ออกตัวเอี๊ยดก่อนเลยว่าเพิ่งได้มีเวลามาดูละครย้อนหลังเลยส่งฟีดแบ็คช้า ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราเบื่อละครประเภทนี้ แต่ที่ดูเพราะ2คน หนึ่งคือเบลล่า เราตกหลุมรักการแสดงของน้องตั้งแต่ปดิวรัดา สองคือหลุยส์ สก็อต ที่ตามกันมาตั้งแต่แรพเตอร์ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเพลิงบุญเป็นละครสำหรับตัวแม่ไม่ว่าจะเป็นแม่ก็คือแม่อย่างเจนี่ ที่แสดงได้ดี ร้ายกาจได้อย่างธรรมชาติและน่าหมั่นไส้ เวลาเข้าฉากกับน้าผ่องทีไรเรานี่แทบอยากจะสิงน้าผ่องช่วยแซะช่วยด่า หรือจะเป็นตัวแม่เตรียมขึ้นแท่นอย่างเบลล่า ที่แสดงได้ดีมากไม่แพ้กันทั้งๆที่น่าจะโดนกลบเพราะบารมีไม่แรงพอ แรกๆเราดูแล้วไม่ค่อยชอบการดีไซน์การแสดงของตัวพิมสักเท่าไหร่ คนอะไรแสดงออกทางสีหน้าว่ากังวลใจตลอดเวลา ฉากไหนที่พิมทุกข์ใจคนดูจะดูออกอย่างชัดเจน คือมันดูอึนๆ ดูอึดอัดน่าสงสาร แต่คนแบบนี้ก็มีจริงๆในชีวิตจริง และเบลล่าก็แสดงออกมาได้อย่างต่อเนื่อง ทำให้เราเชื่อว่าเธอคือพิมอย่างแท้จริง เพราะไม่หลุดคาแร็คเตอร์เลย ไม่แปลกใจเลยถ้าต่อไปเด็กคนนี้จะขึ้นแท่นเป็นอีกหนึ่งตัวแม่ด้านการแสดง
สัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่าที่เราเปิดพันทิปมาอ่านฟีดแบ็คของละครก่อนดูย้อนหลังเพราะเราอยู่ต่างประเทศและเราเป็นคนไม่กลัวสปอย (คือจะกลัวทำไมในเมื่อละครมันรีเมค) ส่วนใหญ่ที่เราได้อ่านก็จะเป็นคำชมไม่ว่าจะทั้งเจนี่ ทั้งเบลล่า ตอนล่าสุดที่ผ่านมาอ่านแว้บๆมีคนเขียนประมาณว่าปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชาย ชาตโยดมเด่นมาก เราเลยยิ่งตั้งใจดู โดยเฉพาะสองเบรกสุดท้ายพลังงานการแสดงของชายทำลายล้างมาก ภาษากาย หน้าตา โดยเฉพาะแววตา เราเปิดย้อนดูแล้วดูอีกประมาณ 3 รอบ ไม่ได้ดูเพราะสะใจยัยใจเริงที่แจ้นจนไปเจอของจริง แต่ดูเพื่อเสพการแสดงของชาย ชาตโยดมโดยเฉพาะ ทั้งซีนไม่มีคำหยาบคายแต่แววตาของชายเย้ยหยันและดูถูกมาก เหยียดยิ่งกว่าเหยียด ชนิดที่ว่าถ้าโดนด่าว่าE RADยังจะดีซะกว่า อย่างมากก็แค่โกรธแล้วด่ากลับ แต่นี่พูดแบบธรรมดาๆแต่หน้าตา แววตาทั้งเย้ยหยัน ดูถูก ยิ่งแววตายิ่งกดให้ต่ำแล้วต่ำอีก อุตส่าห์ดาหน้ามาหาถึงที่ยอมเป็นน้อยแบบแอบๆซ่อนๆ ใจเริงที่เคยผยองและต้องอยู่ในแสงไฟทำทีทำท่าว่าขอยอมอยู่ในที่เล็กๆ แต่สิ่งที่สุรทินยื่นให้ยิ่งทำให้ใจเริงเล็กลงๆเข้าไปอีก ยิ่งตอนที่บอกว่าใจเริงก็แค่ผู้หญิงหิวเงินแล้วสาธยายเรื่องที่ใจเริงทิ้งฤกษ์ไปหาเทิด แววตายิ่งเหยียดหยามดูถูกว่าจริงๆตรูรู้กำพืดเมิงมานานแล้ว ถ้าเราเป็นใจเริงเรายิ่งเจ็บเพราะมันเป็นการตอกย้ำว่าแค่หลอกฟันเล่นๆและเงินสองแสนที่ให้ไปก็แค่เหมือนสุรทินเจอร้านขนมที่ถูกใจแล้วแวะไปซื้อกินแค่นั้น ก็แค่ขนมที่แพงซึ่งจะแพงจริงๆสำหรับสุรทินมั้ยเราไม่รู้ สำหรับคนดูเงินสองแสนมันแพงมาก ในชีวิตจริงสองแสนสำหรับสุรทินก็อาจจะไม่ได้ถือว่าแพงอะไรนักหนาก็ได้ ซีนนี้สำหรับเราเราถือว่าเจนี่ทำได้ดีถึงดีมากตามมาตรฐานของเจนี่ แต่เราคิดว่าเจนี่เคยทำได้ดีมากกว่าในหงส์ไปแล้ว ถ้าดูกันจริงๆเราว่าชายเล่นดีสุดๆจนถ้าเจนี่ไม่ร้องไห้ ไม่มีบทพูดเจนี่จะโดนกลบแบบมิด ออกมาน้อยแต่อินเนอร์แรงมาก แรงเหมือนรู้ความเป็นไปในชีวิตของใจเริงจริงๆและดูถูกหล่อนจริงๆ
สิ่งที่ตอกย้ำความความเทพของชาย ชาตโยดมเข้าไปอีกคือซีนที่คุยกับปีเตอร์ เราว่าเป็นซีนที่ยาก แต่เป็นซีนที่เล่นน้อยแล้วได้มาก นักแสดงจะต้องคุยกันยังไงด้วยคำไม่กี่คำ ประโยคไม่กี่ประโยคให้เหมือนคนเข้าใจกัน คนรู้ใจกัน คนก๊วนเดียวกัน เดวิด อัศวนนท์เป็นคนเล่นอะไรแบบนี้ดีอยู่แล้ว มีความเป็นธรรมชาติ แต่ลองสังเกตดูช่วงที่สุรทินบอกปีเตอร์ว่าใจเริงเป็นคุณหนูตกยาก ในแววตาของสุรทินมีความเยาะเย้ยอยู่ในนั้น น้ำเสียง สีหน้า ไม่แสดงออกมาสักนิดเลยว่าใจเริงเป็นคน ฟังดูแล้วเหมือนของใช้ หรือของเล่น แบบ เออถ้าเราเล่นจนเบื่อแล้วเดี๋ยวเราให้นายลองเล่นมั่ง แลดูไม่มีเยื่อใยด้วยว่าถ้าเพื่อนเอาไปเล่นแล้วจะเอาไปทำช้ำทำพังหรือจะทิ้งจะขว้างก็ตามแต่ใจเพราะถือว่าพ้นมือตัวเองไปแล้ว ทีนี้ลองย้อนกลับไปดูตอนที่สุรทินให้สร้อยเพชร หยอดคำหวาน เปรียบพรรณาใจเริงว่าเป็นเพชร ทั้งหมดทั้งมวลนี่แม่มโคตะระเฟคและผู้ชายคนนี้โคตรhere แบบเลวแต่แกล้งไม่เลวได้อย่างเนียน เหมือนอย่างที่เทิดบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีแต่เป็นผัวที่เลวใช้ได้ ชายก็เล่นได้เลวแสนเลว ละครหลายเรื่องมีการใช้นักแสดงรับเชิญ บางคนก็รับเชิญมาเพื่อเป็นพ่อเป็นแม่นางเอก/พระเอกแล้วรถคว่ำตาย คนดูก็จำได้บ้างไม่ได้บ้างว่าใครเป็นพ่อนางเอก บางคนก็รับเชิญมาแบบเป็นเกียรติว่า เฮ้ย นางเอกแก่มาแล้วเป็นคนนี้ คนดูก็อาจจะจำได้หรืออาจจะจำไม่ได้เพราะมาเป็นเกียรติแก่ละครจริงๆ บางคนก็รับเชิญมาให้ละครดูพิเศษขึ้นกว่าเดิมนิดนึงเหมือนสั่งโจ๊กพิเศษใส่ไข่ แบบฉากหรูๆที่มีไฮโซตัวจริงมาช่วยแสดง คนดูก็รู้แค่ว่าฉากนี้คนเยอะดี แต่ชาย ชาตโยดมมาที มาให้คนดูบางกลุ่มตบเข่าฉาดสมน้ำหน้าใจเริง มาให้คนดูที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตใจเริงจะเจอคนเลวได้ขนาดนี้กลับสงสารใจเริง มาเพื่อขอพื้นที่คืนจากบรรดาแม่ๆว่าในวงการบันเทิงพ่อชายคนนี้ก็ยังแซบอยู่นะจ๊ะ
เพลิงบุญ เมื่อพ่อชายสะกิดไหล่แม่เจนี่ สะกิดไหล่น้องเบลล่า ขอพื้นที่คืนให้พ่อด้วยจ้ะ
สัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่าที่เราเปิดพันทิปมาอ่านฟีดแบ็คของละครก่อนดูย้อนหลังเพราะเราอยู่ต่างประเทศและเราเป็นคนไม่กลัวสปอย (คือจะกลัวทำไมในเมื่อละครมันรีเมค) ส่วนใหญ่ที่เราได้อ่านก็จะเป็นคำชมไม่ว่าจะทั้งเจนี่ ทั้งเบลล่า ตอนล่าสุดที่ผ่านมาอ่านแว้บๆมีคนเขียนประมาณว่าปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชาย ชาตโยดมเด่นมาก เราเลยยิ่งตั้งใจดู โดยเฉพาะสองเบรกสุดท้ายพลังงานการแสดงของชายทำลายล้างมาก ภาษากาย หน้าตา โดยเฉพาะแววตา เราเปิดย้อนดูแล้วดูอีกประมาณ 3 รอบ ไม่ได้ดูเพราะสะใจยัยใจเริงที่แจ้นจนไปเจอของจริง แต่ดูเพื่อเสพการแสดงของชาย ชาตโยดมโดยเฉพาะ ทั้งซีนไม่มีคำหยาบคายแต่แววตาของชายเย้ยหยันและดูถูกมาก เหยียดยิ่งกว่าเหยียด ชนิดที่ว่าถ้าโดนด่าว่าE RADยังจะดีซะกว่า อย่างมากก็แค่โกรธแล้วด่ากลับ แต่นี่พูดแบบธรรมดาๆแต่หน้าตา แววตาทั้งเย้ยหยัน ดูถูก ยิ่งแววตายิ่งกดให้ต่ำแล้วต่ำอีก อุตส่าห์ดาหน้ามาหาถึงที่ยอมเป็นน้อยแบบแอบๆซ่อนๆ ใจเริงที่เคยผยองและต้องอยู่ในแสงไฟทำทีทำท่าว่าขอยอมอยู่ในที่เล็กๆ แต่สิ่งที่สุรทินยื่นให้ยิ่งทำให้ใจเริงเล็กลงๆเข้าไปอีก ยิ่งตอนที่บอกว่าใจเริงก็แค่ผู้หญิงหิวเงินแล้วสาธยายเรื่องที่ใจเริงทิ้งฤกษ์ไปหาเทิด แววตายิ่งเหยียดหยามดูถูกว่าจริงๆตรูรู้กำพืดเมิงมานานแล้ว ถ้าเราเป็นใจเริงเรายิ่งเจ็บเพราะมันเป็นการตอกย้ำว่าแค่หลอกฟันเล่นๆและเงินสองแสนที่ให้ไปก็แค่เหมือนสุรทินเจอร้านขนมที่ถูกใจแล้วแวะไปซื้อกินแค่นั้น ก็แค่ขนมที่แพงซึ่งจะแพงจริงๆสำหรับสุรทินมั้ยเราไม่รู้ สำหรับคนดูเงินสองแสนมันแพงมาก