เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงค่ะรวมเราก็มีอยู่6คน 6คนจะแบ่งบัดดี้เป็น2คนค่ะ เราก็ได้คู่กับเพื่อนคนนึงคนนี้ไม่ค่อยอะไรหรอกค่ะแต่คนนี้จะเป็นที่รับรู้เรื่องทุกอย่างมากที่สุด
เวลาไปไหนมาไหนเขาชอบนัดกันไปแค่4คนค่ะบางครั้งเราไม่รู้เลยด้วยซ้ำพึ่งรู้ตอนเขาหลุดปากมา ตอนแรกเราก็ไม่ได้เอะใจอะไรแต่พักหลังแชทกลุ่มที่ปกติคุยกันตลอดก็เงียบ เราก็เอะใจแล้วว่าคงมีอีกแชทที่ไม่มีเรา
เพราะปกติเราเป็นคนเงียบๆ ดูไม่ค่อยใส่ใจใคร แต่เราก็คอยสังเกตตลอด เวลาเพื่อนในกลุ่มทะเลาะกันก็คอยเป็นตัวกลางให้ถึงพอเขาคืนดีกันแล้วเราจะเป็นหมาก็เถอะ เรายอมรับในด้านที่ไม่ดีของเรา เราเป็นคนที่ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกใครเท่าไหร่ บางทีก็พูดอะไรไม่ค่อยคิด แต่เรื่องนี้เราว่าหนักสำหรับเราจริงๆเราไม่รู้จะปรึกษาใครเพราะเพื่อนที่เป็นบัดดี้เรายังนินทาเรากับเพื่อนคนอื่นเลย
จนวันนี้จะว่ายังไงดีล่ะเพื่อนคนนึงดันลืมโทรศัพท์ไว้ที่เราด้วยความสงสัยเราอยากรู้ให้แน่ใจว่าพวกเขาคิดกับเรายังไง เราก็เข้าไปดูที่พวกเขาคุยกัน ตอนนั้นคือใจหวิวมากมือไม่มีแรงเลย เพราะเขานินทาเราจริงๆ
ไอ้เรื่องที่เราไม่ไปช่วยทำโครงงานเราเข้าใจเพราะเราติดธุระจริงๆเราไม่ได้ไปช่วยทำอันนั้นเราก็ทำนำเสนอให้ไถ่โทษที่ไม่ได้ไปช่วย
แต่อีกเรื่องนึงที่หนักสำหรับเราคือเพื่อนไม่เชื่อใจเรา เราเคยพูดเรื่องแฟนเก่าให้เพื่อนฟังแปลกเนอะที่เพื่อนไม่เชื่อแถมไล่บี้ให้เราเอาเฟสให้ดู พอเราเอาให้ดูก็หาว่าเราโกหกเพราะเราไม่มีเป็นเพื่อน เอิ่ม..
เราก็เคยพูดเรื่องเพื่อนเก่าให้ฟังด้วยแต่ก็นั่นแหละไม่เชื่อเราอีกตามเคยพอเอาเฟสให้ดู ก็ทำหน้าแบบอ๋อหรอนี่เพื่อนกันหรอไม่เห็นมีเป็นเพื่อนในเฟส
เราคิดว่ามันจะจบที่ตรงนั้นแต่ก็ไม่เพื่อนเก่าเราทักมาในไลน์เพราะปกติเราชอบคุยในไลน์มากกว่าส่วนมากในไลน์จะมีแต่เพื่อนเก่า เพื่อนเราบอกว่าเนี่ยเพื่อนในกลุ่มเราทักไปหาเค้าว่าเค้ารู้จักเรามั้ย เราก็แบบล้อกันเล่นป่ะไรแบบนี้เราก็ไม่ได้ใส่ใจจนเราได้ดูที่เพื่อนนินทาเรากัน
มือสั่นไปหมดเลยตอนนั้นน้ำตาไหลแบบกั้นไว้ไม่อยู่ เขาหาว่าเราโกหกเขาทั้งๆเราก็บอกความจริงตลอดเพียงแต่พวกเขาไม่เคยเชื่อ เราระบายในทวิตส่วนตัวแต่ก็แปลกเนอะพวกเขาก็รู้ว่าเราระบายอะไรมั่ง ด่าเราว่า
แบบนี้ไงเพื่อนเลยไม่คบที่ย้ายโรงเรียนบ่อยเพราะนิสัยเป็นแบบนี้เองเก็บกด
เราไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยทั้งๆที่ต่อหน้าเขาก็ทำดีกับเรา มีอะไรเราก็ช่วยเขาตลอด เราเคยถามหลายครั้งแล้วนะมีอะไรรึป่าวเคลียๆกันหน่อยเราทำอะไรไม่ดีรึป่าวบอกเราได้ด้วยความที่เราเป็นคนตรงๆไงเราก็ถามออกไปแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ ไร้สาระเพื่อนกันป่ะว่ะ อืมเพื่อนกันก็เป็นแบบนี้แหละ
