แอบเกริ่นไว้ก่อนว่าไม่ได้มีปัญหาส่วนตัวอะไรค่ะ
(เดี๋ยวมีคนเข้าใจผิด คิดว่าทะเลาะกับแฟน 555)

แต่ช่วงนี้อ่านพันทิปเยอะๆ แล้วเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา
ปัญหาความรักส่วนมาก ต้นเหตุมันเกิดจากจิตใจใครคนใดคนนึงมันเปลี่ยนไป
แต่ก็พยายามที่จะหาเหตุผล พยายามที่จะยกสาเหตุนั่นนี่นู่น
เพื่อที่จะปลอบใจตัวเอง ว่าไม่ผิดอะไรเหรอคะ?

สำหรับเรา ถ้าไม่รักกัน หรือรักกันไม่พอแล้ว ก็แค่เลิกกันไป
ให้ทั้งสองฝ่ายมีโอกาสได้ไปพบคนที่พอดี คนที่เข้าใจกันได้มากกว่า
ความรัก คือผลประโยชน์ต่างตอบแทนค่ะ
จะให้ใครรักอยู่คนเดียว ไม่ไหวหรอก...

ตอนแรกเริ่ม อะไรก็ดี พอเวลาผ่านไป
จริงๆ บางทีมันไม่ได้มีใครที่เปลี่ยนแปลงหรอก แต่แค่กลับไปเป็นเหมือนเดิม
เราอาจจะไม่ชอบสิ่งที่เค้าเป็น เค้าอาจจะไม่ชอบสิ่งที่เราเป็น
ถ้าจูนกันแล้วมันไม่ใช่ ก็คือไม่ใช่ค่ะ ยื้อกันไปทำไม
มันเจ็บนะคะ เชื่อเราสิ

พอยื้อกันไป พยายามกันไป
ทางออกของบางคน คือการแอบคุยกับคนอื่น "ที่สบายใจมากกว่า"
อาจจะไม่ใช่รักมากกว่าหรอก แค่คนที่มีอยู่มัน "ไม่พอ" แล้วไง
ยิ่งใกล้ ยิ่งเจ็บ ยิ่งเห็นข้อเสียกันมากขึ้น
วันนี้ เราขออนุญาตแนะนำทางออกง่ายๆ ให้กับหลายๆ คนนะคะ

ถ้าใจมันแกว่งแล้ว คำง่ายๆ พูดไปเถอะค่ะ

"เราเลิกกันเถอะ"