กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง

เขาเป็นแฟนเก่าตั้งแต่สมัยมัธยม ประมาณเกือบ 15 ปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน แต่ฉันก็รับรู้เรื่องราวของเขามาตลอด จนวันนึงที่เขาเล่นเฟส ฉันก็ได้มีโอกาสคุยกะเขา ดีใจนะที่ได้คุย ได้เจอ แต่มันก็เป็นการดีใจที่ไม่สุด เพราะฉันไม่สามารถเป็นเจ้าของเขาได้ เขามีเจ้าของแล้ว มีลูกแล้ว ฉันพยายามบอกกะตัวเองมาตลอดว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน แต่แล้วมันก็ไม่ใช่แค่นั้น เขามาหาฉัน แล้วเราก็มีอะไรกัน แต่ฉันก็พยายามไม่นำมาใส่ใจ มันก็แค่เรื่องเซ็กส์ ที่ต่างฝ่ายต่าวมีความสุขแล้วก็จบกันไป แต่พอเวลาผ่านไป ฉันกลับคิดถึงเขามากขึ้น อยากเจอเขามากขึ้น อยากเป็นเจ้าของเขามากขึ้น ฉันไม่อยากเสียเขาไปอีกแล้ว ฉันจึงต้องยอมอยู่แบบนี้ อยู่ในที่ของฉัน รอเขาว่างแล้วเขาก็มาหา ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องยอมขนาดนี้ ทั้งที่เเขาก็เคยบอกว่าเขาไม่มีวันเลิกกะเมียเขาแน่นอน เพราะเขาไม่อยากให้ลูกมีปมด้อย ฉันพยายามที่จะห้ามใจ ฉันไม่ทักไปหาเขาแล้วก็หวังว่าอย่าให้เขาทักมาเลย ถ้าเขาเงียบหายไป ฉันคงทำใจได้ง่ายกว่านี้ แต่นี้เขาก็ยังทักมา ทำให้รู้สึกดี ซึ่งทุกครั้งที่เขาทักไลน์หรือโทรมาเพราะเขาไม่ได้อยู่กับครอบครัว แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาอยู่กะครอบครัว เขาก็จะเงียบไป ที่ฉันยังอยู่ตรงนี้อาจเพราะฉันยังไม่มีใคร เพราะว่าฉันเหงา หรือเพราะว่าฉันรักเขากันแน่ ฉันเริ่มไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน