ไม่ได้กำลังใจจากแม่เลยค่ะ เศร้า

สวัสดีค่ะ เราคือเด็กม.5ที่กำลังวางเเผนชีวิตในมหาลัย
ตอนแรกเราเป็นเด็กโควต้าดนตรีที่โรงเรียนเลยจะเข้าคณะที่เกี่ยวกับดนตรี แต่พึ่งมากลับใจตอนม.5ว่าจะเปลี่ยนสายไปทางภาษาจีน เพราะช่วงหลังนี้สนใจภาษาจีนอย่างมาก ปิดเทอมนี้ก็เลยลงเรียนภาษาจีนอย่างเข้มงวด(เรียนสายศิลปคำแต่มีเรียนจีนเลยมีพื้นฐานจีนไม่แน่นเท่าเด็กศิลปจีนค่ะ) เราท่องศัพท์ทุกวันเลย เราเริ่มวางแผนชีวิตได้แล้วแต่ไม่มีกำลังใจให้เลย

แม่เราก้อดูเหมือนจะสนับสนุนนะ แต่หลังๆชอบพูดกระแซะเรา เช่น เนี่ย อยู่บ้านก้อไม่หัดดูซีรี่จีนบ้าง ดูดิ้กูดูซีรี่จีนจนจะพูดได้กว่าเเล้วเนี่ย (ขอโทดที่ใช้คำหยาบนะคะ ที่บ้านพูดแบบนี้😧) , ปิดเทอมเดือนนึงคนที่เค้าสนใจภาษาจีนเค้าไม่มานั่งดูซีรี่ฝรั่งหรอกนะ จนบ่อยๆเข้าเราหมดความอดทนเลยบอกแม่ไปว่า แม่พูดจนหนูไม่อยากเรียนแล้วนะ แม่ก้อบอกว่า ดีจะได้ไม่เปลืองเงิน เราพูดไม่ออกเลยค่ะ น้ำตาซึมแต่ก้อทำไรไม่ได้ แม่ชอบไปพูดกับคนอื่นว่าจะให้เราไปสอบที่ไทย-ญี่ปุ่น เราไม่อยากเข้าเพราะเราเรียนจีนมาให้มาเริ่มญี่ปุ่นใหม่มันไม่ไหวนะ เรายังจำคำพูดแม่ได้เลยว่า แม่จะไม่บังคับเรื่องการเรียน อยากเข้าคณะไหนก้อเข้า แต่แม่ให้เรามาสอบโควต้าดนตรีที่รรชื่อดังที่เด็กหัวกะทินับพันคน แม่เอาไปพูดกับครูภาษาจีนว่า "เนี่ย เกรดที่รรจะไปสู่กับใครได้" เราเลยบอกว่า แม่เป็นคนให้เข้ารรนี้เองนะ มันยากมากๆๆ เรียนจนจะบ้าตาย แต่ไม่มีกำลังใจเลย จะเรียนไปทำไม??? ไม่เข้าใจแม่เลยค่ะ พยายามคิดบวกหลายรอบแล้ว