มันไม่ใช่กะทู้ตำถามหรอกผมแค่อยากระบายในความโง่ของผมเอง แต่จะตั้งกะทู้มันต้องยืนยันไรอีกเยอะเลย
คือเริ่มเรื่องของผมมันจะยาวนิดนึง คือผมกับแฟนเราเริ่มคบกันตอนอายุ 15 ครับ เขามาจีบผมจีบผมทางไฮ5 ครับ เพราะผมก็เปนคนหน้าตาดีในระดับนึง ส่วนแฟนผมตอนนั้นเขาก็จะไม่สวยเลยแต่คือตอนนั้นผมก็กำลังขึ้นหม้อได้หมดขอให้เป็นผู้หญิงจนเราตกลงคบกันผมก็เรียนหนังสือปวช.เปลี่ยนโรงเรียนไปเรื่อยเรียนไม่จบสักที่เที่ยวแต่กลางคืนกินเหล้าเมายาทั้งๆที่บ้านผมก็จนครับ แต่ผมก็ไม่สำนึกพาผุ้หญิงมานอนด้วยไม่ซ้ำหน้าส่วนแฟนผมหรอตอนนั้นก็วิ่งไล่ตามผมมาตลอดร้องไห้เสียใจเพราะผมเสมอแต่ผมก็คิดไม่ได้ บางทีหายไปเป็นเดือนๆก็ค่อยวกกลับมาหาเธอ เธอก็ให้อภัยผมมาตลอด จนประมาณผมอายุ17 ที่บ้านก็เอื่อมกับนิสัยผมเต็มที่แล้ว และผมก็ต้องออกไปหางานทำเนื่องจากไม่เรียน ก็ไปทำสารพัดแหละครับ ตั้งแต่ล้างจาน เป็นเด็กสโตร์ที่โรงงานผมเป็นคนขยันนะครับทำที่ไหนใครก็รักแต่ผมเป็นคนไม่มีความอดทนอารมณ์ร้อนทำที่ไหนไม่ทนชอบมีเรื่องชกต่อยกับหัวหน้าบ้างหรือเพื่อนร่วมงาน พอเริ่มหาเงินเองก็รู้เลยว่าการไม่มีวุฒการศึกษาต้องทำงานหนัก เงินก็น้อยก็เลยบ่นกะแฟนคนนี้ก็ยังไม่เลิกกะผมทนผมมาได้ เขาเลยชวนผมมาเรียนเรียนปวช.ใหม่ ตอนนั้นก็เป็นเด็กโข่งละครับอายุ18มาเรียนปวช.แต่ค่าใช้จ่ายก็ไม่เสียอะไรมากเพราะตอนนั้นมันมีกฎหมายเรียนฟรีเข้ามา ส่วนแฟนผมก็ลากผมมาเรียนทุกวัน ตอนนั้นผมก็เริ่มรักเข้ามากๆขึ้นทุกวันเพราะความผุกพันธ์ด้วย เรารักกันมากช่วงนั้นก็มีผู้หญิงเขามามากเพราะผมเป็นคนหน้าตาดีแต่ตอนนั้นผมถึงจุดอิ่มตัวแล้วเลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเข้ามา พอจะขึ้นปี2 ผมก็เลือกอยากจะเรียนการขายเพราะมันไม่ต้องใช้สมองมากแต่แฟนผมบังคับให้เรียนให้ผมเลือกบันชีพอเรียนมาประมาณต้นเทอมที่2คือจุดพีคของชีวิตเลยครับ คือผมทำแฟนผมท้องตอนนั้นแฟนผมเข้าเรียน ปวส.ละ
คราวนี้ผมจะทำยังไงหล่ะ บ้านก็จน ทางบ้านแฟนก็บีบให้เรียกพ่อแม่มาคุย ผมก็สะอึกเลยเพราะผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างโตมาด้วยตัวคนเดียวผ่านอะไรมาคนเดียว จนต้องเข้าไปสารภาพกับแม่ของแฟนว่าผมไม่มีตังครับพ่อแม่ผมก็เลิกกัน แม่ยายเข้าก็ยังใจดีเขาบอกว่าไม่เป็นถือว่ายังรับผิดชอบทำลูกเขาท้องแล้วไม่หนีและเขาก็ไม่อยากให้เสียหน้าด้วยเขาเลยออกค่าใช้จ่ายให้หมดทุกอย่างแค่ให้ที่บ้านยกขันหมากมางานแต่งเฉยๆ และผมก็เจ้ามาอยู่บ้านแฟนและที่บ้านก็มีปันหาเรื่องเงินปกติเข้าจะให้ผมเดือนละ1500เป็นค่าไปเรียน ซึ่งมันน้อยมากอยู่แล้วแต่คือผมเป็นเด็กที่ไม่ชอบเรื่องของใช้ส่วนตัวเท่าไหร่เสื้อผ้ามีอันไหนก็ใส่อั้นเลยไม่ค่อยมีปันหาเรื่องเงิน1500เดือนนึงอยู่ได้ครับ แต่พอเริ่มมีปันหาผมก็เครียดอยู่แล้วแฟนก็ท้องไม่รุ้จะหาเงินที่ไหนมาดุแลแฟนเลยออกจากโรงเรียนดื้อๆเลยครับไปทำงานบริษัทกำจัดแมลงได้อยู่2เดือนก็เข้าแบบเดิมใจร้อนเหมือน
