เราจะคิดถึงคนที่สำคัญ เมื่อต้องจากกันไป

ขอเริ่มเรื่องเลยน่ะค่ะ คุณเคยมองข้ามคนใกล้ตัวของตัวเองไหม มันใกล้จนเร่มองไม่เห็น เราจะเล่าให้ฟัง ตอนเด็กๆ เราอยู่กับคนๆหนึ่ง สนิทกันมากเหมือนเพื่อนเล่น เวลาเราไปไหนเราก็จะไปด้วยกัน เราติดเขามาก เเต่พอโตขึ้นเราเริ่มคุยกันน้อยลงเขาคนนั้น เริ่มหายไปจากเราๆเจอกันปีละครั้ง ด้วยความที่เขาต้องไปที่อื่น ทำให้มันไม่เหมือนเดิม พอเวลาผ่านไป คนๆนั้นก็กลับมาหาเรา อยู่กับเราเเต่ต่างจากตอนเด็กเราทะเลาะกันบ่อยมาก ขัดกันไปมา เเต่เขายังตามใจเราทุกอย่าง อยากได้อะไรเขาหามาให้ จนมันเคยตัว จนกระทั่งเขาล้มป่วยด้วยโรคไตวายระยะสุดท้าย หมอเเนะนำให้ฟอก เเต่เขาไม่ฟอก เขาบอกว่าถึงฟอกก็ไม่หายเเละก็ยังไม่สามารถทำงานได้เหมือนเดิมเขาเลยไม่ฟอก เรารู้ ที่เขาพูดเขาบอกไม่หมดความจริง เขาห่วงเรามากกว่ากลัวเราต้องลำบาก คอยดูเเลเค้า จนกระทั่งถึงวาระสุดท้าย เราไม่เสียดายเลยที่เราได้อยู่กับเขาในวาระสุดท้ายของชีวิต เเม้จะเป็นเวลาสั้นๆไม่ถึงชั่วโมงด้วยซํ้า เขาบอกเราเสมอ ว่าให้เป็นคนดี ตั้งใจเรียน เรารู้เค้สไม่ได้อยากจากเราไป เขาเป็นห่วงเราตอนนั้นเรารับปากเค้าไป ผ่านไปไม่กี่นาทีเค้าก็สิ้นลม เชื่อไหมเราไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีนํ้าตาสักหยด ไม่ใช่ไม่เสียใจเเต่มันเตรียมใจมาเเล้ว กลับมาจัดงานศพ เราไม่เคยร้องไห้เลย จนกระทั่งวันเสียศพเราก็ไม่ได้ร้องไห้ ต่อจากนั้นมาเราก็ใช้ชีวิตปกติ เเต่มันน่าเเปลกเวลาเรามีปัญหา เราจะคิดถึงเขาเสมอ เราร้องไห้ทั้งๆที่ตอนเขาเสียเราไม่มีนํ้าตาสักหยด มันเหมือนไม่มีคนๆนั้นรับฟังเราอีกต่อไปเเล้ว ไม่มีคนคอยปลอบ คอยตามใจ มันทำให้ร๔้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เราเเค่ลืมๆความสำคัญของคนๆนี้จนกระทั่งเราเสียเขาไปเราคิดได้ว่าเรายังทำหน้าที่ของเราไม่ดีพอ เราไม่ได้ดูเเลเขา ไม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาสักอย่าง เราเเค่รู้สึกเสียดายที่เรายังดูเขาได้ไม่เต็มที่ มันไม่มีประโยชน์อะไรเเล้วที่มาคิดได้ตอนเสียเขาไป คนที่เราเรียกเขาว่า"พ่อ"
เราเสียใจจริงๆ
#เราเเค่อยากบอกถึงคนที่ละเลยความสำคัญของพ่อเเม่ถ้าวันนี้ท่านยังอยู่คุณอาจมองข้ามท่านไปเเต่ถ้าวันไหนไม่มีท่านเเล้วมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยจริงๆที่จะมานั่งร้องไห้เสียใจทีหลังจงดูเเลท่านตั้งเเต่ตอนนี้เราไม่อยากให้มีคนมานั่งเสียใจทีหลังเเบบเรา
#หวังว่าเรื่องนี้จะเตือนสติใครหลายๆคนได้
ปล.เเท็กผิดห้องก็ขอโทษด้วยนะคะ