สวัสดีครับ ผมมาต่อเรื่องความสำัมพันธ์ของผมกับพี่เขา หลังจากที่ผมตั้งกระทู้ที่ผ่านมาและทำตามใจตัวเองแล้วนั้นผลปรากฎว่า เรากลายเป็นเพื่อนกัน ผมไม่คิดที่จะครอบครอง หรือแย่งเขามาเป็นของผมแล้ว แต่ผมก็ตัดใจไม่ขาด ก็เลยเป็นเพื่อนกัน มิตรภาพที่ดี เคียงข้างกัน ผมไม่อยากเห็นเขาอยู่คนเดียว เหงา ทุกครั้งที่เค้าคิดถึงแฟนของเขา ผมรู้สึกได้เลยว่า เขากำลังเจ็บปวด จึงทำให้ผมไม่ทิ้งเขาไปไหนทุกอย่างที่ผมพยายามทำให้ ต้องการให้เขามีความสุข อยากเห็นเขายิ้ม แม้ใจผมจะเจ็บปวดก็ตาม ผมชื่นชมในรักของเขาที่มีต่อแฟนเขา แฟนเขาก็เหลือเกิน ถึงขั้นต้องพูดกันว่า ถึงผมไปมีคนอื่น แต่พี่ก็คือตัวจริงสำหรับผม ผมได้ยินแล้วอยากเข้าไปต่อยหน้าแรง ๆ แล้วพูดว่า ถ้าแกไม่เอาฉันขอมาดูแลนะ แต่ผมก็ได้แค่คิด เพราะต้องเตือนสติตัวเอง ว่าไม่ไปยุ้งเรื่องของเขาไม่ล้ำเส้น เลยต้องดูแลกันอย่างมีขีดจำกัด ถามว่าเรามีอะไรกันไหม มีครับ ก็มีมาตลอด เขาบอกกับผมว่า อยู่กับผมคุยกับผมแล้วสบายใจดี ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้ ผมก็บอกกับเขาว่าสบายใจแล้วก็อยู่ไป มีอะไรก็พูดมาปรึกษามา ผมพร้อมที่จะรับฟังและอยู่กับพี่ไม่ไปไหน ในใจคิดนะ ว่าพูดแบบนี้เหมือนจะไม่เจอกันอีก วันนี้เขาหายไปไม่ตอบเฟสด้วย ผมเลย บอกเขาไปไปว่า ไม่อยากคุยกันแล้วหรอ ขอบคุณเมื่อวานเหมือนการจากลา ทันทีเขาก็โทรเฟสมาหาผม แอบดีใจนิด ๆ อย่างนี้ผมไม่ได้ทำผิดต่อเขาและแฟนเขาใช่ไหม เพราะผมสงสารหรือตัดใจไม่ได้ บางทีผมก็บอกเขานะ ไม่เอาละ ไม่คิดแบบนั้นและ ขี้เกียจหึง พี่ให้แฟนพี่ รู้ว่าไม่ดี แต่ก็ไม่คิดที่จะครอบครองละ เรากลับมาจุดเริ่มต้นกันใหม่ ผมทำถูกแล้วใช่ไหมคับ
ได้แค่ความรู้สึกดีแต่ไม่ได้ความรัก