และพอดีจังหวะนั้นอาจารย์ที่ปรึกษาผมเขาก็โทรมาตามให้ผมไปเรียนผมก็รังเรอยุ่ว่าจะเอาไงเพราะถ้าไปเรียนเทอมนั้นยังไงก็ติด0 หมดทุกตัวแน่ ไหนจะวิชาที่ตกตอนปี1ยังไม่แก้อีกรวมๆแล้ว10ตัวได้ครับ จังหวะพี่แฟนเข้าให้เช่าเสื้อวินต่อแต่ขอโทษตอนนั้นมอไซผมยังขับไม่ค่อยแข็งเลย แต่ก็ต้องทำครับก็เลยมีรายได้วันละ200-300 ขับตอนเฉพาะว่สงจากเรียนด้วยคับก็ตอนนั้นก็ให้แฟนเก็บไว้วันละ100มั้ง200มั้ง
ส่วนตัวผมก็ไม่ใช่ตั้งอะไรเลยครับไปโรงเรียนก็ไม่กินข้าวกลางวันครับกลับมากินข้าวบ้านแฟนตอนเย็นเอาละก็ค่าครีมทาท้องแตกของแฟน นมบำรุงครรอะไรประมานนี้ เวลาไปถึงลูกคลอด
เงินที่แฟนไว้มันก็ได้เกือบหมื่นแหละครับก็ใช้จ่ายซื้อของให้ลูกหมดแต่ที่บ้านแฟนเข้าช่วยเยอะครับลำพังตังเกบมาไม่พอหรอกครับ ก็ถุไถไปวันยืนเขามาบ้างอะไรบ้างตอนนั้นผมก็19ย่าง20ละครับ พุดถึงเรื่องไม่ต้งพุดถึงครับมาบ้างหยุดบ้างเพราะบางทีตังไม่พอค่านมลูกต้องหยุดไปขับวินเพื่อหาค่านมเพราะลุกผมกินนมแพงครับกล่องละ2000กว่าบาท แต่เรื่องเรียนก็ผ่านมาได้ครับ เพราะผมเป็นคนเรียนเก่งครับช่วงเวลาที่เรียนก็ตามงานอาจารย์ส่งครับถึงไม่ได้เรียนก็เปิดหนังสือเรียนด้วยตัวเองบ้างก็มีผิดมีถุกบ้างแต่มันมาพีคตอนซัมเมอร์ปี3นี้แหละพีคสุด เป็นโชคดีของผมด้วยที่วิชาที่ผมตกมันเปิดสะเกือบหมดทุกวิชาและเวลาไม่ซ้ำกันแต่ก็เหลืออีก2-3ตัวที่ไม่เปิด ผมก็หาเงินมาลงค่าหน่วยก็หลายพันอยู่ครับ ช่วงนั้นนอนน้อยมากวัน2-3ชั่วโมงคือ เช้าตื่นมาตี5.30ขับวินยัน8โมงไปเรียนซัมเมอต่อกลับมาก็ประมาณ5-6โมงเย็น
กลับมาก็วิ่งรถต่อพอวิ่งรถเสรจก็มาปั้นงานยันตี2-3 ละก็นอนตอนนั้นก็ท้อมากเคยขับรถหลับในตอนไปส่งงานเกือบชนกับหกล้อก็มีเป็นประมาณ2-3ครั้งได้ครับโชคดีที่ไม่ถึงคลาด จนแก้หมดทุกตัวแต่ผมยังเรียนไม่จบนะครับ ต้องเรียนปี4ต่อเพราะอีก2-3ตัวที่ไม่เปิดต้องมาตามเกบ น้องๆที่เรียนด้วยกันก็ขึ้น ปวส.หมดแล้วผมก็มาเกบวิชาต่อ จนวันสุดท้ายของการเป็นนักเรียนผมเหนื่อยและท้อมากสุ้มาคนเดียวตลอดจนวันผมจบ.ได้วุฒิ ปวช.มา วันรุ่งขึ้นผมก็ต้องไปเกณฑ์ทหารต่อไม่รุ้ช่วงนั้นคิดอะไรอยากหนี้ปันหาชีวิตด้วยก็เลยเลือกสมัครทหารเรือไปกะว่าไปตายเอาดาบหน้า ((อ่อลืมบอกไปความสัมพันธ์กัแฟนผมก็ตามประสาเด็กๆครับสามวันดีสี่วันไข้ ช่วงนั้นผมก็กินเหล้าด้วยแต่ไม่หนักมากแต่ก็ไม่สมควรจะกินแล้ว))
