เรื่องของเกย์รุกที่สับสนว่าจะเปลี่ยนเป็นรับดีมั้ย ep.2

ต่อจากกระทู้คำถามรอบที่แล้วนะครับ วันนี้ผมไม่มีเรียนครับ แต่แฟนผมต้องไปตอนบ่ายโมง เราออกไปกินข้าวกัน ผมเพิ่งกลับถึงห้อง ตอนนี้เค้าไปมหาลัยแล้ว.. ผมลองคุยกับเค้าเรื่องที่ผมเล่าครั้งก่อนดูนะครับ... ผมถามเค้าว่า เค้าเบื่อผมรึเปล่า ผมขอโทษเค้าที่ผมให้เค้าไม่ได้ ผมก็บอกเค้าไปตรงๆเลยนะครับว่า ผมเปลี่ยนให้เค้าได้นะ แต่ขอเวลาหน่อย ให้รอผมหน่อยได้มั้ย เดี๋ยวผมเปลี่ยนให้เอง... เค้าก็ยิ้ม แล้วก็ลูบหัวผมเบาๆแล้วก็บอกผมว่า ไม่ต้อง...ถ้าผมไม่อยากที่จะทำมันจริงๆก็ไม่เป็นไร.. เค้าทนได้ ถ้าทำแล้วลำบากใจก็ไม่ต้อง เค้าผิดเองที่ทำให้ผมคิดมาก เค้าขอโทษผม เค้าบอกต่อไปจะอดทนให้มากกว่านี้ แล้วเราก็กินข้าวกันต่อจนเสร็จ เค้าก็ขับรถมาส่งผมที่คอนโดแล้วก็ออกไปมหาลัยเลย พอเค้าทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดยังไงไม่รู้ คิดดูอะครับ...ปีกว่าไม่เคยมีอะไรกันเลย มันก็ไม่ผิดหรอกนะครับที่เค้าจะอยากบ้าง เรื่องนี้พี่สาวผมรู้ พ่อกับแม่ก็รู้ว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชาย เคยไปกินข้าวด้วยกัน คนอื่นก็ดูปกติดีนะครับ แต่พ่อนี่สิ พ่อไม่พูดกับผมเลยตั้งแต่รู้ว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชาย..แฟนผมจะตักอะไรพ่อก็แย่งตักหมดเลย คนอื่นอาจจะอ่านแล้วขำนะครับ แต่ถ้าลองอยู่ในสถานการณ์นั้นดูแล้วเนี่ย...โอ้ย ผมบอกเลย มือไม้สั่นไปหมด..ผมนี่ต้องตักข้าวให้แฟนกินตลอด พอกินเสร็จ พี่สาวผมก็เดินมาหาผมแล้วก็บอกผมเบาๆว่า แม่ให้เอาตังค์มาให้พาแฟนไปกินข้าวอีกรอบ เป็นไงแม่ผม คือที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟังเนี่ยก็คือ ขนาดเป็นรุกทั้งคู่ ไม่แต๋วทั้งคู่ พ่อผมยังเป็นขนาดนี้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พ่อเคยไล่ผมออกจากบ้านด้วยแหละ แต่ผมก็เข้าใจนะ เพราะว่าผมเป็นลูกชายคนเดียว บ้านคนจีนอีก ถ้าพ่อมารู้ว่าผมผลันตัวกลายเป็นรับเนี่ย คงตัดขาดกับผมแน่ๆ แต่พ่อผมคงไม่คิดเรื่องผมเป็นรุกหรือรับหรอกมั้ง รุกหรือรับยังไงผมก็เป็นเกย์อยู่ดี กับแฟนก็รู้สึกผิด กับพ่อก็กลัวอีก เหนื่อยใจจริงๆ.. อย่าด่าว่าผมเป็นลูกทรพีเลยครับ ทุกคนคิดว่าไงดี