สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
... ถ้าคิดแบบที่คุณว่าให้อีก 100 ปี ก็ยังไม่หายจนหรอกครับ
" ประเทศเรามีระบบอะไรที่ช่วยคนเหล่านี้ให้ลืมตาอ้าปาก กลับมาทำงาน หรือพอมีพอใช้ "
... มันต้องเริ่มจากตัวเขาเหล่านั้นเองก่อน ไม่ใช่เริ่มจากคนอื่นเข้าไปหาตัวเขา
... ยกตัวอย่างคนเร่ร่อนคนหนึ่ง ยกมือไหว้ร้านขายข้าวแกงริมทางขอข้าวกิน ....เจ้าของร้านใจดีตักข้าวให้กล่องหนึ่ง
วันรุ่งขึ้นมาขอข้าวกินอีกละ ยังไม่พอ สักพักมีคนเร่ร่อนอีกคนมาขอกินมั่ง พอเจ้าของร้านถาม เค้าบอกว่า เพื่อนบอกมา
ว่าร้านนี้ขอกินได้ ซะงั้น
... แทนที่ขอข้าวกินได้แล้วบอกเจ้าของร้านว่าจะช่วยล้างจานให้ตอบแทน คนอย่างนี้สิ อีกหน่อยจะหายจนได้แน่นอน
" ประเทศเรามีระบบอะไรที่ช่วยคนเหล่านี้ให้ลืมตาอ้าปาก กลับมาทำงาน หรือพอมีพอใช้ "
... มันต้องเริ่มจากตัวเขาเหล่านั้นเองก่อน ไม่ใช่เริ่มจากคนอื่นเข้าไปหาตัวเขา
... ยกตัวอย่างคนเร่ร่อนคนหนึ่ง ยกมือไหว้ร้านขายข้าวแกงริมทางขอข้าวกิน ....เจ้าของร้านใจดีตักข้าวให้กล่องหนึ่ง
วันรุ่งขึ้นมาขอข้าวกินอีกละ ยังไม่พอ สักพักมีคนเร่ร่อนอีกคนมาขอกินมั่ง พอเจ้าของร้านถาม เค้าบอกว่า เพื่อนบอกมา
ว่าร้านนี้ขอกินได้ ซะงั้น
... แทนที่ขอข้าวกินได้แล้วบอกเจ้าของร้านว่าจะช่วยล้างจานให้ตอบแทน คนอย่างนี้สิ อีกหน่อยจะหายจนได้แน่นอน

ความคิดเห็นที่ 7
เพื่อนผม เค้าเกิดมาในบ้านที่มีบริเวณบ้านกว้างขวาง
ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ
ทั้งยังมีกรงเลี้ยงนกหลายสิบกรงภายใต้ต้นไม้เหล่านั้น
นอกนั้นไม่พอ ยังมีกวางดาว อีก 2 ตัว (เท่าที่ผมเห็นนะ)
ขณะที่ผม เกิดมากับตึกแถว
เพื่อนผมก็ถามผมว่า
ไม่รู้สึกอีดอัดบ้างหรือ กับการอาศัยอยู่ในตึกแถว
ที่ทึบไปหมด กำแพงเกือบทุกด้าน
ณ นาทีนั้น ผมเข้าใจได้เลยว่า
คนเรา เกิดมาในสภาพใด
เค้าจะไม่รู้ถึงความแปลกในสภาวะชีวิตของเค้า
เพราะมันไม่ได้เกิดจากความเปลี่ยนแปลงแบบปัจจุบันทันด่วน
แต่มันเป็นสิ่งที่อยู่กับคนนั้นๆ ภายในตัวตนของคนนั้นๆ
มาตั้งแต่เค้าไม่รู้ความ
ตึกแถวบ้านผม ถนนหน้าบ้านก็แคบๆ
รถสวนกันไม่ได้
พอผมย้ายบ้านออกมาอยู่ในที่ที่ กว้างขวางกว่าเดิม
กลับไปดูสถานที่เก่าๆ ที่เราเคยอาศัย
กลับพบแต่ความอึดอัด
เหมือนที่เพื่อนผมเคยสงสัยถามมา
ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ
ทั้งยังมีกรงเลี้ยงนกหลายสิบกรงภายใต้ต้นไม้เหล่านั้น
นอกนั้นไม่พอ ยังมีกวางดาว อีก 2 ตัว (เท่าที่ผมเห็นนะ)
ขณะที่ผม เกิดมากับตึกแถว
เพื่อนผมก็ถามผมว่า
ไม่รู้สึกอีดอัดบ้างหรือ กับการอาศัยอยู่ในตึกแถว
ที่ทึบไปหมด กำแพงเกือบทุกด้าน
ณ นาทีนั้น ผมเข้าใจได้เลยว่า
คนเรา เกิดมาในสภาพใด
เค้าจะไม่รู้ถึงความแปลกในสภาวะชีวิตของเค้า
เพราะมันไม่ได้เกิดจากความเปลี่ยนแปลงแบบปัจจุบันทันด่วน
แต่มันเป็นสิ่งที่อยู่กับคนนั้นๆ ภายในตัวตนของคนนั้นๆ
มาตั้งแต่เค้าไม่รู้ความ
ตึกแถวบ้านผม ถนนหน้าบ้านก็แคบๆ
รถสวนกันไม่ได้
พอผมย้ายบ้านออกมาอยู่ในที่ที่ กว้างขวางกว่าเดิม
กลับไปดูสถานที่เก่าๆ ที่เราเคยอาศัย
กลับพบแต่ความอึดอัด
เหมือนที่เพื่อนผมเคยสงสัยถามมา
แสดงความคิดเห็น
คนจนในเมืองไทยเค้าอยู่กันได้ยังงัยคะ?
นี่ก็ว่าจะไปถอย iPhone X มาใช้ซักเครื่องไว้ถ่ายรูปลง IG ตอนเที่ยวต่างประเทศค่ะ
ทีนี้ บางที หนูเดินตามถนนข้างนอก เห็นคนไม่น้อยที่ดูเหมือนชีวิตเค้ายากลำบากเหลือเกิน
บางคนขายล็อตเตอรี่แต่ไม่มีวี่แววจะหมด บางคนนั่งขายตะกร้าตามที่จอดรถแต่ไม่มีใครซื้อ
เดินไปอีกหน่อย มีทั้งคนขายลูกอมแบ่งถุง ตั๊กแตนสาน ลูกโป่ง พรมเช็ดเท้า ไม้กวาด
บางคนนั่งตากแดดทั้งวัน แต่ดูไม่น่าจะขายออก กำไรต่อชิ้นคงไม่เยอะ เค้าจะอยู่กันยังไงหนอ
หนูเห็นแล้วหดหู่ สงสารเค้าจังค่ะ
ขอทานบางคนคงถูกแก๊งค้ามนุษย์บังคับมา แต่หนูเชื่อว่าคนจนโดยสมบูรณ์ ยังมีไม่น้อยในประเทศไทย
แล้วพวกเค้าใช้ชีวิตอยู่กันได้อย่างไร?
บางคนเนื้อตัวมอมแมม นอนข้างถังขยะริมถนน
ทำไมในยุคที่คนไทยมีรายได้ต่อหัวสูงสุดเป็นประวัติการณ์ ถึงมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้คะ?
เคยได้ยินว่ามีการลงทะเบียนคนจน แต่หนูไม่รู้ว่าช่วยได้ขนาดไหน
คงมีคนจนอีกมากมาย ที่ชีวิตลำบากยิ่งกว่าคนจนที่หนูเคยเห็น
ประเทศเรามีระบบอะไรที่ช่วยคนเหล่านี้ให้ลืมตาอ้าปาก กลับมาทำงาน หรือพอมีพอใช้บ้างไหมคะ?
ถ้าหาคำตอบไม่ได้ คืนนี้หนูคงนอนไม่หลับค่ะ