เหมือนตายทั้งเป็น

หลังจากที่ตั้งกระทู้ ก่อนหน้านี้ไปแล้ว มีคนบอกให้ผมออกจากชีวิตเค้า  มีคนเตือนผม  แต่ในที่สุด  ผมก็เหมือนจะทำได้  แต่ก็ทำไม่ได้  ตอนนี้เขาหายไปคับ  ด้วยความที่ว่าผมชอบเปิดนุ่นนี่นั่น  แล้วเจอบุคคลหนึ่ง  ซึ่งเป็นเพื่อนหรือแอบคบกัน  อีกคน  อยู่ในระยะทางเดียวกับเขา  เรียกได้ว่า ตัวติดกันเลยก็ว่าได้  ผมคิดไว้แล้วครับว่าต้องมีวันนี้  ผมกลับมามีความรู้สึกทรมานเหมือนตายทั้งเป็นเพราะความคิดไปเองของผมอีกครับ  แต่ผมก็เจอแบบนี้ละ  ยอมจริง ๆ  ครับ  ผมยอมแพ้ แล้ว  เหลือสิ่งเดียว  เขาอยากได้กางเกงสเเล็คสีครีม  ผมกำลังจะตัดให้เขา  ผมควรจะทำให้สำเร็จแล้วเอาไปให้เขาหรือป่าวครับ  ผมไม่อยากเจอเขาแล้ว   เขาหายไปทักมาบ้าง  วันสองสามประโยค  ผมก็ตอบตามมารยาท  แล้วก็ให้กำลังใจเขา  ผมไม่ได้ทักไปหาเขานะครับ  ผมโง่และดื้อเนาะ  ไม่อยากเชื่อเลย  ว่าความหวังลม ๆ  แล้ง ๆ  ของตัวเองจะเป็นไปได้ขนาดนี้  บางทีผมก็คิดนะว่า การที่เราคิดไปเองนั้นทำให้เรามีความสุข  แต่พอเจอกับความจริงยิ่งรับไม่ได้ใหญ่  ต้องโกหกตัวเองต่อไปเรื่อย ๆ  ขอบคุณคอมเม้นโพสต์ก่อนหน้า    ที่บอกว่า
"ผมที่คอยซับเลือดให้กับเขา  ที่ถูกคนนั้นทำร้ายมา"
"ถ้าผมเจ็บใครจะซับให้ผม  ในขณะที่ผมถูกเขาทำร้าย"

ทำให้ผมรู้ว่า  การที่เราตั้งอยู่บนความเป็นจริง  คือการต้องดูแลตัวเอง
รักษาแผลใจตัวเอง  ทำตัวเองให้แข็งแรง  พร้อมจะเริ่มต้นสิ่งดี ๆ  กับคนที่เขารักเราจริง