มาต่อเรื่องทหารผมกะว่ามีวุฒิเดียวจะไปสอบต่อเอาแต่ชีวิตจริงมันไม่ใช่อย่างในหนังครับผมบอกเลยว่าชีวิตทหารเรือนี้มันสุดๆแล้ว นึกว่าจะเหมือนในหนังฝรั่ง ไม่ใช่เลยก็เข้าแบบเก่าตามนิสัยใจร้อนขนาดไปฝึกก็ยังทำนิสัยแบบนี้ ประจวบกับไปเจอเพื่อนวัยคะนองด้วยกันเละเทะไปกันใหญ่ติดคุกทหารทุกค่ายที่ได้ไปเพราะติดเหล้าอย่างหนักหน่วง แต่ในความติดเหล้าความรับผิดชอบก็ยังมีครับลุกกับครอบครัว ถึงผมจะติดเหล้ากินทุกวันเมาทุกวันแต่แอบกินนะครับโดนติกคุกไม่รุ้กี่รอบแต่ด้วยความที่ผมประหยัดครับเงินเดือนตอนั้นประมาณ7000ครับ ส่งกลับบ้านให้ลุกให้แฟนเดือนละ5พันบ้าง อาศัยว่ากินข้าวฟรีจากค่าย เอาเปนว่าคนคุกคนติดยาที่จับมาบำบัดกินดีอาหารกว่าผมอีก บางทีกินไม่ได้เลยก็ต้องกินสักคำสองคำ ไม่ก็ไปหาปลามากินบ้าง พอถึงเวลาตกเบิกเงินเดือนชายแดนที่ผมประจำการมันได้ย้อนหลังมาหมื่น2พันบาทจำได้เลยโอนให้แฟนหมื่น1ตัวเองลามาถอนตังแอบนั่งกินเคเอฟซีไป200 2ปีกับค่ายทหารมันเป็นอะไรที่สุดครับบวกกับผมเป็นเด็กกรุงเทพนานมันจะมีมาพวก นย.เหล่าราบสักทีโดนแกล้งสารพัดครับหนักกว่าคนอื่นเสียอีกผมเลยเลิกศรัธทากับทหารไทยไปเลยทั้งๆที่ผมฝันมาตลอดว่าอยากเปนทหารมาตั้งแต่เด็ก ถ้าจะให้เล่ามันยาวกว่าชีวิตที่ลำบากมาอีกครับกับช่วงเวลแค่2ปีในโรงเรียนลูกผู้ชาย แต่ขอเสียของผมก็เหมือนเดิม 3 เดือน4เดือนกลับมาบ้านที่แต่ขอโทษครับไม่เคยอยู่กลับลูกกลับเมียออกตะเวรกินเหล้ากับเพื่อนตลอดเหมือนพวกเกบกด พัก10วันกินเหล้าหัวลาน้ำทุกวันทะเลาะกับแฟนทุกครั้ง แต่ผมก็รักเขานะแต่ตอนนั้นผมไม่รุ้ว่าคืดอะไรอยู่เหมือนกัน พอปลดประจำการมาได้เดือน1ผมก็ทะเลาะกับแฟนหนักมากจนผมต้องเกบเสื้อผ้าออกมาอาศัยอยู่กับย่า พออยู้ได้สักอาทิตย์ก็โทรหาแฟนขอโทษแฟนให้กลับมารับ แต่เรื่องทุกครั้งที่ทะเลาะมันก็มาจากผมทั้งนั้นเมาบ้างอารมร้อนบ้างเพราะแฟนผมเปนคนจุกจิกครับแต่ก็เข้าใจครับว่าเขารักเราเป็นห่วงเราแต่เรามันคิดน้อยไปเองลำคาญเขาไปเองและผมก็กลับมาอยู่บ้านเข้าอีกครั้งและก็เริ่มตะเวนหางานทำด้วยวุติอันน้อยนิดตอนนี้ผมก็อายุ24แล้ว ก็ไปทำงานที่โรงเหล็กครับสตาทเงินก็ผมมักน้อยครับเรียกเข้าไป9000เพราะคิดว่าน่าจะอยู่ได้ละ9000เป็นทหารเงินน้อยกว่านี้อีปยังอยู่แต่โรงงานเขาก็ตกใจครับเขาบอกทำไมเรียกเงินเดือนน้อยจัง เขาเลยให้ผม9500ผมก็ดีใจเลยได้เยอะกว่าที่คิดอีกแหะ
แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยงานหนักมากต้องดุแลคนขุบรถ10ล้อที่เป็นลุกน้องเราอีก10กว่าคนและก็คนงานต่างด้าวอีก20คนไหนจะต้องคุมช่องซ่อมแม็กโครค่าใช้จ่ายในการซ่อมบำรุงเครื่องจักรถสิบล้อรถแม็กโค แค่น้ำมันรถเครื่องจักร ค่าเที่ยวคนขับรถผม ผมนี่จะบ้าตายต้องนั่งทัมโอยัน4-5ทุ่มวันอาทิตก็ต้องทำสรุปรายได้เต็มเดือนรวมโออยู่ที่12000บาท เอาง่ายคือหน้าที่ที่ผมทำคือตำแหน่งผู้จัดการโรงงานแต่คือทำกะเพื่อน2คนเพราะมีกันสองคนเพราะจังหว่ะที่ผมไปทำคือฝึกงานเป็นช่วยของผุ้จัดแต่ผุ้จัดการดันออกเวรและกรรมมันเลยตกมาอยู่ที่ผมเพิ่งทำงานได้เดือนกว่าๆกับเพื่อนผม4เดือนกว่า รับงานหลายน่ามากทำทุกอย่างในโรงงานยันจัดซื้อซื้อไรละครับ ก็อะไหล่แม็กโครเป็นหมื่นยันหลอดไฟหน้าโรงงาน นี่ยังไม่ค่าใช่จ่ายทางด่วนของรถ ค่าน้ำมัน ค่าแก๊ส ไหนจะต้องมาสรุปประจำเดือนจนเดือนที่3ไม่ไหวละครับงานก็หนักเงินก็น้อยเวลาเจอหน้าลุกเมียไม่มีติดเหล้าอีกตังหากเลย ออกครับมาทำงานกะคนรุ้จักพ่อเกี่ยวกำจัดแมลงเงินเดือนก็9500กินอยู่เสรจไม่หักค่าประกันสังคมค่าอะไรเลยรับเตมๆ9500งานเลิกครึ่งวันบ้างบ่ายบ้างผมก็หาเสื้อวินหน้า มหาลัยมาวิ่งต่อจากการทำงาน ก็วิ่งประมาน 5โมงเย็นเที่ยงตคืนบ้างก็ได้อยู่ประ300-400ยาทครับ ถามว่าทำไมไปวิ่งเย็นอ่อต้องรอรับลุกครับเริ่มเข้าเรียนแล้วเรียนเอกชนผมเปนคนจ่ายค่าใช่จ่ายให้แต่ก็แม่ย้ายก็ช่วยด้วยเบ็ดเสรจเดือนละ5000เพราะลุกไม่อดนม พอลุกอดนมก็เหลือ 4000 จนมาพีคทะเลาะกะแฟนอีกรอบความนี้ถึงขั้นแตกหักเลยเพราะด่ากันแบบสาดเสียเทเสียเลยต้นเรื่องก็มาจากผมอีกแหละเมาเหมือนเดิม นี้ก็ย้ายออกอีกครับแต่มาย้ายมาห้ามไว้ผมไม่ฟัง อีรอบเดิมออกมาอยู่คนเดียวมันก็เหมือนขาดๆอะไรไปในชีวิต ออกมาได้ประมาณ 2-3เดือนครับเงินเก็บที่มีก็3-4หมื่นก็หมดเพราะกินเหล้าเสียใจหัวลาน้ำงานการไม่ไปทำ ผลสุดท้ายก็ต้องกลับไปง้อแฟนเพราะอยู่ไม่ได้รุ้เลยว่าครอบมันสำคัญง้อแฟนอยู่ประมาน2เดือนครับ แฟนก็ในอ่อนละก็พากันไปไหว้แม่ยายขอกลับเข้ามาอยู่อีกครั้ง
แต่ผมก็เลิกเลยนะตัดขาดจากเพื่อนจากการกินเหล้ามาได้หลายเดือนแต่ก็ทะเลาะกับแฟนครับเพราะปากผมไม่ดีแต่คนมันเสียใจมามากแล้วเข้าเลยเอื้อมละอา กับผมจนทุกวันนี้เขาบอกกับผมว่าเขาหมดรักผมแล้วผมนี้ช็อตเลยหยุดงานนอนร้องไห้อย่างกับผุ้หญิงแต่ก็ยังอยู่บ้านเดียวกันแต่ผมก็ขอโอกาศจากเธอได้อีกครั้งแรกก็หวานครับผมทำตัวดีขึ้นมามากทำงาน2อย่างกับมาทำงานบ้านซักผ้าล้างจาา แต่ก็แบบเดิมครับเรื่องเล็กน้อยแต่คราวนี้แต่ไม่ยอมครับด่าว่าไล่ผมทุกอย่าง อย่างกับผมเป็นหมูหมาเลยแต่ผมก็ยิ้นครับไม่ด่าคืนแต่ในใจนี้เจ็บครับ คิดว่าเราทำกับเขาไว้มากครับต้องอดทนพิสูจน์ให่เขาเห็นเพราะผมก็ขอเขาอยู่ต่อเพื่อดูแลลุกไม่ให้เขามีปมด้อยครับแต่ในใจลึกๆก็หวังทำดีเพื่อเธอจะให้อภัยผมกลับมารักผมบ้าง ทุกวันนี้ความรักของเขาอาจจะลดลงจนหมดแต่ของผมมันมากขึ้นมากขึ้นทุกวันๆ ทั้งที่หน้าตาของผมตอนนี้ก็หาผู้หญิงใหม่ได้นะครับ แต่ผมพอมานานแล้วเรื่องพวกนี้ผมไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครแล้ว
ถึงในวันนี้ เขาจะไม่รักผมแล้วผมก็จะพยายามทำมัน และก็ทำมันต่อไปจะ อะแด็ปตัวเองขึ้นมาใฟ้เธอมองเห็นให้ได้ สักวันเธอน่าจะกลับมารักผมได้อีกครั้ง และเราจะเริ่มต้นครอบครัวที่สุขสันต์ได้อีกครั้ง ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านจบนะครับแต่ผมอยากระบาย ถึงมันจะยาวไปหน่อยเพราะผมไม่รุ้จะไปพุดกลับใครจริงๆพุดกับแฟนผมเขาก็ไม่เชื่อในตัวผมแล้วเป็นเพราะตัวผมเองทั้งนั้น ขอบคุณครับ
