เราได้มีโอกาสเจอคนคนนึงเมื่อปีที่แล้ว ได้คุยกันจนมีความรู้สึกดีๆเกิดขึ้น ไปกินข้าวดูหนังเที่ยวพูดคุยปัญหาต่างๆนานา มีการซื้อของนู่นนั่นนี่ให้กัน จนวันนึงเราก็เข้าใจไปว่าเราคบกัน แต่หลายครั้งที่ถามถึงสถานะของเรา เค้ากลับไม่มีคำตอบให้และบ่ายเบี่ยง แต่ก็จะจบประมาณว่าเค้าก็เป็นห่วงเรา เค้าเคยบอกว่าเราไม่ใช่เสป็คเค้าเลย และเคยชมคนที่เค้าชอบให้เราฟ้งบ่อยๆ แรกๆเราเจอกันบ่อยมาก แต่พอเวลามันดำเนินไปเรื่อยๆ ความใกล้ชิดมันก็เริ่มห่างไปเรื่อยๆเราเข้าใจว่างานเค้าเยอะทำโอทุกวัน วันที่ควรจะได้หยุดก็ไม่ได้หยุด อันนี้เราก็เข้าใจ หลายครั้งที่เราชวนเค้าไปเจอเพื่อนๆของเราแต่เค้าก็จะปฏิเสธ แต่เค้าก็ไม่เคยชวนเราไปเจอเพื่อนของเค้าเลย ครอบครัวเรารู้จักคนคนนี้ในฐานะที่เค้าคิดว่าเป็นแฟนเรา แต่ครอบครัวเค้ากลับไม่รู้จักเราเลย เค้าจะคุยกับเราแค่เวลาที่เค้าว่างคุย และไม่คุย ไม่ตอบในขณะที่เค้าอยู่บ้าน หรืออยู่กับที่บ้าน เค้ามีโทรศัพท์2เครื่องแต่เรามีเบอร์ติดต่อเค้าแค่เบอร์เดียว โดยเค้าบอกเราตั้งแต่แรกว่าอีกเครื่องนึงเป็นเบอร์เก่าใกล้จะเลิกใช้แล้ว แต่จนปัจจุบันก็ยังใช้ทั้ง2เครื่องอยู่ จนวันนึงเราเห็นว่าเค้าเริ่มห่างออกไปไกลกว่าเดิมเราเลยถามเค้าถึงสถานะของเราอีกครั้งซึ่งเค้าก็บ่ายเบี่ยงตอบไปเรื่องอื่นไม่ตรงประเด็น เราเลยตอบไปว่า งั้นก็จบก็แยกไม่สะดวกเป็นตัวเลือกของใคร จากวันนั้นมาทั้งเราและเค้าก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก
ตกลงว่าที่ผ่านมามันไม่มีอะไรจริงๆแล้วเราคิดไปเองฝ่ายเดียวรึเปล่า หรือจริงๆมันก็มีคนที่ให้สถานะยากแบบนี้อยู่จริงๆ
มีคนที่ให้สถานะยากอยู่จริงๆใช่มั้ย
ตกลงว่าที่ผ่านมามันไม่มีอะไรจริงๆแล้วเราคิดไปเองฝ่ายเดียวรึเปล่า หรือจริงๆมันก็มีคนที่ให้สถานะยากแบบนี้อยู่จริงๆ