ขอเกริ่นก่อนว่าตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี1คณะวิศวกรรมศาสตร์ เข้ามาด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ ที่เลือกคณะนี้มาพูดตามตรงคิดว่ามันคงรวยถ้าจบไปแล้วทำงานจนทำให้รายได้มีเข้ามาแบบPassiveได้ เราจะไปทำในสิ่งที่เราอยากทำ ต่อให้ตอนนั้นจะเป็นอายุ50หรือ60ก็ตาม แต่พอตอนนี้ลองมองกลับมา มันเรียนหนักมากครับ ผมซึ่งไม่ได้ชอบทางสายนี้ยิ่งทำให้รู้สึกทรมานขึ้นไปอีก แต่ผมเป็นคนหัวกลางๆ คำนวนพอไปได้ ฟิสิกส์ตอนม.ปลายนี้ของถนัด ถามว่าสู้ต่อไหวไหมมันก็พอไปรอดครับ แต่มันต้องพยายามมากและทรมานมาก อ่านมาถึงตรงนี้ทุกคนคงคิดว่าแล้วผมถนัดอะไรหละชอบอะไรหละ ส่วนตัวผมเล่นดนตรีได้ดีในระดับนึงเลยแต่ไม่ได้ชอบอะไรขนาดนั้น ผมชอบวาดรูปครับเพราะผมชอบอ่านการ์ตูนมาตั้งแต่เด็กแต่ไม่ได้พัฒนาเป็นจริงเป็นจัง(ตอนนั้นเอาเวลาไปเล่นดนตรีโชว์สาวไว้เยอะ) ฝีมือวาดรูปก็พอดูได้ครับแต่ผมก็มาเริ่มฝึกจริงจังช่วงหยุดก่อนเปิดมหาลัย ปรากฏว่า นี้แหละพบทางแล้ว แต่ก็ได้แต่เก็บสิ่งที่คิดไว้ในใจลึกๆว่า"ซักวันที่ฉันทำงานจนมีตังเยอะๆจนไม่ต้องมีภาระอะไรแล้ว ฉันจะไปเป็นนักวาดการ์ตูนที่ญี่ปุ่น" แล้วก็เข้าเรียนปี1เหมือนกันคนอื่นๆ แต่พอนานวันเข้าก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ก็เลยลองคุยกับพ่อว่า "อยากไปวาการ์ตูนที่ญี่ปุ่น" พ่อไม่ได้ว่าอะไรเพราะพ่อรู้ว่าผมก็ไม่ความสามารถในทางด้านสายศิลป์อยู่พอควร แต่พ่อก็เล่าว่า ในสมัยที่พ่อยังเป็นเด็กจนๆ ระหว่างเรียนที่โรงเรียนก็ต้องรับจ้างต่างๆ พอจบม.ปลาย ไม่มหาลัยก็ไม่ได้สอบ ไปเป็นเด็กโรงงานอยู่2ปี พ่อก็เลยอ่านหนังสือเพื่อสอบเป็นพนักงานตำแหน่งนึง(ไม่ขอบอกนะครับ) จนทุกวันนี้พ่อผมทำอาชีพนั้น พร้อมกับทำสวนไปด้วย ซึ่งเรื่องนี้ผมก็รู้อยู่แล้ว แต่พ่อก็พูดอีกประโยคว่า "ที่พ่อมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะอาชีพนี้ พ่อก็ไม่ได้ชอบงานนี้หรอก แต่เพื่อครอบครัว เราจะทำสิ่งที่เราอยากทำไปซะทุกอย่างไม่ได้หรอกนะ ถ้าทำสิ่งที่ชอบแล้วครอบครัวของเราไม่มั่นคงหละ?"
ผมไม่รู้จะตอบพ่อยังไงดี เพราะที่พ่อพูดมามันก็เป็นเรื่องจริง บวกกับที่ว่าอยากไปวาดการ์ตูนที่ญี่ปุ่น คือผมอยากย้ายไปญี่ปุ่น ไม่ได้อยากซิ่วเข้ามหาลัยอะครับ และครอบครัวคงจะขัดสนเรื่องการเงินพอควรถ้าผมทำอะไรเอาแต่ใจ ผมลองคิดหาทางออก กะว่าจะออกมาทำงานรายวันก่อนเก็บเงินได้แล้วค่อยไปญี่ปุ่น ฟังดูเป็นความคิดที่เด็กมากเลย หรือจะทนเรียนต่อไปดี ทำงานจนมีเงินแล้วค่อยทำอะไรที่อยากทำ
ทุกคนแนะนำผมหน่อยได้ไหมครับ ขอบคุณครับ
ผทควรทำไงดีครับเมื่อผมเรียนคณะที่ไม่ใช่ แต่ความฝันผมมันไกลเกินเอื้อม
ผมไม่รู้จะตอบพ่อยังไงดี เพราะที่พ่อพูดมามันก็เป็นเรื่องจริง บวกกับที่ว่าอยากไปวาดการ์ตูนที่ญี่ปุ่น คือผมอยากย้ายไปญี่ปุ่น ไม่ได้อยากซิ่วเข้ามหาลัยอะครับ และครอบครัวคงจะขัดสนเรื่องการเงินพอควรถ้าผมทำอะไรเอาแต่ใจ ผมลองคิดหาทางออก กะว่าจะออกมาทำงานรายวันก่อนเก็บเงินได้แล้วค่อยไปญี่ปุ่น ฟังดูเป็นความคิดที่เด็กมากเลย หรือจะทนเรียนต่อไปดี ทำงานจนมีเงินแล้วค่อยทำอะไรที่อยากทำ
ทุกคนแนะนำผมหน่อยได้ไหมครับ ขอบคุณครับ