทุกข์ สลับสับเปลี่ยน
มีสรรเสริญ คนชม ก็มีนินทา มีคนด่า
สามีภรรยา แฟน หมา แมว ก็เป็นทรัพย์อย่างหนึ่ง
มีได้ ก็เสื่อมได้ หมดได้ หนีไปได้ ตายจากไปได้
ถ้าไม่ลืมตรงนี้ เข้าใจตรงนี้ ยอมรับตรงนี้ได้
ชีวิตเราจะทุกข์น้อยมากๆ จนแทบจะไม่ทุกข์เลย
แต่ถามว่า.. ทำไมคนส่วนมากก็รู้ แต่ทำใจยอมรับไม่ได้
ตอบให้ว่า.. เพราะจิตพวกเราส่วนมาก ไม่ได้มีสติ มีปัญญาพอ
คนส่วนมาก 99% เคยชินจะขาดสติ ขาดปัญญา
ได้ของชอบ ของรัก ก็ยึดมั่นถือมั่นกอดไว้ดุจชีวิต
เจอของไม่ชอบ ไม่รัก ก็ผลักไส เกลียดชังยังกะขี้
คนที่ฝึกจิตดีแล้ว จะมองทุกอย่าง ไม่ว่าจะดีจะร้าย
จะสุขหรือทุกข์ ฝนตกหรือแดดออก เสมอกันในความจริงที่ว่า
ไม่มีอะไรเลย ที่ผ่านมาในชีวิต แล้วจะไม่ผ่านไป
แดดไม่ได้ออกทุกวันเท่ากัน ฝนไม่ได้ตกเท่ากันทุกวัน
วันที่ร้อนที่สุด ก็ไม่ได้ร้อนตลอดไป
วันที่หนาวที่สุด ก็ไม่ได้หนาวตลอดไป
..แด่วันหนาวๆวันนึงในชีวิต ..แล้วมันจะผ่านไป