พวกเขาไม่เคยถามเราด้วยซ้ำว่าเราย้ายโรงเรียนทำไมพวกเขาไม่รู้เรื่องจริงๆด้วยซ้ำแล้วที่เราย้ายโรงเรียนเพราะเรียนจบไม่ใช่รึไงจบอนุบาลเราก็ย้ายประถมต้นก็ย้ายประถมปลายก็ย้ายม.ต้นก็ย้าย คนเรามันต้องเปลี่ยนสังคมบ้างไม่ใช่อยู่แต่สังคมเดิมๆ(อันนี้แม่บอกเหตุผลที่ให้ย้ายโรงเรียน) ถ้าย้อนเวลากลับไปได้คงไม่มาเรียนต่อที่นี่หรอก
เราเคยคิดมาตลอดว่าเพื่อนที่เราคบอยู่ดีกับเรามากเลย เราคงหาเพื่อนแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว แต่มันไม่ใช่เลย เราอึดอัดตลอดเวลา เราเสียใจที่เพื่อนไม่เคยเชื่อใจเรา
ปล.ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของเรา เราแค่อยากระบายเพราะทุกวันนี้เราก็ไม่มีเพื่อนที่พอจะระบายให้ฟังได้แล้ว
ปล.2 ที่เราทวิตระบาย(ตอนนี้ลบไปแล้ว) ตอนนั้นโพสแค่อันเดียวจริงๆ ยอมรับเลยว่านั้นโมโหมากตอบคำถามเอาคะแนนให้ทั้งกลุ่มแต่พอตอบผิดกลับโดนว่า คนเรามันก็โมโหเป็นนะ
(เบะปากให้ทำไม พอตอบผิดก็ชักสีหน้าใส่ว่ากูว่าโง่ ฉลาดนักก็ตอบเองสิ)
มันแรงไปใช่มั้ยเรารู้ตอนที่ทวิตเราไม่ได้คิดอะไรเลยมันเหมือนสิ่งที่อัดอั้นในทุกเรื่องเราทวิตลงในนั้นหมดแล้ว เป็นบทเรียนของเราเองแหละที่ไม่คิดก่อนโพสอะไร
ปล.3 ว่าเราได้เรายอมรับในความผิดที่เราทำ
เพื่อนนินทาเราลับหลัง ทำยังไงดีคะ?
เวลาไปไหนมาไหนเขาชอบนัดกันไปแค่4คนค่ะบางครั้งเราไม่รู้เลยด้วยซ้ำพึ่งรู้ตอนเขาหลุดปากมา ตอนแรกเราก็ไม่ได้เอะใจอะไรแต่พักหลังแชทกลุ่มที่ปกติคุยกันตลอดก็เงียบ เราก็เอะใจแล้วว่าคงมีอีกแชทที่ไม่มีเรา
เพราะปกติเราเป็นคนเงียบๆ ดูไม่ค่อยใส่ใจใคร แต่เราก็คอยสังเกตตลอด เวลาเพื่อนในกลุ่มทะเลาะกันก็คอยเป็นตัวกลางให้ถึงพอเขาคืนดีกันแล้วเราจะเป็นหมาก็เถอะ เรายอมรับในด้านที่ไม่ดีของเรา เราเป็นคนที่ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกใครเท่าไหร่ บางทีก็พูดอะไรไม่ค่อยคิด แต่เรื่องนี้เราว่าหนักสำหรับเราจริงๆเราไม่รู้จะปรึกษาใครเพราะเพื่อนที่เป็นบัดดี้เรายังนินทาเรากับเพื่อนคนอื่นเลย
จนวันนี้จะว่ายังไงดีล่ะเพื่อนคนนึงดันลืมโทรศัพท์ไว้ที่เราด้วยความสงสัยเราอยากรู้ให้แน่ใจว่าพวกเขาคิดกับเรายังไง เราก็เข้าไปดูที่พวกเขาคุยกัน ตอนนั้นคือใจหวิวมากมือไม่มีแรงเลย เพราะเขานินทาเราจริงๆ
ไอ้เรื่องที่เราไม่ไปช่วยทำโครงงานเราเข้าใจเพราะเราติดธุระจริงๆเราไม่ได้ไปช่วยทำอันนั้นเราก็ทำนำเสนอให้ไถ่โทษที่ไม่ได้ไปช่วย
แต่อีกเรื่องนึงที่หนักสำหรับเราคือเพื่อนไม่เชื่อใจเรา เราเคยพูดเรื่องแฟนเก่าให้เพื่อนฟังแปลกเนอะที่เพื่อนไม่เชื่อแถมไล่บี้ให้เราเอาเฟสให้ดู พอเราเอาให้ดูก็หาว่าเราโกหกเพราะเราไม่มีเป็นเพื่อน เอิ่ม..