คิดได้เมื่อสายไป
คือเริ่มเรื่องของผมมันจะยาวนิดนึง คือผมกับแฟนเราเริ่มคบกันตอนอายุ 15 ครับ เขามาจีบผมจีบผมทางไฮ5 ครับ เพราะผมก็เปนคนหน้าตาดีในระดับนึง ส่วนแฟนผมตอนนั้นเขาก็จะไม่สวยเลยแต่คือตอนนั้นผมก็กำลังขึ้นหม้อได้หมดขอให้เป็นผู้หญิงจนเราตกลงคบกันผมก็เรียนหนังสือปวช.เปลี่ยนโรงเรียนไปเรื่อยเรียนไม่จบสักที่เที่ยวแต่กลางคืนกินเหล้าเมายาทั้งๆที่บ้านผมก็จนครับ แต่ผมก็ไม่สำนึกพาผุ้หญิงมานอนด้วยไม่ซ้ำหน้าส่วนแฟนผมหรอตอนนั้นก็วิ่งไล่ตามผมมาตลอดร้องไห้เสียใจเพราะผมเสมอแต่ผมก็คิดไม่ได้ บางทีหายไปเป็นเดือนๆก็ค่อยวกกลับมาหาเธอ เธอก็ให้อภัยผมมาตลอด จนประมาณผมอายุ17 ที่บ้านก็เอื่อมกับนิสัยผมเต็มที่แล้ว และผมก็ต้องออกไปหางานทำเนื่องจากไม่เรียน ก็ไปทำสารพัดแหละครับ ตั้งแต่ล้างจาน เป็นเด็กสโตร์ที่โรงงานผมเป็นคนขยันนะครับทำที่ไหนใครก็รักแต่ผมเป็นคนไม่มีความอดทนอารมณ์ร้อนทำที่ไหนไม่ทนชอบมีเรื่องชกต่อยกับหัวหน้าบ้างหรือเพื่อนร่วมงาน พอเริ่มหาเงินเองก็รู้เลยว่าการไม่มีวุฒการศึกษาต้องทำงานหนัก เงินก็น้อยก็เลยบ่นกะแฟนคนนี้ก็ยังไม่เลิกกะผมทนผมมาได้ เขาเลยชวนผมมาเรียนเรียนปวช.ใหม่ ตอนนั้นก็เป็นเด็กโข่งละครับอายุ18มาเรียนปวช.แต่ค่าใช้จ่ายก็ไม่เสียอะไรมากเพราะตอนนั้นมันมีกฎหมายเรียนฟรีเข้ามา ส่วนแฟนผมก็ลากผมมาเรียนทุกวัน ตอนนั้นผมก็เริ่มรักเข้ามากๆขึ้นทุกวันเพราะความผุกพันธ์ด้วย เรารักกันมากช่วงนั้นก็มีผู้หญิงเขามามากเพราะผมเป็นคนหน้าตาดีแต่ตอนนั้นผมถึงจุดอิ่มตัวแล้วเลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเข้ามา พอจะขึ้นปี2 ผมก็เลือกอยากจะเรียนการขายเพราะมันไม่ต้องใช้สมองมากแต่แฟนผมบังคับให้เรียนให้ผมเลือกบันชีพอเรียนมาประมาณต้นเทอมที่2คือจุดพีคของชีวิตเลยครับ คือผมทำแฟนผมท้องตอนนั้นแฟนผมเข้าเรียน ปวส.ละ
คราวนี้ผมจะทำยังไงหล่ะ บ้านก็จน ทางบ้านแฟนก็บีบให้เรียกพ่อแม่มาคุย ผมก็สะอึกเลยเพราะผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างโตมาด้วยตัวคนเดียวผ่านอะไรมาคนเดียว จนต้องเข้าไปสารภาพกับแม่ของแฟนว่าผมไม่มีตังครับพ่อแม่ผมก็เลิกกัน แม่ยายเข้าก็ยังใจดีเขาบอกว่าไม่เป็นถือว่ายังรับผิดชอบทำลูกเขาท้องแล้วไม่หนีและเขาก็ไม่อยากให้เสียหน้าด้วยเขาเลยออกค่าใช้จ่ายให้หมดทุกอย่างแค่ให้ที่บ้านยกขันหมากมางานแต่งเฉยๆ และผมก็เจ้ามาอยู่บ้านแฟนและที่บ้านก็มีปันหาเรื่องเงินปกติเข้าจะให้ผมเดือนละ1500เป็นค่าไปเรียน ซึ่งมันน้อยมากอยู่แล้วแต่คือผมเป็นเด็กที่ไม่ชอบเรื่องของใช้ส่วนตัวเท่าไหร่เสื้อผ้ามีอันไหนก็ใส่อั้นเลยไม่ค่อยมีปันหาเรื่องเงิน1500เดือนนึงอยู่ได้ครับ แต่พอเริ่มมีปันหาผมก็เครียดอยู่แล้วแฟนก็ท้องไม่รุ้จะหาเงินที่ไหนมาดุแลแฟนเลยออกจากโรงเรียนดื้อๆเลยครับไปทำงานบริษัทกำจัดแมลงได้อยู่2เดือนก็เข้าแบบเดิมใจร้อนเหมือน
