ระหว่างเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนแต่ไม่ได้ไปช่วยแม่ขายของ กับ เกเรเรียนไม่จบ แต่ไปช่วยแม่ทำงาน?

สวัสดีค่ะ คืตอนนี้จขกท.เรียนอยู่ปี1 มหาวิทยาลัยชื่อดัง ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่า ปีหนึ่งเรียนหนักมาก กิจกรรมเยอะมากในส่วนของเฟรชชี่ และช่วงนี้ก็อยู่ในช่วงรับปริญญา และกำลังจะสอบมิดเทอมค่ะ ทีนี้ จขกท.อยู่ในครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวย จึงทำการกู้กรอ. ซึ่งกำหนดเกรดเฉลี่ย 2.00 เป็นต้นไป จขกท.ไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรค่ะ แต่อาศัยการทบทวนบนเรียน อ่านหนังสือเอาเอง ไม่เคยเรียนพิเศษ เนื่องจากสงสารทางบ้าน ก็อ่านหนังสือเองตลอด มาตอนนี้ก็ตั้งใจอ่านหนังสือมาก พร้อมกับต้องทำกิจกรรมพ่วงพี่บัณฑิต ไม่ว่าจะเป็นการซ้อมบูมกลาง ทำซุ้มพี่บัณฑิต และเคลียงานค้างอีกมากมาย คุณแม่ขจกท. มีอาชีพค้าขายค่ะ ในช่วงรับปริญญาจะขายดีมาก แต่ต้องไปขายตั้งแต่ตีสามตีสี่ เมื่อวานจขทก.อ่านหนังสือกับเพื่อนจนถึงตีสี่กว่าๆค่ะ ขับรถกลับบ้านมาก็เห็นแม่ตั้งร้านอยู่ เลยแวะทักทายเขาค่ะ แต่เขากลับบ่นว่าจขกท. แล้วให้จขกทไปช่วยเขา ทั้งๆที่จขทก.ยังไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ แล้วที่อ่านหนังสือทำทุกอย่างอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อพวกท่านทั้งนั้น แต่เขาไม่เข้าใจ พร้อมเอาจขกท.ไปเปรียบเทียบกับลูกแม่ค้าแผงข้างๆ เขามาช่วยแม่เค้าทุกวัน แต่เกเรมากจนไม่ได้เรียนต่อ นั่นจึงทำให้เขามีเวลาว่างมาช่วยแม่ค้าแผงข้างๆหรือปล่าว ทำไมแม่ไม่คิดถึงในจุดนี้บ้าง บางทีจขกทขี้เกียจออกไปอ่านหนังสือข้างนอกเลยทำแลคเชอร์อยู่บ้าน เหนื่อยและล้าหัวมาก แม่กลับบ้านมา แล้วสั่งให้จขกทไปล้างของบ้าง เตรียมนู้นนี่นั้นบ้าง เลยทำให้หงุดหงิดในใจค่ะ เพราะเราก็ช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ในบ้านไปแล้ว กวาดขยะ ซักผ้า ล้างจานเราทำเองหมด อ่อ แล้วพ่อจขกท.ก็เป็นคนชวนเตรียมของอีกคนด้วยค่ะ ง่ายๆคือแม่แค่นอนพัก แล้วตื่นเอาของไปขายแต่นั้น ไม่รู้จะพูดยังไงให้แม่เข้าใจว่าเราเรียนหนัก ถ้าเกรดไม่ถึง2.00 กู้กรอ.ไม่ผ่าน พ่อกับแม่ก็จะเหนื่อยกว่าเดิม แต่ถ้าได้มาท่านก็สบาย ตอนว่างจากการอ่านหนังสือเราก็มีไปช่วยท่าน แต่พอเราอยากได้เวลาส่วนตัวมาทำภารกิจของเราบ้างท่านกลับมาเอาเวลาเราไป อึดอัดมากๆค่ะ ปล.จขกทไม่เที่ยวกลางคืน ต่อให้เพื่อนชวนขนาดไหนก็ปฎิเสธแบบมีชั้นเชิงตลอด เพื่อนๆก็น่ารักค่ะที่เข้าใจ