เคยเกลียดพ่อแม่ตัวเองบ้างมั้ย ?

อย่างที่ตั้งหัวข้อไปคือเราเป็นลูกคนที่2 จะก่อนว่าครอบครัวเราไม่สมบูรณ์ พ่อกะแม่แยกทางแต่เด็ก
(เรามีพี่ชายที่อายุห่างกันรอบ1)ส่วนเราเนี่ยอาศัยอยู่พ่อ พี่ชายก็ทำงานมีครอบครับไปแหละแต่ยังเอา
ตัวเองไม่รอด แม่ก็มีครอบครัวใหม่ พ่อก็มีคนใหม่ คือเราตอนเด็กจะโดนตามใจมากโดนสปอยตลอด
จนอายุประมาณ ม.ปลาย เนี่ย จะโดนเลิกทุกสิ่งอย่าง คือไม่ถึงกับไม่ให้แต่ ให้แบบขอถึงได้ เช่น วันเกิด
ก็จะลืมๆหน่อยๆ ตั้งใจเรียนก็ไม่ได้อะไรตอบแทน และที่สำคัญคือเรานับวันยิ่งโตเป็นสาว คืออยากได้ห้อง สต.
ไม่ใช่นอน รวมเอาตู้กั้นๆ เวลาพ่อพาแม่ใหม่มานอนบ้านเนี่ย มันอัดอึดอ่ะค่ะ ส่วนแม่ก็ติดต่อบ้างแต่ก็ไม่ได้รับ
ผิดชอบอะไร พี่ชายจะโดนเอาใจมากกว่าเวลาขาดเหลืออะไรพ่อจะค่อยส่งเงินให้แม่ก็จะสับพอตตลอด
.
.
เราก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดขนาดนั้นนะแต่เหมือนเด็กขาดความอบอุ่นประมานนั้นมากกว่า
เวลามีปันหาจะอยู่กับตัวเอง ปรึกษาใครก็ไม่ได้ เพราะไม่สนิทกับใครเลย
#น้อยใจ
..ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