ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ เรามีน้าชายคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกหลงยาย อายุ 26 ปี ขอใช้นามสมมุติว่า ซอ ละกันค่ะ ส่วนเรา 28 ปี เราไม่เคยเรียกน้า แต่จะเรียกว่าน้อง ตลอด เพราะซออายุน้อยกว่า แต่เราสองคนโตมาด้วยกัน ตั้งแต่เราทำงานจนถึงปัจจุบัน ซอ ก็ยืมเงินเราตลอด แต่เราไม่เคยได้คืน เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่า ซอ คือน้องคนหนึ่ง จนมาวันหนึ่ง ทำให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนไปจนไม่รู้สึกว่า ซอ คือน้องอีกต่อไป วันที่เราทะเลาะกันเรื่องแฟนของซอ แล้วซอ ถือมีดสปาต้า(ไม่แน่ใจว่าเรียกถูกไหม) เอามาจี้คอเรา พร้อมกับบอกว่า ถ้าพอแม่เราไม่เลี้ยงดูซอมา จะตัดคอเราไม่ให้พ่อกับแม่เราดู อย่าทำให้ซอโกรธ ไม่งั้นหัวขาดแน่ๆ ซอเอามีดจี้ที่คอเราราวๆ 20 นาทีได้ แล้วเอามีดไปขูดกระเบื้องพื้นห้อง แล้วเอาชี้หน้าเรา ทำแบบนั้นหลายครั้ง ในตอนนั้น เราคิดอะไรไม่ออก เราเพิ่งเข้าใจว่าคนที่กลัวจนถึงขีดสุดมันเป็นยังไง ในหัวเราคิดแค่ว่า จะต้องกลับไปเจอหน้าพ่อแม่ให้ได้ จนในที่สุดเราตัดสินใจวิ่งออกมาจากห้อง โดยมีแค่เงินที่เราพอจะหยิบมาได้ แล้วไปบ้านน้าสาว(ซึ่งเป็นพี่สาวของซอ) จากเหตุการณ์ครั้งนั้น เราเลยไม่คิดจะช่วยเหลือหรือยุ่งเกี่ยวอะไรกับซออีก จนมาวันนี้ วันที่ซอกลับมา แล้วให้น้าสาวมายืมเงินเรา เราก็ชัดเจนว่าไม่ให้ ยังไงก็ไม่ให้ ซอทำกับเราขนาดนั้น มันเป็นเหตุการณ์ที่ฝังใจเรามาตลอด แต่เราก็โดนน้าสาว ตา ยาย ตำหนิว่า ทำไมต้องมีอคติกับซอ ซอเดือนร้อน เป็นพี่น้องกัน ญาติกัน ต้องช่วยเหลือกัน...............
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไง ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น ตายาย พ่อแม่เรา หรือญาติ คนอื่นๆ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ซอ จะฆ่าเรา แถมตอนนี้ยังมาว่าเราอีกเรื่องที่ไม่ให้ซอยืมเงิน ครอบครัวเราพูดราวกับว่าเราผิดมากที่ไม่ยอมช่วยเหลือซอ เราควรจะทำยังไงดีคะ?
การที่ไม่ให้น้ายืมเงินมันผิดมากหรือเปล่า?
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไง ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น ตายาย พ่อแม่เรา หรือญาติ คนอื่นๆ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ซอ จะฆ่าเรา แถมตอนนี้ยังมาว่าเราอีกเรื่องที่ไม่ให้ซอยืมเงิน ครอบครัวเราพูดราวกับว่าเราผิดมากที่ไม่ยอมช่วยเหลือซอ เราควรจะทำยังไงดีคะ?