เรามีเรื่องน้อยใจแฟนมากๆในวันนี้ จะว่าไปมันก็สะสมมาเรื่อยๆจนเราโลกสวยต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ
วันนี้เราสอบเนติขาอาญาค่ะ ต้องเดินทางจาก ตจว.ข้ามคืน เพื่อมาสอบ 14:00-18:00 น.ในวันนี้ เขาไม่ติดต่อหรือสอบถามเรื่องการเดินทางหรือการเตรียมตัวสอบของเรา เราก็ไม่น้อยใจ เพราะเข้าใจว่าเขาติดสอบ ป.โท เมื่อวานนี้ และวันนี้เขาก็สอบอาญาเหมือนเรา เห็นใจว่าเขาคงหนักมากๆ เราเลยเป็นฝ่ายเอาใจใส่เขา ให้กำลังใจ และหาแนวข้อสอบมาแบ่งปันเขาแทนที่จะเรียกร้องเสียเอง ทั้งที่เราเองก็เหนื่อยมากนะ ภารกิจมากมายไม่ต่างจากเขาเลยค่ะ
เมื่อคืน เขาโทรมาบอกว่าคงไม่สบาย เพราะตากฝนมาอย่างหนัก เราก็เป็นห่วง ไล่เขาไปนอน เพราะพรุ่งนี้ต่างคนต่างมีสอบ เช้ามาเราก็ส่งข้อความสอบถามอาการ เขาก็ตอบมาสั้นๆห้วนๆ ว่าหนาวๆสั่นๆ เราก็พิมพ์ห่วงใยต่ออีกหนึ่งประโยค ประมาณว่าให้ทานยาและเตรียมเสื้อไปด้วยเผื่อห้องสอบหนาว (เราสอบกันคนละสนามค่ะ) แต่เขาไม่อ่านข้อความ มาอ่านอีกทีตอนทุ่มกว่าๆ แล้วไม่ตอบอะไรเลย แต่ตอนสายๆเขาไปเม้ามอยกับเพื่อนๆในกรุ๊ปไลน์ยาวเหยียด อวยพรเพื่อนๆให้สอบผ่าน ไม่มีแม้แต่ประโยคเดียวที่จะอวยพรเรา ถึงตอนนี้เราเริ่มน้อยใจจนน้ำตาซึมแล้วค่ะ คงเพราะเราเหนื่อยมาก ข้อสอบก็ยากด้วย
หกโมง เราออกจากห้องสอบ เขาก็รีบเม้ากับเพื่อนๆในกรุ๊ปไลน์อีก แต่ไม่ถามเราสักคำว่าสอบเป็นอย่างไรบ้าง ไม่แม้แต่จะอ่านข้อความตอนเช้าของเรา ไม่นัดทานข้าว ไม่ใส่ใจ ไม่ห่วงใยอะไรเลย เงียบกริบ
สักพักก็ไปโพสต์เฟส แต่ก็เหมือนเดิม คือลืมเรา
ตอนนี้เรากำลังขึ้นรถกลับ ตจว ซึ่งก็คงเดินทางข้ามคืนเหมือนวันก่อน แต่เขาก็ไม่ติดต่อเราเหมือนเคย เราเลยหยุดละ ไม่ส่งข้อความ ไม่โทร ไม่อะไรทั้งนั้น นั่งรถทัวร์กลับทั้งน้ำตา
ตอนนี้ในหัวมีแต่คำถาม เราคิดมากหรืองี่เง่าเกินไปไหม หรือเราคาดหวังในตัวเขามากเกินไป แต่อย่างน้อยๆเขาก็ควรใส่ใจเราบ้างไม่ใช่หรือ
เขาป่วยและเหนื่อย เราเข้าใจ แต่ทำไมแม้แต่ประโยคเดียวที่จะถามเราว่า ทำข้อสอบได้ไหม กลับไม่มีให้กันเลย ในเมื่อคุยกับเพื่อนๆได้ แค่ประโยคสั้นๆทำไมใส่ใจแฟนไม่ได้ เราไม่เข้าใจ
