สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
ไม่ได้มีส่วนได้เสียกับร้านนะครับ แต่ผมขอพูดในฐานะที่เป็นสายตระเวนกิน ทั้งร้านธรรมดาจนถึงโครตหรู
ทีนี้จะพูดถึงเฉพาะร้านหรูๆนะครับ ซึ่งผมไปใช้บริการบ่อยมากๆ แต่ส่วนมากเป็นการพาลูกค้าของบอส
ไปเลี้ยงอาหารใช้งบบริษัทไม่ได้จ่ายเองหรอก ถ้าจ่ายเองจะพาครอบครัวไปเฉพาะโอกาสพิเศษ
ทีนี้ว่าด้วยเรื่องการทำการตลาดล่ะครับ ร้านหรูบางร้านย้ำนะครับ บางร้าน
เน้นขายภาพลักษณ์ที่มีความหรูหรากว่าที่อื่น พูดง่ายๆคือเอาความไฮโซมาเป็นสินค้าของร้าน
ตั้งแต่ตัวอาหาร การจัดร้าน บรรยากาศ และ การคัดกลุ่มลูกค้า
เนื่องจากรสนิยมของผู้มีอันจะกินบางท่าน เมื่อต้องการเวลาพิเศษในมื้ออาหารนั้น
บรรยากาศจากโต๊ะรอบข้างนั้นสำคัญครับ เหมือนในหนังหรือละครที่ในร้านอาหารหรูๆ
จะมีแต่คนที่ดูเป็นผู้ดี บรรยากาศสุดโรแมนติก ไม่มีกลุ่มคนที่ลูกค้ากลุ่มนั้นคิดว่าคนละชนชั้นกับเขา
ฟังดูโหดร้ายดัดจริตแต่นั่นคือความจริงบนโลกนี้ครับ ดังนั้นร้านหรูบางแห่งจึงตอบสนองลูกค้ากลุ่มนี้
ด้วยการสร้างบรรยากาศร้านในการคัดเกรดลูกค้าเข้าร้าน คือถ้าปุถุชนทั่วไปเห็นแล้วอาจไม่กล้าเข้า
เพราะดูแล้วทราบด้วยสัญชาติญาณว่าแพงบรรลัยแน่ๆ คนรายได้ธรรมดาคงยากจะเข้า
เมื่อร้านเขาทำมาแบบนี้ ลูกค้าในร้านเขาเป็นคนกลุ่มระดับนี้ เขาย่อมต้องการรักษาระดับเกียรติของร้าน
และกลุ่มลูกค้าของร้านเขาไว้ เมื่อมีลูกค้าที่ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของร้านเข้าไป ร้านพวกนี้จะถือว่า
นั่นไม่ให้เกียรติร้านเขาและไม่ให้เกียรติลูกค้าของเขา บางทีอาจแค่บริการไม่เต็มที่
แต่บางที่พนักงานถูกเทรนมาเลยว่าถ้าเจอลูกค้าแบบนี้ ให้บริการแบบระดับล่างกดดันทันที
และเขาไม่แคร์ด้วยครับว่าเขาจะถูกกลุ่มคนที่ไม่ใช่เป้าหมายคอมเพลนอะไรบ้าง
แล้วผมเคยเจอนะครับ ผมพาลูกค้าของเจ้านายไปเลี้ยงอาหารที่โรงแรมหรูมากแห่งนึงแถวราชประสงค์
ลูกค้าคนนี้ระดับเจ้าของกิจการพันล้าน ผมเองไปเซอร์วิสนี่ต้องพินอบพิเทาสุดๆต้องเรียกว่าคุณผู้หญิง
ตอนทานอาหารคุณผู้หญิงท่านนี้เหลือบไปเห็นลูกค้าคนนึงใส่เสื้อกล้ามแบบสบายๆ นั่งอยู่ในร้านเดียวกัน
คุณผู้หญิงท่านนี้เรียกผู้ช่วยผจก.ร้านมาคอมเพลนเลยครับว่า ปล่อยให้คนแต่งตัวแบบนี้เข้ามาในร้านได้ไง
