สวัสดีค่ะ
คือตอนนี้เรามาแลกเปลี่ยน มาได้เกือบปีแล้วค่ะ ใกล้กลับแล้ว แต่ปรับตัวไม่ได้เลยค่ะ
เราอยู่เมืองเล็กๆในออสเตรเลียที่เอเชี่ยนน้อยมาก ซึ่งเราเป็นคนเงียบมาก ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร มาเจอวัฒนธรรมเฟรนด์ลี่และเปิดเผยสุดขีดของชาตินี้แล้วทำตัวไม่ถูกค่ะ home sick & culture shock แรงมาก พออยู่มาเรื่อยๆเหมือนกลายเป็นโดนแบ่งแยกออกจากคนอื่นแทน
ตอนแรกเคยพยายามหาเพื่อนค่ะ แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าเครียดกว่าเดิมเพราะไลฟ์สไตล์ไปกับที่นี่ไม่ได้จริงๆ เราไม่ดื่ม ไม่ปาร์ตี้ ไม่สนการหาแฟน แต่เด็กที่เจอจัดหนักทุกวัน เซ็กซ์เหล้ายามาหมด ความสนใจก็ต่างกันมาก ไม่มีเรื่องคุยก็ห่างกันโดยปริยาย //กุมขมับ//
ตอนนี้นอกจากไปคลาสเราจะอยู่ห้องตลอด นั่งเล่นเน็ต ดูซีรี่ย์ทั้งวัน ไม่ได้คุยกับใครเลย (นานสุดคือไม่ได้พูดอะไรเลย 1 อาทิตย์.. จริงๆ) ไม่มีแรงบรรดาลใจอะไรแล้ว แต่ก่อนชอบวาดรูปเล่นตอนนี้ก็เลิกวาด ครอบครัวกับเพื่อนที่ไทยก็ไม่มีความรู้สึกอยากจะคุยด้วยซักเท่าไหร่ ไม่แคร์ใดๆทั้งสิ้นแล้ว ขนาดเรื่องเรียนก็รู้สึกเหมือนว่าตกก็ไม่เป็นไร เริ่มโดดเรียนบ่อยขึ้นทั้งที่ใกล้จะสอบ งานก็ส่งเลทขึ้นเรื่อยๆ เบื่อทุกอย่าง รู้สึกชาไปหมด เหมือนความรู้สึกหายไป
มีใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างมั้ยคะ?
เราไม่หวังปรับตัว/หาเพื่อนอะไรแล้ว แต่ใครก็ได้ช่วยแนะนำวิธีฆ่าเวลาอีกเดือนครึ่งคนเดียวแบบไม่เหงาหน่อยค่ะ
ตอนนี้เงินใกล้หมดด้วย แถวนี้ก็เที่ยวทั่วแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรแล้วจริงๆค่ะ นั่งนับวันกลับอย่างเดียว
แล้วก็.. เราผิดปกติรึเปล่า? กลับไปเราควรไปปรึกษาจิตแพทย์มั้ย? รู้สึกเหมือนตัวเองเปลี่ยนแต่ไม่รู้ว่ากำลัง depressed หรือซึมเศร้าหรืออะไร
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
[ระบาย + ขอความแนะนำ] มาอยู่ตปท.แล้วเหงามาก ไม่ได้พูดคุยนานแล้ว ไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังป่วยหรือเปล่า
คือตอนนี้เรามาแลกเปลี่ยน มาได้เกือบปีแล้วค่ะ ใกล้กลับแล้ว แต่ปรับตัวไม่ได้เลยค่ะ
เราอยู่เมืองเล็กๆในออสเตรเลียที่เอเชี่ยนน้อยมาก ซึ่งเราเป็นคนเงียบมาก ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร มาเจอวัฒนธรรมเฟรนด์ลี่และเปิดเผยสุดขีดของชาตินี้แล้วทำตัวไม่ถูกค่ะ home sick & culture shock แรงมาก พออยู่มาเรื่อยๆเหมือนกลายเป็นโดนแบ่งแยกออกจากคนอื่นแทน
ตอนแรกเคยพยายามหาเพื่อนค่ะ แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าเครียดกว่าเดิมเพราะไลฟ์สไตล์ไปกับที่นี่ไม่ได้จริงๆ เราไม่ดื่ม ไม่ปาร์ตี้ ไม่สนการหาแฟน แต่เด็กที่เจอจัดหนักทุกวัน เซ็กซ์เหล้ายามาหมด ความสนใจก็ต่างกันมาก ไม่มีเรื่องคุยก็ห่างกันโดยปริยาย //กุมขมับ//
ตอนนี้นอกจากไปคลาสเราจะอยู่ห้องตลอด นั่งเล่นเน็ต ดูซีรี่ย์ทั้งวัน ไม่ได้คุยกับใครเลย (นานสุดคือไม่ได้พูดอะไรเลย 1 อาทิตย์.. จริงๆ) ไม่มีแรงบรรดาลใจอะไรแล้ว แต่ก่อนชอบวาดรูปเล่นตอนนี้ก็เลิกวาด ครอบครัวกับเพื่อนที่ไทยก็ไม่มีความรู้สึกอยากจะคุยด้วยซักเท่าไหร่ ไม่แคร์ใดๆทั้งสิ้นแล้ว ขนาดเรื่องเรียนก็รู้สึกเหมือนว่าตกก็ไม่เป็นไร เริ่มโดดเรียนบ่อยขึ้นทั้งที่ใกล้จะสอบ งานก็ส่งเลทขึ้นเรื่อยๆ เบื่อทุกอย่าง รู้สึกชาไปหมด เหมือนความรู้สึกหายไป
มีใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างมั้ยคะ?
เราไม่หวังปรับตัว/หาเพื่อนอะไรแล้ว แต่ใครก็ได้ช่วยแนะนำวิธีฆ่าเวลาอีกเดือนครึ่งคนเดียวแบบไม่เหงาหน่อยค่ะ
ตอนนี้เงินใกล้หมดด้วย แถวนี้ก็เที่ยวทั่วแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรแล้วจริงๆค่ะ นั่งนับวันกลับอย่างเดียว
แล้วก็.. เราผิดปกติรึเปล่า? กลับไปเราควรไปปรึกษาจิตแพทย์มั้ย? รู้สึกเหมือนตัวเองเปลี่ยนแต่ไม่รู้ว่ากำลัง depressed หรือซึมเศร้าหรืออะไร
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