...ทุกครั้งที่เรามีปัญหา เราไม่สามารถที่จะไปเล่าให้ใครฟังได้ เราไม่รู้จะเริ่มยังไง และไม่รู้ว่าคนที่เราเล่าให้ฟังนั้นจะเข้าใจเราได้มากน้อยแค่ไหน บ่อยครั้งที่ต้องร้องไห้คนเดียว...ร้องไห้กับหมอน...บ่อยครั้งที่เราคิดว่าเราไม่อยากอยู่แล้ว ไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว เหนื่อยมาก ท้อมาก นั่งแหงนมองขื่อที่บ้านว่าเราจะเอายังไงดี แต่สุดท้ายก็มาคิดได้ว่าถ้าเราเป็นอะไรไปอีกคนล่ะ แล้วลูกเราจะเป็นยังไง ใครจะอยู่กับลูก ลูกเราเสียพ่อเค้าไปแล้ว ยังต้องมาเสียแม่ไปอีกคนหรือ???? เราพยายามทำทุกวันให้ดี พยายามเลี้ยงลูกให้ดี ถึงแม้ว่าเราจะเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม อะไรๆ ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นใจสำหรับเราเลย ไม่ว่าจะเรื่องงาน ถึงแม้ว่าเราจะเพียรพยายามสอบข้าราชการแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ยังไม่ถึงฝัน พยายามแล้วพยายามเล่า ที่จะพาตัวเองกับลูกให้ไปอยู่ในจุดที่ดีกว่าเดิม จะมีดีอยู่บ้างก็ได้ขึ้นบัญชีเป็นพนักงานราชการ แต่ก็ไม่รู้เมื่อไหร่กรมฯ ถึงจะเรียก
เรื่องเงินๆ ทองๆ ไม่ต้องพูดถึง ทุกวันนี้เราเอาให้รอดเป็นวันๆ ไป เหนื่อยอะไรไม่เท่ากับเรื่องนี้ ค่าใช้จ่ายสารพัดที่ประเดประดังเข้ามา เหมือนนัดกันไว้ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่า กยศ. ค่ารถรับ-ส่งลูกไปโรงเรียน ไหนจะเงินไปโรงเรียนให้ลูกอีก เราพูดได้อย่างไม่อายเลยว่า ตอนนี้เหลือเงินติดตัวแค่ 1.50 บาท น้ำมันรถก็กำลังจะหมด กว่าเงินเดือนเราจะออกก็ปาเข้าไปเกือบๆ กลางเดือนของเดือนหน้า ซึ่งดูๆ แล้วก็อีก 2 อาทิตย์ ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใครดี เพราะทุกๆ คนก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น มีเรื่องต้องใช้ต้องจ่ายกันทั้งนั้น เราก็เลยไม่อยากจะรบกวนใคร
ทุกวันนี้เราได้แต่บอกกับตัวเองว่า เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ในเมื่อมันมีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดสิ้นสุด คนอื่นๆ ที่เค้าลำบากกว่าเรา เค้ายังผ่านมันไปได้เลย หลายๆ ครั้งที่เราดูข่าวตามสื่อต่างๆ เห็นคนอื่นลำบากกว่าเราเยอะ เค้ายังผ่านปัญหามาได้ ซึ่งบางทีดูแล้วปัญหาที่เรามีนั้นดูมันเป็นปัญหาที่น้อยนิดมาก ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสกว่าเสมอ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะอดทนสู้ได้นานแค่ไหน...
ซึ่งการที่เรามาตั้งกระทู้ในพันธุ์ทิพย์ ก็อย่างที่ได้กล่าวไว้แต่แรกว่าเราอยากหาที่ระบายความอัดอั้นตันใจของเรา เราชอบเข้ามาอ่านกระทู้ต่างๆ ในพันธุ์ทิพย์ ชอบที่จะอ่านความคิดเห็นของทุกๆ คนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นในเรื่องต่างๆ ซึ่งมันก็พอให้เราคลายเครียดได้บ้าง มีหลายกระทู้ที่เขียนหรือเล่าประสบการณ์ของตัวเจ้าของกระทู้เอง หลายกระทู้ที่เราภาวนาให้เค้าได้พบเจอแต่สิ่งที่ดี ให้เค้ารอดพ้นจากเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิต เราก็เช่นกัน....ได้แต่ภาวนาให้ชีวิตตนเองดีขึ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่
ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เข้ามาอ่านความในใจของเราในครั้งนี้ ขอบคุณค่ะ....
แค่อยากหาที่ระบายค่ะ เพราะเราไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังดี....
เรื่องเงินๆ ทองๆ ไม่ต้องพูดถึง ทุกวันนี้เราเอาให้รอดเป็นวันๆ ไป เหนื่อยอะไรไม่เท่ากับเรื่องนี้ ค่าใช้จ่ายสารพัดที่ประเดประดังเข้ามา เหมือนนัดกันไว้ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่า กยศ. ค่ารถรับ-ส่งลูกไปโรงเรียน ไหนจะเงินไปโรงเรียนให้ลูกอีก เราพูดได้อย่างไม่อายเลยว่า ตอนนี้เหลือเงินติดตัวแค่ 1.50 บาท น้ำมันรถก็กำลังจะหมด กว่าเงินเดือนเราจะออกก็ปาเข้าไปเกือบๆ กลางเดือนของเดือนหน้า ซึ่งดูๆ แล้วก็อีก 2 อาทิตย์ ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใครดี เพราะทุกๆ คนก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น มีเรื่องต้องใช้ต้องจ่ายกันทั้งนั้น เราก็เลยไม่อยากจะรบกวนใคร
ทุกวันนี้เราได้แต่บอกกับตัวเองว่า เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ในเมื่อมันมีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดสิ้นสุด คนอื่นๆ ที่เค้าลำบากกว่าเรา เค้ายังผ่านมันไปได้เลย หลายๆ ครั้งที่เราดูข่าวตามสื่อต่างๆ เห็นคนอื่นลำบากกว่าเราเยอะ เค้ายังผ่านปัญหามาได้ ซึ่งบางทีดูแล้วปัญหาที่เรามีนั้นดูมันเป็นปัญหาที่น้อยนิดมาก ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสกว่าเสมอ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะอดทนสู้ได้นานแค่ไหน...
ซึ่งการที่เรามาตั้งกระทู้ในพันธุ์ทิพย์ ก็อย่างที่ได้กล่าวไว้แต่แรกว่าเราอยากหาที่ระบายความอัดอั้นตันใจของเรา เราชอบเข้ามาอ่านกระทู้ต่างๆ ในพันธุ์ทิพย์ ชอบที่จะอ่านความคิดเห็นของทุกๆ คนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นในเรื่องต่างๆ ซึ่งมันก็พอให้เราคลายเครียดได้บ้าง มีหลายกระทู้ที่เขียนหรือเล่าประสบการณ์ของตัวเจ้าของกระทู้เอง หลายกระทู้ที่เราภาวนาให้เค้าได้พบเจอแต่สิ่งที่ดี ให้เค้ารอดพ้นจากเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิต เราก็เช่นกัน....ได้แต่ภาวนาให้ชีวิตตนเองดีขึ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่
ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เข้ามาอ่านความในใจของเราในครั้งนี้ ขอบคุณค่ะ....