เราเลิกกับเขามานานแล้วสองปีกว่าแล้วแต่เรากลับรู้สึกว่ามันพึ่งเกิด คบกันก็ไม่นานแต่ทำไมนะ เรายิ้มได้นะหัวเราะมีความสุขได้ แต่บ่อยครั้งไม่ใช่สิเขายังอยู่กับเราตลอดเวลาเจอถนน เจอสวนสาธารณะ เจออาหารอร่อยๆ เจออะไรตามแม้แต่ที่ที่ไม่เคยไปด้วยกันยังคิดถึง(อยากพาเขามาที่นี่ด้วยจัง) เราก็ยังมีเขาตลอดเวลา ร้องให้เวลาคิดถึงเขามากๆแต่ทำอะไรไม่ได้มันดีขึ้นนะเวลาช่วยให้ดีขึ้นก็จริงแต่เราไม่มองใครเลยเราเจอใครๆก็ไม่ตื่นเต้นเหมือนกับว่าต้องเขาคนเดียวเท่านั้น เขาเป็นคนแรกที่ตรงสเปคเราทุกอย่างทั้งนิสัยรูปร่างน่าตาบุคคลิกทุกอย่างแต่เขาไม่ใช่แฟนคนแรกแต่เรารักเขามาก เราไม่เคยโกรธเขาเลยสักครั้งต่อให้เขาจะทำอะไรก็ตาม เราใช้ชีวิตปกติได้ทุกอย่างแต่เราจะเป็นแบบนี้ตลอดไปใช่มั้ย เรารู้หมดนะว่าควรจะทำยังไงควรจะเป็นแบบไหนแต่เราลืมไม่ได้จริงๆ เราไม่อยากมีแฟนใหม่เลย เราไม่ได้รอเขาแต่ถ้าเขากลับมาเราต้องกลับไปแน่ๆแต่มันเป็นไปไม่ได้หรอก เราจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนมันเหนื่อยนะแต่มันหยุดไม่ได้สักทีทำไมเรามันอ่อนแอมากเลยใช่มั้ย
ลืมแฟนเก่าไม่ได้จริงๆ