สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกในพันทิพย์ของผม หากมีข้อใดผิดพลาด ขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ

เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ อยากจะให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นำไปเป็นบทเรียนเพื่อนะครับ หรือถ้าใครเป็นแบบนี้อยู่อย่างน้อยก็ขอให้ประสบการณ์ของผมเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจที่ในสิ่งที่คุณกำลังจะทำต่อไปนะครับ

ขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับ ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งบนโลกใบนี้ ที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น ทั้งหน้าตา การศึกษา และหน้าที่การงาน ลักษณะนิสัยคือ ค่อนข้างขี้อายกับผู้หญิงที่ตัวเองแอบชอบ แต่หากเป็นเพื่อน ๆ ที่สนิทก็สามารถคุยเล่นได้อย่างสนุกสนานนะครับ

ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ

EP1 #ทักทาย

ผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าซึ่งแยกจากกันด้วยความรู้สึกดี ๆ มาได้ 4 เดือนนะครับ แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองสมควรที่จะเปิดใจคุยกับคนใหม่ได้แล้ว แต่ด้วยความที่ผมค่อนข้างเป็นคนที่จะเก็บตัว ไม่ชอบออกไปเที่ยวที่ไหน ไม่ดื่มเหล้า นาน ๆ ทีมีไปกินข้าว เที่ยวเล่นกับเพื่อนบ้าง ทำให้ผมได้พบเจอผู้คนในวงไม่กว้างมากนัก วันนึงผมก็ได้เจอโฆษณา app chat บน internet , ด้วยความเบื่อ ๆ คืนนั้นผมจึงลองสมัครใช้งาน จนได้พบกับรูปใน profile ของเธอ ...

ผมสนใจเธอมาก ทั้งดวงตาและรอยยิ้มของเธอ ที่เห็นแล้วผมเชื่อว่าหนุ่ม ๆ หลายคนต้องขอ add เธอแน่นอน ซึ่งผมก็เช่นกันครับ ... หลังจาก add ไปผมนี่ใจจดจ่อกับโทรศัพท์มาก หวังว่าเธอจะตอบรับกลับมาครับ ... ผ่านไป 1 นาที ... 5 นาที ... 1ชม. ... จนผมถอดใจ เลยไปอาบน้ำเตรียมเข้านอน หลังจากอาบน้ำเสร็จผมสังเกตุเห็นสัญญาณ notificate ของโทรศัพท์แจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้า ... เมื่อเปิดดูจึงพบว่าเธอรับ add ผมแล้ว ...

จากนั้นเธอก็มีการแนะนำตัวกันตามปกติอ่ะนะครับ ... เราคุยกันแต่ใน app นี้ประมาณ 5 - 6 วัน ซึ่งแต่ละครั้งเธอจะตอบกลับช้ามากซึ่งเธอให้เหตุผลว่าเธอทำงานอยู่ ซึ่งผมก็เข้าใจเพราะบางครั้งเธอตอบกลับมา ผมทำงานอยู่ผมก็ยังไม่ตอบกลับจนกว่าจะว่าง ... บ่ายวันนั้น ผมขอนัดเธอเพื่อไปทานข้าวเย็นด้วยกันแถวๆ ที่ทำงานของเธอเผื่อว่าเธอจะอุ่นใจและไม่ต้องกลัวคนแปลกหน้าอย่างผม ... ก็ตามเดิมครับ รอเธอตอบกลับนานมากกกก ... ผ่านไป 2 ชม. ... เธอก็ตอบโอเคกลับมา มันทำให้ใจผมพองโต ตื่นเต้น มีความสุขมากที่จะได้เธอตัวจริงซักที ...

เย็นวันนั้นผมเลิกงานแล้วรีบดิ่งกลับบ้าน อาบน้ำแต่งตัวใหม่ จากนั้นรีบขับรถเปิด Navigator นำทางไปแถวๆ ที่ทำงานเธอทันที , ขับมาจนถึงที่หมายที่ผมไม่คุ้นตาเลยซักนิด ( แน่นอนล่ะ ! ไม่เคยออกจากบ้านมาไกลขนาดนี้มาก่อน ) และเหมือนว่า Navigator เป็นใจทำผมหลงทาง ... จนผมต้องขอเบอร์โทรศัพท์ของเธอ เพื่อโทรสอบถามทาง ...  และนั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงเธอ !! เสียงของเธออ่อนหวาน นุ่มนวลมาก ทำให้หัวใจผมเต้นรัวและแรงอย่างกับจะหลุดออกมา ... เสียงของผมสั่นเครือ พูดผิดพูดถูก แบบว่าไปไม่เป็นเลย ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ... สุดท้ายผมก็ไปถึงหน้าที่ทำงานของเธอจนได้โดยวินมอไซต์รับจ้างครับ ( รถจอดปั๊มแล้วนั่งมอไซต์ไปง่ายกว่า )

ผมได้แต่เดินแว้บไปแว้บมาหน้าประตูเพื่อส่องว่าเธอคืออยู่ไหนน้าาาา จะโทรไปหาอีกทีก็ไม่กล้า พนักงานคนอื่นก็เริ่มทยอยเลิกงาน แล้วก็มองมาที่ผม สายตาประมาณว่าเอ็งมารอใครวะ ... สุดท้ายเธอก็เดินออกมา แล้วก็ทักทายผมอย่างเป็นกันเอง ... ผมจำได้แม่นเลยครับความรู้สึกครั้งแรกที่เจอเธอ ... หน้าแดง เขิลอาย พูดผิดพูดถูก ไม่กล้าสบตาเธอ หน้านี่ชา มือไม้ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนดี จะล้วงกระเป๋าก็ดูเห่ย จะกอดอกก็เสี่ยว ... สุดท้ายต้องฟอร์มเป็นจิ้มโทรศัพท์เล่น ... เธอเห็นผมในสภาพนี้ เธอนี่หัวเราะกร๊ากเลยครับ ... หลังจากได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ ทำให้ผมดึงสติกลับมาได้ พร้อมตอบโต้เธอกลับทันที

ผม : หัวเราะอะไร !! เนี่ยผมทำงานอยู่ ... งานมันเข้าพอดี ...
เธอ : ทำไมจะต้องอายขนาดนั้นด้วยล่ะ หน้านี่แดง อมยิ้มซะแก้มปริขนาดนั้น ...
ผม : ใครอาย !! ไม่ได้อ๊ายยย ( เสียงสูง )  
ผม (คิดในใจ) : ทั้งหน้าตาน่ารัก ตาโต ยิ้มสวย พูดเก่ง ใครไม่อายก็บ้าแล้ว !!
เธอ : ป่ะ ไปหาอะไรกินกัน ... อ้าว แล้วมายังไงเนี่ย
ผม : ก็จอดรถไว้ที่ปั๊มน้ำมัน แล้วนั่งมอไซต์รับจ้างมา

แล้วเธอก็หัวเราะใส่ผมอีกครั้ง พร้อมทั้งบอกให้ผมขึ้นรถเธอไป เดี๋ยวเธอพาไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านดัง ...

ขออนุญาตพักสักครู่นะครับ ขอทานข้าวก่อน เดี๋ยวมาต่อครับ

ปล. เรื่องที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงทั้งหมดนะครับ และผมไม่ได้พิมพ์ไว้ก่อนแต่อย่างใด ผมพยายามนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมทั้งหมดและเรียบเรียงออกมาเป็นตัวหนังสือแบบสดๆ เพื่อให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ได้อ่านกันนะครับ

ปล2. หาก tag ห้องผิด ขออภัยด้วยครับ