มีวิธีปฏิบัติธรรมสำหรับคนขี้เกียจมั้ยคะ

สันดานของผมคือ ขี้เกียจ ไม่ค่อยตั้งใจทำงาน วอกแวก ไม่มีสมาธิ บางทีก็ฟุ้งซ่าน คืออยากรู้ว่ากรรมฐานแบบไหนที่แก้สันดานของผมแบบนี้ได้บ้างครับ

พยายาม ทำวิปัสนา เดินจงกลม นั่งสมาธิ แต่จิต ยังไม่สงบเลย วอกแวก ไปเรื่อย.. ขอคำชี้แนะ ด้วยครับ ขอบคุณครับ

...หมายถึง การทำให้ความรู้สึกทุกข์ยากเจ็บปวดต่างๆ ทั้งทางกาย และ ทางใจ หมดสิ้นไป (ชั่วคราว) อาจจะตลอดทั้งชาตินี้ หรือ อาจจะต่อไปอีกหลายๆชาติในอนาคต ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง...แม้ จะยังไม่ถึงระดับหมดเกลี้ยง

การใช้ชีวิตประจำวันของคนเราย่อมต้องพบเจอกับความรู้สึกที่หมุนเวียนเปลี่ยนไปตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความทุกข์ หรือความรู้สึกเฉยๆ สิ่งเหล่านี้ในทางธรรมเรียกว่าความเสวยอารมณ์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสำคัญของ

ตอนนั่งยังฟุ้งซ่านตลอด เปิดดนตรีเบาๆคิดว่าช่วยนิดนึง แต่ยังรู้สึกว่าไม่สงบพอ มีวิธีไหนช่วยบ้างมั้ยคะ ขอบคุณค่ะ

"เรื่องสตินี้... จึงยกให้เป็นอันดับหนึ่ง ในการประกอบ ความเพียร จะเป็นที่ธรรมดา ก็ตาม เป็นเวลาที่เดินจงกรม นั่งสมาธิ ก็ตาม สตินี้...เป็นสิ่งสำคัญมากทีเดียว ถ้าขาดสติเมื่อไร ก็ขาดความเพียร ถ้าสต

ดิฉันเป็นคนฟุ้งซ่านมาก เมื่อปฎิบัติแล้วความฟุ้งช่านลดลง จิตใจสงบมากขึ้น การพิจราณาธรรมะใดๆของดิฉันเกิดขึ้นเองขณะปฎิบัติเป็นส่วนใหญ่ นำมาขบคิดข้างนอกมีบ้างแต่คำตอบส่วนใหญ่หรือแทบทั้งหมดจะได้ขณะปฎิบัติ

สมัย ยังอายุ20-30 ออกกำลังอย่างเดียว วิ่ง แบด บอล ไมนวด ไม่ยืด ก็ บาดเจ็บเขา แขน หลัง จน 30-40 ต้องหันมาจักรยาน แต่ ก็ ยัง ปวด อาจจะเพราะ ภาระการทำงาน ออฟฟิส เลย เริ่ม ยืดเหยียด แทบทุกวัน หลังเลิกงาน

ก่อนมารู้จักการฝึกสติปัฏฐาน เราไม่รู้เลยว่า การปฏิบัติธรรมคือเค้าทำอะไรกัน มีหลักการยังไง เราคิดว่า มันคือการนั่งสมาธิไปเรื่อยๆ พอใจสงบนิ่งมากๆ จนอยู่ดีๆ มันจะมีอะไรที่เป็นสิ่งอัศจรรย์ผุดขึ้นมาในใจ แ