ที่จริงแล้วผมอาจจะโง่เองที่ไม่รู้ตัวตั้งแต่ทีแรก ซึ่งกว่าจะรู้ตัวก็แทบจะกลายเป็นเบี้ยรับใช้หรือคนที่เธอไม่เคยเห็นค่าไปซะแล้ว
เข้าเรื่องน่ะครับ ผมไปแอบชอบผู้หญิงคนนึง ซึ่งเธอเป็นสเป็คดั่งที่ผมได้วาดไว ้( เรียบร้อย อ่อนโยน สุภาพ ) ผมจึงเริ่มเดินเครื่องเข้าไปจีบเธอ ( ไม่ได้หวือหวาหรือรุกรนมากมายน่ะครับ แค่แบบค่อยเป็นค่อยไป ตามสเต็ป ) เริ่มด้วยทำความรู้จัก จากนั้นเริ่มคุยกันทางเฟสเกือบจะทุกวัน เมื่อนานเข้าก็ได้ความสนิทสนมมากขึ้น คอยช่วยเหลือเธอเมื่อปัญหาต่างๆ ดังเช่น มีงานไรผมก็อาสาช่วยเธอทำจนเสร็จ,รับงานแทนเธอ(ในวันที่เธอไม่มา) และเมื่อเธอไม่ค่อยสบาย ก็คอยพาไปให้หาหมออยู่บ่อยครั้ง
แต่หลังจากนั้น ผ่านไปสักพัก เธอจึงเริ่มใช้ผมบ่อยขึ้น (ให้ผมทำในเรื่องที่เธอก็สามารถทำได้เหมือนกัน) แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ดีใจด้วยซ้ำ ที่ดูเหมือนเธอเริ่มให้ความสนใจกับผม ผมก็ยินดีทำให้เธอเสมอมา
จนนานเข้าผมเริ่มมาตะหงิดใจที่ว่า สิ่งใดที่เธอให้ผมทำนั้น เธอไม่ค่อยมีสนใจสักนิด แบบว่าขอให้ผมทำให้หน่อย ก็คือจบ ไม่ได้คอยติดตามหรือเป็นห่วงแม้แต่นไม่มีแม้กระทั่งคำว่า "ขอบใจน่ะหรือขอบคุณค่ะ "

ที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับคำนี้มากนักหรอก) แม้แต่ครั้งเดียว แต่ปกติมันก็น่าจะมีเพื่อเป็นการแสดงมารยาท ให้เกียรติต่อกัน
ผมจึงเริ่มไล่เรียงเหตุการณ์ใหม่ตั้งแต่ทีแรก ซึ่งเท่าที่ผมจำได้ มีแต่ผมที่ให้ใจ,ให้ความรู้สึกดีๆอยู่ฝ่ายเดียว ไม่เคยมีครั้งใดที่เธอจะแสดงความจริงใจของเธอให้แก่ผมแม้แต่ครั้งเดียว มีแต่เธอที่จะคอยทำใส่ผมแบบไม่รักษาน้ำใจอยู่ตลอด ผมจึงคิดว่ามันไม่ใช่แระ สถานะที่ผมอยู่ตอนนี้ไม่ได้ใกล้เคียงกับคนที่เธอจะชอบเลย มันเข้าใกล้คำว่า"เบ๊"ที่คอยรับใช้เธอซะมากกว่า ผมจึงถอยหลังกลับมาและเธอก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆต่อผมเลย มีอยู่อย่างเดียวคือ สถานะที่เธอไม่อยากยุ่งกับผมแล้ว
ผมผิดเองแระ ที่ไปรัก(หลง)เธอมากเกินไป
คุณเคยเจอผู้หญิงประเภทที่หลอกใช้ความรักของผู้ชายที่มีให้ต่อผู้หญิงคนๆนึงไหมครับ
เข้าเรื่องน่ะครับ ผมไปแอบชอบผู้หญิงคนนึง ซึ่งเธอเป็นสเป็คดั่งที่ผมได้วาดไว ้( เรียบร้อย อ่อนโยน สุภาพ ) ผมจึงเริ่มเดินเครื่องเข้าไปจีบเธอ ( ไม่ได้หวือหวาหรือรุกรนมากมายน่ะครับ แค่แบบค่อยเป็นค่อยไป ตามสเต็ป ) เริ่มด้วยทำความรู้จัก จากนั้นเริ่มคุยกันทางเฟสเกือบจะทุกวัน เมื่อนานเข้าก็ได้ความสนิทสนมมากขึ้น คอยช่วยเหลือเธอเมื่อปัญหาต่างๆ ดังเช่น มีงานไรผมก็อาสาช่วยเธอทำจนเสร็จ,รับงานแทนเธอ(ในวันที่เธอไม่มา) และเมื่อเธอไม่ค่อยสบาย ก็คอยพาไปให้หาหมออยู่บ่อยครั้ง
แต่หลังจากนั้น ผ่านไปสักพัก เธอจึงเริ่มใช้ผมบ่อยขึ้น (ให้ผมทำในเรื่องที่เธอก็สามารถทำได้เหมือนกัน) แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ดีใจด้วยซ้ำ ที่ดูเหมือนเธอเริ่มให้ความสนใจกับผม ผมก็ยินดีทำให้เธอเสมอมา
จนนานเข้าผมเริ่มมาตะหงิดใจที่ว่า สิ่งใดที่เธอให้ผมทำนั้น เธอไม่ค่อยมีสนใจสักนิด แบบว่าขอให้ผมทำให้หน่อย ก็คือจบ ไม่ได้คอยติดตามหรือเป็นห่วงแม้แต่นไม่มีแม้กระทั่งคำว่า "ขอบใจน่ะหรือขอบคุณค่ะ "
ผมจึงเริ่มไล่เรียงเหตุการณ์ใหม่ตั้งแต่ทีแรก ซึ่งเท่าที่ผมจำได้ มีแต่ผมที่ให้ใจ,ให้ความรู้สึกดีๆอยู่ฝ่ายเดียว ไม่เคยมีครั้งใดที่เธอจะแสดงความจริงใจของเธอให้แก่ผมแม้แต่ครั้งเดียว มีแต่เธอที่จะคอยทำใส่ผมแบบไม่รักษาน้ำใจอยู่ตลอด ผมจึงคิดว่ามันไม่ใช่แระ สถานะที่ผมอยู่ตอนนี้ไม่ได้ใกล้เคียงกับคนที่เธอจะชอบเลย มันเข้าใกล้คำว่า"เบ๊"ที่คอยรับใช้เธอซะมากกว่า ผมจึงถอยหลังกลับมาและเธอก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆต่อผมเลย มีอยู่อย่างเดียวคือ สถานะที่เธอไม่อยากยุ่งกับผมแล้ว
ผมผิดเองแระ ที่ไปรัก(หลง)เธอมากเกินไป