เรื่องเริ่ม ปัจจุบันผมอายุ24ปีอยู่กับแฟนที่พึ่งแต่งกันได้ไม่ถึงปีและแม่อีก1คน เดิม4ปีที่ผ่านมา ผมเรียนจบวุฒิปวช.ทำงานบริษัทอสังหาฯมา4ปีแต่สุดท้ายบริษัทย้ายสถานที่ประกอบการผมต้องออก ก่อนหน้านี้ครองครัวผมมีความสุขกันมาก มีความอบอุ่น แต่พอผมได้ออกจากงานมา รายจ่ายต่างๆก็มีทุกเดือน ไหนจะแม่ ค่างวดรถ ค่ากับข้าวแต่ละวัน ค่าน้ำ-ไฟ และอีกต่างๆนาๆ ตั้งแต่ออกจากงานมา ผมไปสมัครที่ไหนเค้าก็ไม่รับ บางที่รับ แต่ผมต้องทำงานเกิน14ชม.ต่อวัน สุดท้ายร่างกายไม่ไหว ผมก็ต้องออกอีก พอผ่านมา3เดือนกว่าๆ ผมเริ่มขายของทีละชิ้นๆเพื่อจุนเจือครอบครัว ผมตอนนี้นอนไม่หลับมา3เดือนกว่าๆแล้ว แฟนก็พึ่งจะได้งาน ติดลบไปหมดทุกอย่าง บางครั้งได้ยินชาวบ้านแอบนินทา หาว่าใช้แต่เงินเมีย คือผมหมดตัวจริงๆยอมรับ จากเป็นคนที่พอมี พอกิน ผมพูดตรงๆ ผมสงสารแฟนมากๆ เดือนนี้เธอต้องจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดแทนผม ไม่เคยมีวันไหนที่ผมนอนตาหลับ บ้านรอบข้างก็ว่าผมแมงดาเกาะเมียกินบ้าง งานการไม่ยอมทำบ้าง ทำไรไม่ถูกจริงๆ ฝากประวัติใว้ในเว็บก็ไม่เห็นมีที่ไหนติดต่อมา ไปสมัครเซเว่นเค้าก็เต็ม ถึงแม้ผมจะเป็นผู้ชายแต่ก็มีบางครั้งที่เคยแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวหลังบ้าน นึกภาพอนาคตไม่ออก ชีวิตผมไม่เคยตกต่ำอะไรขนาดนี้ สงสาร แม่ สงสารแฟน เคยอยากคิดฆ่าตัวตายอยู่เหมือนกันครับ แต่ก็แม่จะอยู่ยังงัย แฟนอีก ผมไม่กล้าแม้แต่จะหยิบเงินแฟนไปซื้อน้ำดื่ม จริงๆเทอไม่ได้ว่าอะไรผมหรอกนะครับ แต่แค่ผมละอายใจตัวเอง จากเคยเป็นผู้ไห้ ตอนนี้ผมต้องมาขอแทน ยิ่งได้ยินคนเค้าพูดกันเรื่องผมเท่าไร ผมยิ่งคิดมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตแต่ละคนเป็นแบบไหน อันนี้คือปัญหา ณ ปัจจุบัน ใครมีคำแนะนำดีๆ ก็คุยเป็นเพื่อนผมทีนะครับ ผมรู้สึกน็อคจริงๆ ไม่อยากคุยอะไรกับคนในบ้าน กลัวว่าพวกเขาจะไม่สบายใจ ผมจนมุมจริงๆครับ ดับตั้งแต่อายุ24 ไม่รู้จะปรึกษาใคร ผมไม่ได้อยากเป็นแมงดา ผมใช้เงิน50บาทติดตัวในทุกๆวันเพื่อออกไปหาสมัครงาน เสียใจผมตัวเองมากๆตอนนี้ที่พาทุกคนลำบากตามๆกันไปหมด พิมไปน้ำตาไหลไป เพื่อนบ้านเค้าจะรู้หัวอกผมบ้างไหม ว่าผมทุกข์มากตอนนี้ ไม่เคยคิดจะมีความสุขผมหลังของแฟนเลย...
ชีวิตประสบความล้มเหลว,เพื่อนบ้านมองเราเป็นแมงดา