ในชีวิตจริงสองแสนสำหรับสุรทินก็อาจจะไม่ได้ถือว่าแพงอะไรนักหนาก็ได้ ซีนนี้สำหรับเราเราถือว่าเจนี่ทำได้ดีถึงดีมากตามมาตรฐานของเจนี่ แต่เราคิดว่าเจนี่เคยทำได้ดีมากกว่าในหงส์ไปแล้ว ถ้าดูกันจริงๆเราว่าชายเล่นดีสุดๆจนถ้าเจนี่ไม่ร้องไห้ ไม่มีบทพูดเจนี่จะโดนกลบแบบมิด ออกมาน้อยแต่อินเนอร์แรงมาก แรงเหมือนรู้ความเป็นไปในชีวิตของใจเริงจริงๆและดูถูกหล่อนจริงๆ
สิ่งที่ตอกย้ำความความเทพของชาย ชาตโยดมเข้าไปอีกคือซีนที่คุยกับปีเตอร์ เราว่าเป็นซีนที่ยาก แต่เป็นซีนที่เล่นน้อยแล้วได้มาก นักแสดงจะต้องคุยกันยังไงด้วยคำไม่กี่คำ ประโยคไม่กี่ประโยคให้เหมือนคนเข้าใจกัน คนรู้ใจกัน คนก๊วนเดียวกัน เดวิด อัศวนนท์เป็นคนเล่นอะไรแบบนี้ดีอยู่แล้ว มีความเป็นธรรมชาติ แต่ลองสังเกตดูช่วงที่สุรทินบอกปีเตอร์ว่าใจเริงเป็นคุณหนูตกยาก ในแววตาของสุรทินมีความเยาะเย้ยอยู่ในนั้น น้ำเสียง สีหน้า ไม่แสดงออกมาสักนิดเลยว่าใจเริงเป็นคน ฟังดูแล้วเหมือนของใช้ หรือของเล่น แบบ เออถ้าเราเล่นจนเบื่อแล้วเดี๋ยวเราให้นายลองเล่นมั่ง แลดูไม่มีเยื่อใยด้วยว่าถ้าเพื่อนเอาไปเล่นแล้วจะเอาไปทำช้ำทำพังหรือจะทิ้งจะขว้างก็ตามแต่ใจเพราะถือว่าพ้นมือตัวเองไปแล้ว ทีนี้ลองย้อนกลับไปดูตอนที่สุรทินให้สร้อยเพชร หยอดคำหวาน เปรียบพรรณาใจเริงว่าเป็นเพชร ทั้งหมดทั้งมวลนี่แม่มโคตะระเฟคและผู้ชายคนนี้โคตรhere แบบเลวแต่แกล้งไม่เลวได้อย่างเนียน เหมือนอย่างที่เทิดบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีแต่เป็นผัวที่เลวใช้ได้ ชายก็เล่นได้เลวแสนเลว ละครหลายเรื่องมีการใช้นักแสดงรับเชิญ บางคนก็รับเชิญมาเพื่อเป็นพ่อเป็นแม่นางเอก/พระเอกแล้วรถคว่ำตาย คนดูก็จำได้บ้างไม่ได้บ้างว่าใครเป็นพ่อนางเอก บางคนก็รับเชิญมาแบบเป็นเกียรติว่า เฮ้ย นางเอกแก่มาแล้วเป็นคนนี้ คนดูก็อาจจะจำได้หรืออาจจะจำไม่ได้เพราะมาเป็นเกียรติแก่ละครจริงๆ บางคนก็รับเชิญมาให้ละครดูพิเศษขึ้นกว่าเดิมนิดนึงเหมือนสั่งโจ๊กพิเศษใส่ไข่ แบบฉากหรูๆที่มีไฮโซตัวจริงมาช่วยแสดง คนดูก็รู้แค่ว่าฉากนี้คนเยอะดี แต่ชาย ชาตโยดมมาที มาให้คนดูบางกลุ่มตบเข่าฉาดสมน้ำหน้าใจเริง มาให้คนดูที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตใจเริงจะเจอคนเลวได้ขนาดนี้กลับสงสารใจเริง มาเพื่อขอพื้นที่คืนจากบรรดาแม่ๆว่าในวงการบันเทิงพ่อชายคนนี้ก็ยังแซบอยู่นะจ๊ะ