ผมนี่ตอนนั้นยังไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อนยังอึ้งเลยครับ ว่าโลกเรามีแบบนี้จริงๆ
สรุปเลยละกันครับ ร้านบางร้านถ้าเราดูแล้วเขาอยู่ในระดับไหนก็ควรพยายามทำคาแรคเตอร์
ของเราให้เหมาะกับร้านก่อนเข้าใช้บริการ
ที่พิมพ์มานี่ไม่ได้จะต่อว่าฝ่ายไหนนะครับ แต่อยากเล่าสู่กันฟังว่าในสังคมเรามันก็มีมุมแบบนี้อยู่ครับ
ทีนี้จะพูดถึงเฉพาะร้านหรูๆนะครับ ซึ่งผมไปใช้บริการบ่อยมากๆ แต่ส่วนมากเป็นการพาลูกค้าของบอส
ไปเลี้ยงอาหารใช้งบบริษัทไม่ได้จ่ายเองหรอก ถ้าจ่ายเองจะพาครอบครัวไปเฉพาะโอกาสพิเศษ
ทีนี้ว่าด้วยเรื่องการทำการตลาดล่ะครับ ร้านหรูบางร้านย้ำนะครับ บางร้าน
เน้นขายภาพลักษณ์ที่มีความหรูหรากว่าที่อื่น พูดง่ายๆคือเอาความไฮโซมาเป็นสินค้าของร้าน
ตั้งแต่ตัวอาหาร การจัดร้าน บรรยากาศ และ การคัดกลุ่มลูกค้า
เนื่องจากรสนิยมของผู้มีอันจะกินบางท่าน เมื่อต้องการเวลาพิเศษในมื้ออาหารนั้น
บรรยากาศจากโต๊ะรอบข้างนั้นสำคัญครับ เหมือนในหนังหรือละครที่ในร้านอาหารหรูๆ
จะมีแต่คนที่ดูเป็นผู้ดี บรรยากาศสุดโรแมนติก ไม่มีกลุ่มคนที่ลูกค้ากลุ่มนั้นคิดว่าคนละชนชั้นกับเขา
ฟังดูโหดร้ายดัดจริตแต่นั่นคือความจริงบนโลกนี้ครับ ดังนั้นร้านหรูบางแห่งจึงตอบสนองลูกค้ากลุ่มนี้
ด้วยการสร้างบรรยากาศร้านในการคัดเกรดลูกค้าเข้าร้าน คือถ้าปุถุชนทั่วไปเห็นแล้วอาจไม่กล้าเข้า
เพราะดูแล้วทราบด้วยสัญชาติญาณว่าแพงบรรลัยแน่ๆ คนรายได้ธรรมดาคงยากจะเข้า
เมื่อร้านเขาทำมาแบบนี้ ลูกค้าในร้านเขาเป็นคนกลุ่มระดับนี้ เขาย่อมต้องการรักษาระดับเกียรติของร้าน
และกลุ่มลูกค้าของร้านเขาไว้ เมื่อมีลูกค้าที่ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายของร้านเข้าไป ร้านพวกนี้จะถือว่า
นั่นไม่ให้เกียรติร้านเขาและไม่ให้เกียรติลูกค้าของเขา บางทีอาจแค่บริการไม่เต็มที่
แต่บางที่พนักงานถูกเทรนมาเลยว่าถ้าเจอลูกค้าแบบนี้ ให้บริการแบบระดับล่างกดดันทันที
และเขาไม่แคร์ด้วยครับว่าเขาจะถูกกลุ่มคนที่ไม่ใช่เป้าหมายคอมเพลนอะไรบ้าง
แล้วผมเคยเจอนะครับ ผมพาลูกค้าของเจ้านายไปเลี้ยงอาหารที่โรงแรมหรูมากแห่งนึงแถวราชประสงค์