ความรู้สึกเราพังมากตอนนี้ พังจนไม่รู้จะไปต่อยังไงแล้วจริงๆ
เรางี่เง่าหรือเขาหมดรักเรากันแน่
วันนี้เราสอบเนติขาอาญาค่ะ ต้องเดินทางจาก ตจว.ข้ามคืน เพื่อมาสอบ 14:00-18:00 น.ในวันนี้ เขาไม่ติดต่อหรือสอบถามเรื่องการเดินทางหรือการเตรียมตัวสอบของเรา เราก็ไม่น้อยใจ เพราะเข้าใจว่าเขาติดสอบ ป.โท เมื่อวานนี้ และวันนี้เขาก็สอบอาญาเหมือนเรา เห็นใจว่าเขาคงหนักมากๆ เราเลยเป็นฝ่ายเอาใจใส่เขา ให้กำลังใจ และหาแนวข้อสอบมาแบ่งปันเขาแทนที่จะเรียกร้องเสียเอง ทั้งที่เราเองก็เหนื่อยมากนะ ภารกิจมากมายไม่ต่างจากเขาเลยค่ะ
เมื่อคืน เขาโทรมาบอกว่าคงไม่สบาย เพราะตากฝนมาอย่างหนัก เราก็เป็นห่วง ไล่เขาไปนอน เพราะพรุ่งนี้ต่างคนต่างมีสอบ เช้ามาเราก็ส่งข้อความสอบถามอาการ เขาก็ตอบมาสั้นๆห้วนๆ ว่าหนาวๆสั่นๆ เราก็พิมพ์ห่วงใยต่ออีกหนึ่งประโยค ประมาณว่าให้ทานยาและเตรียมเสื้อไปด้วยเผื่อห้องสอบหนาว (เราสอบกันคนละสนามค่ะ) แต่เขาไม่อ่านข้อความ มาอ่านอีกทีตอนทุ่มกว่าๆ แล้วไม่ตอบอะไรเลย แต่ตอนสายๆเขาไปเม้ามอยกับเพื่อนๆในกรุ๊ปไลน์ยาวเหยียด อวยพรเพื่อนๆให้สอบผ่าน ไม่มีแม้แต่ประโยคเดียวที่จะอวยพรเรา ถึงตอนนี้เราเริ่มน้อยใจจนน้ำตาซึมแล้วค่ะ คงเพราะเราเหนื่อยมาก ข้อสอบก็ยากด้วย
หกโมง เราออกจากห้องสอบ เขาก็รีบเม้ากับเพื่อนๆในกรุ๊ปไลน์อีก แต่ไม่ถามเราสักคำว่าสอบเป็นอย่างไรบ้าง ไม่แม้แต่จะอ่านข้อความตอนเช้าของเรา ไม่นัดทานข้าว ไม่ใส่ใจ ไม่ห่วงใยอะไรเลย เงียบกริบ
สักพักก็ไปโพสต์เฟส แต่ก็เหมือนเดิม คือลืมเรา
ตอนนี้เรากำลังขึ้นรถกลับ ตจว ซึ่งก็คงเดินทางข้ามคืนเหมือนวันก่อน แต่เขาก็ไม่ติดต่อเราเหมือนเคย เราเลยหยุดละ ไม่ส่งข้อความ ไม่โทร ไม่อะไรทั้งนั้น นั่งรถทัวร์กลับทั้งน้ำตา
ตอนนี้ในหัวมีแต่คำถาม เราคิดมากหรืองี่เง่าเกินไปไหม หรือเราคาดหวังในตัวเขามากเกินไป แต่อย่างน้อยๆเขาก็ควรใส่ใจเราบ้างไม่ใช่หรือ
เขาป่วยและเหนื่อย เราเข้าใจ แต่ทำไมแม้แต่ประโยคเดียวที่จะถามเราว่า ทำข้อสอบได้ไหม กลับไม่มีให้กันเลย ในเมื่อคุยกับเพื่อนๆได้ แค่ประโยคสั้นๆทำไมใส่ใจแฟนไม่ได้ เราไม่เข้าใจ
ความรู้สึกเราพังมากตอนนี้ พังจนไม่รู้จะไปต่อยังไงแล้วจริงๆ