ไลฟ์สไตล์ ที่เเตกต่าง เป็นคนเเปลกหรือปกติ

ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า เราไม่ชอบกินหมูกะทะที่ร้าน เเต่ชอบซื้อมากินที่บ้านมากกว่า เเต่ที่ทำงานชอบพาไปเลี้ยง ปฏิเสธไม่ไปทุกครั้ง แต่หัวหน้าเขาก็บังคับให้ไปทุกครั้งจำใจต้องไป มันทุกข์มาก บนโต๊ะทุกคนตักอาหารมารวมกันเเล้วย่าง ซึ่งเราไม่ชอบเลย บางคนกินอะไรก็ไม่รู้ เอามาคลุกรวมกันเเล้วย่างรวมกัน ซึ่งเราเห็นเเล้วไม่น่ากินเลย พอเราบอกกินไม่เป็นเราก็โดนด่าว่าเรื่องมาก ไม่มีความสูขทุกครั้งที่ไปกินหมูกะทะ เราไม่ชอบกินอาหารทะเลก็พากันมาบังคับให้เรากิน อย่างปู อย่างกุ้ง พอกินเเล้วเราจะจามทันที ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เเล้วก็หาว่ากะเเดะ เรื่องเยอะ พอหัวหน้าถามเเล้วจะกินบุฟเฟ่แบบไหน เราบอก...อย่างสเต็ก อย่างหมูจุ่ม อย่างชาบูคนละหม้องี้ หม้อใครหม้อมันใครชอบอะไรก็ใ่ส่อันนั้น   ทุกคนก็จะบอกว่ากินไม่เป็น ยุ่งยาก ไม่รู้จักหยิบของ อายบ้าง กินหมูกะทะเเหละง่ายดี สบายๆ พอหัวหน้าถามความเห็นเรา คนอื่นก็ไม่ไปกิน ลักษณะการกินของเรามันเเปลกมากขนาดนั้นหรือไง จะว่าไปถ้าอยู่กทมคงได้กินชาบู หมูจุ่ม ทุกอาทิตย์ เเต่นี้คือต่างจังหวัดที่บ้านไกลจากตลาด ไกลจากเมืองเกือบ90กิโล นานๆจะได้เข้าเมืองก็อยากจะกินของดีๆบ้าง เเต่คนในสังคมก็กินของพวกนี้ไม่เป็น ถ้าอยากกินก็ต้องลำบากนั่งรถเข้าเมืองสามสี่ชั่วโมง