เราก็เคยพูดเรื่องเพื่อนเก่าให้ฟังด้วยแต่ก็นั่นแหละไม่เชื่อเราอีกตามเคยพอเอาเฟสให้ดู ก็ทำหน้าแบบอ๋อหรอนี่เพื่อนกันหรอไม่เห็นมีเป็นเพื่อนในเฟส
เราคิดว่ามันจะจบที่ตรงนั้นแต่ก็ไม่เพื่อนเก่าเราทักมาในไลน์เพราะปกติเราชอบคุยในไลน์มากกว่าส่วนมากในไลน์จะมีแต่เพื่อนเก่า เพื่อนเราบอกว่าเนี่ยเพื่อนในกลุ่มเราทักไปหาเค้าว่าเค้ารู้จักเรามั้ย เราก็แบบล้อกันเล่นป่ะไรแบบนี้เราก็ไม่ได้ใส่ใจจนเราได้ดูที่เพื่อนนินทาเรากัน
มือสั่นไปหมดเลยตอนนั้นน้ำตาไหลแบบกั้นไว้ไม่อยู่ เขาหาว่าเราโกหกเขาทั้งๆเราก็บอกความจริงตลอดเพียงแต่พวกเขาไม่เคยเชื่อ เราระบายในทวิตส่วนตัวแต่ก็แปลกเนอะพวกเขาก็รู้ว่าเราระบายอะไรมั่ง ด่าเราว่า
เราไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยทั้งๆที่ต่อหน้าเขาก็ทำดีกับเรา มีอะไรเราก็ช่วยเขาตลอด เราเคยถามหลายครั้งแล้วนะมีอะไรรึป่าวเคลียๆกันหน่อยเราทำอะไรไม่ดีรึป่าวบอกเราได้ด้วยความที่เราเป็นคนตรงๆไงเราก็ถามออกไปแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ ไร้สาระเพื่อนกันป่ะว่ะ อืมเพื่อนกันก็เป็นแบบนี้แหละ
พวกเขาไม่เคยถามเราด้วยซ้ำว่าเราย้ายโรงเรียนทำไมพวกเขาไม่รู้เรื่องจริงๆด้วยซ้ำแล้วที่เราย้ายโรงเรียนเพราะเรียนจบไม่ใช่รึไงจบอนุบาลเราก็ย้ายประถมต้นก็ย้ายประถมปลายก็ย้ายม.ต้นก็ย้าย คนเรามันต้องเปลี่ยนสังคมบ้างไม่ใช่อยู่แต่สังคมเดิมๆ(อันนี้แม่บอกเหตุผลที่ให้ย้ายโรงเรียน) ถ้าย้อนเวลากลับไปได้คงไม่มาเรียนต่อที่นี่หรอก
เราเคยคิดมาตลอดว่าเพื่อนที่เราคบอยู่ดีกับเรามากเลย เราคงหาเพื่อนแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว แต่มันไม่ใช่เลย เราอึดอัดตลอดเวลา เราเสียใจที่เพื่อนไม่เคยเชื่อใจเรา
ปล.ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของเรา เราแค่อยากระบายเพราะทุกวันนี้เราก็ไม่มีเพื่อนที่พอจะระบายให้ฟังได้แล้ว
ปล.2 ที่เราทวิตระบาย(ตอนนี้ลบไปแล้ว) ตอนนั้นโพสแค่อันเดียวจริงๆ ยอมรับเลยว่านั้นโมโหมากตอบคำถามเอาคะแนนให้ทั้งกลุ่มแต่พอตอบผิดกลับโดนว่า คนเรามันก็โมโหเป็นนะ
(เบะปากให้ทำไม พอตอบผิดก็ชักสีหน้าใส่ว่ากูว่าโง่ ฉลาดนักก็ตอบเองสิ)
มันแรงไปใช่มั้ยเรารู้ตอนที่ทวิตเราไม่ได้คิดอะไรเลยมันเหมือนสิ่งที่อัดอั้นในทุกเรื่องเราทวิตลงในนั้นหมดแล้ว เป็นบทเรียนของเราเองแหละที่ไม่คิดก่อนโพสอะไร
ปล.3 ว่าเราได้เรายอมรับในความผิดที่เราทำ