วันนี้เราจะมาตั้งกระทู้คำถามเกี่ยวกับความรักค่ะ คือเราก่อนหน้านี้เป็นคนไม่เคยมีแฟนมา จนกระทั่ง ม.5 เรามีแฟนคนแรก เรารักเค้ามาก แต่คบไปทำให้เรารู้ว่าความเป็นจริงน้องเขาคงเด็กเกินไปจึงทำให้มีความคอดความทำที่ดูไม่จริงจัง จึงไม่ยากที่จะตัดใจเราจึงตัดสินใตเลิกกะน้องเขาในเวลาที่คบกันเพียง 3 เดือน และด้วยความที่เรามีคนรอบตัวเยอะ คนคุยเยอะ เราก็ไม่เดือดร้อนอะไร แต่ตอนเรามีแฟนเราเหลวไหลกว่าเดิมมาก เราไม่ไปเรียนเลย ตอนนั้น รร. น้องเขาน้ำท่วมเลยปิด รร. เราน้ำไม่ท่วมแต่เราก็ไม่ไป บ้านเขาไกลมาก แต่ช่วงนั้นฤดูฝน เรายังขับฝ่าฝนไปเกือบทุกวัน แต่จะทะเลาะกันเรื่องเด็กๆมาก เมื่อก่อนเราเป็นคนเด็ดขาดด้วย เพราะเรารู้สึกว่าใครทำเราเจ็บเราก็แค่จบไม่ต้องเอาเค้าไว้ แต่แล้วพอเราเลิกกะเค้าเราก็ติดกะพฤติกรรมไม่ไป รร. เลยไปอยู่กะพี่ๆเค้า เที่ยวเล่น นอน ไม่สนใจเรียน ละตอนนั้นเรามีเข้าค่ายเพื่อแข่งดนตรีเราเลยอ้างค่ายนั้นและขี้เกียจไปเรียน รอค่ายนั้นอย่างเดียวและเราก็ได้สนิทกะคนๆนึงที่เรารู้จักเค้าอยู่แล้ว และเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่เขาเป็นคนแปลกๆ จนเราเข้าไป เขาก็เลิกกะแฟนมาคบกะเรา หลายๆคนบอกว่าเราเป็นส่วนเติมเต็มให้เขามาก แม้แต่แฟนเก่าเขาเอง แต่3เดือนแรกๆมันดีมาก จนทำให้เรารู้สึกว่า3 4 เดือนหลังโคตรแย่ เพราะเราเอาแต่ใจมากในตอนแรก และใช้อารมประจำ เขาเลยให้เหตุผลว่า เพราะเราเขาถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ และเหมือนกะว่าเรานิ่งไปดเวยกันแค่ไหน เวลาดีแตกก็มีแต่เรื่องแย่ๆ ไม่ว่าจะใช้อารม ใช้กำลัง หรือว่าไม่ให้เดียรติกัน ทำให้อีกฝ่ายอายเวลาทะเลาะกันท่ามกลางคนเยอะๆ แต่เราต่างก็รับรู้ทั้งคู่ ว่ารักกันมาก แต่เหมือนยิ่งอยู่ๆก็ไม่มีแววจะปรับอะไรได้ดี และจะเห็นแต่ความผิดอีกฝ่ายกัน เราล้มลุกคลุกคลานกันมา ยื้อกันมานาน เพียงเพราะคำว่ารัก และ โอกาส แต่เวลาเราอยู่ด้วยกันในช่วงหลังๆมันแย่มาก จนทำใฟ้เราคิดสับสนบ่อยว่าจะเลิกดีมั้ย เพราะเราเองก็ไม่มั่นใจแล้วว่าเราขาดเขาไม่ได้เพราะระหว่างที่มีเขาเร่ไม่มีใครเลนไม่เหมือนเมื่อก่อน.. หรือว่าเราขาดเขาไม่ได้เพราะเรารักเค้า ใครที่สามารถใฟ้คำปรึกษาเราได้ทักมาขอไลน์เราหลังไมค์หรือเม้นไว้ได้มั้ยคะ.. เราต้องการคำปรึกษาจริงๆ เพราะลำพังตัวเราเองก็ไม่ได้มีแฟนมามากพอที่จะตัดสินใจ ปล.ตอนนี้เราอยู่ ม.6 คบกะแฟนคนที่2(ปัจจุบัน)ได้7เดือน
ขอคำปรึกษาความรักค่ะ