งานพี่เลี้ยงเด็ก เงินเดือน 15,000 คุ้มไหมคะกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นของแนะนำตัวก่อนนะคะ เราชื่อพีพี(ชื่อย่อจากชื่อจริง) อายุ 21 ปีค่ะ เป็นพี่เลี้ยงเด็ก ต้องบอกก่อนว่าโดยส่วนตัวแล้วรักเด็ก ชอบอยู่กับเด็กค่ะ ใจเย็น และความอดทนสูง (แม่ๆเคสก่อนๆบอกมา) อาทิตย์ก่อนมีประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็กเป็นแบบอยู่ประจำกินนอนที่บ้านนายจ้าง พีพีสนใจจึงลองติดต่อไป(คนสนใจเยอะมากประสบการณ์เยอะกว่าเราทั้งนั้น) คิดในใจว่าไม่น่าจะได้ แต่ปรากฎว่าเขาติดต่อมาค่ะ นัดคุยกันแล้วเขาก็รับเราเข้าทำงาน (ตอนนั้นงงมากทำไมถึงเลือกเรา) ดีใจอยู่นะคะ จะได้ทำงานแบบรายเดือนสักที พอถึงวันเขาก็มารับไปที่บ้าน ความรู้สึกนอยด์มันเริ่มจากนี้ค่ะ เรารู้อยู่แล้วว่าถ้าอยู่บ้านกับนายจ้างต้องทำงาน 24 ชม. ซึ่งไม่ใช่ปัญหา (น้องอายุประมาณ 2 ขวบครึ่งค่ะเข้าเรียนแล้ว) แต่ปัญหามันอยู่ที่ไม่มีวันหยุดเลย และเราต้องทำงานบ้านทุกอย่าง ทุกวัน และทั้งวัน(ระหว่างน้องไปเรียน) แค่งานในส่วนของน้องอย่างเดียวก็เยอะมากแล้ว ที่บ้านมีเด็ก 3 คนค่ะ เราดูน้องแฝดชาย แต่หลักๆเราดูแลคนเดียวคือแฝดพี่ (น้องติดพี่เลี้ยงคนที่กำลังจะลาออกมากๆ) ซึ่งไปวันแรกเรานอยด์มาก ความรู้สึกมันบอกแทบทุกวินาทีว่าไม่อยากทำงานนี้แล้ว ทั้งที่ยังไม่เริ่มงานจริงจัง เจอแค่สภาพแวดล้อม เหมือนใจออกทั้งๆที่พี่เลี้ยงอีกคนเพิ่งสอนงาน (เรามาแทนคนนี้) อาจจะด้วยพี่เขาบอกว่าอยู่ที่นี่เขาทนมากอย่างที่ไม่เคยทำที่ไหน กดดันหลายทางเพราะอยู่เป็นครอบครัวใหญ่ และพูดแรงมาก ยิ่ง ปู่ ย่า นี่พูด มึ.. กรู ทุกคำ!! ด้วยความที่เราไม่เคยเจอ และไม่เคยอยู่ในสถานะการณ์และหน้าที่แบบนี้ จิตตกมากๆเลยค่ะ รู้สึกวูบๆในอกทั้งวัน ทั้งที่เด็กๆก็น่ารักมาก แต่ความรู้สึกเหมือนจะย้ำเตือนตลอดว่านี่ไม่ใช่ที่ของเรา (พีพีเคยเลี้ยงน้องมาหลายเคส คือไปเลี้ยงที่บ้านเลย แต่ไปเช้าเย็นกลับ และหน้าที่เราคือไม่มีงานบ้านมากข้องเกี่ยวสักบ้าน (ถ้ามีก็นิดๆหน่อยๆ ล้างถ้วยข้าวน้อง แก้วน้ำ) ดูแลน้องอย่างเดียวให้เต็มที่ พอมาเจอตารางงานแบบนี้แล้วไปไม่เป็นเลยค่ะ (ไม่เหมือนกับที่คุยกันไว้)  เหนื่อย แทบจะนอนร้องไห้ พูดกับใครก็ไม่ได้ อีกอย่างนายจ้างก็คาดหวังว่าเราจะอยู่กับเค้านานๆ เค้าขี้เกียจหาคนใหม่ (เขาบอกก่อนรับเข้างาน) นี่ผ่านมาแค่ 3 วัน ความรู้สึกยังแย่เหมือนเดิมเลยค่ะ ไม่มีลดลง เราก็พยายามบอก และปลอบใจตัวเองว่าให้อดทน ถือสะว่าฝึกความอดทน ลองอยู่ไปสักเดือนเผื่อจะดีขึ้น พีพีอยากถามและขอคำแนะนำค่ะ หากเดือนหนึ่งไม่ดีขึ้น ความรู้สึกแย่ลงกว่าเดิมควรบอกนายจ้างยังไงดีคะให้เขาเข้าใจ กังวลด้วยเพราะก่อนมาก็บอกว่าจะอยู่นานๆให้เขา แต่พอมาแล้วตัวเองเป็นแบบนี้กลัวจะสะสมและป่วยเป็นโรคอะไรสักอย่างค่ะ (ตั้งแต่ทำงานเลี้ยงเด็กมายังไม่เคยรู้สึกฝืนตัวเองเท่านี้มาก่อนเลยค่ะ) ช่วยแนะนำด้วยนะคะว่าจะทำยังไงต่อไปดี