และพอดีจังหวะนั้นอาจารย์ที่ปรึกษาผมเขาก็โทรมาตามให้ผมไปเรียนผมก็รังเรอยุ่ว่าจะเอาไงเพราะถ้าไปเรียนเทอมนั้นยังไงก็ติด0 หมดทุกตัวแน่ ไหนจะวิชาที่ตกตอนปี1ยังไม่แก้อีกรวมๆแล้ว10ตัวได้ครับ จังหวะพี่แฟนเข้าให้เช่าเสื้อวินต่อแต่ขอโทษตอนนั้นมอไซผมยังขับไม่ค่อยแข็งเลย แต่ก็ต้องทำครับก็เลยมีรายได้วันละ200-300 ขับตอนเฉพาะว่สงจากเรียนด้วยคับก็ตอนนั้นก็ให้แฟนเก็บไว้วันละ100มั้ง200มั้ง
ส่วนตัวผมก็ไม่ใช่ตั้งอะไรเลยครับไปโรงเรียนก็ไม่กินข้าวกลางวันครับกลับมากินข้าวบ้านแฟนตอนเย็นเอาละก็ค่าครีมทาท้องแตกของแฟน นมบำรุงครรอะไรประมานนี้ เวลาไปถึงลูกคลอด
เงินที่แฟนไว้มันก็ได้เกือบหมื่นแหละครับก็ใช้จ่ายซื้อของให้ลูกหมดแต่ที่บ้านแฟนเข้าช่วยเยอะครับลำพังตังเกบมาไม่พอหรอกครับ ก็ถุไถไปวันยืนเขามาบ้างอะไรบ้างตอนนั้นผมก็19ย่าง20ละครับ พุดถึงเรื่องไม่ต้งพุดถึงครับมาบ้างหยุดบ้างเพราะบางทีตังไม่พอค่านมลูกต้องหยุดไปขับวินเพื่อหาค่านมเพราะลุกผมกินนมแพงครับกล่องละ2000กว่าบาท แต่เรื่องเรียนก็ผ่านมาได้ครับ เพราะผมเป็นคนเรียนเก่งครับช่วงเวลาที่เรียนก็ตามงานอาจารย์ส่งครับถึงไม่ได้เรียนก็เปิดหนังสือเรียนด้วยตัวเองบ้างก็มีผิดมีถุกบ้างแต่มันมาพีคตอนซัมเมอร์ปี3นี้แหละพีคสุด เป็นโชคดีของผมด้วยที่วิชาที่ผมตกมันเปิดสะเกือบหมดทุกวิชาและเวลาไม่ซ้ำกันแต่ก็เหลืออีก2-3ตัวที่ไม่เปิด ผมก็หาเงินมาลงค่าหน่วยก็หลายพันอยู่ครับ ช่วงนั้นนอนน้อยมากวัน2-3ชั่วโมงคือ เช้าตื่นมาตี5.30ขับวินยัน8โมงไปเรียนซัมเมอต่อกลับมาก็ประมาณ5-6โมงเย็น
กลับมาก็วิ่งรถต่อพอวิ่งรถเสรจก็มาปั้นงานยันตี2-3 ละก็นอนตอนนั้นก็ท้อมากเคยขับรถหลับในตอนไปส่งงานเกือบชนกับหกล้อก็มีเป็นประมาณ2-3ครั้งได้ครับโชคดีที่ไม่ถึงคลาด จนแก้หมดทุกตัวแต่ผมยังเรียนไม่จบนะครับ ต้องเรียนปี4ต่อเพราะอีก2-3ตัวที่ไม่เปิดต้องมาตามเกบ น้องๆที่เรียนด้วยกันก็ขึ้น ปวส.หมดแล้วผมก็มาเกบวิชาต่อ จนวันสุดท้ายของการเป็นนักเรียนผมเหนื่อยและท้อมากสุ้มาคนเดียวตลอดจนวันผมจบ.ได้วุฒิ ปวช.มา วันรุ่งขึ้นผมก็ต้องไปเกณฑ์ทหารต่อไม่รุ้ช่วงนั้นคิดอะไรอยากหนี้ปันหาชีวิตด้วยก็เลยเลือกสมัครทหารเรือไปกะว่าไปตายเอาดาบหน้า ((อ่อลืมบอกไปความสัมพันธ์กัแฟนผมก็ตามประสาเด็กๆครับสามวันดีสี่วันไข้ ช่วงนั้นผมก็กินเหล้าด้วยแต่ไม่หนักมากแต่ก็ไม่สมควรจะกินแล้ว))
