เราทำงานที่ กทม. 10 กว่าปี เป็นลูกจ้างในหน่วยงานราชการเงินเดือน 20000++ ความก้าวหน้าไม่มี เงินเดือนขึ้นปีละไม่เกิน 500 บาท ไม่มีปัญหาเรื่องงานและเพื่อนร่วมงานค่ะ ลาออกจากงานเเมื่อต้นปี ตามคำชวนของน้องชาย มาช่วยงานเค้า เพราะเห็นว่าเราตัวคนเดียว ตอนตัดสินก็คิดว่ามาช่วยน้อง ทำงานที่บ้าน แม่เราห้ามเราแล้วว่าที่ทำงานเก่าเราก็งานสบาย ไม่ได้มีปัญหาอะไร ให้คิดดีๆ แต่เราดื้อ ไม่ฟังคำเตือนของแม่ค่ะ หลังจากลาออกมา เราก็มีปัญหาเรื่องการปรับตัว แต่ก็พอผ่านไปได้ แต่ก็ไม่ได้มีความสุขนักเพราะเราชินกับการอยู่คนเดียว เราก็พยายามที่จะอยู่ให้ได้ ผ่านไป 5 เดือน เราเริ่มยอมรับได้ ก็เกิดปัญหา คือ น้องชายจะหย่ากับแฟน น้องชายเราผิดเอง แฟนเค้าก็ไม่ให้อภัยอีกแล้ว ตอนนี้เราเครียดมาก จะหางานก็ลำบาก เพราะอายุมาก 40 + ไม่รู้จะเอายังงัยกับชีวิตดีค่ะ
เราเสียใจที่เราตั้งใจดี มาช่วยน้องชาย แต่น้องชายเราทำไรไม่คิดถึงคนอื่นเลย ตอนนี้เราก็สมัครงานไปหลายที่แต่ก็ไม่ได้เลย หากไม่ได้งานเราก็ต้องกลับไปอยู่กับแม่ ตอนนี้แม่เราทุกข์ใจมาก ทั้งเรื่องเราและเรื่องน้องชาย
เราขอคำแนะนำ และกำลังใจด้วยค่ะ เราเครียดมาตลอด 5 เดือนที่ลาออก ตอนนี้ยิ่งเครียดหนัก นั่งๆอยู่น้ำตาก็ไหลมาเอง พยายามไม่ให้แม่เห็นค่ะ สงสารแม่
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ
ออกจากงาน ทำเพื่อคนอื่น สุดท้ายชีวิตก็มืดมน
เราเสียใจที่เราตั้งใจดี มาช่วยน้องชาย แต่น้องชายเราทำไรไม่คิดถึงคนอื่นเลย ตอนนี้เราก็สมัครงานไปหลายที่แต่ก็ไม่ได้เลย หากไม่ได้งานเราก็ต้องกลับไปอยู่กับแม่ ตอนนี้แม่เราทุกข์ใจมาก ทั้งเรื่องเราและเรื่องน้องชาย
เราขอคำแนะนำ และกำลังใจด้วยค่ะ เราเครียดมาตลอด 5 เดือนที่ลาออก ตอนนี้ยิ่งเครียดหนัก นั่งๆอยู่น้ำตาก็ไหลมาเอง พยายามไม่ให้แม่เห็นค่ะ สงสารแม่
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