ทำไมมนุษย์เราทุกคนเกิดมามีคุณค่ามากมายในตัวเองอยู่แล้ว แต่ทำไมเราต้องแสวงหาสิ่งที่มีคุณค่ามากมายภายนอกด้วยล่ะครับ

จขกท.ชอบพาแมวไปเดินเล่นที่ๆดินแถวบ้านประจำ ในจิตก็อธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์แถวนั้นด้วยว่าอยากได้ที่ดินตรงนี้ ขอให้มีสติปัญญาพอที่จะซื้อที่ตรงนี้ได้ (ตอนนั้นเค้าขายไร่ละ1ล้านบาท มีหลายร้อยไร่)
แต่มาวันนึงแมวที่เลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเล็กๆหายไป เลยอธิษฐานใหม่ว่า "ไม่อยากได้ที่ดินละ ราคาแพงแค่ไหนก็ไม่อยากได้แล้ว  ขอแค่แมวตัวนั้นคืนก็พอ"
เลยได้ตระหนักรู้ว่า แค่แมวยังมีค่ามากขนาดนี้ แล้วพ่อแม่ ครอบครัวเราล่ะ มันมากจนตีราคาไม่ได้เลย
เราเคยคิดเล่นๆว่า เงินเท่าไหร่นะ ถึงจะแลกกับพ่อแม่เราได้
คำตอบคือ ล้านๆบาทก็ไม่เอา
ราคาพ่อและแม่ของทุกๆคนก็เหมือนๆกันหมด

แต่ทำไมพอเราใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ เราต้องอยากได้สิ่งที่มีค่าภายนอกมาเติมอยู่เรื่อยๆล่ะครับ
ทำไมไม่จบแค่ตรงนั้น แล้วหยุด