ก็อย่างว่าละครับ
เวลาผมได้ไปนั่งชิวตามร้านต่างๆ แทนที่จะหันหน้า หาเรื่องต่างๆพูดคุยกันสนุกๆ กับพากันก้มหน้าเล่นโทรศัพท์กันอย่างเดียว
หรือ อย่างผมไปนั่งกินข้าวตามร้านอาหารข้างนอก ผมก็จะเอาแต่กระเป๋าตังไป แต่ไม่ค่อยเอาโทรศัพท์ไปเท่าไรเพราะว่าไปกินข้าวแปปเดียว ระหว่างรอกับข้าว ผมก็ชอบมองนั่นมองอะไรไปชิวๆ เจอใครผมก็อยากจะทักทายด้วยการยิ้มให้ แต่ส่วนมากจะเจอคนเดินก้มหน้ากันหมด ก็ไม่เข้าใจเขาเหมือนกันว่าทำไมต้องติดโทรศัพท์(โซเชียล)อะไรขนาดนั้น น่าจะเงยหน้ามารอบสังคมรอบข้าง ใกล้ๆตัวมากกว่า ส่วนโทรศัพท์ไว้เล่นอีกเวลานึงก็ได้มั้ง
แม้แต่หอพักที่เช่าห้องข้างๆกัน อยู่มาเป็นเดือนๆแทบจะไม่มองหน้าทำความรู้จักกันเลย (ลืมบอกไปตัวผมเองเป็นนักศึกษา ป. ตรี ครับ)
น้าผมเคยเล่าเรื่องสมัยน้าผม แกเรียนอยู่ใน กทม. แต่ก่อนเวลาว่าง คนในหอเดียวกัน เขาจะมานั่งตั้งวงพูดคุยกัน เล่นกีฬาด้วยกัน ดูโทรทัศน์ด้วยกัน ทำกับข้าวด้วยกันกิน ชวนกันไปนั่งร้องเพลงดีดกีต้าร์จีบสาวเป็นกลุ่ม สมัยนั้นแกบอกว่ามีความสุขมากๆ ต่างจากสมัยนี้ ที่พากันอยู่ใครอยู่มัน
ส่วนเพื่อนผมเองจะจีบสาวก็จีบแบบแชทหากันในเฟส ไลน์ คุยกันไป ทักกันไป อะไรตั้งเยอะแยะ แต่พอเจอกันตัวเป็นๆใน มอ กับเดินผ่านกันแบบเหมือนคนไม่รู้จักกัน (ผมก็งง ทำไมเขาไม่ทักทายกัน 555 )
แล้วก็คนส่วนใหญ่ทุกวันนี้ก็จะชอบถ่ายรูปแล้วลงโซเชียลอวดแข่งกันอะไรประมานนั้น(ในความคิดของผมนะครับ) แทนที่จะหันมาเจอกันจะๆแล้วคุยกัน ทำกิจกรรมอะไรต่างๆด้วยกัน เช่น เล่นกีฬา ตีแบต เล่นดนตรี อะไรก็ว่ากันไป อวดกันแบบนี้จะสนุกและมีความสุขกว่านะครับผมว่า
สมัยก่อน ตั้งวงเล่นกีต้าร์ร้องเพลงด้วยกันแล้วก็พูดคุยกันเล่าเรื่องต่างๆของแต่ละผมที่เคยผ่านมา สนุกสนานเฮฮาแลกเปลี่ยนความรู้กันไป
สมัยนี้ อยู่คนละมุม แล้วเปิดเพลงฟัง ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ จบ (เปรียบเทียบๆ)
จนผมได้ถามเพื่อนผมเล่นๆว่า "สมัยก่อนเขาไม่มีโทรศัพท์เขาอยู่กันยังไงวะ"
ผมว่าชีวิตสังคมสมัยก่อนมันมีความสุขกว่านี้นะครับ มีใครคิดเหมือนผมมั้ยครับ
หรือว่าตัวผมเองอาจจะเป็นคน หัวโบราณ ก็ได้มั้งครับ (ผมเด็กบ้านนอกนะครับ)
สุดท้าย... ผมพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกนะครับ
ทำยังไงดีครับ ให้คนในสมัยนี้เลิกติดโซเชียล แล้วหันมาเข้าสังคมกันเหมือนสมัยก่อนๆ
เวลาผมได้ไปนั่งชิวตามร้านต่างๆ แทนที่จะหันหน้า หาเรื่องต่างๆพูดคุยกันสนุกๆ กับพากันก้มหน้าเล่นโทรศัพท์กันอย่างเดียว
หรือ อย่างผมไปนั่งกินข้าวตามร้านอาหารข้างนอก ผมก็จะเอาแต่กระเป๋าตังไป แต่ไม่ค่อยเอาโทรศัพท์ไปเท่าไรเพราะว่าไปกินข้าวแปปเดียว ระหว่างรอกับข้าว ผมก็ชอบมองนั่นมองอะไรไปชิวๆ เจอใครผมก็อยากจะทักทายด้วยการยิ้มให้ แต่ส่วนมากจะเจอคนเดินก้มหน้ากันหมด ก็ไม่เข้าใจเขาเหมือนกันว่าทำไมต้องติดโทรศัพท์(โซเชียล)อะไรขนาดนั้น น่าจะเงยหน้ามารอบสังคมรอบข้าง ใกล้ๆตัวมากกว่า ส่วนโทรศัพท์ไว้เล่นอีกเวลานึงก็ได้มั้ง
แม้แต่หอพักที่เช่าห้องข้างๆกัน อยู่มาเป็นเดือนๆแทบจะไม่มองหน้าทำความรู้จักกันเลย (ลืมบอกไปตัวผมเองเป็นนักศึกษา ป. ตรี ครับ)
น้าผมเคยเล่าเรื่องสมัยน้าผม แกเรียนอยู่ใน กทม. แต่ก่อนเวลาว่าง คนในหอเดียวกัน เขาจะมานั่งตั้งวงพูดคุยกัน เล่นกีฬาด้วยกัน ดูโทรทัศน์ด้วยกัน ทำกับข้าวด้วยกันกิน ชวนกันไปนั่งร้องเพลงดีดกีต้าร์จีบสาวเป็นกลุ่ม สมัยนั้นแกบอกว่ามีความสุขมากๆ ต่างจากสมัยนี้ ที่พากันอยู่ใครอยู่มัน
ส่วนเพื่อนผมเองจะจีบสาวก็จีบแบบแชทหากันในเฟส ไลน์ คุยกันไป ทักกันไป อะไรตั้งเยอะแยะ แต่พอเจอกันตัวเป็นๆใน มอ กับเดินผ่านกันแบบเหมือนคนไม่รู้จักกัน (ผมก็งง ทำไมเขาไม่ทักทายกัน 555 )
แล้วก็คนส่วนใหญ่ทุกวันนี้ก็จะชอบถ่ายรูปแล้วลงโซเชียลอวดแข่งกันอะไรประมานนั้น(ในความคิดของผมนะครับ) แทนที่จะหันมาเจอกันจะๆแล้วคุยกัน ทำกิจกรรมอะไรต่างๆด้วยกัน เช่น เล่นกีฬา ตีแบต เล่นดนตรี อะไรก็ว่ากันไป อวดกันแบบนี้จะสนุกและมีความสุขกว่านะครับผมว่า
สมัยก่อน ตั้งวงเล่นกีต้าร์ร้องเพลงด้วยกันแล้วก็พูดคุยกันเล่าเรื่องต่างๆของแต่ละผมที่เคยผ่านมา สนุกสนานเฮฮาแลกเปลี่ยนความรู้กันไป
สมัยนี้ อยู่คนละมุม แล้วเปิดเพลงฟัง ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ จบ (เปรียบเทียบๆ)
จนผมได้ถามเพื่อนผมเล่นๆว่า "สมัยก่อนเขาไม่มีโทรศัพท์เขาอยู่กันยังไงวะ"
ผมว่าชีวิตสังคมสมัยก่อนมันมีความสุขกว่านี้นะครับ มีใครคิดเหมือนผมมั้ยครับ
หรือว่าตัวผมเองอาจจะเป็นคน หัวโบราณ ก็ได้มั้งครับ (ผมเด็กบ้านนอกนะครับ)
สุดท้าย... ผมพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกนะครับ