เรากับเค้าอายุห่างกันถึง 17 ปี เราเเอบชอบเค้ามาประมาณซัก4ปีได้เเล้วหล่ะ
เค้าเป็นครูสอนคอมพิวเตอร์ เราก็เคยเรียนกับเค้านะเเต่ตอนเรียนไม่ได้รู้สึกอะไรเรารู้สึกกับครูอีกคนอยู่ เเต่ที่จริงเราเพิ่งจะรู้ว่าเราเเค่หลงซะมากกว่า เเต่กับคนนี้ เราว่าเรารักเค้าจริงๆ เรายอมทำทุกอย่างให้เค้าสบายใจ ไม่อยากเห้นเค้าเหนื่อย เรารู้สึกเริ่มชอบเค้าเมื่อตอนม.2 เราทักไปคุยกับเค้าทุกวัน พอไม่ได้เจอหน้านานก็รู้สึกว่าคิดถึง อยากเจอหน้า เเค่ได้เห็นหน้าก็มีความสุขมากๆเเล้ว เราค่อยๆเริ่มสนิทกันมากขึ้นจนตอนนี้เรากับเค้าก็ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นได้ทำอะไร
เราก้รู้สึกดีนะไม่อยากไปไหนเลยเลิกเรียนถ้าไม่มีอะไรก็ขึ้นไปหาไปนั่งคุยนั่งเล่นกับเค้า มันเป็นอะไรที่รู้สึกดีจริงๆ เเต่ว่าก้นะด้วยสถานะนักเรียนกับครู มันก้ทำอะไรมากไม่ได้ เเต่เราก็มีความสุขนะที่ได้ดูเเล ได้อยู่ใกล้ ได้พูดคุยกัน เเต่มันก็ได้เเค่มอง เพื่อนเราบอกว่าให้เราตัดใจ เลิกยุ่ง เลิกคิดได้เเล้ว เเต่ว่าก้คนมันรักไปเเล้วจะให้เลิกรักมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ เราอยู่กับเค้า ได้เจอเค้าทุกวัน ได้รักก็สุขใจ เรารักเค้ามากเกินกว่าที่จะทำใจเดินออกมาได้ในตอนนี้ เเล้วการอยู่กับเค้าเราก็ได้อะไรมากมาย ทั้งเรื่องการเรียน การทำงาน การใช้ชีวิต เพระาทุกครั้งที่เรามีปัญหาเค้าก้จะคอยอยู่ข้างๆเสมอ คอยเป็นที่ปรึกษาไม่ว่าเราจะเครียด หรือมีปัญหามากมายขนาดไหน หรือเเม้เเต่ร้องไห้หนักมากเเค่ไหนเค้าก็ทำให้เรายิ้มได้เสมอ มันก็ยิ่งทำให้เรารักเค้า ทุกครั้งถ้าเรา 2 คนป่วย คนไดคนหนึ่งก้จะทักมาคอยถามอาการ กินข้าวยัง กินยายัง หายไวไวนะ เป้นห่วงนะ มันโคตรมีความสุข เราเลยเเบบว่าไม่อยากออกไปในตอนนี้ เเล้วครูเค้าก็เป้นคนน่ารัก ทั้งที่เป็นคุณครูปกครองเเต่กลับไม่ได้น่ากลัวเลย เราสนิทกันมากจนทำให้เราได้เห็นมุมหลายๆมุมของครูเค้าซึ่ง
โคตรน่ารัก ครูมีทุกมุมตั้งเเต่วิชาการ ถึง มุมบ้าบอ เรากับเค้ามีหลายสถานะการมากๆไว้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ สนิทกันมา3-4ปี มีเรื่องราวมากมาย มีทั้งดีเเละร้าย
เเอบรักครูผู้หญิงด้วยกันผิดไหม
เค้าเป็นครูสอนคอมพิวเตอร์ เราก็เคยเรียนกับเค้านะเเต่ตอนเรียนไม่ได้รู้สึกอะไรเรารู้สึกกับครูอีกคนอยู่ เเต่ที่จริงเราเพิ่งจะรู้ว่าเราเเค่หลงซะมากกว่า เเต่กับคนนี้ เราว่าเรารักเค้าจริงๆ เรายอมทำทุกอย่างให้เค้าสบายใจ ไม่อยากเห้นเค้าเหนื่อย เรารู้สึกเริ่มชอบเค้าเมื่อตอนม.2 เราทักไปคุยกับเค้าทุกวัน พอไม่ได้เจอหน้านานก็รู้สึกว่าคิดถึง อยากเจอหน้า เเค่ได้เห็นหน้าก็มีความสุขมากๆเเล้ว เราค่อยๆเริ่มสนิทกันมากขึ้นจนตอนนี้เรากับเค้าก็ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นได้ทำอะไร
เราก้รู้สึกดีนะไม่อยากไปไหนเลยเลิกเรียนถ้าไม่มีอะไรก็ขึ้นไปหาไปนั่งคุยนั่งเล่นกับเค้า มันเป็นอะไรที่รู้สึกดีจริงๆ เเต่ว่าก้นะด้วยสถานะนักเรียนกับครู มันก้ทำอะไรมากไม่ได้ เเต่เราก็มีความสุขนะที่ได้ดูเเล ได้อยู่ใกล้ ได้พูดคุยกัน เเต่มันก็ได้เเค่มอง เพื่อนเราบอกว่าให้เราตัดใจ เลิกยุ่ง เลิกคิดได้เเล้ว เเต่ว่าก้คนมันรักไปเเล้วจะให้เลิกรักมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ เราอยู่กับเค้า ได้เจอเค้าทุกวัน ได้รักก็สุขใจ เรารักเค้ามากเกินกว่าที่จะทำใจเดินออกมาได้ในตอนนี้ เเล้วการอยู่กับเค้าเราก็ได้อะไรมากมาย ทั้งเรื่องการเรียน การทำงาน การใช้ชีวิต เพระาทุกครั้งที่เรามีปัญหาเค้าก้จะคอยอยู่ข้างๆเสมอ คอยเป็นที่ปรึกษาไม่ว่าเราจะเครียด หรือมีปัญหามากมายขนาดไหน หรือเเม้เเต่ร้องไห้หนักมากเเค่ไหนเค้าก็ทำให้เรายิ้มได้เสมอ มันก็ยิ่งทำให้เรารักเค้า ทุกครั้งถ้าเรา 2 คนป่วย คนไดคนหนึ่งก้จะทักมาคอยถามอาการ กินข้าวยัง กินยายัง หายไวไวนะ เป้นห่วงนะ มันโคตรมีความสุข เราเลยเเบบว่าไม่อยากออกไปในตอนนี้ เเล้วครูเค้าก็เป้นคนน่ารัก ทั้งที่เป็นคุณครูปกครองเเต่กลับไม่ได้น่ากลัวเลย เราสนิทกันมากจนทำให้เราได้เห็นมุมหลายๆมุมของครูเค้าซึ่ง