คิดถึงรอยยิ้มของหนุ่มผมยาวในบีทีเอส

สวัสดีครับ ผมอายุ31ปี มีแฟนแล้วครับ คบกันได้6ปี แฟนเป็นมะเร็งมา5ปี หลังคบกันได้1ปีก็เป็น ผมก็ดูแลมาตลอด เท่าที่เราไหว แต่ช่วงหลังอาการไม่ดีขึ้น ตอนนี้ หมอแจ้งว่ารักษาตามอาการ ทำไมถึงบอกมาตั้งกระทู้ ใน

เรื่องอมยิ้มบนบีทีเอส เมื่อตอนเยนสักหนึ่งทุ่มของวันที่ 15/01/16 ผมได้โดยสารบีทีเอสเพื่อจะกลับบ้านตั้งแต่สถานีสยามเรื่อยมาในบีทีเอสบรรยากาศเงียบสงัดดูมาคุมากจนมาถึงสุถานีศาลาแดงได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งก้าว

เสียงฝนกระทบหลังคาสังกะสีหน้าร้านกาแฟ เมษานั่งกอดแก้วโกโก้ร้อน พลางมองสายฝนที่เทลงมาไม่หยุด เธอวิ่งเข้ามาหลบฝนโดยบังเอิญ “เปียกหมดเลยครับ” ชายหนุ่มที่เคาน์เตอร์ยิ้มบาง ๆ ยื่นผ้าขนหนูให้ เ

วันนั้นครับ เป็นวัน พฤ พอดีวันนั้น เป็นวันก่อนวันแม่ เหมือนทุกคนได้กลับบ้าน แล้วทีนี้เราก็กำลังกลับบ้านครับ มาจากม. ต่อบีทีเอสลง แบริ่ง ก้เดินขึ้นสองแถวจากแบริ่งอ้ะครับ สีส้ม ไปทางสำโรง แล้วได้เจอกับเ

สวัสดีคะ เราชื่อ"เจน" ตอนนี้เรากำลังคิดถึงคนๆนึงมาก นานมากแล้วที่เราไม่ได้คุยกันแบบเมื่อก่อน นานจนไม่รู้ว่าคนๆนั้นจะลืมเจนไปรึยัง คนๆนั้นที่เจนพูดถึง ชื่อ "เอส"คะ เอสเป็นเพื่อนเจน