เรื่องมีอยุ่ว่าผมมีแฟนอยู่คนนึง รักกันมากๆ แต่มักจะทะเลาะกันบ่อย แต่ทะเลาะยังไผมก็รักเค้ามาก แต่เพราะผมเป็นคนคิดมาก และหลายครั้งจะนัอยใจกับการที่เค้าไม่คิดถึงใจผมเลยในการกระทำแต่ละอย่างของเค้า
บางครั้งผมเป็นคนโกรธเค้าเองในบางครั้ง แต่สุดท้ายผมกลับต้องเป็นคนไปงัอเอง เพราะเค้าดูจะไม่สนใจว่าเราจะโกดก็โกดไป พอดีกันก็จะพยายามเคลียกีนว่าแบบนี้มันไม่ถูกต้อง แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมที่เค้าทำอะไรไม่คิดถึงผมอีกเช่นเคย
เป็นแบบนี่ซ้ำๆจนมาถึงครั้งล่าสุดนี้อีกครั้ง
เรื่องคือ2วันที่ผ่านมา มีงานคอนเสิร์ดนตรีประเภท edm (ไม่ขอกล่าวชื่อ) ตอนซื้อบัตรเขาซื้อพร้อมเพื่อน เพราะตอนนั้นทะเลาะกันอยู่ พอดีกันเค้าก็เลยบอกให้ผมซื้อบัตรตามไปด้วย
ปรากฏว่าผมก็ซื้อตามไปล่วงหน้าประมาณ2เดือน
พอถึงวันงานวันแรกกลับทะเลาะกันก่อนวันไป จึงไม่ได้ไปด้วยกัน แยกกันยืนคนละที่เค้ายืนกับเพื่อนเค้า ส่วนผมไม่มีเพื่อนไป เพราะผมซื้อบัตรไปกับเค้า ผมจึงโทรไปง้อเค้าก่อนวันงาน บอกว่า เราดีกันเถอะ เราขอไปด้วยนะพรุ่งนี้ เค้าปฏิเสธว่า”ไม่” ผมก็เลยโอเคได้เพื่อนที่ไปบ้าง อาศัยขอเค้าไปยืนด้วย จนต่างคนเริ่มเมา และได้เจอกันตอนงานจบ แล้วก็คุยกันปรับความเข้าใจกันจนดีกัน
พอคืนที่2(งานมี2วันติด)
ผมมีติดธุระสำคัญที่ไม่อาจหลีกเลียงได้ ซึ่งธุระเสร็จค่อนข้างดึก ประมาณ3ทุ่ม แล้วงานดนตรีดังกล่าวเลิกเที่ยงคืน ผมเลยตัดสินใจว่าผมไม่ไปดีกว่า วันที่2เพราะติดธุระ และบัตรสามารถขายทิ้งให้คนหน้างานได้ ผมก็เลยฝากเพื่อนผมไปขายเลย แต่พอเสร็จจากงาน ผมเ_ือกคิดอะไรไม่รู้ พึ่งดีกัน อยากจะไปเซอไพร้เพราะเค้าพูดเหมือนอยากให้ผมไปด้วย เรื่องเงินช่างมัน เดี๋ยวซื้อบัตรเข้าไปได้เลยหน้างาน
พอไปถึงกลับมีปัญหา ไม่มีบัตรขาย คนหาบัตรเป็น50-100คน ผมก็เดินหาบัตรจนหมดปัญญา ไลน์ไปบอกแฟนผมว่า เรามาหานะ เซอไพร้ แต่เราไม่มีบัตร เข้าไม่ได้เลย
แฟนผมก็ทำท่าเหมือนจะดีใจมาก แต่ค่อนข้างเมาหนัก พิมคุยไม่รู้เรื่องนิดนึง แต่ผมก็หาทางเข้าไ่ด้จรองๅจนสุดท้าย.. ผมก็นั่งรอหน้างานไปเรื่อยๆ โดยหวังว่า แฟนกต้องรักกูบ้างแหละ มันคงไม่ปล่อยให้กูอยู่หน้างานคนเดียวแน่ๆ แต่..
แฟนผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรเทอไปที่อื่นก่อนเลย
ผมก็ไม่เป็นไร ผมรอได้ 3ชมเอง เค้าก้ตอบว่าโอเค ละก็หายไปเมากับเพื่อนต่อ ผมนั่งรอได้สักพัก ผมก็ร้องไห้น้ำตาซึมไหลออกมาเอง เพราะถ้าเป็นผมงานมันสนุกแค่ไหนก็ตาม ผมไม่มีทางให้คนที่ผมรัก และอุตส่าจะมาเซอไพร้หวังดีกับผมต้องอยุ่ข้างนอกคนเดียวโดยที่ไม่มีใครแน่ๆ
แต่ผมก็ไม่สามารถบอกเค้าได้เลย ได้แต่เสียใจคนเดียวต่อไป
ถ้าบอกไปเค้าก้คงคิดว่าผมเหนแก่ตัว ตัวเองเข้าไม่ได้แล้วยังจะมาเดือดร้อนคนอื่นอีก ให้คนอื่นต้องไม่ได้เที่ยวด้วย
ผมเห็นแก่ตัวรึป่าวครับ
บางครั้งผมเป็นคนโกรธเค้าเองในบางครั้ง แต่สุดท้ายผมกลับต้องเป็นคนไปงัอเอง เพราะเค้าดูจะไม่สนใจว่าเราจะโกดก็โกดไป พอดีกันก็จะพยายามเคลียกีนว่าแบบนี้มันไม่ถูกต้อง แต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมที่เค้าทำอะไรไม่คิดถึงผมอีกเช่นเคย
เป็นแบบนี่ซ้ำๆจนมาถึงครั้งล่าสุดนี้อีกครั้ง
เรื่องคือ2วันที่ผ่านมา มีงานคอนเสิร์ดนตรีประเภท edm (ไม่ขอกล่าวชื่อ) ตอนซื้อบัตรเขาซื้อพร้อมเพื่อน เพราะตอนนั้นทะเลาะกันอยู่ พอดีกันเค้าก็เลยบอกให้ผมซื้อบัตรตามไปด้วย
ปรากฏว่าผมก็ซื้อตามไปล่วงหน้าประมาณ2เดือน
พอถึงวันงานวันแรกกลับทะเลาะกันก่อนวันไป จึงไม่ได้ไปด้วยกัน แยกกันยืนคนละที่เค้ายืนกับเพื่อนเค้า ส่วนผมไม่มีเพื่อนไป เพราะผมซื้อบัตรไปกับเค้า ผมจึงโทรไปง้อเค้าก่อนวันงาน บอกว่า เราดีกันเถอะ เราขอไปด้วยนะพรุ่งนี้ เค้าปฏิเสธว่า”ไม่” ผมก็เลยโอเคได้เพื่อนที่ไปบ้าง อาศัยขอเค้าไปยืนด้วย จนต่างคนเริ่มเมา และได้เจอกันตอนงานจบ แล้วก็คุยกันปรับความเข้าใจกันจนดีกัน
พอคืนที่2(งานมี2วันติด)
ผมมีติดธุระสำคัญที่ไม่อาจหลีกเลียงได้ ซึ่งธุระเสร็จค่อนข้างดึก ประมาณ3ทุ่ม แล้วงานดนตรีดังกล่าวเลิกเที่ยงคืน ผมเลยตัดสินใจว่าผมไม่ไปดีกว่า วันที่2เพราะติดธุระ และบัตรสามารถขายทิ้งให้คนหน้างานได้ ผมก็เลยฝากเพื่อนผมไปขายเลย แต่พอเสร็จจากงาน ผมเ_ือกคิดอะไรไม่รู้ พึ่งดีกัน อยากจะไปเซอไพร้เพราะเค้าพูดเหมือนอยากให้ผมไปด้วย เรื่องเงินช่างมัน เดี๋ยวซื้อบัตรเข้าไปได้เลยหน้างาน
พอไปถึงกลับมีปัญหา ไม่มีบัตรขาย คนหาบัตรเป็น50-100คน ผมก็เดินหาบัตรจนหมดปัญญา ไลน์ไปบอกแฟนผมว่า เรามาหานะ เซอไพร้ แต่เราไม่มีบัตร เข้าไม่ได้เลย
แฟนผมก็ทำท่าเหมือนจะดีใจมาก แต่ค่อนข้างเมาหนัก พิมคุยไม่รู้เรื่องนิดนึง แต่ผมก็หาทางเข้าไ่ด้จรองๅจนสุดท้าย.. ผมก็นั่งรอหน้างานไปเรื่อยๆ โดยหวังว่า แฟนกต้องรักกูบ้างแหละ มันคงไม่ปล่อยให้กูอยู่หน้างานคนเดียวแน่ๆ แต่..
แฟนผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรเทอไปที่อื่นก่อนเลย
ผมก็ไม่เป็นไร ผมรอได้ 3ชมเอง เค้าก้ตอบว่าโอเค ละก็หายไปเมากับเพื่อนต่อ ผมนั่งรอได้สักพัก ผมก็ร้องไห้น้ำตาซึมไหลออกมาเอง เพราะถ้าเป็นผมงานมันสนุกแค่ไหนก็ตาม ผมไม่มีทางให้คนที่ผมรัก และอุตส่าจะมาเซอไพร้หวังดีกับผมต้องอยุ่ข้างนอกคนเดียวโดยที่ไม่มีใครแน่ๆ
แต่ผมก็ไม่สามารถบอกเค้าได้เลย ได้แต่เสียใจคนเดียวต่อไป
ถ้าบอกไปเค้าก้คงคิดว่าผมเหนแก่ตัว ตัวเองเข้าไม่ได้แล้วยังจะมาเดือดร้อนคนอื่นอีก ให้คนอื่นต้องไม่ได้เที่ยวด้วย