ลูกค้าคนนี้ระดับเจ้าของกิจการพันล้าน ผมเองไปเซอร์วิสนี่ต้องพินอบพิเทาสุดๆต้องเรียกว่าคุณผู้หญิง
ตอนทานอาหารคุณผู้หญิงท่านนี้เหลือบไปเห็นลูกค้าคนนึงใส่เสื้อกล้ามแบบสบายๆ นั่งอยู่ในร้านเดียวกัน
คุณผู้หญิงท่านนี้เรียกผู้ช่วยผจก.ร้านมาคอมเพลนเลยครับว่า ปล่อยให้คนแต่งตัวแบบนี้เข้ามาในร้านได้ไง
ผมนี่ตอนนั้นยังไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อนยังอึ้งเลยครับ ว่าโลกเรามีแบบนี้จริงๆ
สรุปเลยละกันครับ ร้านบางร้านถ้าเราดูแล้วเขาอยู่ในระดับไหนก็ควรพยายามทำคาแรคเตอร์
ของเราให้เหมาะกับร้านก่อนเข้าใช้บริการ
ที่พิมพ์มานี่ไม่ได้จะต่อว่าฝ่ายไหนนะครับ แต่อยากเล่าสู่กันฟังว่าในสังคมเรามันก็มีมุมแบบนี้อยู่ครับ
OCL ถูกใจ, whitehelmet ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 759522 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1279811 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1582963 ทึ่ง, ฟ้าหมาดฝน ถูกใจ, แท้หลาว ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1810301 ถูกใจ, ไม่ได้แอ๊บ แต่มันแบ๊วเอง ทึ่ง, koongyak ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ผมผิดเหรอครับที่ขับมอไซค์เก่าๆไปเข้าร้านอาหารหรูๆ
คือผมกับครอบครัวเป็นนักกินครับ เวลามีร้านอะไรก็จะตระเวนไปกินทุกที่ที่ไปได้แล้วก็จะดูว่าถ้าอยากพักผ่อนจะไปร้านไหนบ่อยๆ ค่อยมาว่ากัน
ทีนี้ก่อนที่ผมจะเข้าไปตัดสินใจอยู่หลายวันเพราะกลัวว่าเค้าจะไม่ต้อนรับเลยไม่กล้าเข้าไป แต่พอดีวันที่เขียนกระทู้นี้เป็นวันศุกร์เป็นช่วงเวลาที่ผมจะพาครอบครัวตระเวนกินอยู่แล้วเลยตัดสินใจเข้าไปลองดูเผื่อได้ร้านนั่งเล่นใหม่จะได้แนะนำเพื่อนๆพี่ๆที่โรงเรียนเข้าไปกินได้ (อ่อลืมบอกครับผมเป็นครู)ก็แค่ครูผู้น้อยคนนึงที่มีจิตใจรักการกินครับ แต่ทำไมครับร้านนี้เป็นร้านที่ผมผิดหวังมากร้านนึงถัดจากร้านจิ้มจุ่มหมาโหดกลางสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมกับแฟนและลูกขับรถมอไซค์เข้าไปจอดแล้วคิดว่าผมไม่มีปัญญาจ่ายเหรอ อาหารใช้ได้ครับ แต่การบริการ แย่มาก แย่ตั้งแต่สายตาที่เดินเข้าไป ขอโทษนะครับ ที่ผมไม่ได้ขับ Benz ขับ BMW ขับ Lexus ขับรถเป็นแสนๆล้านๆ ที่เดินเข้าร้านแล้วพนักงานจะยกมือวันทา แต่นี่กลับทำหน้างงๆทั้งพนักงานทั้งเจ้าของร้าน (เราไปคนแรกของร้านช่วงเย็นไง) พอมองสายตาพนักงานของร้านกับเจ้าของแล้วเห้ยสายตานี่เหมือนผมมาหาเรี่ยไรเงินบริจาคอ่ะคือมองแบบมีปัญญาจ่ายไหม ขนาดพนักงานผู้หญิงเดินมารับออเดอร์ ยังมายืนกดโทรศัพท์เล่นพักนึงทีแรกคิดว่าเค้าจดใส่โทรศัพไงแลดูดี แต่เปล่าเลย สั่งไปก็ทำหูทวนลมแล้วที่จดก็ไม่เอามาที่รู้เพราะสั่งไปสามสี่อย่างแล้วพึ่งไปเอากระดาษมาจดแล้วต้องมาทวนเมนูกับผม
ผมสั่งไปประมาณ 5-6อย่าง มีข้าวผัดทะเล ข้าวผัดนาซีกอรอง(เห็นบอกซิกเนเจอร์ร้านที่ใครไปต้องกิน)คือก็งั้นๆอ่ะแค่ข้าวผัดใส่เครื่องเทศธรรมดา ส้มตำทอด เฟรนซ์ฟราย ยำทะเล น้ำเปล่าให้ลูก แล้วก็มีชอคโกแลตปั่นของแฟน และบลูฮาวายของผม
พอมาเสริฟจานแรกพนักงานผู้ชายมาแล้วแกล้งปล่อยมือเสียงจานดังมาก แล้วบอกขอโทษ แล้วก็หัวเราะ คือหัวเราธรรมดาไม่เท่าไรไง แต่การหัวเราะนี่ (ขอโทษนะครับแถวบ้านผมเรียกว่ากวนตีน) พอนั่งกินไปพักนึงมีลูกค้าเข้ามาใหม่ โอ้โหยกมือวันทา อภิวาทกันเลยทีเดียวที่รู้ว่าคนเหล้านั้นมายังไงก็ตอนกลับไงครับรถผมเป็นมอไซค์คันเดียวที่เข้ามา นอกนั้นเป็น หอร์จูนเนอร์ เล็กซัส มิวเซ่เว่น กับรถเก๋งอีกสองสามคัน เก็ทแล้วครับเหตุการในร้านที่ผ่านมาไม่บังเอิญแน่นอนครับโอเคครับผมไปซื้อครับผมจ่ายเงิน ไม่ได้ขอทานฟรีครับ
เงินค่าอาหารมื้อนี้ทั้งหมดรวม 797บาท แต่ความอร่อยไม่ได้ช่วยชดเชยกับสิ่งที่ผมได้รับจากการบริการเลย
เอางี้นะครับผมคิดว่านั่งกินร้านในเซนทรัลยังสบายใจกว่าต้องมาเจออะไรแบบนี้ ร้านบุฟเฟต์ทะเลเผายังมีความสุขกว่า โปรแกรมหน้าผมไปราชาทะเลเผาอ่างศิลาครับบริการน่าจะดีกว่า แต่ตามสไตล์ครับ ไปไหนก็มอไซเก่าๆคันนี้แหละครับเห็นธาตุแท้ของคนดี
#ผมขับมอไซค์ผิดด้วยเหรอครับที่กล้าเข้าร้านคุณ
#งั้นคุณก็รอเงินจากคนรวยๆต่อไปนะครับคนชั้นอย่างผมคงไม่มีผลกับร้านคุณหรอก
#จากในรีวิวร้านคุณในหน้าเพจผมไปเที่ยววงในและมาเที่ยวพันทิปตามสัญญานะครับขอให้โชคดี
ใครอยากรู้ว่าร้านอะไรเข้าเฟสบุคตามแฮชแทก #ผมขับมอไซค์ผิดด้วยเหรอครับที่กล้าเข้าร้านคุณ แล้วลองขับมอไซค์เก่าๆแบบผมไปกินดูครับ แล้วจะได้พบกับบริการอันน่าประทับใจไม่มีวันลืมเลย สวัสดีครับ