มาต่อเรื่องทหารผมกะว่ามีวุฒิเดียวจะไปสอบต่อเอาแต่ชีวิตจริงมันไม่ใช่อย่างในหนังครับผมบอกเลยว่าชีวิตทหารเรือนี้มันสุดๆแล้ว นึกว่าจะเหมือนในหนังฝรั่ง ไม่ใช่เลยก็เข้าแบบเก่าตามนิสัยใจร้อนขนาดไปฝึกก็ยังทำนิสัยแบบนี้ ประจวบกับไปเจอเพื่อนวัยคะนองด้วยกันเละเทะไปกันใหญ่ติดคุกทหารทุกค่ายที่ได้ไปเพราะติดเหล้าอย่างหนักหน่วง แต่ในความติดเหล้าความรับผิดชอบก็ยังมีครับลุกกับครอบครัว ถึงผมจะติดเหล้ากินทุกวันเมาทุกวันแต่แอบกินนะครับโดนติกคุกไม่รุ้กี่รอบแต่ด้วยความที่ผมประหยัดครับเงินเดือนตอนั้นประมาณ7000ครับ ส่งกลับบ้านให้ลุกให้แฟนเดือนละ5พันบ้าง อาศัยว่ากินข้าวฟรีจากค่าย เอาเปนว่าคนคุกคนติดยาที่จับมาบำบัดกินดีอาหารกว่าผมอีก บางทีกินไม่ได้เลยก็ต้องกินสักคำสองคำ ไม่ก็ไปหาปลามากินบ้าง พอถึงเวลาตกเบิกเงินเดือนชายแดนที่ผมประจำการมันได้ย้อนหลังมาหมื่น2พันบาทจำได้เลยโอนให้แฟนหมื่น1ตัวเองลามาถอนตังแอบนั่งกินเคเอฟซีไป200 2ปีกับค่ายทหารมันเป็นอะไรที่สุดครับบวกกับผมเป็นเด็กกรุงเทพนานมันจะมีมาพวก นย.เหล่าราบสักทีโดนแกล้งสารพัดครับหนักกว่าคนอื่นเสียอีกผมเลยเลิกศรัธทากับทหารไทยไปเลยทั้งๆที่ผมฝันมาตลอดว่าอยากเปนทหารมาตั้งแต่เด็ก ถ้าจะให้เล่ามันยาวกว่าชีวิตที่ลำบากมาอีกครับกับช่วงเวลแค่2ปีในโรงเรียนลูกผู้ชาย แต่ขอเสียของผมก็เหมือนเดิม 3 เดือน4เดือนกลับมาบ้านที่แต่ขอโทษครับไม่เคยอยู่กลับลูกกลับเมียออกตะเวรกินเหล้ากับเพื่อนตลอดเหมือนพวกเกบกด พัก10วันกินเหล้าหัวลาน้ำทุกวันทะเลาะกับแฟนทุกครั้ง แต่ผมก็รักเขานะแต่ตอนนั้นผมไม่รุ้ว่าคืดอะไรอยู่เหมือนกัน พอปลดประจำการมาได้เดือน1ผมก็ทะเลาะกับแฟนหนักมากจนผมต้องเกบเสื้อผ้าออกมาอาศัยอยู่กับย่า พออยู้ได้สักอาทิตย์ก็โทรหาแฟนขอโทษแฟนให้กลับมารับ แต่เรื่องทุกครั้งที่ทะเลาะมันก็มาจากผมทั้งนั้นเมาบ้างอารมร้อนบ้างเพราะแฟนผมเปนคนจุกจิกครับแต่ก็เข้าใจครับว่าเขารักเราเป็นห่วงเราแต่เรามันคิดน้อยไปเองลำคาญเขาไปเองและผมก็กลับมาอยู่บ้านเข้าอีกครั้งและก็เริ่มตะเวนหางานทำด้วยวุติอันน้อยนิดตอนนี้ผมก็อายุ24แล้ว ก็ไปทำงานที่โรงเหล็กครับสตาทเงินก็ผมมักน้อยครับเรียกเข้าไป9000เพราะคิดว่าน่าจะอยู่ได้ละ9000เป็นทหารเงินน้อยกว่านี้อีปยังอยู่แต่โรงงานเขาก็ตกใจครับเขาบอกทำไมเรียกเงินเดือนน้อยจัง เขาเลยให้ผม9500ผมก็ดีใจเลยได้เยอะกว่าที่คิดอีกแหะ
แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยงานหนักมากต้องดุแลคนขุบรถ10ล้อที่เป็นลุกน้องเราอีก10กว่าคนและก็คนงานต่างด้าวอีก20คนไหนจะต้องคุมช่องซ่อมแม็กโครค่าใช้จ่ายในการซ่อมบำรุงเครื่องจักรถสิบล้อรถแม็กโค แค่น้ำมันรถเครื่องจักร ค่าเที่ยวคนขับรถผม ผมนี่จะบ้าตายต้องนั่งทัมโอยัน4-5ทุ่มวันอาทิตก็ต้องทำสรุปรายได้เต็มเดือนรวมโออยู่ที่12000บาท เอาง่ายคือหน้าที่ที่ผมทำคือตำแหน่งผู้จัดการโรงงานแต่คือทำกะเพื่อน2คนเพราะมีกันสองคนเพราะจังหว่ะที่ผมไปทำคือฝึกงานเป็นช่วยของผุ้จัดแต่ผุ้จัดการดันออกเวรและกรรมมันเลยตกมาอยู่ที่ผมเพิ่งทำงานได้เดือนกว่าๆกับเพื่อนผม4เดือนกว่า รับงานหลายน่ามากทำทุกอย่างในโรงงานยันจัดซื้อซื้อไรละครับ ก็อะไหล่แม็กโครเป็นหมื่นยันหลอดไฟหน้าโรงงาน นี่ยังไม่ค่าใช่จ่ายทางด่วนของรถ ค่าน้ำมัน ค่าแก๊ส ไหนจะต้องมาสรุปประจำเดือนจนเดือนที่3ไม่ไหวละครับงานก็หนักเงินก็น้อยเวลาเจอหน้าลุกเมียไม่มีติดเหล้าอีกตังหากเลย ออกครับมาทำงานกะคนรุ้จักพ่อเกี่ยวกำจัดแมลงเงินเดือนก็9500กินอยู่เสรจไม่หักค่าประกันสังคมค่าอะไรเลยรับเตมๆ9500งานเลิกครึ่งวันบ้างบ่ายบ้างผมก็หาเสื้อวินหน้า มหาลัยมาวิ่งต่อจากการทำงาน ก็วิ่งประมาน 5โมงเย็นเที่ยงตคืนบ้างก็ได้อยู่ประ300-400ยาทครับ ถามว่าทำไมไปวิ่งเย็นอ่อต้องรอรับลุกครับเริ่มเข้าเรียนแล้วเรียนเอกชนผมเปนคนจ่ายค่าใช่จ่ายให้แต่ก็แม่ย้ายก็ช่วยด้วยเบ็ดเสรจเดือนละ5000เพราะลุกไม่อดนม พอลุกอดนมก็เหลือ 4000 จนมาพีคทะเลาะกะแฟนอีกรอบความนี้ถึงขั้นแตกหักเลยเพราะด่ากันแบบสาดเสียเทเสียเลยต้นเรื่องก็มาจากผมอีกแหละเมาเหมือนเดิม นี้ก็ย้ายออกอีกครับแต่มาย้ายมาห้ามไว้ผมไม่ฟัง อีรอบเดิมออกมาอยู่คนเดียวมันก็เหมือนขาดๆอะไรไปในชีวิต ออกมาได้ประมาณ 2-3เดือนครับเงินเก็บที่มีก็3-4หมื่นก็หมดเพราะกินเหล้าเสียใจหัวลาน้ำงานการไม่ไปทำ ผลสุดท้ายก็ต้องกลับไปง้อแฟนเพราะอยู่ไม่ได้รุ้เลยว่าครอบมันสำคัญง้อแฟนอยู่ประมาน2เดือนครับ แฟนก็ในอ่อนละก็พากันไปไหว้แม่ยายขอกลับเข้ามาอยู่อีกครั้ง
แต่ผมก็เลิกเลยนะตัดขาดจากเพื่อนจากการกินเหล้ามาได้หลายเดือนแต่ก็ทะเลาะกับแฟนครับเพราะปากผมไม่ดีแต่คนมันเสียใจมามากแล้วเข้าเลยเอื้อมละอา กับผมจนทุกวันนี้เขาบอกกับผมว่าเขาหมดรักผมแล้วผมนี้ช็อตเลยหยุดงานนอนร้องไห้อย่างกับผุ้หญิงแต่ก็ยังอยู่บ้านเดียวกันแต่ผมก็ขอโอกาศจากเธอได้อีกครั้งแรกก็หวานครับผมทำตัวดีขึ้นมามากทำงาน2อย่างกับมาทำงานบ้านซักผ้าล้างจาา แต่ก็แบบเดิมครับเรื่องเล็กน้อยแต่คราวนี้แต่ไม่ยอมครับด่าว่าไล่ผมทุกอย่าง อย่างกับผมเป็นหมูหมาเลยแต่ผมก็ยิ้นครับไม่ด่าคืนแต่ในใจนี้เจ็บครับ คิดว่าเราทำกับเขาไว้มากครับต้องอดทนพิสูจน์ให่เขาเห็นเพราะผมก็ขอเขาอยู่ต่อเพื่อดูแลลุกไม่ให้เขามีปมด้อยครับแต่ในใจลึกๆก็หวังทำดีเพื่อเธอจะให้อภัยผมกลับมารักผมบ้าง ทุกวันนี้ความรักของเขาอาจจะลดลงจนหมดแต่ของผมมันมากขึ้นมากขึ้นทุกวันๆ ทั้งที่หน้าตาของผมตอนนี้ก็หาผู้หญิงใหม่ได้นะครับ แต่ผมพอมานานแล้วเรื่องพวกนี้ผมไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครแล้ว
ถึงในวันนี้ เขาจะไม่รักผมแล้วผมก็จะพยายามทำมัน และก็ทำมันต่อไปจะ อะแด็ปตัวเองขึ้นมาใฟ้เธอมองเห็นให้ได้ สักวันเธอน่าจะกลับมารักผมได้อีกครั้ง และเราจะเริ่มต้นครอบครัวที่สุขสันต์ได้อีกครั้ง ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านจบนะครับแต่ผมอยากระบาย ถึงมันจะยาวไปหน่อยเพราะผมไม่รุ้จะไปพุดกลับใครจริงๆพุดกับแฟนผมเขาก็ไม่เชื่อในตัวผมแล้วเป็นเพราะตัวผมเองทั้งนั้น ขอบคุณครับ