ผมรู้จักกับน้องคนนึงมาประมาณ 5 ปี แล้ว ตอนนั้นเค้ามาทำงานที่เดียวกับผม ผมก็มีหน้าที่ดูแลเพราะโดยนิสัยเป็นคนชอบดูแลคนอื่น
พออยู่ไปๆ เริ่มสนิทกันมากขึ้น อาจจะเพราะสไตล์การใช้ชีวิตคล้ายกัน จากเคยไปกินข้าว กินเหล้ากับเพื่อนๆ ที่ทำงานเป็นกลุ่มๆ หลังๆ เริ่มชอบไปกัน 2 คน
รู้สึกว่าไม่วุ่นวายดี คุยกันได้ทุกเรื่อง แค่มองตาก็เข้าใจกันหมด เป็นแบบนี้มาซักพัก น้องเค้าต้องย้ายที่ทำงานแต่ยังอยู่ บ. เดียวกัน ตอนนั้นผมร้องไห้ต่อหน้าน้องตอนที่รู้ข่าว ต่างคนพูดอะไรไม่ออก
สุดท้ายน้องย้ายไปจริงๆ แต่เวลาผมลาหยุดทุกครั้ง (บ.หยุดได้เดือนละ 4 วันต่อเนื่อง) ผมจะต้องแวะไปหาทุกครั้ง ไม่เคยขาด ไปทีก็กินข้าว กินเหล้า
เฮฮามีความสุขมากทั้งคู่ เป็นแบบนี้มาตลอดจนถึงปัจจุบัน แต่ตอนนี้ผมมีอันต้องย้ายมาทำงานต่างประเทศ ก็มีโทรหากันตลอด
แต่มันจะมีบางช่วงเวลาน้องเค้าจะเล่าเรื่องแฟนเค้า เล่าเรื่องแผนชีวิตในอนาคตให้เราฟัง แต่ทำไมเรารู้สึกเจ็บไม่ค่อยอยากฟังแต่เราก็ฟังแล้วแสดงความคิดเห็นไป
เราเคยเฉยๆ ห่างๆ ออกมาเพราะกลัวใจตัวเอง แต่น้องก็โทรมาเอง ทักไลน์มาหา เราก็ตอบ ก็เคยคิดว่าก็ไม่เห็นเป็นไรน้องมันทักมาก็ตอบดิ พี่น้องกันนิ
พอมาคิดจริงๆ แค่ได้ดูแล ได้ไปชิลกันแล้วแฮปปี้ นั่นคือ ผมโอเคละ
แต่หลังๆ ความรู้สึกผมมันเหมือนมีความหวังรึป่าวไม่รู้ พอไม่ทักมา ก็เริ่มคิดละ หายไปไหนวะ ไม่นึกถึงกูเลย (ผมอยู่ ตปท.) แว๊บเขามาในหัวตลอด
คือผมอ่ะ ไม่คิดจะคบกับใครจริงจังเป็นแฟนด้วยเพราะเคยเสียใจมาหนักมาก 2 ครั้ง
กับ ผู้หญิง 1 ครั้ง ผู้ชาย 1 ครั้ง เลยไม่กล้าคบใครอีกเลย
เลยมาถามเพื่อนๆ ในนี้ว่าผมรู้สึกยังไงกับน้องกันแน่ นี่ควรทำไง หยุดความสัมพันธ์หรือควรเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ปล. เราทั้งคู่เป็นผู้ชายครับ น้องเค้ามีแฟนแล้วเป็นผู้หญิง ผมเคยมีแต่เลิกไปนานแล้วตอนนี้ไม่ได้คบใคร
เรากับน้องไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งเชิงชู้ชาย แต่อย่างใด แม้เมาแค่ไหนก็ไม่คิดจะมีเพราะกลัวเสียน้องไป
ผมมีข้อสงสัยครับ ถ้าผู้ชายสองคนรู้สึกดีต่อกันเกินพี่น้อง ควรหยุดหรือไปต่อ ?
พออยู่ไปๆ เริ่มสนิทกันมากขึ้น อาจจะเพราะสไตล์การใช้ชีวิตคล้ายกัน จากเคยไปกินข้าว กินเหล้ากับเพื่อนๆ ที่ทำงานเป็นกลุ่มๆ หลังๆ เริ่มชอบไปกัน 2 คน
รู้สึกว่าไม่วุ่นวายดี คุยกันได้ทุกเรื่อง แค่มองตาก็เข้าใจกันหมด เป็นแบบนี้มาซักพัก น้องเค้าต้องย้ายที่ทำงานแต่ยังอยู่ บ. เดียวกัน ตอนนั้นผมร้องไห้ต่อหน้าน้องตอนที่รู้ข่าว ต่างคนพูดอะไรไม่ออก
สุดท้ายน้องย้ายไปจริงๆ แต่เวลาผมลาหยุดทุกครั้ง (บ.หยุดได้เดือนละ 4 วันต่อเนื่อง) ผมจะต้องแวะไปหาทุกครั้ง ไม่เคยขาด ไปทีก็กินข้าว กินเหล้า
เฮฮามีความสุขมากทั้งคู่ เป็นแบบนี้มาตลอดจนถึงปัจจุบัน แต่ตอนนี้ผมมีอันต้องย้ายมาทำงานต่างประเทศ ก็มีโทรหากันตลอด
แต่มันจะมีบางช่วงเวลาน้องเค้าจะเล่าเรื่องแฟนเค้า เล่าเรื่องแผนชีวิตในอนาคตให้เราฟัง แต่ทำไมเรารู้สึกเจ็บไม่ค่อยอยากฟังแต่เราก็ฟังแล้วแสดงความคิดเห็นไป
เราเคยเฉยๆ ห่างๆ ออกมาเพราะกลัวใจตัวเอง แต่น้องก็โทรมาเอง ทักไลน์มาหา เราก็ตอบ ก็เคยคิดว่าก็ไม่เห็นเป็นไรน้องมันทักมาก็ตอบดิ พี่น้องกันนิ
พอมาคิดจริงๆ แค่ได้ดูแล ได้ไปชิลกันแล้วแฮปปี้ นั่นคือ ผมโอเคละ
แต่หลังๆ ความรู้สึกผมมันเหมือนมีความหวังรึป่าวไม่รู้ พอไม่ทักมา ก็เริ่มคิดละ หายไปไหนวะ ไม่นึกถึงกูเลย (ผมอยู่ ตปท.) แว๊บเขามาในหัวตลอด
คือผมอ่ะ ไม่คิดจะคบกับใครจริงจังเป็นแฟนด้วยเพราะเคยเสียใจมาหนักมาก 2 ครั้ง
กับ ผู้หญิง 1 ครั้ง ผู้ชาย 1 ครั้ง เลยไม่กล้าคบใครอีกเลย
เลยมาถามเพื่อนๆ ในนี้ว่าผมรู้สึกยังไงกับน้องกันแน่ นี่ควรทำไง หยุดความสัมพันธ์หรือควรเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ปล. เราทั้งคู่เป็นผู้ชายครับ น้องเค้ามีแฟนแล้วเป็นผู้หญิง ผมเคยมีแต่เลิกไปนานแล้วตอนนี้ไม่ได้คบใคร
เรากับน้องไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งเชิงชู้ชาย แต่อย่างใด แม้เมาแค่ไหนก็ไม่คิดจะมีเพราะกลัวเสียน้องไป