ลอยทะเลไปไกล ถ้าเป็นละครคุณจะนึกถึงเรื่องไหนเพรคะ

ก็ได้แต่ ลอบมอง เธอห่างห่าง ใจมันว่าง อยากคว้าไว้ เสียเดี๋ยวนี้ ก็คิดถึง มันถึงคิด ทุกนาที ใจที่มี ความหวัง รั้งให้รอ ก็ได้แค่ หลับตา ระลึกภาพ ใจซึมซาบ ได้บ้าง ลางใจขอ ก็อยากรัก จึงหมายนัก ไม่ยักพอ ใ

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

ซู หยิน เหม่ย เธออยู่อีกหมู่บ้าน เป็นนักเรียนคนหนึ่งที่ผมยังเคยเห็นเงารางวาบแวบในยามเยาว์ผมเจอเธอครั้งแรกเมื่อตอนที่ผมเข้าเรียน ม.1ไม่ได้รู้จักอะไรมากมายนัก เพียงแต่รู้แค่ชื่อเห็นเธอตั้งแต่สมัยที

ขอขอบคุณ บทความ และข้อมูล : เว็บไซต์ tnnthailand หัวข้อ สิ้นสุดตำนาน “A23a” ภูเขาน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุดในโลก แตกสลายแล้ว หลังลอยอยู่ 40 ปี เขียนโดย สุนิดา สวัสดิพรพัลลภภาพ: ภาพบน เว็บไซต์ ca

นายองและแฮซุงในวัย 12 ปี ทั้งคู่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่สนิทกัน แต่ด้วยเรื่องงานของพ่อแม่ทำให้นายองต้องย้ายจากเกาหลีใต้ไปอาศัยอยู่ที่ประเทศแคนาดา การย้ายไปอย่างกะทันหันครั้งนี้ของนายองทำให้แฮซุงเส

สิบปีผ่านกลางคลื่นและลมกล้า เหงื่อเค็มเคล้าผืนฟ้าทะเลใหญ่ เรือแล่นฝ่าโขดหินทุกแห่งไกล จวบจนใจเริ่มล้าในคราวนี้ แสงตะวันเคยแผดบนฟ้าร้อน เคยหลับตานอนฟังคลื่นแทนเสียงฝันดี เคยยิ้มให้ฟ้าหลังพายุที่เคยมี

https://www.youtube.com/watch?v=U2HJ01FLybo อย่าเห็นกันดีกว่า ถ้าเธอนั้น ไม่มีใจให้ฉัน ในวันนี้ มันเจ็บปวดรวดร้าว นะคนดี ดวงฤดีโปรดเถิดหนา อย่าพบเลย แม้ฉันเคยวาดฝัน ในวันวาน กาลเลยผ่านนานพ้น ใจคนเอ๋