ชีวิตครอบครับถ้าได้ร่วมชายคาเดียวกันยังงัยมันก็ควรนึกถึงเรื่องส่วนรวมเป็นหลักโดยเฉพาะเมื่อมีลูกแล้วต้องช่วยกันทั้งเรื่องจริงที่ทำในบ้านและคุยนอกบ้าน
คิดยังงัยครับกับแม่ที่สนใจแต่เกมส์สนใจแต่โทรศัพท์ตัวผมเองกลับมาถึงบ้านผมจะรีบขึ้นไปหาลูกก่อนอันดับแรก. แต่ผู้เป็นแม่นึกถึงเกมส์ก่อนตั้งแต่พอจอดรถหน้าบ้านก็เล่นมือถือในรถไม่ยอมเข้าบ้าน พอเข้าบ้านนั่งเล่นเกมส์ต่อหน้าบันใดหรือก็เข้าห้องน้ำไปเล่นต่อสักชั่วโมงกว่าๆพอนอนให้นมลูกก็เล่นไปด้วยหรือไม่เวลาลูกหลับก็เข้าห้องน้ำไปเปฺนชั่วโมง
ถึงเวลาตอนเช้าก็ตื่นไม่ไหวแปดโมงกว่ายังนอนไม่ตื่นส่วนลูกเขาจะตื่นมานั่งเล่นคนเดียวเพราะแม่ไม่ตื่นผมเองต้องตื่นมาทำอาหารเตรียมให้ลูกเตรียมทุกอย่างก่อนไปทำงานบางทีพอลูกเห็นก็ร้องอยากให้อุ้มอยากให้เล่นด้วยกว่าจะได้อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานก็ปาไปจะเก้าโมงทุกวัน บางวันผมบอกแม่เขาว่าผมมีงานเช้าน่ะหรือต้องพาลูกไปฉีดวัคซีนน่ะ แม้ว่มจะบอกแบบนี้ก็ตามแต่พอดูเวลาแล้วแม่ไม่ขยับยังนิ่งสุดท้ายผมก็ทิ้งหน้าที่ไม่ได้ต้องทำหน้าที่พ่อตามเดิมขืนไม่ทำลูกอดข้าวแน่ๆ สุดท้ายก็สายตามเดิม
ยอมรับว่าเหนื่อยเครียดและเก็บกดเคยพูดไปแล้วจนทะเลาะกันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ไม่ใช่ว่าผมกลัวเหนื่อยแต่ผมอยากให้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่ได้ช่วยกันแบ่งเบาภาระดูแลเขาเก็บความทรงจำกิจกรรมครอบครัวให้มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีและอบอุ่น. ไม่ใช่การเห็นแก่ตัวใครทำได้ก็ทำไปฉันมีความสุขของฉันแบบนี้
เวลาผมพูดไปเขาบอกว่าทำงานมาเหนื่อยอยากรีเล็กซ์ จะไม่ให้เหนื่อยได้อย่างไรกลางคืนไม่ยอมพักนั่งนอนเล่นแต่เกมส์ ผมเองก็มีงานความรับผิดชอบล้นมือแต่ละวัน
อยากถามครับว่าพ่อบ้านคนไหนเจอแบบผมบ้าง ตอนนี้เหมือนระเบิดมันถูกตั้งเวลานับถอยหลังมันจะต้องระเบิดออกมาแตกหักสักวัน ขณะที่พิมม์จะสามทุ่มต้องอุ้มลูกหลับและข้าวก็ยังไม่ได้กินและไม่ได้ออกไปซื้อเลยครับ
หรือผมคิดเยอะไป ใครรู้ช่วยบอกทีครับ
คิดยังงัยกับการบอกว่ารักลูกแต่อยู่แต่กับมือถือและกับเกมส์
คิดยังงัยครับกับแม่ที่สนใจแต่เกมส์สนใจแต่โทรศัพท์ตัวผมเองกลับมาถึงบ้านผมจะรีบขึ้นไปหาลูกก่อนอันดับแรก. แต่ผู้เป็นแม่นึกถึงเกมส์ก่อนตั้งแต่พอจอดรถหน้าบ้านก็เล่นมือถือในรถไม่ยอมเข้าบ้าน พอเข้าบ้านนั่งเล่นเกมส์ต่อหน้าบันใดหรือก็เข้าห้องน้ำไปเล่นต่อสักชั่วโมงกว่าๆพอนอนให้นมลูกก็เล่นไปด้วยหรือไม่เวลาลูกหลับก็เข้าห้องน้ำไปเปฺนชั่วโมง
ถึงเวลาตอนเช้าก็ตื่นไม่ไหวแปดโมงกว่ายังนอนไม่ตื่นส่วนลูกเขาจะตื่นมานั่งเล่นคนเดียวเพราะแม่ไม่ตื่นผมเองต้องตื่นมาทำอาหารเตรียมให้ลูกเตรียมทุกอย่างก่อนไปทำงานบางทีพอลูกเห็นก็ร้องอยากให้อุ้มอยากให้เล่นด้วยกว่าจะได้อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานก็ปาไปจะเก้าโมงทุกวัน บางวันผมบอกแม่เขาว่าผมมีงานเช้าน่ะหรือต้องพาลูกไปฉีดวัคซีนน่ะ แม้ว่มจะบอกแบบนี้ก็ตามแต่พอดูเวลาแล้วแม่ไม่ขยับยังนิ่งสุดท้ายผมก็ทิ้งหน้าที่ไม่ได้ต้องทำหน้าที่พ่อตามเดิมขืนไม่ทำลูกอดข้าวแน่ๆ สุดท้ายก็สายตามเดิม
ยอมรับว่าเหนื่อยเครียดและเก็บกดเคยพูดไปแล้วจนทะเลาะกันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ไม่ใช่ว่าผมกลัวเหนื่อยแต่ผมอยากให้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่ได้ช่วยกันแบ่งเบาภาระดูแลเขาเก็บความทรงจำกิจกรรมครอบครัวให้มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีและอบอุ่น. ไม่ใช่การเห็นแก่ตัวใครทำได้ก็ทำไปฉันมีความสุขของฉันแบบนี้
เวลาผมพูดไปเขาบอกว่าทำงานมาเหนื่อยอยากรีเล็กซ์ จะไม่ให้เหนื่อยได้อย่างไรกลางคืนไม่ยอมพักนั่งนอนเล่นแต่เกมส์ ผมเองก็มีงานความรับผิดชอบล้นมือแต่ละวัน
อยากถามครับว่าพ่อบ้านคนไหนเจอแบบผมบ้าง ตอนนี้เหมือนระเบิดมันถูกตั้งเวลานับถอยหลังมันจะต้องระเบิดออกมาแตกหักสักวัน ขณะที่พิมม์จะสามทุ่มต้องอุ้มลูกหลับและข้าวก็ยังไม่ได้กินและไม่ได้ออกไปซื้อเลยครับ
หรือผมคิดเยอะไป ใครรู้ช่วยบอกทีครับ